GEZELİM, GÖRELİM, KEŞFEDELİM (ANKARA5)

Aslında ne gezdik, ne fazla bir şey gördük, ne de keşfettik ama olsun, epey uzun bir yol gittik, o da keşiften sayılır :) Bugün babanın isteği üzerine Çubuk turu yaptık. Bunca senenin Ankaralısıyım çocukluğumda Çubuk Barajı'nda yapılan piknikler dışında Çubuğu görmüşlüğüm yoktu. Bu vesileyle önemli eksikliğimizi giderelim dedik ve belediye otobüsüne atlayıp yola düştük. Otobüs klimalı ve rahattı, ilk duraktan binince istediğimiz koltuklara da yerleştik, tıkır mıkır gittik, uzun uzun gittik. Yeni yapılmış yüzlerce bina, siteler, parklar, yapay havuzlar, Uygur çadırı biçiminde dinlenme yerleri, Osmanlı-Selçuklu karışımı kapılar, saat kuleleri, köprüler, tüneller, devasa futbolcu maketleri, kilim ve buket formu verilmiş çiçek tarhları, fabrikalar, havaalanları, uçaklar, bahçeli evler, bahçesiz evler, korular, hastaneler, pastaneler gördük ve bir saatlik gidişin sonunda acemi yolcu olduğumuzu anlayan otobüs şoförünün önerisiyle şehir merkezinde indik. Etrafa bir bakındık, kayda değer değişik bir şey göremedik. Otobüste gözümüze çarpan yeni restore edilmiş ve üzerinde "Çubuk Müzesi" yazan konağı gezelim bari dedik, geldik ki kapılar kilitli, henüz açılmamış. Neyse ki yan taraftaki elektrik direğinde şunu gördük de oraya kadar yürüdüğümüze değdi:

"Çekmeyin ya, yüzüm eskiyor" :)

Henüz açılmamış ve geleceğin müzesi olacak konak da şu:

E buraya kadar geldik, ne yapalım? Bari yemek yiyelim, hem babanın şekeri düştü, tez lokanta buluna. Bulduk neyse, Halil İbrahim'in sofrasını hem de, yedik bir şeyler. Ardında da Çubuğa gelinir de turşu alınmadan gidilir mi dedik ve taksi durağındaki şoför biraderlerimizin tavsiyesiyle "Koçum Turşu"dan Çubuk usulü salatalık turşusu aldık. Aşağıda mevsim nedeniyle kurumuş Çubuk Çayı'nı ve poşetlenmiş Çubuk turşusunu görüyorsunuz:

Bir adet de genel görünüm sunar ve otobüse atlayıp döneriz efenim...

Yarına süpirikli havadislerimiz var, bizi izlemeye devam ediniz...