DÜN

Dün akşama doğru internetten aldığım Tiyatro Festivali biletlerimi gişede gerçeğe çevirdikten sonra şöyle manzaralı bir mekana konuşlanıp çay içerken kitabımı karıştırmak istedi canım. Mekanı buldum, manzaralı masayı da, yerleştim. Çayımı söyledim, tiyatro biletlerimi önüme yayıp sevindim, festival programını tekrar inceledim. Sonra çayım geldi, ilk yudumu alıp kitabımı açtım. Kitabım Derviş Şentekin'den "Beş Parasızdım ve Kadın Çok Güzeldi" idi ama çayım güzel değildi. Antalya'daki tipik işletme mantığı, manzara güzel olursa geri kalan herşey teferruattır. Ben de bu teferruatı görmemezlikten gelip ilk bölümün başlığını okuyarak başladım kitabıma: "Bu işler satranç oynamaya benzemez." Lakin ikinci satıra gelemeden karşı masadan kocaman bir ses yükseldi: "Okul müdürlerini öğretmenler seçmeli". Karşılıklı oturan ve muhtemelen bir ilk buluşma heyecanı yaşayan-ikisinin de öğretmen olduğunu tahmin ettiğim-genç çiftin erkek olanından gelmişti bu öneri. Kadın hararetle destekledi, ardından da okullarda müdür seçimi üzerine bağıra çağıra tartışmaya başladılar. Benim kitabın kahramanı emekli istihbaratçının Cafe 41'de yaptığı kahvaltı bu minvaldeki cümlelerle kesilmeye başladı. Bu yetmezmiş gibi tam yanımdaki masaya da bir grup genç gelip yerleşti. Sevgili olanların "aşkım" hitapları tentenin direğine konan kumruların kuğurdamalarına karışırken bu hitaplara uyumsuz "oha" ve "çüş" nidaları da roman kahramanımın cafenin sahibi Cengiz'le yaptığı sohbetin üstüne yağmur misali iniyordu. Karşı masada konu değişmiş, ilk görüşte aşkın olumsuzluklarından söz edilirken anladım ki bana ve kahramanıma huzur yoktu bu mekanda. Attım kitabımı çantaya, ödedim acımış çayın parasını, seyrettiğim manzara yanıma kâr düştüm evimin yoluna. Lakin kitabın mikrobu girmişti bir kez bünyeye. "Tirza"ya biraz ara verip devam ettim gecenin 3'üne kadar. Şimdi ikisi eşzamanlı yürüyecek. Bir doz "Beş Parasızdım ve Kadın Çok Güzeldi", bir doz "Tirza". Zehirleyecek mi, şifa mı olacak bitince göreceğiz...