NEREDEN NEREYE?

 

Söylemesi ayıp (söylemesi niye ayıptır bir türlü anlamam ama bu deyimi kullanmak pek eğlenceli gelir) bamya pişirdim bugün. Doğal olarak önce bamyaları ayıklamam sonra da sarmısak soymam, soğan doğramam gerekti. Ön hazırlığı uzun ve uğraştırıcı olan bir yemektir kendileri. Bamyayı ayıklamak hüner ister, anamdan az azar işitmemişimdir yeni yetmeliğimde. "Gördüğün banaysa öğrendiğin sana" diyerek pekçok ev işini kakalamıştı rahmetli büyüdüğümü farkeder farketmez ben zavallıya. Tabii önceleri işin kolayına kaçıp bamyaların kafalarını giyotine vururcasına uçurmuştum ama cin annemden kaçmadı bu durum, doğal olarak yemek salyalandı. Sonra da zinhar konik ayıklama biçiminin dışına çıkamadım. Bu iş tarz ister efendim öyle baştan savma yapılmaz. Bamyayı sol elinizle tutarken sağ elinizdeki bıçağı tepe soktasına sabitleyip şık bir piruetle kendi etrafında döndüreceksiniz ki tepede bir koni oluşsun, sofraya oturanlar "sümüklü bamya" demesin:) "Bamya diye bir sebze olmasa da olurmuş" diyerek bıktırıcı ayıklama işlemini tamama erdirip soğanları doğrarken "nereden nereye" denecek bir şekilde aklıma Tarık Akan'ın uzun yıllar önce seyrettiğim bir filmi geldi. Bir yandan soğanın sebep olduğu gözyaşlarımı koluma silip burnumu çekerken bir yandan da filmin ismini ve kadın oyuncusunu hatırlamaya çalıştım. Amonyak kokusunun zihnimi açmasını bekledim ama sadece bir Gülşen Bubikoğlu ismi yankılandı beynimde, ve fekat o ismin Necla Nazır'a dönüşebilmesi de kuvvetle muhtemeldir, filmin adıysa katiyen aklıma gelmedi. Her neyse, filmde 70'li yıllardaki en yakışıklı haliyle kalplerimizi gürp gürp attıran Tarık Akan (dünya ahret kardeşim olsun:) fakir bir genç idi ve bir plajda cankurtaranlık yapıyordu. Plaja dadanan şımarık zengin kızı ile (ki kendilerinin Gülşen ya da Necla olduğu konusu açıklığa kavuşamamıştır) aralarında bir aşk doğuyordu doğmasına da kız pek yontulmamış, pek işten güçten anlamaz hamhalatın biriydi. Tarık kardeşimizin evhanımlığındaki becerisini sınamak için soymak üzere eline verdiği soğanı elma soyar gibi soyuyordu salak. Eh erkeklerin kalbine giden yol da mideden geçtiği için ilk sınavdan ikmale kalıyordu. Kazara bamya ayıklamasını isteseler doğrudan sınıfta kalır hatta belge alırdı hafazanallah (bu arada belge almak diye birşey kaldı mı, ben bırak öğrenciliği öğretmenliği de unutmuşum zira). Neyse efendim film yine de mutlu sonla bitmişti. Aralarında oluşan geçici dargınlık durumu zengin kızımızın Tarık abimize, boyuna hitaben "Sırııık, seni seviyorum sırııııık" diye ünlemesi sonucu ortadan kalkmış ve mahallenin katıldığı bir düğünle evlenmişti gençlerimiz, Hulusi Baba da şahitleri olmuştur muhtemelen. Bamya pişti gitti ama filmin adı aklıma gelmedi, var mı aranızda hatırlayan. İnsaniyet namına bir yorumcuk yazıverin şuraya.

Sonunda gişe kapanmadan kartlarımı postaya verdim efendim, tüm listeme yolladım eğer elinize ulaşmazsa bilin ki postada kaybolmuştur. Bu görevimi de yerine getirmenin dayanılmaz hafifliğiyle huzurlarınızdan ayrılır, iyi akşamlar dilerim...