ANKARA GÜNLERİ

Yüce başkentimize geldim geleli günlerim pek dolu geçiyor, adeta nefes almaya vaktim yok, ay durun bir nefes alayım hazır şuraya oturmuş yazarken: "Mmmpfffff, Yenimahallemiz ne güzel". Ay pardon o ortaokuldaki Türkçe öğretmenim Nuriye Noyan'ın repliğiydi, baharda açık pencerenin önüne geçip derin bir nefes alır ve ardından mutlaka yukarıdaki cümleyi söylerdi, ruhu şadolsun, pek severdim. 

Neyse efendim nefesimizi de aldığımıza göre (nefes terapisine gerek kalmadan) gelelim hafta sonunu nasıl geçirdiğimize. Cuma akşamı yayınevinde bir yeni yıl kutlaması vardı, ona katıldık kızkardeşle Ayizi kadınları olarak. Ankara'da yaşayan yazarlar ve kalabalık bir grupla bol sohbet, bol muhabbet, bol kahkaha ile keyifli bir akşamüstü geçirdik. Bu arada Ankara'da yaşayan takipçilerden arzu edenler olabilir, duyurayım. 28 Aralık saat 16.00'da yine Ayizi Yayınevi'nin ofisinde bir imza buluşması, sohbeti olacak. Ofis Atatürk Bulvarı üstünde, Tübitak binasının hemen yanında, Bulvar İşhanı'nda. Beklerim. 

Cumartesi günü için tiyatro biletim vardı, öncesinde birkaç ufak işi hallettim, sonra arkadaşımla Şinasi Sahnesi'nin uzun zamandır girmediğim fuayesinde buluştuk. Öyle çok anım vardır ki burada, o zamanlar Çağdaş Sahne idi ismi. Kimi zaman oyun, kimi zaman film izlemeye gelirdik. Gençlik yıllarımızın abone adreslerinden biriydi. O helezonik merdivenleri, geniş fuayeyi görünce için bir tuhaf oldu. Oyun "Gayrı Resmi Hürrem"di. Özen Yula'nın yazıp yönettiği, iki ana rolünü İpek Atagün Gezener ile Gülin Ersoy'un canlandırdığı oyunu çok beğendik. 

Yalnızca oyun değil oyuncular, kostümler ve dekorlar da çok göz alıcıydı, "ne iyi ettik de geldik" diyerek salondan çıktığımızda bizi bir sürpriz bekliyordu: Kar. Bir süre sakin sakin yağan karı izledikten sonra hemen yan taraftaki cafeye girdik. Yağan karın vitrin camından eşlik ettiği kahveli salepli güzel bir sohbet geliştirdik, sonrasında da taksiye atlayıp eve döndük. Eve döndükten sonra kar giderek arttı ama öyle tipi halinde değil, sakin sakin, nazlı nazlı yağdı durdu. Sabaha karşı uyanıp pencereden baktığımda kesilmişti, ağaçlar ve araçların üstü karla kaplıydı, sabah balkona çıktığımda ise gördüğüm manzara şuydu:

Çirkin, ıslak, gri cadde, yapraksız ağaçlar sihirli değnekle dokunulmuş gibi güzelleşmişti. Evin arkasındaki sevimsiz duvarın önünde yetişmiş gariban çamı gören de Uludağ'a geldim sanabilirdi 😀

Kuru dallar, yapraklar elmas mücevherlere dönmüş, geçici bir güzelliğin keyfini sürmekteydiler.

Bir süre sonra araç trafiği artınca güzel manzara çamurlaşmaya başladı doğal olarak, karlar eridi, sular yollardan akmaya başladı. Ağaçlar bir süre daha karın saltanatını sürdüler, hatta altlarından geçerken dallarındaki karları rüzgarla üstümüze savurarak ikinci bir kar yağışı başlattılar. Keyfini çıkara çıkara Neva Palas'taki tasarım pazarına gittim, Şuşu'nun standında hasret giderdim, diğer standları gezip ufak-tefek bir şeyler aldım, dışarı çıktığımda kar iyiden iyiye erimiş, hava ılımıştı. Biraz mutfak alışverişi yapıp döndüm eve.

İpek Ongun'un "Anlat Anneanne"sini okuyup bitirdim bu arada, pek tat alamadım, kendi aile hikayesini anlatmış, biyografiye meraklı olmama rağmen fazla kişisel geldi. Şimdi elimde bir polisiye var, çişli dedektifimiz Metin'in son macerasını içeren "Karakol Cinayetleri". Yıl dolmadan hedeflediğim sayıyı tutturabilecek miyim meraktayım, ha gayret.

Dışarı çıkmam lazım yine, izninizle. Ha bu arada, dün gece rüyamda köpek ısırdı beni, ne dersiniz?