SSS: SANAT, SERGİ, SALATA

 

Dün çipil çipil yağan yağmura rağmen üç arkadaş "sanatın dibine vurmak" deyimini tam anlamıyla hayata geçirdik:) Gerçi kimin sanatçı olduğu, bunun kriterinin neye bağlı olduğu, sanatçının tavrının ne olması gerektiği biraz tartışma götürse de biz izleyici ve sanatsever olarak elimizden geleni yaptık, gerisi muhatabına kalmış. İlk durağımız geleneksel Türk sanatları dalında idi; bir ebru, kaatı ve hat sergisi gezdik. "Aman ne kadar muhteşemmiş" diyebileceğim tarzda bir eser görmedim, benzerlerini başka sergilerde de görmüştüm ama yaratıcısının yukarıdan tavrı "ben bu alemde tekim" dermiş gibi bir intiba uyandırınca yukarıdaki sorular kafamda şekilleniverdi. Yine de geleneksel sanatları yaşatma açısından çabalarını takdir etmek, çalışmalarının devamını dilemek boynumuzun borcudur diyeyim.

İkinci durağımız Cermodern oldu. Harap bir cer atölyesinden modern bir kültür ve sanat merkezine dönüştürülen bu mekana hayranım. İçinde hiçbir sergi ve etkinlik olmasa bile binayı gezmek bana zevk veriyor. Dün ressam Ali Herischi'nin sunduğu canlı performansın son günü idi, son yaptığı tabloyu tamamlama aşamasında yetiştik etkinliğe. Azeri bir sanatçı olan Ali Herischi halen Gazi Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi'nde öğretim üyesi olarak görev yapmakta imiş. O soyut tarzda çalıştığı resmini tamamlarken biz de oturduğumuz koltuklardan izledik, son fırça darbesini vurduğunda da alkışlayarak ayrıldık.

Eh diyetteki insanların da karnı acıkır, çay falan içmek ister değil mi? O zaman istikamet Cermodern içindeki Divan Cafe'dir. "Sezar Salata" şeklindeki siparişimi garson kız mayonezli diyerek reddetti ve bana ızgara tavuklu Ege salatası önerdi. Vardır bir bildiği diyerek kabul ettim ve yağ koymamasını tembih ederek yolladım. Az sonra gelen zeytinyağına bulanmış roka yapraklarına diyecek laf bulamadım. "E ben diyetteyim diye Sezar salata vermediniz, bu yağ ne?" diye sorduğumda "Ama o zeytinyağı" dedi, galiba zeytinyağını kalorisiz sanıyor. Yeniden hazırlatma önerisini reddettim ve en yağsız tarafından roka yapraklarını geveleyip tavukları yedim. Neyse ki "Diyetteymişiniz ama bu ekmek çok güzel, fırından şimdi çıktı" diyerek getirdiği minik zeytinli ekmeğin bir dilimini yanına konmuş Hatay yoğurdu eşliğinde götürüp aç karnımı doyurdum. Çaylarımızı da sohbet eşliğinde tükettikten sonra Cermodern'le vedalaştık. 

Son sergi durağımız Belediye bünyesindeki Zerefşan Nakkaşhanesi kursiyerlerinin çalışmalarının sergilendiği Zafer Galerisi oldu. İşte bu sergi gözümüze bayram ettirdi. Kısa süre eğitim almalarına rağmen kursiyerlerin ebru, kaatı, hat, minyatür ve çini çalışmaları muhteşemdi. En çok böyle durumlarda zengin olmadığıma kahrederim. Hoşuma giden bir eseri düşünmeden satın alıp duvarıma asabilecek maddi güce sahip olsaydım keşke. Hele kaatı sanatıyla yapılmış iki leylak resmi vardı ki "Kalbim Ege'de-pardon sergi duvarında-kaldı". Antalya'ya kesin dönüş yaptığımda acilen bir tezhip kursuna kaydolmak (ki bu benim ölmeden evvel yapmak istediğim 100 şey listesinin başlarında yer alır) kararımı kesinleştirmiş olarak ayrıldım sergiden.

Eh madem bu kadar  sanattan bahsettim Pazartesi gittiğim "Hangar+/-" sergisinden de söz edeyim kısaca. Çankaya Belediyesi'ne ait Galeri Kara'da açılmış bir sergiydi bu. Atilla İlkyaz, Cezmi Orhan ve Cebrail Ötgün'ün çalışmalarından oluşan değişik teknikteki eserler biraz postmodern bir tarzda gerçekleştirilmiş. Yukarıdaki çalışmanın adı "Sarı Örgü" ve Atilla İlkyaz'a ait. Sanatın ultra  moderninden çok hoşlanmasam da "marifet iltifata tabidir" diye düşünüyor ve böyle sergilerin açılması ve izlenmesi gerekli diyorum ve bunun üstüne yarın bir de Orhan Taylan sergisine gitmeyi düşünüyorum...