PAZAR

Aslında haftasonları blogdan evci çıkıyordum ama bu ara denetimciler var, sınıf başkanı tahtaya yazar diye korkuyorum ödevimi yapmadığım için. Sonra mazallah öğretmen köşede tek ayak üstünde bekletir. Hoş öğretmen de koşmaktan yazmaya fırsat bulamıyor ya, huu mariantrikot nerelerdesin?

Dün öğleden sonradan beri pis bir hava var dışarda-yağmur sevenler kusura bakmasın falan demiyorum-çipil çipil, nemden dolayı insanın eklemlerini eskiten, uyuz, ıslak bir şey. Kocama bakarsanız yağmur sevmediğim için küresel ısınmanın sebebi benmişim. Öyle olsun bakalım, zaten Kasım ayını da sevmem. Yaz mı, kış mı belli olmayan, ikiyüzlü bir ay. Bazen pek muhteşem bir sonbahar moduna geçer, aman da ne tatlısın dedirtir, bazen de askılı giydiğimizin sabahına kabanlara büründürür. Çok titremişizdir öğrencilerle birlikte 10 Kasım törenlerinde, kuzeye bakan okul bahçesinde poyrazı yerken, üstelik bir gün önce de denize girilmiştir. Okulun kapalı bir salonu varken açık havada ısrar eden bir zamanlar muhatap olduğum okul idaresine sözüm, intikamımı blog yoluyla alayım bari :) Tozlu bir bodrum odasında çalışan, siyah kolluklar takmış eski zamanlara ait bir arşiv memuruna benzetirim Kasım ayını. Diğer ayların parıltısı arasında kaybolmuş, arafta bir ay (Kasım sevenler de kusura bakmasın demiyorum, onlar da benim sevdiğim başka bir ayı sevmeyiversin :).

40 yıldır görmeyip geçen sene ziyaretine gittiğim arkadaşımın örüp hediye ettiği, pek güzel fuşya renklere sahip diz battaniyesini çıkardım dün yaz uykusuna yattığı yerden. Şöyle üstüme alıverince birlikte geçirdiğimiz günleri anıyorum. Eşyanın ruhuna inanırım ben, üstelik fanatiğimdir bu konuda, atmaya kıyamam. Üzülür gibi gelir, onlarla geçirdiğim günlerimi de elden çıkarmışım gibi gelir. Hal böyle olunca ya eskici dükkanında oturuyor oluyorsun ya da yakında çöp eve dönüşme ihtimalin ortaya çıkıyor. Hah işte kendimle ilgili bilgi de vermiş oldum :)

Sözkonusu battaniye aşağıda, sarıp sarmaladığı Snoopy de kızkardeşin ilk amigurumi denemesi. İlk denemede bu zor figürü benim için ördü, nasıl inanmam şimdi eşyanın ruhuna:

Pazarınız güzel geçsin, ben akşam menüsü olarak kısır yapacağım, sizde ne var?