KIRMIZI-BEYAZ

Ocak ayı tatsız geçiyor. Oysa son günü doğarak ucundan da olsa yakaladığım için pek sahiplenir, pek severim kendisini. Ama bu yıl hışım gibi indi üstümüze; ardarda ölüm haberleri, yangınlar, ülke gündeminden yansıyan sıkıntılar, ortalığı sele veren yağmurlar, bitmek bilmez kış hastalıkları bezdirdi doğrusu. "Lütfen artık yeter" diyor ve kendisine biraz çekidüzen vermesini rica ediyoruz.

Haftabaşından beri yerine getirilmesi zorunlu ziyaretler yaptım, kutlama ve taziye amaçlı. Biraz sonra da alt komşuya "Hoşgeldin"e gideceğiz. Kendimi annem gibi hissetmeye başladım; gözlüklerimi boynuma takıp dantelimi de yanıma alsam mı diye düşünmüyor değilim:)

İki ev gezmesi arasına hem "Altın Küre" ödüllü, hem Oscar adayı bir film sıkıştırarak entellektüalite düzeyimi de düşürmedim Allahtan:) "Operasyon: Argo"yu izledim. Pek tarzım olmasa da iyi bir filmdi. İran devrimi sırasında rehin alınan Amerikalıları kurtarmaya yönelik bir operasyonu konu alan filmi Ben Affleck yönetmiş ve baş rolünde oynamış. Sakal ve bıyığın aslında pek sevmediğim oyuncuya çok yakıştığını da söylemeden geçemeyeceğim. Filmin sürprizlerinden biri John Goodman'dı. Nedense hep Taş Devri'ndeki Fred'le hatırladığım oyuncu hem bu filmin, hem de yakın zamanda izlediğim "Uçuş" filminin gerilimine neşe katan karakterdi.

Bu haftanın ürünü yukarıdaki lavanta torbaları oldu. Bir yakınımızın nişanında anı olarak dağıtılması için hazırladım. Etiketlerini de ayarladım mı bitecek, mis gibi kokuyorlar ve pek şirin görünüyorlar. Umarım nişanlanacak çifte de uğur getirirler. 

Şimdi izninizle, malum kabul gününe gideceğim; gezmelik papuçlarım,  diz örtüm, omuz şalım, yakın gözlüğüm ve dantelim nerede? Çok geç kaldım, çok geç kaldım:)))