YAĞMURUN ELLERİ

Dün zorunlu alışveriş nedeniyle dışarı çıkmak zorunda kaldım. Kaldım kalmasına ama başıma da gelmeyen kalmadı. İlk vukuat altından geçtiğim atkestanesi ağacına tüneyen baronun-ay pardon güvercinin, aklım İtalo Calvino'ya gitti-tepeme etmesi oldu. Ceketimin kolunu ve kahküllerimin bir kısmını ıslak mendil aracılığıyla güvercin atıklarından arındırmak epey vaktimi aldı sokak ortasında. Milli piyango bileti almakla güvercini sapanlamak arasında kararsız kaldım. Sonra güvercin gübresinin besleyici olduğunu düşünüp hafiften seyrelme alametleri gösteren saçlarımı gürleştirebileceğini düşünerek teselli buldum.

Almak istediğim yaka şeridi benzeri bir nesneyi (tam adını hala öğrenebilmiş değilim) girdiğim hiçbir dükkanda bulamadığım gibi dükkan sahipleri ve tezgahtarlardan çeşitli tavsiyeler aldım:

-Bunun modası geçti artık, papyon alın.

-Haa, kurdele mi, bizde yok tuhafiyeciye bakın.

-Aman kardeşim ne para vercen, al 10 santim kumaş kendin dik.

-Bunu satan bi adam vardı, o da öldü.

-Artık bunlardan üretilmiyor.

İnanmıyacaksınız belki ama bu lafların hepsini duydum. Tam aramaktan vazgeçmiştim ki bir ihtimal diyerek girdiğim mağazada buldum. Cüssesine uymayan bir para verip aldım ama eve geldiğinde dikişinde eğrilik olduğunu farkettim. İş yine başa düştü, düzeltilecek.

Alışverişimi bitirip ellerimde koca koca paketlerle AVM'den çıktığımda bir yağmur indirdi ki evlere şenlik. Gök yere yapıştı, bulutlar yeryüzüne taşındı, ortalık gece gibi oldu, gök gürledi, şimşekler çaktı. Öyle ki "Üze Tenri basmasar/Asra yir telinmeser/Türk budun ilini törünü kim artadı" diyen Orhun Kitabesi'ndeki  yazıt gerçek oluyor sandım, sağda solda Dedem Korkut'a baktım göremedim. Yüz metre ilerideki metro durağına bile ulaşmam mümkün olmayınca 8 çizen taksi kuyruğuna girdim. 10 dakika kadar bekledikten sonra önümdeki çok yaşlı iki hanımın bindiği taksinin ardından gelene adımımı atıyorken yaşlı hanımlar "Taksici bizi beğenmedi" diyerek geri indiler. Anlam veremediğim bu olay yüzünden biraz daha bekledim. Sonunda yerleştiğim taksi öyle fena ter kokuyordu ki öksürük krizim tuttu. Camı açmayı denedim yağmur şorr diye içeri hücum etti. Mecburen kapatıp eve gelene kadar öksürdüm. Taksi beni indirmek için evin önündeki kaldırıma çıkmasına rağmen apartman kapısına ulaşana kadar dizlerime çıkan su içinde kaldım. Tabii bugüne de sırt ağrısı, kırgın bir vücut, öksürük ve boğaz yanması kaldı. Sokağa çıkma ihtimalim hastalık ve hava koşulları nedeniyle engellenince yukarıda fotoğrafını gördüğünüz şeyi yaptım: Nane Konsantresi.  Tarif Yetur'la Lezzet Kareleri blogundan. Efendim bir demet taze naneyi alıyorsunuz. Yıkayıp yapraklarını ayıkladıktan sonra üstüne 2-3 kaşık şeker serpip ovalıyorsunuz. Ağzını kapatıp buzdolabında yarım saat kadar bekletiyorsunuz. Sonra ince süzgeçten geçirerek yarım bardak  konsantre nane suyu elde ediyorsunuz. Bunu üzerine su ekleyip bir bardağa tamamladıktan sonra iki bardak şeker ilavesiyle kaynatıyorsunuz. O güzel yeşil rengi ne yazık ki kürdan ucuyla eklediğiniz minicik gıda boyası veriyor, onu eklemezseniz sonuç kahverengi oluyor. Hafif ağdamsı kıvam alınca altını kapatıyor soğutup kavanoza koyuyorsunuz. Şurup yapıp içebilirsiniz, kahvenize eklersiniz, pasta veya tatlıda kullanırsınız o sizin bileceğiniz iş. Detaylar için linkini verdiğim bloga lütfen.

Eh maceralarımı anlattım, şurup tarifi de verdim daha ne yapayım. Size sevgiler sunuyor, Yeni Türkü ile başbaşa bırakıp son kalan lavanta keselerimi dikmeye gidiyorum...