DERDİMİN DERMANI İĞDELİ GELİN*

Dün ziyaretine gittiğim arkadaşımın bahçesinden çıkarken saçlarıma birşey süründü. Başımı kaldırıp baktığımda iğde ağacını gördüm ve çok geçmedi o enfes koku burun deliklerime doldu. O kokuyla birlikte ben başka bir boyuta geçmiştim bile. Yıllar öncesine gidiverdim birden; ortaokuldaydım, Mayıs ayının sonuna yaklaşmıştık ve arka bahçede okulun son günlerinin tadını çıkarmaktaydık. Müzisyen arkadaşımız Tayfun iğde ağacının altına oturmuş İspanyol gitarını tıngırdatırken etrafında halka olmuş bizler hep bir ağızdan söylüyorduk: "Bir şarkısın sen ömür boyu sürecek/Dudaklarımdan yıllarca düşmeyecek". Havada iğde çiçeği kokusu vardı ve biz şu anda içimde acıma duygusu uyandıracak kadar genç ve umut doluyduk.

Okulun ön bahçesi öyle güzeldi ki, zarar veririz düşüncesiyle teneffüslerde bahçeye çıkmamız yasak edilmişti; bakımlı çam ağaçları, rengarenk açan gül fidanları, zeminde döşeli taşların arasından fışkıran çimler, çiçek tarhları, binanın yan duvarını çatıya kadar sık dokunmuş bir halı gibi kaplayan sarmaşıkla adeta park benzeri biryerdi. Zavallı arka bahçe ise eğri büğrü toprak zemini, taşların ve ufak kayaların yığıldığı duvar dipleri, yer yer sararmış öbekler halinde göze çarpan ot kümeleri ile ön bahçeyle ilgisi olmayacak kadar kurak bir alandı. Ama orada, o bakımlı ön bahçede olmayan çok özel birşey vardı; baharda açan çiçeklerini yanıbaşındaki duvarın üstünden kaldırıma sarkıtan ve yaydığı mis kokuyla insanı illaki o kaldırımdan yürümeye zorlayan bir iğde ağacı. Kelleşmiş arka bahçenin kıymetli bitkisi, altında nice oyunlar oynanmış, nice kahkahalar atılmış, nice şarkılar söylenmiş ve nice gözyaşları dökülmüş kutsal ağaç. Hala duruyor biliyor musunuz, ne zaman o mahalleye gitsem duvar boyunca yürür iğde ağacını gözlerimle okşarım. Benim için bütün iğde ağaçları orta öğrenim hayatımın tanığıdır sanki. Ne yazık ki alıştığım ve sevdiğim bütün ağaçların ender bulunduğu bir iklimde yaşıyorum. Onca nadide çiçek ve ağaca rağmen baharda gözlerim ve gönlüm tıpkı leylak gibi iğde ağacı da arar durur. Ondandır bugün bunca sevinmem. Kopardığım dalı ısladığım vazo da burnumun dibinde şimdi, her koklayışta yıllar öncesine uçup gidiyorum...

*İğdeli Gelin: Çorum Türküsü