İKİSİ BİRARADA

Ardarda 2 günde okudum Yalçın Tosun'un kitaplarını. "Anne, Baba ve Diğer Ölümcül Şeyler"e parkta çay eşliğinde başlamıştım, "Peruk Gibi Hüzünlü"yü evde kahve eşliğinde bitirdim. Aslında epeydir direnmekteydim okumamak için, etkileneceğimin farkındaydım ama kitap konusundaki görüşlerine güvendiğim arkadaşlardan ardarda beğeni ifadeleri okuyunca şart oldu almak. Biri için girmiştim YKY Yayınlarının Ankara'daki yenilenmiş ve çok güzel mağazasına, ikisini de alıp çıktım ve üstüste okuyup bitirdim. İç acıtan, düşündüren, yer yer ürperten öykülerdi, sarstı bünyeyi biraz ne yalan söyleyeyim. Etkilenme katsayınızı hesap ederek okumanızı öneriyorum.

Dün çok yorgun ve uykusuzdum, neyse ki bu gece uyuyabildim ama hâlâ tam kendime gelemedim. Günün salaklığı ise sabah açık kalmış telefon alarmını susturmak için kalktığımda gerçekleşti. Telefon elimde tuşları bulmaya çalışırken panik içinde net göremediğimi, bir bulanıklık ve kısıtlılık hali olduğunu farkettim. Aklıma bir saniyede retina yırtılmasından, göz tansiyonuna kadar çeşitli uç ihtimaller hücum etti ve akabinde anladım ki gözümün tekini henüz açmamış, tek gözle idare etmekteymişim. Böyle zamanlarda kendimi çok beğeniyorum. Ya siz, siz de beğeniyor musunuz beni:))