YILIN İLK YAZISI / 1 OCAK

 Hello blog alemi, welcome to 2023...

Beni tanıyanlar bilir, özel günleri severim. Yılbaşı, doğum günleri, birtakım meslek günleri falan ilgi alanıma girer, monoton hayata açılmış renkli parantezler olarak kabul ederim onları. Bir şekilde kutlamaya, minik sürprizler, organizasyonlar yapmaya, o günü güzelleştirmeye çalışırım, pandemi limon sıkana kadar böyleydi en azından. Pandemi ve gündem yüreğimizdeki coşkunun üstüne küller serpedursun aradan fırlayan küçük alazlar yine de dürtüyor benim türümdeki insanları. Çok hevesle olmasa da yine kurdum ağacı, yerleştirdim süsleri, kartlar yazdım kara delikte kaybolsalar da, ufak-tefek hediyeler hazırladım eşe dosta ama yılbaşı gecesine gelince işler sarpa sardı. Yılbaşı gecesi dediğin eşle-dostla, çoluk çocukla güzel oluyor. Üç yıldır bir Köroğlu, bir Ayvaz masanın başına çöküp Carpal Tunnelli ellerimi uyuşturmak pahasına hazırladığım geleneksel kestaneli pilavı, vişneli sarmayı, fırında hindiyi ve muhtelif mezeleri bir miktar sütlü karışım eşliğinde gövdeye indirdikten sonra "Eee şimdi ne yapacağız?" moduna geçiyoruz. Bu yıl oturdukça yemeyelim düşüncesiyle sofrayı da erkenden toparladım, evdeki kağıt havlu ve tuvalet kağıdı sayısından (laf aramızda fena stok yaptım) daha yüksek sayıdaki kanalları teker teker gezip gönlüme uygun bir tane bulamadım. Kimi yılbaşı değil/miş gibi yapmakta idi, kimi zaten paralel bir evrende yaşıyordu, kimi yılbaşı gecesi en ağır uzun havalara sarıp zaten bunalmış ruhumuza asit atıyordu. Sonunda bari klarnet dinleyeyim diyerek Sibel Capcanlı, Hakkan Altın, Hüsnünü Şenlendirici üçlüsünün Venn şemasını oluşturduğu kümenin programında karar kıldım. Karışık kuruyemiş kâsesindeki Antep fıstıklarını, kajuları, fındıkları ve bademleri seçerek en son dinlediğimden beri-ki vardır bir 10 yılı-bir değişiklik yapmadıkları repertuarlarını yarım kulakla dinlemeye  koyuldum, arada Sibel Capcanlı'nın mavi payetli, düşük omuzlu tuvaleti gözümü alınca telefondan ayrılıp (like ve yorum da yılbaşına dahil haliyle 😃) ekrana bakıyordum. Saat geceyarısına yaklaşırken uykum geldi, gidip yatsam 2023'e ayıp olacak, yatmasam bana. Kocam Bey'e "Beni 24.00'den önce uyandır ha!" diyerek kanepenin arkasında hizmete hazır bekleyen TV battaniyesini üstüme, takma dizlerimi karnıma çekip gözlerimi kapadım. On dakika sonra "Hadi, hadi, hadi!" diyen bir sesle uyanıp Kocam Bey sesleniyor sanarak "Amanın yeni yıl geliyor!" heyecanıyla fırladım. Kocam Bey'in mutfaktan çay doldurma tıkırtıları geliyordu ama kendisi yoktu, "Hadi, hadi" diyen de ekranı kaplayan botokslu suratıyla Fatih Kürek'miş meğer 😃Saate baktım 2023 kapıyı çalmak üzereydi, tam zamanında uyanmışım, derken "Yılan Dansı" başladı dostlar. Yeni yıla yılan dansıyla girmek de varmış kaderde, yılandan korkmam yılan dansını yapandan korktuğum kadar 😃 Off Hafazanallah! Sonra Kocam Bey mutfaktan geldi, ne oluyor demeye kalmadan yeni yıla girdik. Umarım yıl boyu yılan ruhu taşıyanlarla muhatap olmam bu girişten sonra. 2023'e dedim ki: "Sen geldiysen izin ver ben gidem kardeş, zira uykum geldiğinde yatmazsam sabaha kadar dönerim yatakta". Ses etmedi, "Sükut ikrardan gelir" dedim, Kocam Bey'e iyi yıllar dileyip attım kendimi yatağa, 2023'ün ilk uykusunu deliksiz uyumuşum ki pek nadirdir. Hâl böyle olunca sabahın köründe hortladım ve çayı koyup yeni yılın ilk eylemi olarak akşam boşaltınca ıslattığım fırın tepsisini tellemeye başladım. Devamından Allah esirgesin. Bir yandan da dünkü "Hadi Hadi"nin tersine dürtmesiyle "Semt-i dildâre bu demler, güzerin var mı sabâ" şarkısını terennüm ediyordum. Dinler misiniz?

Her şeye rağmen sağlıkla bir yılı daha geride bıraktık, yeni yıldan da aynı performansı daha iyisiyle beklemekteyiz, o kalbimizdekini biliyor, tekrara gerek yok, hadi canım yorma bizi.

Geçen hafta eve kapandığım günlerin acısını çıkarırcasına her günü bir arkadaşla buluşarak geçirdim. Son gün bile aldığım telefonla çıktım evden, yine bir arkadaşla buluşup kahve içtim. Dönüş yolunda "Eve gidene kadar beni mutlu edecek bir şey çıksa yoluma" diye düşünürken karşıdan sepetine günlerdir görüp almayı dilediğim nergisleri doldurmuş bir adam gelivermesin  mi? Eh bu kadarına da şans denmez de ne denir, kaptım tabii ki, aşağıdalar:

2023 yılı, her kokladığımda çok güzel anılarımın olduğu Denizli'yi hatırlatan, hüzünle karışık bir mutluluk veren nergisler kadar güzel olsun...