KUAFÖRDE HAYATIN ANLAMINI SORGULAMA:)

 

Şirin ve ben "Stefan Zweig'ın Son Günleri"ni okuyoruz. Ben dün kuaförde başladım, o akşam ben eve dönünce. Ben arada başka şeylerle ilgileniyorum, o kesintisiz okuyor. Böyle böyle gözleri bozmuş zaten, taktığı koca gözlükten belli. 

Kuaför dedim de, dün yine iştahla uzayan saçlarıma boya hizmeti almak üzere gittiğimde, aynı hizmeti almak için benden önce gelen 2 kadın çoktan aynanın önüne yerleşmişlerdi bile.  Çaresiz sıramı beklemek için kanepeye yerleştim ve hemen önümde duran kalın sosyete dergisini karıştırmaya başladım. Faydalı bir etkinlik oldu, son sayfayı çevirdiğimde görgüme görgü, bilgime bilgi katılmıştı. Ve fekat kafamda bazı sorular oluşmuştu:

-Paranın çok olması zevkli giyineceğin anlamına geliyor mu?

-Şişman ve yaşlı kadınlar neden dekoltelerini daha çok teşhir etme eğilimindeler?

-Ördek başı yeşil pantolon ve eflatun süet ayakkabı giyebilen orta yaşlı erkekler objektiflere nasıl bu kadar kendinden ve şıklığından emin poz verebiliyorlar?

-Saçlarını ve bıyıklarını boyadıkları alenen belli bin yaşındaki adamlar acaba göğüs kıllarını da boyuyorlar mı?

-Botoksla birbirinin aynı maske görünümü alarak gençleştiklerini sanan kadınlar tavuk derisi gibi buruşmuş boyunlarıyla yaşlarını şıp diye ele verdiklerinin farkında değiller mi?

-Çok zayıf, çok parlak ve çok solaryumlu kadınlardan ürküyorum, bende plastik hissi uyandırıyorlar, acaba gerçekten plastikler mi?

-Bazı sosyete ünlülerinin klonlarının olduğunu düşünüyorum, zira aynı şahıs farklı kıyafetlerle bu kadar çok yerde boy gösteremez. "Hişşt kanka, ben filanın doğumgünü partisine gidiyorum, sen feşmekanın açılışına git, çaktırma ama vaziyeti" muhabbeti gelişiyor mu acaba  evden çıkmadan?

-Yıllardır aynı değişmeyen saç rengi ve modeli, aynı değişmeyen makyajla dolaşan kadınlar aynaya baktıklarında kendilerinden bıkmıyorlar mı?

-Bir de bu dergilere bakıp fotoğraflarını gördüklerinde gerçekten mutlu oluyorlar mı?

Siz ne dersiniz?