AŞI / 26 EYLÜL

Bu sabah gidip aşı oldum, grip aşısı. Bu üçüncü yıl. İlk yıl pandemiden burnumuzu sokağa çıkaramadığımız için grip olma şansımız(!) zaten olmamıştı ama aşıyı yaptırmıştık. İkinci yıl ise gerçekten sokağa da çıktığım halde grip geçirmedim. Ona güvenerek bu yıl da niyet ettim. Misafir sanatçı olarak ait olmadığım ama eve yakın olan Aile Sağlığı Merkezi'ne nefes nefese bırakan bir yokuş tırmanıp ulaştım. Önce karşıdaki eczaneye girip aşı olup olmadığını sordum, yok ama siz reçeteyi yazdırın biz isteriz, iki güne gönderirler dedi. İşi şansa bırakmadım, biraz ilerideki eczaneye girdim, varmış orada, hemen   Sağlık Merkezi'ne gittim. Şansıma en iyi anlaştığım doktor denk geldi, reçetemi yazması iki dakika sürmedi, eczaneye geri döndüm, aşıyı aldım, tekrar merkeze gelip koluma iğneyi yedim, afiyet olsun bana. Şimdilik bir sıkıntı yok, umarım ağrı, ateş yapmaz. 

Hemşire aşıyı yaparken okul yıllarında yapılan aşılar geldi aklıma. Kocaman enjektörlerin iğnelerini dahi değiştirmeden hepimizin koluna basarlardı aşıyı. Nasıl oldu da hepatit falan kapmadık şaşarım. Bünyemiz mi sağlamdı, hepatit vs bu kadar yaygın mı değildi bilinmez. Hem korkar, hem de aşıcılar gelse de ertesi gün okul tatil olsa diye beklerdik. Aşı günü okul koridorlarına yayılan o koku hâlâ burnumda. Ağlayanlar, titreyenler, saklananlar, kahramanlık yapıp ön sıraya geçenler derken koluna iğneyi yiyen işin evveliyatını unutup hemen tatil havasına geçerdi. Akşamına kol biraz şişer, hafif bir ağrıyla nazlanıp ödevsiz geçen bir akşamın tadını çıkarırdık. Okullarda hâlâ aşı yapılıyor mu? Yapılıyorsa da ertesi gün tatil etmiyorlar sanırım artık. 

Aşı işlemini tamamlayınca Kızılay'a doğru bir yürüyüş yapıp Dost Kitabevi'nde yeni çıkan kitaplara bakayım diye niyet ettim. Kitabevleri kusura bakmasın bir kere oradan alıyorsam beş kere internetten istiyorum. Bu devirde cüzdanları düşünmek zorundayız. Tam kitapçıya yanaşmıştım ki Bilgemin Annesi aradı, o da dışarlardaymış, kahve içmeyi teklif etti, eh kaçmaz tabii ki 😊 Ben Dost'ta kitaplara bakıp almayı düşündüklerimi fotoğraflarken geldi yanıma. Tam çıkarken defter reyonunda kapağında leylak olan bir deftere rastladım. "Keşke" dedim "daha önemli bir şey isteseydim". Zira aklımda kapağında leylak olan bir deftere denk gelsem de alsam isteği vardı, son anda karşıma çıktı. Defteri alıp Flamingo Pastanesi'ne yollandık, fiyatlar almış başını gitmiş demek yetersiz kalır, adeta aya doğru uçmuş. Bir bardak buzlu çay 120 lira (belki de daha fazlaydı) olur mu a dostlar. Maliyeti nedir ya bunun, pes! Biz buzsuz çay ve şekersiz kahve içtik, sonra da evlere dağıldık. 

Söz konusu defter ve çay yukarıdadır efendim, kalın sağlıcakla...