FELEKTEN SICAK BİR GÜN ÇALDIK

Dün teneffüse çıktım. Valizler hala kapanmamış, kalan işler hala toparlanmamış ne gam, hepsi beklesin dedim ve fırın ağzından gelirmiş gibi üfleyen sıcağa rağmen çıktım evden dışarı. Arkadaşlarla buluştuk ve artık Antalya'nın mahallesi olan Çakırlar köyüne gittik. Çakırlar narenciye cennetidir bir de gözlemecileri meşhurdur. Biz de yerleştik hafta içi olduğu için tenha mekanlardan birine.

Kısa bir süre sonra herbirimizin önüne fotoğrafta gördüğünüz gibi yorgan(!) büyüklüğünde bir gözleme geldi incecik açılmış, haa yağı nerde derseniz biz istemedik. Yağ ihtiyacımızı buharı tüterek ortaya konan bazlamanın üstüne sürerek giderdik. Biraz ayıp oldu bünyeye, çok yedik ama değdi doğrusu.

Zeytin ağaçları arasındaki bol sardunyalı yerimiz güzeldi lakin hava o kadar sıcaktı ki gözlerimizin içine kadar kuruduk. Antalya'da yazın poyraz esince nem kaybolur. Gelgelelim nasıl bir sıcaktır ki o kavrulup kalırsınız.

Biraz daha esintili diye yer değiştirdik, çardağa geçtik. Kahvelerimizi sıcaktan erimiş naneli çikolatalar eşliğinde orada içtik.

Frenk yemişleri henüz olgunlaşmamış, yaz sonuna doğru yenilecek kıvama gelir.

Bunlar benim çocukluk arkadaşlarım fişgeneler, az toplamadım yaz tatillerinde gittiğimiz teyzemin bahçesinden, hatta arkamdan mektup içinde bile yollardı teyze çocuklarım. Bahçede nüfus patlaması yapmışlar. Her otun, her çiçeğin üstünde dizi dizi sıralanmışlardı ama ben artık büyüdüm ya ilişmedim onlara.

Evet, çok sıcaktı ama güzeldi gördüğünüz gibi herşey. Antalya'dan ayrılmadan önce hoş bir veda ziyareti yaptım ağaçlara, çiçeklere tekrar görüşene kadar.

Ve yine Birhan Keskin'den üç-beş dizeyle bitsin bu yazı da:

"Ben iğdenin gümüş aydınlığında
duruyorum çoktandır bir yanım karanlık
Biraz uzaktan bakınca:
İki baca, sanki kurum bağlamış
Uzansa da birbirine, alevi değmiyor artık."