AÇILDIK MI CÜMLETEN?

Dün öğleden sonra başlayan, akşam giderek artan, gece doruğa ulaşan ve sabah aynen devam eden sıkıntı az evvel bitiverdi. Bilmem geçici bir düzelme, bilmem sorun halledildi ama ben fırsattan istifade deneme mahiyetli birşeyler yazıvereyim dedim. Zira bu meret hayatımıza öyle bir yerleşmiş ki yokluğunda evsahibi tarafından "Oğlum Almanya'dan gelecek" bahanesiyle kapı önüne konmuş kiracı gibi hissettim kendimi. Umarım anlık değildir bu düzelme hali, filler tepişmeyi bitirip çimenleri ezilmekten kurtarmışlardır. Ve bir kez daha Kutukafa'nın ağzıyla sesleneyim: "Bloguma Dokanma!"

Dün blog kendini kapatmışken ben de Ankara'nın yokolmak üzere olan mahallelerinde dolaşmaktaydım. Viran evler, harabeye dönmüş bahçeler, yamalı kapılar, yıkık duvarlar, kırık camlar, küf kokusu, tuğlaları sarmış yosunlar, taşların arasında bitmiş otlar. Bir nevi ocağa incir dikilme hali. Bazılarında hayat hala sürerken bir kısmı boş bir kaplumbağa kabuğu gibi yalnızlığını yaşıyordu çürüme sürecinde. Fotoğrafların devamını bloglardaki sorun tam olarak çözülünce eklemek istiyorum ama bir viranenin tenekelerle yamanmış duvarında fotoğrafladığım şu felsefi yazıyı koymadan edemedim. Bunu yazıp o harabeye çakan şahıs bardağın dolu tarafını görmeyi bırakın, tamamen boş bardağa bile dolu diyecek kapasitededir. Helal olsun diyorum ona. 

Cümlemizin blogunu açılmış görmek dileğiyle...