BİR YILBAŞI GECESİ DAHA GEÇTİ GİTTİ

Günlerdir çığrınıp çırpındığımız, ısrarla davet ettiğimiz yuvarlak hatlı 2010 sonunda dün geceyarısı saatler 24.00'ı gösterirken poposunu sallayarak geldi yerleşti dünya denilen oyun sahnesine (bu deyimi Kenan Işık'tan yürüttüm, çaktırmayın). Biraz gecikseydi zaten benim uykulu göz kapaklarım dayanamayacaktı bu gecikmeye. İnat bu ya her gece cin gibi uyanık olan bünye dün kıvrılıp yatacak bir yer aradı durdu. Nitekim yeni yıl kardeşimiz geldikten kısa bir süre sonra da uzandığı kanepede uykuya yenik düşüverdi.

Dün gece aile olarak bir gripal trip durumu mevcuttu hepimizde, herkesin gözü yatağa bakıyordu. İçlerinde en iyi durumda olan bendim yeni atlatmış kişi olarak ama ben de gün boyu hevesle yaptığım yemek hazırlıklarından yorgun düşmüş durumdaydım. Bir kez daha kanıtlandı ki arkadaşsız geçen özel günlerin tadı olmuyor. Çekirdek aile olarak konuşlandık sofraya, masa şıktı, yiyecekler de güzel övünmek gibi olmasın, pek bir çalıştım mutfakta ama nedense yeme konusunda bir tutukluk hali hasıl oldu hepimizde. Kadehlerimize koyduğumuz rakılar bile murdar oldu, içemedik. Yemeklere ayıp olmasın kaygısıyla birşeyler atıştırdık ve erken terkettik süslü soframızı.

Gece boyu uğraşıp yaptığım, sabah da eksiklerini tamamladığım üzerini mavi gözlü, sapık görünüşlü bir Noel Baba'nın süslediği geleneksel yılbaşı pastamız bile çok fazla rağbet görmedi, ince birer dilimle kifayet ettik çayın yanında, üstelik inadına lezzetliydi.

Noel Baba hanemize olan ziyaretlerini daha önceki günlerde ziyadesiyle gerçekleştirdiği için yılbaşı gecesi yalnızca oğlumun hediyesiyle yetindim, ondan gelen paketi açmanın ayrı bir zevki oluyor. Ha, unuttum bir hediyem daha vardı, çok şeker bir kızdan şeker gibi paketlenmiş çok sevdiğim Audrey Hepburn'un "Tiffany'de Kahvaltı" filminin DVD'si.

Bütün görsel unsurları emre amade tuttuğum halde durgun bir yılbaşı gecesi geçirdik. TV'de de pek dişe dokunur bir program yoktu. Ben yine çiftliğimde kırmızı biber hasadı yaptım, komşularımdan hediye gelen maytapları patlatıp çiftliğimi de yeniyıl havasından mahrum etmedim. Pet Society'deki hayvanımsım Cico'ya yılbaşı gecesi için aldığım dore tuvaletini giydirip geceyarısı bir kadeh şampanya ile kutlamalara iştirakini sağladım. Sonrası malum, Cico içti, ben sızdım.

Asıl kutlamalar bitişik apartmandaki komşudaymış. Dün gece balkonundaki disco topunu ışıklandırıp mahalleyi renk yağmuruna tuttuğunu görmüştüm, bu sabah da balkon camından bakan Noel Baba'yı farkettim. Sağolsun, sayesinde evlerimiz, gözlerimiz şenlendi.

Bir yılbaşı daha hayatımızdan kayıp geçti. Kendi belirlediğimiz günlere kendimizce özel anlamlar yükleyip hayatımızı renklendirmeye çalışıyoruz, elimizden gelen bu. Dilerim bu adı güzel, balıketli yıl bize de güzel şeyler sunmayı planlamıştır. Hepinize tekrar sağlıklı, huzurlu bir sene diliyorum...