Bu fotoğraf çekildiğinde birkaç aylıkmışım sadece. Yer Edirne-Meriç. Aslında doğum yerim olmayan ama nüfus kağıdımda yazan, hiç hatırlamadığım, hiç görmediğim ama çok merak ettiğim, birgün mutlaka gidip görmek istediğim kent. Mevsim yaz olmalı, giysimden belli, bu elbiseyi hatırlıyorum, taba üstüne beyaz çiçekli, yıllarca annemin sandığının bir köşesinde durdu çünkü, sonra ne oldu bilinmez. Korkmuşum, ağlamaklı yüz ifadem öyle gösteriyor, terkedildiğimi sanmış olabilirim. Akıl erdiremediğim bir nokta var, bu resme kendimi bildiğim günden beri her baktığımda bana doğru uzanan annemin bilezikli elini hatırlarım. Ben korkmayım, kendimi güvende hissedeyim diye uzatmış olmalı. Peki ama ben bunu nasıl hatırlıyorum, mümkün mü birkaç aylık bir bebeğin bunu aklında tutması. Ama görüntü o kadar net ki, şimdi bile o bilezikleri şıngırdayan bana uzanmış el gözümün önünde. Kimbilir, zihin derin bir kuyu, akıl ermez, bir yerlere fotoğrafını çekip gizlemiş olabilir o anın.Birhan Keskin'le yatıp Birhan Keskin'le kalkıyorum ya bu aralar, okuduğum iki dize tam kalbimden vurdu beni. O dizeleri okuyup bu fotoğrafa bakınca da annemi ne kadar özledim...
"Hem hiçbir mevsim ısıtamaz ellerimi
Anne gibi"
Anne gibi"
çok enteresan ama benimde anımsadığım hatırladığım çok şey var..evet gerçekten hiç bir mevsim ısıtamıyor üşüyen elleri anne gibi:((
YanıtlaSilAllah kimseye sevdiklerini yokluğunu göstermesin diyeceğim sonra büyüklerimizin sözü geliyor aklıma sıralı ölümler nasip olsun diye bilemedim :(
YanıtlaSilCanım babaannem 82 yaşında vafet etti 1,5 sene önce halam 60 yaşında yanındaydı hala kendine gelemedi annem annem diye ağlar analar başka :(
Nurlarda yatsın bütün anneler bütün sevdiklerimiz gibi senin de anneciğin Sevgili Leylak Dalı...
muz seslerini okuyorun, yaraları, yaralarına denk düşenler birbirlerini bulur , severlermiş diyor bir yerinde. Aynen bizim gibi Leylak Dalıcım
YanıtlaSilGökçeada'dan sıcacık bir selam göndersem bu hüzün dağılır mı? Sabah olmasını heyecanla bekliyorum, tomurcukların gülümsemesini özledim..
YanıtlaSilSevgiler öğretmenim,üzülmeyin olur mu? Zehr@
İlk anne ve baba imajı kolay kolay belleklerden gitmiyor.Selam ve sevgiler.
YanıtlaSilAnneciğinize Allah'tan rahmet diliyorum.Dünya tatlısı bebek resminde bir harika !
YanıtlaSilinsanin cocuklugu cok hassas bir nokta...
YanıtlaSilo kadar ki bilezik seslerini bile hatirlayacak kadar hassas.
Hiç kimse hatırlayamayacağını iddia edemez Leylak' cım. İnsan hafızası anlaşılır gibi değil.Çok fazla korkup birden sevininca bu güçlü sevinç çivi gibi çakılmıştır hafızana.
YanıtlaSilÇok tatlı bir bebekmişin.
Özlem bazen fena halde ani yakalıyor insanı. Bir dize, bir ses, bir koku...Nur içinde yatsın.
İyi hafta sonları canım....
Hiç de değişmemişsin Leylak'cım,
YanıtlaSilAnnen nur içinde yatsın,huzur içinde uyusun.
Sevgiler...
Yorum yazamadım
YanıtlaSilÇınarın ve sizin bu yazınız var ya öldüreceksiniz beni:((
Benim anilarimda hep babaannem var.Kücükken birakilmamin bir eseri olsa gerek:(
YanıtlaSilSakin yanlis anlama lütfen, annemi sevmiyorum, yada hala sucluyorum sanma ama annemle ilgili hic bir sey hatirlamiyorum ben. Emin ol bu cok garip bir his ve eksiklik benim ic dünyamda.
12 yasindan sonrasi var sadece. Allah eksikligini göstermesin.
Annecigin nur icinde yatsin.
babamı kaybedeli 43,annemi kaybedeli 26 yıl oldu.
YanıtlaSilne denir ,bazen uzun uzun anne-babayla yaşayanları kıskanıyorum.
hafızanın ne güçlü olduğu belli.tanrı armağanı herhalde.
Gerçi ben unutmanın da armağan olduğunu düşünüyorum :)
bu durumda bana kararsız mı denmeli:))
yok yok,iyi şeyler hatırlanmalı,kötüler çöp kutusuna...30 gün içinde silinecek kaydıyla
Nurşen'cim ya bu ne güzel bir yazı çok duygulandım gece gece.
YanıtlaSilNur içinde yatsın anneciğin.
Sen de pek şekermişsin ve hiç değişmemişsin:)