AĞACIN UTANDIĞI ÇIĞLIĞI ŞİİR FISILDAR*

 

Bir yaşındayken evimizi vuran korkunç sel baskınından annemle beraber bir atkestanesi ağacının dallarına sığınarak kurtarmıştık hayatımızı. O günden beri kardeşimmiş gibi bakarım atkestanesine ve tüm ağaçlara...

*AĞAÇLAR GAZELİ

inadına aşk, inadına özgürlük, inadına yaprak…
ağacın utandığı çığlığı şiir fısıldar

ne batıda ne doğuda tek yaprağını görmedim
kırgınım felsefeye yer vermemiş ağaca bir bilge olarak

şiirle ağacın köleri aynı: ya sabır ya aşk!
insanın hızla terkettiği anıların gölgesi olmak

yavaş git ruhum yetişemiyor sana, dedim, içimden
kopan yolcuya, dursaydı, ağaçların gözyaşını dinletecektim

ruhun sendeyse hâlâ bir ağaca emanet et onu
dünyaya yalnızca hayvanların ve ağaçların itirazı var

ey ağaçlarla konuşmadan insanlarla konuşmaya çalışanlar
Adilin ağaçlarını dinleyin, susmakmış o kayıp dil

zeytini dinledim beklemeyi öğrendim, akasyadan gitmeyi,
vuslatı ceviz ağacından, limonun dediği ayrılığı ve aşkı nardan

ağaçlar komşumuzun evidir, ruhumuz gülümsüyor avlusundan

Haydar ERGÜLEN