BALKONLARDAN SARDUNYALISI

Bu yaz sıktı beni, oysa her zamankinden çok işim, her zamankinden çok telaşım var. Havaların sıcaklığı mıdır beni bezdiren yoksa bu koşuşturma halleri midir çözemedim. Evimi özledim desem Ankara'daki sıcağa bile tahammül edemezken Antalya cehennemindeki evimi özlemeyi bir süre daha erteleyebilirm. Sokağa çok fazla çıkamıyorum sıcak nedeniyle, günler evde bilgisayar, kitap ve tembellik üçlemesiyle geçiyor. Bir de plan yapmakla; önümüzdeki günlerde düzenlemem gereken önemli etkinlikler mevcut. Tembellik anlarımda gözlerimi pencereye dikip boş boş bakıyorum. Görüş alanımda bir apartmanın yan cephesine sıralanmış bir dizi balkon var, hemen hepsi özensiz. Göz hizamın solundaki ıskartaya çıkmış kocaman bir gazlı termosifona evsahipliği yapıyor. Bir de demirbaşı var balkonun; çamaşır ipinde asılı bir çift yeşil çorap. Hiç inmiyor ipten, orada bulunma sebebi olası hırsızlara karşı "evde birileri var" mesajı vermek. Hırsız girmeye niyetlenmişse evdekilerin yeşil çorabından ne derece etkilenir o da ayrı bir konu ya neyse, en azından iç ferahlatıyordur belki.

Çoraplı balkonun altındakiyse bir felaket. Penceresi, kapısı demirlenip sıkı sıkı kilitlenmiş balkon hem pis, hem tozlu, hem karman çorman. Üzeri yırtık çarşaflarla, eski battaniyelerle örtülmüş bir sürü koli var. Tozdan nasibini alanlardan biri de buna komşu daireninki. Üstelik lalettayin asılmış çamaşırlar var ipte. Benim gibi pek titiz olmayan bir hatunun manyakça saplantısı da çamaşır asma biçimidir işte. Hastalık derecesinde özenle asarım. Askeri disiplin hakimdir çamaşırlarımda; gömlekler, fanilalar, pantolonlar ayrı ayrı sıralarda. Havlular, yastık kılıfları boylarına göre, çoraplar konçlarından asılır ve en değişmez kuralım da aynı ip sırasına aynı renk mandal kullanmaktır. Durmadan mandal alırım bu yüzden ve çamaşır asılmış her balkonu incelerim. O yüzden bu balkonun sahibi benden zayıf aldı.

Başımı yukarı kaldırınca nihayet hoş bir balkon görüyorum, hem de tam penceremin karşısına denk geliyor. Öncesinde burası da tatsızdı, neyse ki yakın zamanda el değiştirdi. Yeni kiracı çiçek meraklısı, renk renk sardunyalarla doldurdu balkonu, bakınca içim açılıyor. Bir de değişmez misafiri var; evin delikanlı oğlu. Gizlice içtiği sigarasını tüttürme mekanı olarak kullanıyor burayı, üzerinde "South Park" tiplemelerinden birinin resmedildiği kupasıyla çayını yudumlayarak, dizlerinin altına inen bol şortu ve dalgın gözleriyle güneş, sıcak demeden sigarası bitene kadar oturuyor. Bu balkonların kaderi galiba, daha önceki yıllarda alt katın ön balkonuna da evin şimdi vefat eden yaşlı babası bir demlikle yerleşir, güneşin cayır sıcağına aldırmadan bitene kadar doldurup doldurup yudumlardı çayını. Ona bakarken ben buram buram ter dökerdim.

Sıkıntıdan çenem pardon klavyem açıldı. En iyisi sardunyalı balkonu "en güzel balkon" seçerek yazımı bitireyim ve Şebnem İşigüzel'in son kitabına, tacize uğramış bir kız çocuğunu anlattığı "Kirpiklerimin Gölgesi" ne döneyim. Bu yaz da gider elbet, ömrümüzün bir kısmını da yanında götürerek...

Görsel: Buradan