HEY ANKARA!.. BEN GELDİM

Dün günün yarısını çalışarak tükettikten sonra attım kendimi sokağa kalan yarısında. Aslında atmasam ya da yürümeyi bu kadar abartmasam iyiymiş, şu anda bacağımı bir sandalyenin üzerinde istirahate bırakmış dizimdeki dehşetli ağrının geçmesini beklemekteyim. Buz tatbikatı ve Voltaren merhem takviyesiyle ağrımı azaltmaya çalışıyorum.
Yoruldum?
Evet.
Kilo aldım?
Evet.
Dizimi zorladım?
Evet.
Yaşlandım?
Hiç de bile, yaşlandıysa dizim yaşlanmıştır, o da dizimin sorunu benim değil:))

İlk durak ülkemizin kâdim bankası Ziraat idi. Oturduğum koltukta sıramın gelmesini beklerken karşı duvarda asılı çerçevedeki, dedem kadar aşina olduğum Mithat Paşa'nın fotoğrafı ile gözgöze zaman geçirdim. Beyaz sakalları ve uçları kıvrık bıyıkları kendisine bir Hulusi Kentmen babacanlığı katsa da yakışıklı adammış rahmetli. Kimbilir gençliğinde ne canlar yakmıştır finansal faaliyetlerinden fırsat bulduysa. Elektronik tabelada elimdeki numara yanınca veda ettim Paşa'ya ve işimi bitirip "Ankara'ya hoşgeldim" bozasını içmek için Akman Pastanesi'ne yollandım. Akman bıraktığım gibi duruyordu şükür, garsonlar bile yaşlanmamış ben görmeyeli. Sarışın olanı yoktu yalnız, ya izinli ya da işten ayrıldı. Yerleştiğimiz portakal rengi masada bozamı içip dayanamayıp ısmarladığım Akman klasiği sosisli sandviçimi yerken yandaki çiftin konuşması çalındı kulağıma. Çiftin erkek olanı, kızıl saçlı, çilli, uzun kirpikli ve hayli hoş olan dişi olanına bir Saadettin Kaynak şarkısının sözlerini okuyordu:
"Kirpiklerinin gölgesi güllerle bezenmiş
Rabbim yaratırken seni bir hayli özenmiş
Bir noktası var gamzelerinde o da benmiş
Rabbim yaratırken onu bir hayli özenmiş"
Yaşı oldukça küçük olmasına rağmen sevgilisine Saadettin Kaynak şarkısıyla övgüler düzen bu genç adamı şiddetle takdir ettikten sonra Akman'dan ayrıldım ve bir alt sokaktaki Dost Kitabevi'ne gittim. Yüksel Caddesi ve Konur Sokak'ın cıvıltısını özlemişim. Ağzım kulaklarımda girdim kitapçıya, uzun uzun inceledim standları ve tatilden getirdiğim cilalanmayı bekleyen taşlarımla birlikte poz veren fotoğraftaki 5 kitapla çıktım. Lale fena halde meraktadır, yazayım isimlerini:
-Seçme Sapan Şeyler/Ferhan Şensoy
-İstanbul'da Kan Var/Mustafa Ziyalan
-Savaş Çağı Umut Çağı/Oya Baydar
-Çimen Türküsü/Truman Capote
-Bahçedeki Gidonları Kromajlı Pırpır da Neyin Nesi?/Georges Perec
He he, sonuncunun ismi çok güzel değil mi? Georges Perec'e bayılırım, çılgın adam. "Yaşam Kullanma Kılavuzu"nu okuyan var mı, harikadır.

Daha bir sürü şey yaptım ama bu post uzayıp gider. Son olarak biraz geç keşfettiğimi utanarak itiraf edeceğim "Ümmüşen"in iki albümünü de satın aldığımı belirteyim. Aslında size "Aritmetik Sevda"yı dinletmek isterdim ama bulamadım. "Yarim İstanbul'u Mesken mi Tuttun" ile idare edin, bu türküyü her dinlediğimde koca göbeği, yanağındaki kahverengi beni ve içleri gülen gözleri ile büyük dayımı hatırlarım, yattığı yerde huzurla uyusun. Bakalım size kimleri ya da neleri anımsatacak?

"Yarim İstanbul'u Mesken mi Tuttun/Ümmüşen"