ANKARA YOLLARI YAR YAAR...

Antalya ile yaşadığımız 1,5 aylık balayı döneminden sonra kürkçü dükkanına dönmek üzere yollara düştük Arife günü sabahtan. Kaç gündür o kadar yorgundum ki sütçü beygiri gibi ayakta uyudum durdum yolboyu. Ara sıra uyanıp etrafa bir göz atıp tekrar kaldığım yerden devam ediyordum uyumaya. Çeltikçi ve Keçiborlu'da yol güzergahının değiştiğini farkettim mesela kısa süren uyanıklık faslımda, bir de meşe yapraklarının sonbaharda sararmayıp yanıksı bir kahverengiye görüştüğünü. Kavakların çoğu dökmüştü yapraklarını, diğer ağaçlarsa sarıdan kırmızıya, kırmızından kahveye değişen renkler taşıyan bir ressam paleti gibiydiler.

Afyon'a yaklaşıp İkbal Tesislerinde mola verdiğimizde kesin olarak uyandım ve düzgün kahvaltı yapmamanın da etkisiyle kurt gibi saldırdım İkbal'in enfes yemeklerine. Tatlı yemedim vallahi günahıma girmeyin ama oğlum için paket yaptırdım kaymaklı ve vişneli ekmek kadayıfını. Otoparkta iğne atsan yere düşmeyecek bir lüks araba kalabalığı vardı, içeride de bunların sahipleri olan çoğu göbekli beylerle, yüzde sekseni boyama platine saçlı, şık hanımlar. Garsonlar soluksuz yemek ve tatlı servisi yapmaktaydılar. Karnımızı doyurduktan sonra arabamızı da besledik ve tekrar yollara düştük. Zaten karşıdan gelen araba konvoyu da Afyon'dan sonra artış gösterdi, Ankara'ya girene kadar da bu sıklıkta devam etti.

Afyon'dan sonra tekrar girdiğim uyku faslından Sivrihisar'ı geçince çıktım. Değişmeyen mola yerimize gelmiştik çünkü, Muhteşem Tesisleri. Salkım söğüt ağaçlarının gölgelediği, sulak bir mekandır burası. Alabalık yaparlar ve her gidenin önüne ikram olarak getirdikleri "ballı gözleme"leri vardır, ne yaparsanız yapın buna karşılık para kabul ettiremezsiniz, güler yüzlü bir sahibi ve çalışanları vardır. Severiz Muhteşem Tesislerini, nitekim daha çaylarımızı içmeden gözlememiz geldi masamıza ama bu defa özür dileyerek geri çevirdik ziyan etmemek için, yeteri kadar doluydu çünkü midemiz. Eşim ikinci ve üçüncü çayını içeerken ben mıntıka incelemesi yaptım ve yol boyu rastlamadığım kadar görsel malzeme keşfettim sonbaharla özdeşleşen. Fotoğrafladım sizlerle paylaşayım diye.

Bu elmalar benim çok hoşuma gitti, üzerindeki kuru yapraklarla, doğal görünümleriyle, içine kondukları tahta sandıklarla çocukluğumun Ünite Dergilerindeki sonbahar resimlerine savruldum sanki.

Testiler ve güveçler sıra sıra dizilmişlerdi terasa. Bunların yaptığı çağrışımsa Çin'e götürdü beni. Onların terracota askerleri varsa bizim de terracota testilerimiz var diye düşündüm.

Çocukken benim bebeğimin de beşiği vardı tıpkı bunlar gibi, kimbilir belki sizin de çocukluk düşlerinize eşlik etmiştir bu Eyüp oyuncakları.

Balkabakları Adapazarı'ndan gelmiş, kabuklarından belli çok lezzetli oldukları, yüzlercesi yığılmıştı bahçeye.

Ya bunlara ne demeli? Sanki özel olarak boyanmış gibi.

Bu da uzaylı Kabak

Çay ve fotoğraf seansları bitince tekrar yola koyulduk ve artık uyumadım. İki saate kalmadan Ankara'ya ulaştık ama şehir içindeki trafik yoğunluğundan eve ulaşmamız daha uzun sürdü. Bir yolculuk daha böylece bitti, Ankara'da ilk günümüz de. Tekrar iyi bayramlar diliyor, müsaadenizle biraz dinlenmeye gidiyorum...