DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİNİ DİYORUM

İtiraf etmem gerekir ki öğretmenliğe pek gönüllü başlamadım, çalıştığım uzun yıllar boyunca da "Bu tam benim mesleğimmiş, iyi ki seçmişim" demedim. Daha büyük bir zevkle yapabileceğim başka meslekler olabileceğini sonraları farkettim ama öğretmenlik yaptığım her anın da hakkını vermeye çalıştım. Öğrencileri çocuğunmuş gibi benimsemek, sanırım işin özü burada yatıyor. En haylazının yüzüne karşı kızıp arkasından gülümsedim, en tembeline düşük not verip eve gidince üzüldüm. Binbir anı biriktirdim; bazısı güzel, bazısı acı, bazısı neşeli, bazısı hüzünlü. Eğitim sisteminin iyice suyunun çıktığı bir dönemde elveda dedim öğretmenlik yaşantıma ama öğrenciler hep hayatımda kaldılar. Kimi zaman yıllar ötesinden gelen bir telefon, kimi zaman bir not, kimi zaman bir ziyaret, facebooktan bir sesleniş, yolda arkamdan koşan ayak sesi, boynuma sarılan bir çift kol, pazarda torbama atılan iki elma, girdiğim bankanın gişesinde gülümseyen yüz, uzattığım parayı geri çeviren dolmuş şoförü, resmi dairelerde bir imza olarak çıktılar karşıma. İyi ki öğretmen olmuşum dedirttiler bana. Onca yılın getirdiği bu en büyük ödülü yakama taktım mutlulukla.

Öğretmenliğin bu ülkede hakettiği yere ve öneme ulaşması dileğiyle hayatıma bir şekilde dahil olan öğretmenlerime şükran duygularımı iletiyor, tüm öğretmen arkadaşlarımın Öğretmenler Günü'nü kutluyorum...