KAR GELDİ KAR, GELDİ KAR, GELDİİİİİ...

Nicedir yolunu gözlediğimiz, beklerken benzimizin sarardığı, yollarına gül döktüğümüz kar nihayet dün gece teşrif ettiler. O kadar umudumuzu kesmiştik ki yağmasından yerde iki santim birikinceye kadar haberdar olmadık varlıklarından, tesadüfen pencereden bakınca farkedip mutlu olduk.

Attık kendimizi balkonlara, seyrettik nazlı nazlı süzülüşünü sokak lambalarının ışığında. Bir ara kesilip korkutsa da devamı geldi. Sabaha kadar indi durdu gökten konfeti gibi.

Ve daha sabah kargalar havyar ve şampanyadan oluşan kahvaltılarını etmeden balkona attım kendimi, yukarıda fotoğraflarını gördüğünüz "Derviş" isimli kardan adamı inşa ettim. Kendisi pek rindmeşrep bir tombuldur, dünya işlerinde gözü yoktur, bir lokma, bir hırka, bir kırmızı başlık, bir kırmızı atkı yeter ona. Ha, bir de şu fani dünyadan erken göçmemek için biraz soğuk sever. Derviş olmadan önce "Çiçek Çocuk"muş. Woodstock'a falan katılmış, "Savaşma seviş" sloganları atmış, sonra ne olduysa derviş olmuş. Lakin eski günlerin anısına elinde hep bir çiçekli asa bulundurur, bakar bakar hippilik günlerini yadeder.

Gördüğünüz gibi hatırı sayılır miktarda yağdı kar. Ortalık beyaza kesti, temizlendi. Kimbilir belki bu beklenen kar sokaktakilerin sorunlarının çözüleceğine dair bir işarettir, dileyelim öyle olsun. Şimdi bana müsaade; bir fincan çay, komşumun yolladığı dumanı tüten pişi ve kitabımın eşliğinde pencereden yukarıdaki manzarayı izlemeye gidiyorum. Kar aklığında geçsin gününüz...