SONBAHAR-SOMBAHAR

"Sonbaharın gamları
Ürküttü mü pek sizi
Terkedip bu diyarı
Ağlattınız hep bizi

Solgun gökten ince bir
Bulut gibi aktınız
Altınızda titreşir
Sizin coşkun bir deniz

Pek uzak mı, nereye?
Ey semavî yolcular
Hangi ılık badiyeler
Yolunuzu karşılar

Şimdi kuru ve çıplak
Issız kalan her bahçe
Yere düşen şu yaprak
Rüzgarlara eğlence

Nerde şimdi baharın
Müterennim, şen sesi
Gittiniz bu diyarın
Hiç kalmadı neşesi"

Günlerdir dilimde bu şarkı var, duymadığınıza eminim, bu çok özel bir şarkı çünkü, imkan olsa da melodisini de dinleyebilseniz. "Göçmen Kuşlar" adını taşıyan bu şarkıyı ilkokul öğretmenimden öğrenmiştim, o gün bugündür de unutmadım, ne bir tek sözünü, ne melodisini. İlkokul şarkısı olamıyacak kadar duygu yüklü sözleri ve harikulade bir müziği vardır. Muhtemelen bir Klasik Batı Müziği bestesinden uyarlanmıştır ve benim muhteşem öğretmenimin repertuarına girmiştir. Nur içinde yatsın, onun öğrettiği hiçbirşeyi unutmadım zaten. İlkokul 3.sınıftaki bir çocuk "badiye"nin çöl, "müterennim"in şarkı söyleyen anlamına geldiğini ancak şarkıyla öğrenebilir. Bana, herkesin "tu kaka" muamelesi yaptığı Arapça, Farsça kökenli sözcüklerdeki müzikal yapıyı keşfettiren ve sevmemi sağlayan da sevgili Firdevs öğretmenimdir. Bu müzikal yapı nedeniyle Divan Şiirini'de çok severim. Lisede herkesin nefret ettiği "Aruz Vezni" kalıpları bana bulmaca çözmek kadar zevkli gelirdi.

Söz döndü dolaştı nereye geldi, sonbahardan bahsedecektim oysa. Eylül ayının cılkını çıkaran yağmurları, sel baskınları ve soğuğu ile sonbahardan. İki yıldır sonbaharın neredeyse yarısını Ankara'da yaşıyorum ve ruhumu kasvet basıyor. Oysa Antalya'da sonbahar yoktur soMbahar vardır. Yılın en güzel, en ılık, en baştan çıkarıcı aylarıdır Eylül ve Ekim, renk cümbüşüdür, kokudur, berraklıktır, denizin en sakin, gökyüzünün en canayakın olduğu zamanlardır. Yazın o çiğ ışığı, kışın kasvetli bulutları gitmiş yerini gülümseyen bir mavilik almıştır. Kimi zaman azdığı da olur, insanı canından bezdiren bitmek bilmez yağmurlar yağabilir ama yağmur durduğu an ortada bir damla su, gökte bir parça bulut kalmaz. Hayal gördüğünüzü sanırsınız.

Parlak yeşil yaprakların arasından mücevher gibi portakallar, turunçlar sarkar, jakarandalar tekrar çiçeğe durup eflatun bir bulut yığınına döner, sarmaşıklar kızarır, kavaklar sararır, mor begonvil yapraklarından bir halı oluşur ayaklarınızın altında. Güneş Beydağlarının muhteşem silüetinin ardından iri bir portakal gibi kaybolur. Az kaldı, iki haftaya kadar ucundan da olsa yakalayacağım soM baharı. Hem daha Pastırma Yazı var değil mi? Anıların arasına sızıp kaybolan yazın, sus payı olarak sunduğu birkaç sıcak gün daha, mutluluk için birkaç günlük bir sebep. Anneannemin sucuk yapma telaşına düştüğü güneşli öğleden sonralar. Bu da ayrı bir maceradır, yarınki postun konusu olsun.

Sonbaharın melankolisinden sıyrılmam için Antalya'ya kaçmam gerek, bu kesin. Ama o zamana kadar kitap okuyarak geçecek günler, epey birikti taşımak istemiyorum, okuduklarımı burada bırakacağım. En son "Eflatun Koza" yı bitirdim Cahide Birgül'den. Bütün kitaplarını okuduğum ve sevdiğim bir yazardır. "Eflatun Koza" da yanıltmadı beni. Sürükleyici bir kitaptı; sıradışı ilişkilerin yaşandığı, psikolojik sorunların öne çıktığı, geçmişin irdelendiği, polisiye tadı veren bir kitap. Son yıllarda polisiye tarzına ilgi duyar oldum, bilhassa Türk polisiyelerine. Ahmet Ümit hariç. Gerçi pekçok kitabını okudum, bazılarını da sevdim ama bir imza günündeki sohbet esnasında diğer polisiye yazarlarına yukardan bakan tavrı soğuttu beni. Benim Türk polisiye yazarları arasındaki favorilerim kendine özgü anlatımıyla Ankara polisiyelerini okuduğum genç yazar Emrah Serbes, kahramanı Kati Hirşel'in maceralarını yazdığı kitaplarıyla Esmahan Aykol ve travesti dedektifi Burçak ile Mehmet Murat Somer'dir. Şu anda okuduğum kitaplara gelirsek, iki tane birden okuyorum; Oya Baydar'ın son romanı "Çöplüğün Generali" ile Tayfun Er'in incelemesi "Yalıdakiler". Bitirince görüşlerimi yazarım. Fazla uzattım, artık kaçıyorum akşam yemeği hazırlığı için. Mevsim sonbahar olsa da ruhunuzda ilkbahar çiçekleri açsın...