SONBAHAR KEYFİ

Bugün öğlene doğru ben, keyfim ve kahyası vurduk sokaklara hep birlikte. Sıkı bir yürüyüşle hayatımda ilk kez Vekaletler Caddesi'nden geçerek ulaştım gideceğim yere. Ömrümün yarısı bilfiil, kalan yarısı da dönem dönem Ankara'da geçsin de bu caddeden ilk defa geçeyim, olacak iş değil doğrusu, kınadım kendimi, keyfimle kahyasınaysa ses etmedim. Yahu bu cadde ne kadar güzel, temiz, bakımlı imiş. İki yanda sıralı Holzmeister'in tasarladığı bakanlık binalarının kunt yapıları, çimen-çiçek-ağaç içindeki yemyeşil bahçeleri, kaldırım boyunca güz renklerine bürünmüş at kestaneleri içimi açtı ki ne açtı. Bürokrasinin kalbinin attığı yerde olduğumu bile unuttum, Avrupa şehirlerindeki caddelerden birinde yürüyüş yapıyorum sandım. Ah, fotoğraf çekmek için içim gitti ama her binanın önündeki cüsseli korumaların engeline takılıp durduk yere başımı derde sokmayım dedim. Her neyse Vekaletler Caddesi kadar olmasa da yine yeşillik ve güzel bir mekan olan hedefime ulaştım ve orada sevgili Sardunya, Pino ve fahrî blogcu bir başka arkadaş ile buluşup keyifli, bol sohbetli, bol kahkahalı bir öğle yemeği yedik. Sonrasında onlar işyerlerine geri döndüler, ben "Aylak Leylak" yine vurdum kendimi yollara. Yemek sırasında bana tavsiye edilen fotoğrafta gördüğünüz yoldan indim Kızılay'a. Al sana bir ilk daha, ikinci kınamayı da orada gerçekleştirdim cahil bünyeye. Son derece güzel, Ankara merkezinde olduğuna inanılmayacak bir sakinlik ve sessizlikte, adeta yalıtılmış, sonbahar renklerine büründü bürünecek ağaçların arasındaki sokağın dar merdivenlerinden büyük bir keyifle indim medeniyetin(!) göbeğine. En kısa zamanda tekrar gideceğim, yapraklar iyice sararınca.

Yol boyu içine attığım güz yaprakları, meşe palamutları, at kestaneleriyle çantam dolu Güvenpark'a girdim bu defa.

Ankara'nın simgesi at kestanelerinin yaprakları muhteşem bir renge bürünmüş. Cemal Süreya'nın dediği gibi yalnız bunun için bile sevebilirim Ankara'nın güzünü.

Bir başka sonbahar güzelliği: Alıçlar. Yanından geçerken eski bir dostu selamlar gibi gülümsedim çocukluğumun önlük üstü kolyesi alıç dizilerine.

Son derece zevkli saatlerin ardından kendime, keyfime ve kahyasına bir demet kasımpatı armağan edip yorulan bacaklarımı dinlendirmek için en sevdiğim mekanlardan birine, Akman'a girerek günü boza ile noktaladım. Bugün yanımda olan tüm dostlara çooook teşekkürler...