KEYİFSİZ...

Keyifsizim ve sevimsizim bugün. İçim sıkılıyor, ruhum daralıyor. Sebep çok yorgun oluşum da olabilir, bu sabah minik Nehir'in melek olup kanatlandığını okumam da olabilir. Günlerden Pazar oluşu da olabilir, gece rüyamda annemi canlıymışcasına net görmem de olabilir. Mutfak penceresinden gördüğüm manzaranın da içimi acıtarak katkıda bulunması mümkün. Uzun zamandır her iki apartmanın da temizlik ve merdiven yıkama işlerini üstlenen 100 yaşında gösterdiği halde 60'ına ancak ulaşmış kadın apartmanın sahanlık camlarını silmekteydi binbir zorlukla. Annemin sağlığında ona "Anne" diye hitap ederdi, tuhafıma giderdi bu durum, annemden kat kat yaşlı görünürdü çünkü, asıl yaşını ve yaşadıklarını öğrendiğimde çok üzülmüştüm. Öyle acılar yaşayıp öyle zor günler geçirmiş ki birdenbire ihtiyarlayıp o yaşta donmuş sanki. Tanıdığımdan beri hep aynı görünümde, iri kalçalarını ve göbeğini sığdırdığı bol şalvarı, yaz-kış üstünden çıkarmadığı yün yeleği, başındaki kat kat örtüler ve alnından geçirdiği bantla hiç değişmiyor. Gördüğü yerde "Aney, nasılsın?" diye hatır sorar. Şimdi de apartman penceresinde görünerek hüznüme hüzün kattı, üstüne bir de annemi hatırlattı.

İyisi mi kalkayım bu bilgisayarın başından. Şu herkesin övüp durduğu "Ejderha Dövmeli Kız" ile bir de ben tanışayım, bakalım övdükleri kadar var mıymış. Belki sıkı bir polisiye kafamı biraz dağıtıp kendime getirir. Haydi Pazar ola...