Sayfalar

24 Kasım 2021 Çarşamba

KÜÇÜK MUCİZEME / 24 KASIM

 

 

Bu fotoğrafı buraya defalarca koydum belki, ilkokuldan kalan yegane fotoğrafım ve arkada yüz hatları bile seçilmeyen Firdevs öğretmenim. Başkalarını bilmem ama benim için çok özel, çok güzel, çok anılası bir insandı. Beni ben yapan faktörlerin başında gelir, o yüzden her daim minnetim bâkidir. Aşağıda paylaşacağım mektup birkaç yıl önce, yazarlarının çoğunu bloggerlerin teşkil ettiği, sevdiklerimize mektuplarımızı birleştiren bir kitap olan "İmza: Ben"de yayınlanmıştı. İlkokul öğretmenim için gecikmeli bir teşekkürdü, bir kez daha anmak istiyorum Öğretmenler Günü vesilesiyle, ruhu şâd olsun...

***

"O Eylül günü annemle birlikte sınıfın kapısından içeri girip sizi gördüğümde hayatımda bu kadar önemli bir yer tutacağınızı asla tahmin edemezdim. “Dünyanın en büyük küçük mucizesi çok gençken iyi bir öğretmene rastlamaktır. Büyük mucizelerse yalnız kutsal kitaplarda bulunur” cümlelerini okuyacaktım yıllar sonra Buket Uzuner’in “Şiir’in Kız kardeşi Öykü” kitabında. Kitabın kapağını kapatıp gözlerimi duvarın boşluğuna çevirmiş ve o Eylül gününü anımsamıştım. Evet, benim küçük mucizem 60 yaşlarında, seyrek saçlı, demode giyimli, sıradan bir kadındı. Okulun, çoğunun saçları sarıya boyalı, göz makyajları kuyruklu, sivri topuklu pabuçlar ve şık döpiyesler giyen kadın öğretmenler topluluğu içerisinde göze bile çarpmazdınız Firdevs öğretmenim; öyle sade, öyle gösterişsizdiniz. Lakin içinizdeki cevheri fark edebilmek için süslü kılıflara ihtiyaç yoktu, sınıfınızda birkaç gün geçirmek yeterli olmuştu. Annem beni tahtası kararmış sıralardan birine, babamın arkadaşının kızı şişman Feyza’nın yanına oturtup Feyza’nın annesiyle birlikte bahçeye inmişti. Merakla bakıyordum etrafıma, hoşuma gitmişti okul ortamı. İçine kapanık bir tek çocuktan sınıfın Çalıkuşu’nu yaratmanıza henüz vakit vardı, ilk derste sadece isimlerimizi sormakla yetinmiştiniz. Beş saati arka arkaya kâh şarkı söyleyip kâh şiir okuyarak geçirip dağıldığımızda annem hâlâ bahçede, Feyza’nın annesince esir alınmış bir şekilde bekliyordu. Eve birlikte dönmüştük ve ben ertesi günü iple çekmiştim tekrar okula gidebilmek için. Annem götürmüştü yine ama bu defa Feyza’nın annesine görünmemek için hemen geri dönmüştü. Ben bir hafta sonra kendi başıma gidip geliyordum okula ve Feyza ya da annesi sizin sadeliğinizden pek hoşlanmamış olsa gerek o şık öğretmenlerden birinin sınıfına naklolmuştu.

Çok çabuk öğrendik okumayı ama diğerlerinin aksine kırmızı kurdele takmadınız yakamıza, yılsonunda okuma bayramı yapıp kurbağa kılığına falan da girmedik. Hiçbir 23 Nisan geçit törenine tek bir öğrenci alınmadı sınıfınızdan, hiçbirimiz de bunu dert etmedik. Bir nevi izole edilmiştik sanki, kendi bayramımızı kendi aramızda kutladık, okuma öğrenince bize dağıttığınız hikâye kitaplarıyla ödüllendirildik, oynana oynana sakıza dönmüş rontların yerine kimselerin bilmediği şarkılar öğrettiniz. Utangaç gülümsemelerle söyledik yalnız bizim sınıfın bildiği “Biz Şen Köylüleriz” türküsünün “Kızlar kızlar kızlar, candan hoş kızlar/Gözleri can dolu gönlü hoş kızlar” bölümünü. Ve hâlâ müthiş bir keyifle ve ince bir hüzünle söylerim bugüne kadar kimselerden duymadığım “Gece” ninnisini:

“Gün battı masmavi bir sis, sardı dağları gizlice

Her taraf inlerken sessiz, indi karanlık gece

Artık ışıklar yanıyor, uzak belirsiz evlerde

Rüya gören sahillerde periler oynuyor”

Yalnızca şarkılar değildi ayrıcalığımız, biz tarihi de herkesten farklı yöntemlerle öğreniyorduk. Rumeli çocuğuydunuz, 10 yaşındayken bizzat yaşadığınız Balkan Savaşı’nı anılarınızdan dinledik, Kız Muallim Mektebi’nde Reşat Nuri Güntekin’in öğrencisi olmanızın farkıyla sevdirdiniz bize Türk Edebiyatını. Çalıkuşu’nu sınıfta okuduktan sonra “Çalıkuşu” oldu takma adım, her Çarşamba bir ders ayırdığınız için bunca bağlandım şiire. Hiç katı disiplin görmedik biz, sıra aralarında dolaştık, derste bağıra çağıra konuştuk, kimseye bir fiske bile vurmadınız; ne yaramaz Ahmet’e, ne tembel İrfan’a. Annesi köyde olduğu için babasıyla okulun bodrum katındaki küçücük bir odada kalan müstahdemin oğlu, sınıf arkadaşımız sümüklü sarı Süleyman’ı da aynı içtenlikle kucakladınız, öğretmen arkadaşlarınızın öğrenciniz olan bakımlı, özenli çocuklarını da.

Hâlâ sizin öğrettiğiniz yöntemle yaparım limonatayı, hâlâ sizden öğrendiğim atasözlerini kullanırım. Öğretmenimiz değil yakınımızdınız sanki; gülerek hatırlarım her zaman, musluklardan akan klorlu suyu içemezdiniz, bir şişeniz vardı memba suyuyla dolu. Bizim için kutsaldı adeta, eve götürüp doldurmak için yarışırdık. Uzun uğraşlardan sonra ele geçirmiştim 5 yılda bir kere. Heyecanla eve götürmüş ve o anda bizde olan komşumuz Faruk abiye yakalanmıştım. Şişeyi ve ne için eve getirildiğini öğrenince düşmüştüm diline. “Firdevs’in şişesi” takmıştı adını ve yıllar boyu diline pelesenk etmişti, “notlarının neden iyi olduğunu biliyorum, Firdevs’e şişeyle su taşıdığın için” diye dalga geçerdi benimle. Oysa ben ne mutlu olmuştum öğretmenime su götüreceğim için ve bir türlü anlayamamış, kızıp durmuştum çok sevdiğim Faruk abinin şakasına.

Mezuniyet sınavında da bizim sınıf farkını göstermişti, herkes okul şarkıları hazırlarken biz bağıra çağıra “Bugün bize hoş geldiniz erenler” türküsünü söylemiş, Aile Bilgisi sınavı için de yukarıda bahsettiğim limonatayı hazırlayıp diğer öğretmenlere sunmuştuk. Sizi son görüşüm okulun son günü olacaktı. Yaş haddinden emeklilik dilekçenizi vermiş ve hep orada yaşama hayali kurduğunuz İstanbul’a yerleşmiştiniz bile biz diplomalarımızı okul müdürünün elinden alırken. Bir tek o zaman kırıldım sevgili öğretmenim size, diploma töreninde yalnız bıraktığınız için. Sonraları peşinize çok düştüm ama ulaşamadım. Şimdi başka bir âlemdesiniz; sevgim, minnetim ve özlemim oralara ulaşıyordur umarım. İyi ki benim öğretmenim oldunuz, huzurla uyuyun…"

Mesleğini layığıyla yapan tüm öğretmenlerimize sevgiyle...

17 yorum:

  1. Çok güzel bir mektuptu ve beni de okula ilk başladığım günlere götürdü.Allah ölenlere rahmet eylesin, yaşayan öğretmenlere de güzel bir ömür versin Inşallah..

    YanıtlaSil
  2. Ne güzel kıymetli öğretmenlerin kıymetli öğrencisi olmak sonuç ortada işte öğretmenler günün kutlu olsun, öğretmeninin ruhu şâd olsun canım 💖💖

    YanıtlaSil
  3. Gözlerim dolu dolu okudum. Ruhu şad olsun firdevs öğretmenin…
    Sizin öğretmenler gününüz kutlu olsun sevgili öğretmenim :-)

    YanıtlaSil
  4. Sevgili Öğretmenlerimiz,
    Gününüz kutlu olsun!
    İçten sevgilerle. :)

    YanıtlaSil
  5. Çok keyifle okudum, çünkü kıskanmadım. Hissettim. Böyle güzel bir mektup yazmadım ama hayatımın pek çok sohbetinde, şu blogdaki pek çok yazımın içinde öğretmenimden ve kattıklarından çok söz ettim. Koca koca adamlar ve kadınlar olarak bir kaç yıl önceki ölümünden evvel ziyaretine gittiğimizde, o odasından gelip salona girdiğinde tünaydın'ına sağol çektik ve bu esprisiyle ne de mutlu olduk. Biliyordu ve cenazeme gelin dedi. Ellerimizle indirdik. Enn sevdiğim kadınlardan biri, tartışmasız, temelime attığı harçlara paha biçemem. Ruhları şad olsun.

    Sizin de öğretmenler gününüz kutlu olsun:)

    YanıtlaSil
  6. Gözlerim dolu, tüylerim diken diken okudum. Her satırı, her anıyı yaşadım. Ne kadar güzel anlatmışsınız ve ne kadar harika bir öğretmeniniz varmış! Bizimle paylaştığınız için çok teşekkürler. Tüm öğretmenlerimizin Öğretmenler Günü kutlu olsun ❤️

    YanıtlaSil
  7. Emekli bir öğretmen ana-babanın çocuğu olarak gözlerim doldu okurken. Hissediyordur. Bugün tekrar hissetmiştir belki de bir şişe memba suyu içmiş gibi nasıl da mutlu olmuştur. Ne mutlu hem ona, hem size öğretmenim. Gününüz kutlu, mutlu olsun. Ellerinizden öpüyorum bugün, iyi ki varsınız.

    YanıtlaSil
  8. Ne güzel anmışsınız harika öğretmeninizi..Gözlerim dolarak okudum. Sizin ve öğrencilerini emek vererek yetiştiren tüm öğretmenlerin günleri kutlu olsun.İyi ki varsınız.

    YanıtlaSil
  9. Nurşen Ruhu şad olsun. Ne güzel anlatmışsın öğretmenini.

    YanıtlaSil
  10. ne güzel..ben de siyah önlük giyen jenerasyondanım.ilkokul öğretmenime hayatım azmimi çalışkanlığımı ,okuma alışkanlığımı ikagır israf etmeyişmi,sevgiyi saygıyı herseyi borcluyum işte.çok kıymetli başarılı bir öğretmendi..özlüyorum onu..
    yazıdan cok resimden cok etkilendim..siyah önlüklerimizi hiç unutmamışım meger

    YanıtlaSil
  11. blogunu son yazıma koyduuum :)

    YanıtlaSil
  12. Merhabalar.
    Öğretmeninizi ve okul hayatınızı o kadar güzel kaleme almışsınız ki; okurken ne kadar duygulandığımı anlatamam. Kaleminize ve yüreğinize sağlıklar dilerim. Diploma töreninde sizi yalnız bırakan öğretmeniniz emekli olmuştu değil mi zaten? Emekli olmuş olsa bile bu törende okula gelip, sizin bu diploma töreninde yanınızda olmasını arzu etmiştiniz değil mi?

    Rahmet-i Rahman'a irtihal eden öğretmeninizi rahmetle ve saygıyla anıyorum. Allah'tan rahmet diliyorum. Blog sayfanız nezdinde de tüm öğretmenlerimizin Öğretmenler Günü'nü kutluyorum. Ahirete intikal etmiş olanlarına da Allah'tan rahmetiyle muamele eylemesini niyaz ediyorum.
    Selam ve saygılarımla.

    YanıtlaSil
  13. Ne güzeldir böyle sevgiyle hatırlanmak eminim ki hisleriniz burdan oraya kadar ulaşıyordur.

    YanıtlaSil
  14. Omzumdaki sorun nedeniyle tek tek cevap veremiyorum. Hepinize güzel sözleriniz ve kutlamalarınız için ayrı ayrı teşekkür ediyorum. İyi ki varsınız...

    YanıtlaSil
  15. Öncelikle yorum kısmında okuduğum omuz ağrısı için çok geçmiş olsun öğretmenim. İnşallah önemli bir şey değil, basit bir incinme falandır. Sonrası ise yazınızın konusu. Öğretmeninize teşekkürünüz ne kadar dokunaklı. Huzurla uyusun. Ama tabii sizin de öğretmenler gününüz kutlu olsun. Sevgiler.

    YanıtlaSil