BİR ÖNERİ, BİR RİCA

Çocukluğumda yeni yıl yaklaşırken en keyif aldığım şey postacı yolu gözlemekti. O zamanlar posta kutuları yoktu girişlerde ya da bizim apartmanda yoktu. Zavallı postacımız (ne tatlı bir adamdı, sevgiyle anıyorum kendisini, umarım hayattadır) dört katlı, 24 daireli apartmanın merdivenlerini tırmanır her kapıya tek tek dağıtırdı mektupları. Şimdiki gibi dağıttığı yegane şey faturalar ya da kredi kartı ekstreleri olmazdı-zaten bunların ne olduğunu bile bilmezdik-çeşitli boyutlardaki zarflar içinde mektuplar gelirdi, kenarları kırmızı mavi çizgili ise uçakla-par avion ya da air mail yazardı üstlerinde- geldiğini anlardık. Ağızları kapatılmamışsa bilirdik ki içinde tebrik kartı vardır. Sarı zarflarla daha çok matbu şeyler gelirdi. Bir de posta kartları vardı zarfsız gelen. Postacının getirdiği herşeyi heyecanla karşılardım. Doktor olan halam için bizim adrese gelen ilaç firması broşürlerini bile. Ama en çok yılbaşı kartları mutlu ederdi beni. Hele şöyle üzerleri telli pullu olup pırıldak yanıp sönenlere bayılırdım. Elime bulaşan yaldızlar bile ayrı bir zevk verirdi. Yılbaşına yakın PTT binasının önündeki kaldırıma kurulan kartpostal standlarının önünde saatler geçirirdim, sonunda binbir özenle seçtiğim çoğu pırıldaklı kartları güzel dilekler sıralayarak yazar, mutlaka büyüklerin ellerinden küçüklerin gözlerinden öperek sonlandırır, postalanmak üzere bir kenara koyardım. Sonra sıra gelirdi anneannemin seçtiği kartları yazmaya. Yılbaşı tebriği için cami fotoğraflı kartları ancak anneannem seçebilirdi. Üzerinde Arap harfleriyle "Bismillahirrahmanirrahim" yazan minareli, kubbeli kartlarla yeni yıllarını kutlardık aile efradının anneannem adına. Öyle tez canlı idi ki Aralığın 15 inde bütün sülalenin yeni yılı kutlanıp bitmiş olurdu ellerine ulaşan tebrik kartlarıyla. Sonra sıra gelirdi babamın yazacağı tebriklere. Babam üzerinde ismi yazılı kartvizitlerini kullanırdı kutlama için ve yana eğik güzelim yazısıyla bizzat yazardı. Benim görevimse onu yazarken izlemek ve tebrik yazılan her şahsın adını listeden silmek olurdu. Yazıp postalama işi bitince de bize gelecek kartların yolu gözlenmeye başlanırdı. Her gelen kart birkaç gün kitaplığın kenarında sergilendikten sonra bu iş için ayırdığım kutuya özenle yerleştirilip koleksiyona dahil edilirdi.

On yıl öncesine gelene kadar inatla sürdürdüm kutlama kartları yollama geleneğini, sonra zamana yenik düştüm. Zira yazdıklarıma cevap veren de kalmamıştı artık. Oysa ne güzeldir, ne sıcak duygulardır o küçücük renkli kartlarla yollanan, seni düşünüyorum, seni hatırlıyorum anlamına gelen. Şimdi bu yılbaşı için blog dostlarıma bir önerim var. Gelin bir yeni yıl kartı etkinliği başlatalım ve birbirimize kartlar yollayıp bir hoşluk yaratalım, yitip giden çocukluğumuza ufacık da olsa bir dönüş yapalım. Ben de varım diyenler yorum bölümüne parmak kaldırsın. Ben gerekli düzenlemeleri yapmayı üstleniyorum. Haydi bakalım, bekliyorum.

Başlıkta da belirttiğim rica ise bir yarışmaya katılan yakınım adına. Arzu ederseniz aşağıda verdiğim linki tıklayarak oylamanızı rica ediyorum ve şimdiden teşekkürlerimi iletiyorum.

http://www.yaysana.com/vote.php?link=1297