SONUNDA EVDEN DIŞARDA

Bugün nihayet kendimi sokağa atabildim. Hava gayet güzeldi, uzun uzun yürüdüm. uzun uzun yürürken uzun uzun telefon konuşmaları yaptım. Ameliyat olana geçmiş olsun dedim, konser etkinliğini planladım, bir arkadaşın hatırını sordum, kızkardeşle günün dedikodularını geçtim. Arayıp cevap alamadıklarım da oldu. Sonra parka girdim; güneşin denize düşen ışıltılarına, Beydağlarının zarif silüetine, göğün maviliğine milyonuncu kere hayran oldum. Fotoğraf çektiren gelinler, yorulduğu için kuş olup uçmak isteyen çocuklar, uzun bir masanın etrafına yerleşmiş gözleme yiyip çay içen takım elbiseli, kravatlı adamlar gördüm. 

Her seferinde kendimi eski Marmaris girişinde hissettiğim Benjaminli yoldan geçerek yürüyüşe devam ettim, burada da poz veren kürk etolüne bürünmüş bir gelin ve damat vardı. 

Otoparkın etrafındaki okaliptüsleri fırtınayla dalları kopup araçların üstüne düşmesin diye sıfır numara traş etmişler. Gökyüzünden bir tuvale resmedilmiş soyut bir tablo gibi göründü gözüme, bayıldım.

Park alanının bir bölümüne Doğan Hızlan adına bir kütüphane binası yapıldı, 17 Şubat'ta, Kitap Fuarı'nın 2.günü Doğan Hızlan'ın katılımıyla açılacak. Bu arada söylemiş miydim, ayın 16'sında Antalya Tüyap Kitap Fuarı başlıyor, 4 gün boyunca Cam Piramit'te devam edecek, pek mutluyum:)

Ve yürüyüşün sonunda menzilime ulaşıp Kültür Merkezi'ndeki Perge Salonu'na yerleşiyorum. Konuşmacı C.evat Ç.apan, söyleşi konusu "Benim Şairlerim".  Etkinlik başlayana kadar ön sıradaki hanımlara kulak kabartıyorum.  Biri hayli yaşlı, iyice ağarmış saçlarını düzgünce taramış, temiz pak giyinmiş, elinde C.evat Ç.apan'ın şiirleri, arasında notlar. Hazırlıklı gelmiş belli. Diğeri ona göre biraz daha genç, edebiyat üzerine sohbete başlıyorlar. Çok yaşlı olan, C. Ç.apan'ın iyi bir şiir çevirmeni olduğunu, şiir çevirisinin çok zor bir iş olduğunu anlatıyor, diğeri meraklı ama belli onun kadar bilgi sahibi değil. Konuşmaya katılmak istiyor ama yetersiz kalıyor. Yaşlı hanım Apollinaire'nin "Mirabeau Köprüsü" şiirinin değişik kişilerce çevrildiğini ama hiçbirinin çok iyi olmadığını söylerken diğeri "Evet, Drina Köprüsü güzel romandır" diyor. Sonra Konstantin Simonov'un "Bekle Beni" şiirinden, onun çevirisinden ve savaşta herkesin cebinden çıkan tek şiir olduğundan bahsediyor yaşlı hanım, epey donanımlı anlaşıldığı gibi. Yanındaki hanımsa, "Vah yazıık, şiir mi yazmış askerler" diye cevap veriyor. Arkalarında bu sohbeti dinlerken kendimi zor tutuyorum verilen ilgisiz cevaplara gülmemek için neyse ki C.evat Ç.apan gelip söyleşiye başlıyor da dikkatimi ona yöneltiyorum. "Dünyanın en anlayışlı insanları iyi edebiyat okurlarıdır" diye başlıyor konuşmasına ve sevdiği şairleri, onlarla tanışmasını, yazım özelliklerini anlatıp, şiirlerinden örnekler sunuyor. Sohbeti harika, huzur verici bir sesi var, insan başka birşeye ilgisini yöneltmeden dikkatle dinleyebiliyor. Şiir okuyuşu için aynı şeyleri söyleyemeyeceğim ama ilerlemiş  yaşına rağmen gözlüksüz kitap okuması ve çayır sıklığındaki gür saçları ilginç. Nazım'ı, Oktay Rıfat'ı, Melih Cevdet'i, Necatigil'i, İlhan Berk'i, Can Yücel'i, Metin Eloğlu'nu, Turgut Uyar'ı (Açlık Çoğunluktadır şiirini okurken benim sabahtan beri birşey girmemiş midem gurulduyarak fon müziği yapıyor, duyulmasın diye kabanımı mideme bastırıyorum:), Edip Cansever'i, Cemal Süreya'yı, Onat Kutlar'ı anlatıp şiirlerinden örnekler veriyor ve konuşmasını istek üzerine kendi şiirlerinden birini okuyarak bitiriyor. Hepimiz memnunuz.

Fotoğrafta Nazım'ın Piraye için yazdığı "Ne Güzel Şey Hatırlamak Seni" şiirini okurken görüyorsunuz. Bu çok uzun yazıyı C.evat Ç.apan'ın bir şiiriyle bitirirken diyorum ki keşke zamanında onun gibi bir edebiyat öğretmenim olsaydı, varsın on yüz milyon bin de borcum olsaydı...

TEKNE KAZINTISI

Babam iki tek atınca, 

"Hadi seni karpuzlara götüreyim" derdi.
(Karpuzlar Gebze'de oturan kızlardı.) 

Annem kızarır, kızar
"Bey çocuk daha küçük." 

Diye çıkışır, mutfağa gider ağlardı.
Babam karpuzdan anlardı.