TATİL BİTERKEN

Tatilin son günü; sakin, duru bir Pazar. Yarından itibaren normal hayatımıza döneceğimizi umuyorum. Yorucu, hareketli ama çocuklar ve aile büyükleriyle keyifli bir bayramdı. Lakin sıkıldım artık, gündelik hayatın monotonluğunu özledim. Ankara'dan geldiğimden beri her günüm koşturmakla geçtiği için olsa gerek ayaklarımı uzatıp hiçbir şey yapmadan tavana bakmak istiyorum.

Dün çok sevdiğim kuzenlerimden biri bir geceliğine bizde konuktu, akşama yakın çarşaf gibi denize ve şurup gibi havaya karşı çay-kahve içerek Antalya'nın  tadını çıkardık.

Bir de garson kahveyi tabağa dökmeden getirmeyi başarsaydı daha da güzel olacaktı.

Güneş battığında eve dönerken bugüne kadar gördüğüm en güzel dolunaya rastladım. Sarışın, tabak gibi, efsunlu bir ay. Öylece bakakaldım. Fotoğrafını da çekmek istedim ama üzerinde bulunduğum üst geçitten o kadar çok geçen vardı ki titreşim yüzünden başaramadım. Olsun, ben de hafızama kaydettim, ne diyordu Uluslararası Yarışma birincisi film "36"da: "Ne kadar fotoğraf çekerseniz çekin  hatırladığınız hafızanızda kalandır".

Hafızanızda hep güzel şeylerin kalması dileğiyle...