BAYRAM BİTTİ, DAVULCU GİTTİ / 24 NİSAN

Yarı uyur, yarı uyanık, saçma sapan bir rüyayla bitirdim bayramı, sabahına entelektüel birikimimden dolayı rahat uyuyamadığım uykular için kendimi tebrik mi edeyim, sinir mi olayım bilemedim 😂 Güya bir bilgi yarışmasındaymışım ve bana sordukları soru İran sinemasından 5 yönetmenin adı imiş. İran sinemasına bayılırım, önüme düşen her filmi izler ve hemen her defasında hayran olurum, yönetmenlerin adını da sular seller gibi bilirim. Gel gör ki rüyamdaki yarışmada iki yönetmen arasında bir sağa, bir sola dönüp yorganla, çarşafla kavgalar ettim. Majid Majidi ve Bahman Gobadi'den başka isim gelmiyor aklıma. Majid Majidi diyor, bir yanıma dönüyorum. Bahman Gobadi diyor öbür yanıma dönüyorum. İki isim arasında epey bir savrulduktan sonra Abbas Kiyarustemi çıkıverdi zihnimin kıvrımlarından, etti üç. Velakin sabahı buldum da dördüncüyü bulamadım aziz takipçilerim, okey masası ortada kaldı 😃 O bayıldığım "Bir Ayrılık" filminin yönetmeni, Altın Portakal'da görmekle mutlu olduğum Asghar Farhadi bile oturamadı dördüncünün koltuğuna. Vefasızım vefasız. Bu arada Majid Majidi'nin "Serçelerin Şarkısı" pek güzeldir, izlemediyseniz bulup buluşturup izleyin. 

Saçma rüyaları bir yana bırakacak olursak bayram pek ıssız, pek sessiz geçti. Ana-baba gitti çoktan öbür aleme, çocuklar, kardeş başka şehirde. Oturduk bir Köroğlu, bir Ayvaz. İlk gün etmem gereken telefonları ettim, edilen telefonları cevapladım, yorumlara, mesajlara bakıp kimine cevap, kimine gülücük, kimine çiçek ikonu bıraktım. Bazıları da dalgınlığıma ya da meşguliyetime gelip arada kaynamış olabilir, kusuruma bakmayınız artık. Sonra oturup ne zamandır listemde olan ama bir türlü izleme sırası gelmeyen "Ayak İşleri"nin birinci sezonunu izledim GAİN'de. Meğer ne eğlenceliymiş bu zamana kadar aklım neredeymiş?

İkinci günün sabahı herkes bayram yaparken bu kez ikinci sezonu hakladım "Ayak İşleri"nde. Sonra da Kocam Bey'le yürüyüş yapmak üzere evden çıktık. Beachpark'a yollandık. Arada oturup bir kahve molası verdik, sonra yine tabana kuvvet döndük eve ama attığım 16.000 adım ertesi gün bana yol, su, elektrik ve kas ağrısı olarak geri döndü. Beachpark'ta, hatta Konyaaltı Caddesi'nde havaya fırlatılan iğneler yere düşmeden kalıyordu (havaya niye iğne atılır ki?),  herkesin kafası, omzu, sırtı iğne doluydu, birkaç tane de bize isabet etmiş olabilir. Araçlar derseniz konvoy yapmıştı, yarımşar metre bile yoktu aralarında. Türkiyemizin çeşitli illerinden ziyaretimize gelmiş değerli konuklarımız arabalarıyla, Rus illerinden ağuşumuza kabul ettiğimiz soluk benizli, başak saçlı, maviş gözlü dostlarımız da tabanvaylarıyla şehrimizin demirbaşlarıyla birlikte bir güruh halinde ilerliyorlardı Beachpark'a doğru. Aralarına biz de katıldık demirbaş kadrosundan. Beachpark'ın halihazırdaki popülasyonuna dahil olduk. Yiyen, içen, bisiklete, scootera binen, yürüyüş yapan, denize giren, girmeyip plajda yayılan, top peşinde koşan, okey oynayan, piknik yapandan geçilmiyordu arazi. Gün güneşli, insanlar neşeli, sen de gel oyna Susam Sokağı'nda misali idi vaziyet.

Dağ yönü, şehir yönü ve dallarda coşmuş yalancı orkideler. Böyle mekana gidilmez mi, varsın ağrısın kaslar, kemikler 😊

Efenim üçüncü bayram günümüzü yine evde sessiz ve ıssız olarak eda ettik, zaten bir ara yağmur yağdı. "Ayak İşleri"nin üçüncü sezonunu da tüketip "Deniz Kızı Eftelya Hanım" hakkında yazılmış bir kitabı kıraat ederek bayramı bitirdik.  Dertsiz, tasasız, acısız, üzüntüsüz, daha güzel bayramlara ulaşmak dileğiyle hepinize sevgiler...