SIKILDIM

Tam 6 gündür kapı dışarı çıkmadım, benim gibi bir kurtlu için hayli uzun bir süre. Daha iyiyim artık, hatta bugün bir ara çıkmayı bile düşündüm ama riske girmemeye karar verdim, belki yarın. Sevgili Nur, elma sirkesi bana çok iyi geldi, teşekkürler ediyorum, sık sık söylediğin şekilde kullanıyorum.

Evden dışarı çıkmayınca bu şehir daha bir karanlık geldi bana, gerçekten şu aralar tek niteleyici sıfat "gri". Eskiden böyle diyenlere çok kızardım, bütün çocukluğu, ilk gençliği bu şehirde geçmiş, sonrasında da sık sık gelip gitmiş biri olarak Ankara'ya özel bir sevgim vardır, belki yaşanmışlıklar bu sevgiyi arttıran ama öyle herkesin dediği gibi gri bir bozkır kenti olarak nitelemezdim. Lakin bu kış beni boğuyor, belki gribin de etkisiyle eve mahkum olmak bu duygumu arttırdı. Günlerdir pırıltılı bir güneş yüzü görmedim, arada bir soluk, cansız birkaç ışık vuruyor o kadar. Sokakta ki herşeyde bir üşümüşlük hissi var. Yapraklarını dökmüş akasyalar, karşı sıradaki ciddi yüzlü kız yurtları, egzos dumanlarını savura savura hızla gelip geçen otomobiller, dükkanlarından ara sıra kapının önüne ellerini ovuşturarak ve ağızlarından buharlar saçarak çıkan esnaflar, her sabah paltoları, atkıları, bereleri içinde, laptop çantaları omuzlarını düşürmüş, bezgin ve uykulu bir ifadeyle servis kuyruğuna girmiş öğrenciler. Herkesin yüz ifadesi mutsuz. Neşe yok sokaklarda, hareket yok, cıvıltı yok.

Bu karanlık ve gri ortamı renklendiren şey keçeler; yayıldım bütün eve resmen, koltukların, sehpaların, masanın üstü keçeler, makaslar, kağıtlar, iplikler, boncuklarla dolu. Kaç dikiş iğnesi kaybettim bilmiyorum. Bu bende değişmeyen bir özellik, birşey dikmeye karar verip de dikiş iğnesi kaybetmeden bitirdiğim görülmemiştir, Allahtan şimdiye kadar bir vukuat olmadı, kimsenin biryerine batırmayı beceremedim henüz. Bir heves dikiyorum, yapıştırıyorum, kesiyorum. Bıkana ya da ellerim uyuşup pes dedirtene kadar devam edeceğim bakalım. Arada bir çay-kahve molası verip birkaç sayfa kitap okuyorum, sonra yine lingo lingo keçeler...

Daha neşeli bir yazı yazmak isterdim ama dışarı çıkmadan beceremeyeceğim, ruhum daraldı çünkü evde kapanmaktan. Siz en iyisi yeni ürünlere bakarken ben de keçelerime döneyim...