YAĞMURDA YÜRÜYÜŞ

Tüm gün bir durup bir yağan, arada fena halde coşan yağmura rağmen Ekmekçi'min sözünü tutup bilgisayarın başından kalktım ve açıkhavaya attım kendimi. Keyifliydi dışarda olmak, bir de şemsiyeyi kendi kendine havada tutan bir düzenek icat edilse de zavallı carpal tunnelli ellerim uyuşup durmasa daha da keyifli olacak.

Fotoğraftaki Yüksel Caddesi; devasa akasya ağaçları, gölgeli kaldırımları ve her an cıvıldayan kalabalığıyla çeker insanı. Sol yandaki mavi parmaklık Mimar Kemaleddin'in eseri Mimar Kemal İlköğretim Okulu'nun bahçesine ait, pek güzel bir yapıdır. Ankaralı ünlülerin çoğu ilkokulu orada okumuşlardır. Tam önünden geçerken zili ötmeye başladı, önce "Für Elise", ardından "9.Senfoni". Aman ürktüm, emekli olduğum okulun zilinin tıpkısı, ödüm koptu öğrenciler gelip "Dersiniz var hocam" diyecekler diye. Pek de çirkin çalar, rezil eder güzelim parçaları, zavallı Beethoven'in kemikleri sızlıyordur kesin bu zilleri duyuyorsa.

Yağmur şiddetlendiğinde caddenin düzenleme nedeniyle kapatılan bölümüne gelmiştim, ayak bileklerine kadar çamur ve su içindeydi heryer. Yaz başında başladı bu düzenleme, neredeyse 6 ay olacak daha küçücük bir sokak tamamlanabildi. Leş gibi çamura bulanarak gireceğim dükkana zor attım kendimi, bu işi bu kadar uzatıp kışı bulduranlar da epey hayır dua aldılar benden sevabına. Kitapçının önünde 4-5 yaşlarında bir çocuk saçağın altına dikilmiş, elinde bir ağız mızıkası "dürülü dürüli" den müteşekkil kakafonik bir ses çıkararak para toplamak adına duygu sömürüsü yapmaktaydı ama o kadar şirindi ki anlatamam. Kirloz yanakları tombul, gözleri ışıl ışıl, sümüklü burnu da küçücüktü. Yağmurun şiddetinden makineyi çıkarıp fotoğraflayamadım ama elbet bir gün yakalarım bir pozunu.

Karşıya geçmek için kulladığım üst geçidin suyla dolmuş merdivenlerinden birinde bir yazı dikkatimi çekti, durup okudum:
"Hayatı tesbih gibi düşünüyorum
Kimi zaman çekiyorum
Kimi zaman sallıyorum"
E güzel, sokağın felsefesine hayranım zaten.

Islak ama temiz havayla açılmış olarak eve gelip hemen bir çay demledim, Ankara simidi eşliğinde "Kirpinin Zerafeti" kitabından uyarlanmış ve "Yaşamaya Değer" gibi saçma bir isim layık görülmüş filmi izledim ve çok beğendim. Zaten kitabına da bayılmıştım, filmi de gayet güzel olmuş, gönlüm bir umut farklı bir son beklese de olmadı, kader utansın.

Sizlere güzel bir hafta sonu diler ve ayrılırım huzurdan...