BAHAR GELİRKEN

Sonunda güneş bahar ışıltılarıyla parlamaya, o farklı ışık görülmeye, o farklı koku duyulmaya başladı. Bu demek değil ki yağmur şakırdamayacak, şimşekler çakmayacak ve Antalya kendinden hiç umulmayan soğuklukta bir kaç gün daha geçirmeyecek. Olsun, sonunda bahara çıkacağız ya, ona da razıyız. Dün sabah evdeki olağan işlerimi toparlar toparlamaz öncelikle epeydir ertelediğim ve bu nedenle aynaya bakmak istemediğim bir zorunluluğu halletmek için kuaföre yöneldim. Kızlar saçımı boyayıp manikür yaparken ben duvardaki TV ekranından ilk kez "Kocamın Ailesi" dizisinin tekrar bölümlerini izledim. O bitince Sezgin Kaymaz'ın son kitabı "Bakele"den birkaç öykü okudum. Derken işim bitti, boyalı saçlarımı savura savura yürüyüşe çıktım. Hava mis, gökyüzü berrak, dağlar heybetli, her yer rengarenk idi, içim açıldı. Refüjlere dikilen laleler açmış bile:

Doğa uyanmaya başlamış, otlar yeşermiş, çiçekler topraktan başlarını uzatmış, çalılar çiçeklenmiş, oh içim açıldı:

Yürüyüşe parkın içinden devam ettim, falezlerden denize baktım, denize bakanlara baktım, dalgalara baktım, Bey dağlarına baktım, sahilde güneşlenenlere baktım:

Yorulunca yerleştim bir cafeye, kahvemi yudumlayıp arada sırada denize bir bakış fırlatarak "Bakele"den öyküler okudum:

Yeterince dinlenince hemen yakındaki müzeye gittim. Niyetim müze kartımı yenilemekti. Çabucak hallettim, baktım sergi salonunda ebrular sergileniyor, sergiyi gezdim. Sonra Müze mağazasına girip kendime Piri Reis haritası desenli bir yelpaze aldım, malum havalar ısınıyor artık, yelpaze acil ihtiyaç kategorisinde :) Müze bahçesinde dolaştım biraz, on yüz milyon bininci kez seyrettim taş oymalarını:

Ben müzeden çıkarken içeriye İdil Biret giriyordu, bu akşam senfoninin salonunda konseri var, bekleriz :)

Yürümelere doymadım, eve kadar yürüdüm, geçerken pazara uğradım, ne kadar ot bulduysam yüklendim, ilaveten bir demet mor zambak aldım. Kapıdan girdiğimde bir adım atacak halim kalmadıysa da mutluydum...