30 MART (CORONA GÜNLERİ 9)

Dona Flor'u sepetledim dedim ya, yeni bir kitaba başladım. Lale'nin Bahçesi'nin doğum günü hediyesiydi bana, sıkı bir kitap. Hazmede hazmede okumak gerek, iyi gidiyor sevdim. Kanada'ya yerleşmiş Çinli bir ana-kızın öyküsü geri dönüşlerle anlatılıyor. Burada da mı karşıma çıktın Çin derken ne oldu biliyor musunuz? 150. sayfadan sonra kahramanlardan ikisi Wuhan'a gittiler. "Ay gitmeyin corona var orada" diye çok çığrındım ama bana dönüp "Orada neredeyse bitti, sen kendi memleketine bak" dediler, kestim sesimi. Yahu kitapta bari rahat bırakaydınız beni..

Her dakika da kitap okunmuyor tabii ki, mutfak ilgi alanıma girmiyor ama bir hamaratlık geldi üstüme, her gün kendime yapacak bir ev işi buluyorum ve işin tuhafı yüksünmeden yapıyorum. Bu süreci tek parça atlatırsak küllerimden domestos olarak yeniden doğacağım. Bugün sırada kitaplık ve kitaplık raflarında mekan tutmuş çeşitli objeler vardı. Elime bir toz bezi aldım ve hepsini teker teker sildim, epey uzun sürdü, zira minik minik bir sürü objeye evsahipliği yapıyordu kitaplığın rafları. Herbirini elime aldığımda o objenin arka planını, nereden aldığımı, kimin hediye ettiğini, nasıl bir anısı olduğunu düşüne düşüne temizledim. Anımsattığı kişilere de içimden bir selam yolladım. 

Öğleye doğru 10 gün önce internetten verdiğim erzak siparişi sonunda geldi. Aslında çoktan pişman olmuştum ama vermiş bulundum. Getiren kargo görevlisinin terini ve yorgunluğunu görünce utandım ve ağlamaklı oldum neredeyse. Adamdan aleni özür diledim, kalender bir arkadaşmış, "bu bizim görevimiz, hiç önemli değil" şeklinde cevap verdi. Kapıya bıraktığı kolileri eldiven takıp balkona attık, bir süre orada istirahat edecekler, sonra banyolarını yaptırıp mekanlarına postalayacağım. Yalnız bu iş iyiden iyiye zorlamaya başladı ve anladığım kadarıyla kolay kolay da sona ermeyecek. Meğer ne güzelmiş marketten gelip üstünü başını değiştirmeden, silip sabunlamadan dolaba yerleştirmek. Sanırım bu süreç bittiğinde pek çok şeyin kıymetini daha çok bileceğiz. 

İçinde bulunduğumuz, paranoya ile tevekkül arasında gidip gelen ruh halinden bir nebze kurtulmak için Kontrollü Çılgınlıklar blogu bir kartpostal mimi başlattı. Şurada görebilirsiniz. Yanlış anlamayın, postaneye gidip kart atmayacaksınız, email adreslerinize ister kendi çizdiğiniz, ister fotoğrafladığınız bir kartı yollayacaksınız. Detayları verdiğim linkte bulabilirsiniz. Ben niyet ettim, belki siz de düşünürsünüz. Bilenler bilir vakt-i zamanında bu bloglar yılbaşlarında, bayramlarda ne kartpostallar yolladı birbirlerine. Bu defa da sanal destek kartpostalı etkinliği olsun bakalım. Şuraya çocukluk yıllarımda en sevdiğim kartpostallardan birini bırakıp kitabıma döneyim de, bir an önce şu Wuhan'dan ayrılsınlar.