AH GÜZEL İSTANBUL 5

İstanbul'a veda günü gelip çattı sonunda. Otobüsüm öğleden sonra kalkacaktı, sevgili arkadaşım, canım ev sahibim yarım günümü de değerlendirmek istedi ve Yeşilköy'e uzandık birlikte. Arabadan iner inmez gözüme çarptı bu ahşap konak. Kocaman bir "Satılık" levhası vardı üzerinde kimbilir ne zamandan beri asılı duran. Başını dimdik göğe uzatmış eski itibarlı devirlerinin özlemiyle yıkılacağı günü bekliyordu sanki. İçim acıdı.

"Röne Park" a girdik sonra. Gelirken aldığımız poğaçalar ve çayla yeşillikler arasında denize karşı son gün kahvaltısı yaptık. Geçen yıl bir kitap okumuştum; Stella Aciman'ın yazdığı "Bir Masaldı Geçen Yıllar". Bir Yahudi ailesinin öyküsüydü ve olayların bir kısmı Yeşilköy'de geçiyor, Röne Park'ın adı da sık sık anılıyordu. Merak etmiştim nasıl bir yer olduğunu, gördüm merakımı giderdim. Deniz kenarı, yeşillik bir park, tavus kuşları, tavuklar, güvercinler ve bir sürü başka hayvan. Semtin içinde nefes alınacak güzel bir mekan.

Kahvaltı sonrası sahile inip yürüyüş yaptık, kıyı boyunca yeşil bahçeler içinde güzel evler var. Bir de kocaman tabela, üzerinde "Burada denize girmek tehlikeli ve yasaktır" yazıyor. Gelgelelim insanların bundan çıkardığı anlam farklı olsa gerek ki hayli kalabalık bir grup çoluk çocuk yüzüp güneşlenmekte idi. Her zamanki "Türk'e birşey olmaz" mantığı. Ne diyeyim, Allah ıslah etsin.

Sahilden iç kesime geçtik sonra ve gördüğüm manzara güldürdü beni, kel başa şimşir tarak hesabı. Belediye çöp konteynırlarını halıfleks benzeri yeşil bir madde ile kaplayıp çevreye uyumlu hale getirmişti güya ama alttan süzülen pis kokulu çöp sularına karşı hiçbir tedbir düşünülmemişti ne yazık ki.

Kilise önünde durup fotoğraflar çektik. Alınlıktaki nişlerin içine yerleştirilmiş heykeller hayli etkileyici idi, bahçedeki ortancalar da iç açıcı.

Güzel ve bakımlı köşklerin yanısıra harap ve bakımsız konaklar da vardı ara sokaklarda. Yeşilköy ne mutlu ki hala o sakin sayfiye havasını yitirmemiş. Eski ismi Ayastefanos olan semte şimdiki adını Halit Ziya Uşaklıgil vermiş. Sokak adlarında da kimi zaman ünlü isimlere rastlanıyor. Osman Nihat Akın bunlardan biri, çok sevdiğim bestecinin adını sokak tabelasında görünce başlıyorum en sevdiğim şarkısını söylemeye:

"Güzel bir göz beni attı, bu derin sevdaya
Benziyor şimdi benim ömrüm uzun rüyaya
Yari karşımda görmezsem dalarım hülyaya
Benziyor şimdi benim ömrüm uzun rüyaya"

Yeşilköy Aile Pansiyonu'nun önünden geçiyoruz sonra, Av Köşkü olarak inşa edilen 120 yıllık güzelim yapıya hayranlıkla bakıyorum. Gönlüm daha uzun yıllar direnmesini diliyor.

Otobüsümün vakti yaklaşıyor, ayrılıyoruz Yeşilköy'den. Beş gün rüya gibi geçti, en kısa zamanda tekrar görüşmek üzere elveda İstanbul diyorum. Bana en güzel zamanları geçirten sevgili arkadaşlarıma binlerce teşekkür, bu gezinin anıları zihnimin en nadide köşesinde saklanacak.

Benden bu kadar arkadaşlar, sabrınız için minnettarım...