SELAM GÜNNÜK

Geçen haftama keyif katan Kitap Fuarı'nın verdiği gazla ve Pazar günü akşama kadar "Bir dönüm bostan, yangel Osman" modunda dinlendiğim için haftaya pek enerjik başladım. Erkenden kalktım ve ertelediğim tüm işleri sırayla yapmaya başladım.

-Kahvaltımı (kepekli yağsız tost-çay) yapıp giyindim ve kendimi sokağa attım. Ha arada Bilgenin annesiyle uzun bir telefon görüşmesi yaptım, atlamayım:)

-Sert ve seri adımlarla postaneye kadar yürüdüm, hatta yürüyen merdiveni bozulmuş üstgeçidin o yüksek basamaklarını bile tırmandım, üstelik dizim ağrıyordu.

-Geçidin duvarına sırtını yaslayıp ayaklarını uzatmış, tam karşıdan gelen güneş ışıklarına karşı gözlerini kapamış yaşlı mı yaşlı bir amca kekik ve adaçayı satıyordu ama almadım.

-Postaneden üç tane kargo yolladım; ikisi yurtdışı, biri yurtiçi. Görevli memurla-ki kendisi çok sempatik, çok sevimli, çok yardımsever  ve çok tonton bir şahsiyettir-postacılar ve PTT'deki gecikmeler üzerine kısa bir sohbet yapıp bizim mahallenin postacısını çekiştirdik, daha doğrusu ben çekiştirdim, o onay verdi, ya da vermek zorunda kaldı:)

-Postaneden çıkıp bu sefer ters istikamette yürüyüşüme devam ettim. Sonra yol üstündeki baharatçıya girip tükenen tarçın çubuğu ve kök zencefil stoklarımı tazeledim. Baharatçı ile de vanilya çubuğu, pahalı oluşu ve o nedenle getirmeyişi üzerine kısa ama özlü bir söyleşi yaptık. 

-Sıra en önemli işi halletmeye gelmişti: Saç kesimi. Sürekli gittiğim kuaförüm saçlarımı istediğim gibi kesemediği için yeni kuaför arayışındaydım, bu arayış uzun sürünce saçlarım da uzamış ve neredeyse Rapunzel olma durumuna gelmiştim. Doğal olarak bir yaştan sonra saç uzaması sadece kesimi değil boyayı da gerektirdiği için hayli uzun bir mesai harcamam lazımdı. Bir süre önce bir tanıdık aracılığıyla yönlendirildiğim kuaföre dalıverdim böylece. Salon bomboştu, törenle karşılandım, izzetle ağırlandım, sadece kestirmekle kalmayıp boyattım da. Üstelik tam istediğim gibi bir kesim oldu. İlgilenenlere duyurulur, kuaför adresim değişmiştir bundan kelli. 

-Epeydir kafamda olan işleri halletmenin ve bunları yürüyerek yapmanın hafifliğiyle eve geldim, kahvemi içtim, dün suya ıslatıp buzdolabında beklettiğim ikinci tertip portakal reçelimin portakallarını haşlanmaya koydum.

-Blog aleminde gezinmeye başladım, ben gezinirken haşlanan portakalların suları taşmış ve mutfağı miss gibi bir kokuya bulamıştı. Hiç kızmadım, koklaya koklaya silip temizledim ocağı.

-Sonra fotoğrafta gördüğünüz üzere yaseminli yeşil çayımı yapıp istirahate çekildim yeni başladığım Aslı Perker'in "Başkalarının Kokusu" isimli kitabıyla.

Durum bundan ibarettir aziz ve muhterem kârîlerim, Antalya semalarında ilk düşen cemreyle birlikte hafiften bir bahar kokusu hissedilmeye başlandı, darısı tüm semalara olsun...