SABAHIN YEMİŞİ BİR TANE ELMA

"Sabaahın yemişi bir tane elma
İlahi canım al yarimi almaa ay Osman"

Bu ne diyecekseniz hayvani gıdanın yasaklandığı haftada meyve-sebzeye güzelleme yapan her türlü türküyü, şarkıyı söyleyerek konsantrasyonumu arttırmaktayım. Ben ki peynirsiz-hele de beyaz peynirsiz-kahvaltıyı kahvaltıdan saymayan bir Adem kızı olduğum için izin verilen zeytinleri pek de hevesle yediğim söylenemez. Üstelik kış sebzelerini de sevmiyorum. Ispanak, pazı bir derece ama onları da hem yıkaması dert bu soğukta hem de yoğurtsuz, yumurtasız bir nevi yosun yermiş gibi oluyor. Hasılı bu haftanın otçul diyetinden sonra "vejetaryanlık" neyse de "vegan" olamayacağıma kesinlikle karar verdim. Olanlara saygım sonsuz, hele peynirsiz yaşayabildikleri için önlerinde şapka çıkartıyorum.

Dün öğleden sonramı bir alışveriş merkezinde geçirdim, almam gereken bazı şeyler vardı. Soğuktan havuca dönmüş burnumla ilk girişte yüzüme çarpan sıcaklık pek güzel geldi ama sonrasında bir kolumda paltom, atkım, diğer kolumda çantam, ilerleyen saatlerde bunlara aldığım şeylerin poşetleri de eklenince resmen işkenceye dönüştü alışveriş. Hep söyleriz kızkardeşle bu AVM'lerin girişlerinde palto-paket emanet kulübeleri olmalı, varsın bir bedel karşılığı olsun ama hiç olmazsa gereksiz yükleri elimizde taşıyıp helak olmayalım. Kış günlerinde giysi denerken bile sorun oluyor. Soyunma odalarında bir askıya palto, bir askıya çanta, bir askıya üzerinden çıkan giysi, birine denenecek giysi derken zaten kıt olan askı miktarı yetersiz kalıyor ve o daracık klastrofobik yerde saç-baş bir yana gidiyor. Bacaklarının arasına deneyeceğin giysiyi sıkıştırıp bir yandan yere değip kirlenmesin diye uğraşırken sürekli asıldığı yerden düşme eğilimleri gösteren palto ve çantayı denetlemek, bot ve çizme gibi en zor çıkan türden ayakkabıları-hele ki pantolon deniyorsan-bağlayıp çözmeye çalışmak, bir taraftan da habire kapıyı tıklatıp "boş mu?" diye soranlara cevap yetiştirmek nefret edilesi bir durum. Ben bunlarla cebelleşirken yan kabinden tiz bir kadın sesi sürekli emirler yağdırıyordu kadın soyunma bölümünde ne işi olduğuna akıl erdiremediğim kocasına: "Haaaaaruuuuun, 14 beden büyük geldi, bunun 12 sini bulsana". "Tamam" diyor adamcağız gidip getiriyor. Az sonra bir daha: "Haaaaruuuun, bu pantolon iyiymiş, siyahını da getirsene". Harun hemen koşup siyahı sunuyor eşine. Derken bir çığlık daha "Haaaaruuuuun, bunun ceketini de alsak mı ki?", "Haaaruuuun, bak bakalım güzel olmuş mu?". Bu böyle ben diyeyim 5, siz deyin 10 kere tekrarlandı, Harun gık demeden görevini yerine getirdi. Giysi denemeyi falan bırakıp çıkıp adamı tebrik etmek ve "Yılın Kocası" ünvanını vermek geldi içimden. Her eve bir Harun lazım, konsantre boy, ihtiyaç anında kapak açılacak:))

Sonraki girdiğim mağazada eleman azlığı nedeniyle yere konmuş ayakkabı kutuları arasından kendime uygun olanı bulmak üzere eğilmiş aranırken biri dürttü, ben başımı kaldırma fırsatı bulamadan "Ya şuna baksana, alalım diyorum" dedi. "Neyi alacağız, bu kim?" şaşkınlığıyla kafamı kaldırdığımda sarışın bir genç kızla gözgöze geldim. Kıpkırmızı oldu ve "Ayyy pardon, sizi annem sanmıştım" dedi. Bu durum siyah-beyaz Türk filmlerinde olur zannederdim ama gerçek hayatta da oluyormuş meğerse. Neredeyse "Bana da anne diyebilirsin evladım" deyip bağrıma basacaktım:)

Alışveriş maceramı süpermarkette sonlandırdım (her zamaki gibi tekerleği en bozuk market arabasını seçmeyi başararak), uzun bir kasa kuyruğunu sabırla tükettikten sonra aklımda aldığım bir demet semizotunun neden bu kadar ağır çektiği sorusuyla Metronun yolunu tuttum. Eve gelip paketleri açtığımda cevabı buldum. Semizotunun kağıdın altında kalan sap kısmında özenle sıvanmış en az yarım kilo çamur vardı. Bu da şeytanî bir Zihni Sinir projesi mi acaba diye düşünmeden yapamadım?

Ankaralı okurları için not: Nazlı Eray 5 Şubat Cumartesi günü Cepa AVM'deki D&R'da saat 15.00-17.00 arasında kitaplarını imzalıyor...