tag:blogger.com,1999:blog-57682688010030121332024-03-18T12:47:36.175+03:00LEYLAK DALISanat, edebiyat, kitaplar, müzik, mutfak. Kısacası her telden...Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.comBlogger2498125tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-63569943127844821832024-03-11T14:41:00.002+03:002024-03-11T14:41:40.326+03:00AND OSCAR GOES TO LEYLAK DALI / 11 MART<p style="text-align: justify;">Malumunuz iki gündür Hollywood'daki otelimde, suit dairemdeydim. Tören zamanına kadar elimde Niğde gazozu (hemşehrilik bağlarım kuvvetlidir), dizimde evden taşıdığım Mamaklı Meliha Teyze'nin ördüğü yün battaniyem film kritiklerini kıraat ettim. Favorilerimi daha önce yazmıştım zaten. Tören saati yaklaşırken Snoopy'li pijamalarımı ve diğer kombinlerimi kuşanıp kapıya gelen Limuzinle salona ulaştım. Bordo terliklerimi tıpırdatarak kırmızı halıda yürürken tüm gözlerin üstümde olduğunu farketsem de çaktırmadım. Zaten iki adım atmıştım ki önüme şu çıktı:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAuddqOe6OBoN6Wz2W2mE6ArPR-SWaBgr7EC86j-bmOnBuPJonZzV9VbVGeXPmp9JSRA-pPO8OG557RClv1Ymwi4V5ehe5cIwZfunxsF1WOKkMH4_GlcexzzqnWehaj6UaRDyMngLEqAxJd7WsdZj_q2FYWujnMIj0d6zM8i7zaCL-Z9pd9-ExUbUMRoW4/s303/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="208" data-original-width="303" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAuddqOe6OBoN6Wz2W2mE6ArPR-SWaBgr7EC86j-bmOnBuPJonZzV9VbVGeXPmp9JSRA-pPO8OG557RClv1Ymwi4V5ehe5cIwZfunxsF1WOKkMH4_GlcexzzqnWehaj6UaRDyMngLEqAxJd7WsdZj_q2FYWujnMIj0d6zM8i7zaCL-Z9pd9-ExUbUMRoW4/w400-h275/images.jpg" width="400" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Düşmüş şaşkın, yürümeyi bilmezler hamam takunyasıyla kırmızı halıya çıkarlar. Esasen ben bu performansı Jennifer Lawrance'den bekliyordum ama bu sefer ön çalışma yapmış sanırım, kazasız atlattı. Yalnız o kostüm neydi öyle, "Neşeli ol ki genç kalalım" puanlısı. Yavrucum yeşil çayırlarda uçurtma uçurmayacaksın, Dolby Theather'da ödül vereceksin. Ağır ol da molla desinler:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX4RVmqkqBK2KHfubOXaGbhwx9TR2QsFnU99_AUPqvWapIYsT8pYnte-8trPAGzwqle5QwQHw0mnwehRlj7IU6wwjENySUnn-WeS3Dw8rsAygpmWx6rLcAl0io9RWMz6iL4pV4T1u2Qql0RK0-SbygIwr5mT7NdyYr9XL3se9wlUuHFaL8myTekzhkXGJ5/s745/jennifer-lawrence%20D%C4%B0OR.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="534" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX4RVmqkqBK2KHfubOXaGbhwx9TR2QsFnU99_AUPqvWapIYsT8pYnte-8trPAGzwqle5QwQHw0mnwehRlj7IU6wwjENySUnn-WeS3Dw8rsAygpmWx6rLcAl0io9RWMz6iL4pV4T1u2Qql0RK0-SbygIwr5mT7NdyYr9XL3se9wlUuHFaL8myTekzhkXGJ5/w458-h640/jennifer-lawrence%20D%C4%B0OR.jpg" width="458" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Biraz ilerlemiştim ki Bradley Cooper'ı gördüm, yanında boyu beline gelen yaşlıca bir hanım, adeta fotokopi ile çoğaltılmış iki surat, meğer anasıymış. Takmış gözüne koca gözlükleri "Analar neler doğuruyor" dercesine kasılıp durur. Sen Berkun Oya'nın eline düşseydin görürdün kasılmayı, o Bradley neler yapardı sana da yavrumun yavrusu diye yılana bile sarılırdın. Zaten içim kıskançlıkla doldu, okyanus aşırı demedim açtım telefonu oğlana, "Bana bak" dedim, "eğer günün birinde Oscar'a neyin aday olursan törene giderken yanına beni almazsan hakkımı helal etmem". "Parazit var, duyamıyorum" dedi kapattı telefonu, gitti paralar.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8z4OoMqdp8iGFHaOWcbqsEjkO7CmylWMq-33LJrt3O_6VQ0ip38z_4rOx8ZFkCyTTR7nKXbGG0ljwjyBgfM6doMNSiaXknUNhAYmcIV4I5qRT7vFvhKQDGk1QV0ujZHF3QfWq8Af4lMSojCtvS8XLDgp66HC6WjjthZrM8tm6BSJWRpYFPN0omQSmeUwu/s685/3668139_b2ed4221e74603d94132aac505e25286_640x640.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="685" data-original-width="478" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8z4OoMqdp8iGFHaOWcbqsEjkO7CmylWMq-33LJrt3O_6VQ0ip38z_4rOx8ZFkCyTTR7nKXbGG0ljwjyBgfM6doMNSiaXknUNhAYmcIV4I5qRT7vFvhKQDGk1QV0ujZHF3QfWq8Af4lMSojCtvS8XLDgp66HC6WjjthZrM8tm6BSJWRpYFPN0omQSmeUwu/w446-h640/3668139_b2ed4221e74603d94132aac505e25286_640x640.jpg" width="446" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Kırmızı halı maraton pisti gibi, bitmek bilmiyor, baktım yan tarafa Luna Parklardaki gibi kartondan, insan boyunda bir siluet koymuşlar, kafamı çıkarayım da benim de fotomu çeksinler diye koştum yanına, tam arkasına geçecektim, kıpırdadı, amanın canlıymış:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcC8jnKXfDM-3gP4woqTQgia_JKPI6CjtIsArsVI8rFna7l2Su_FdjaqLU64Yx2Y-jfPQyP5dyLiIwjzc7g1yrTLi_4Frew4E_skwbf0T6dXG1LjoLG_mitm-2kmzXPI_tR9cYqKgr3t5gjcte65nJfnxXzNnWcTLMSyUUTGKoeAqyFDfFHirarDXjgDRd/s745/Andrea%20Riseborough.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="518" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcC8jnKXfDM-3gP4woqTQgia_JKPI6CjtIsArsVI8rFna7l2Su_FdjaqLU64Yx2Y-jfPQyP5dyLiIwjzc7g1yrTLi_4Frew4E_skwbf0T6dXG1LjoLG_mitm-2kmzXPI_tR9cYqKgr3t5gjcte65nJfnxXzNnWcTLMSyUUTGKoeAqyFDfFHirarDXjgDRd/w444-h640/Andrea%20Riseborough.jpg" width="444" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Her sene gelirim şuraya bu milletin tuhaflıklarına alışamadım. İleride gözüme kabarık, pembe bir yığın çarptı. Parası ve cesareti bol biri dikkat çekmek için paraşütle indi zahir kırmızı halıya dedim, az yanaştım, bak sen şu işe, Arianna Grande ve kostümü imiş paraşüt sandığım şey, pancar suyunda pişmiş karnabahar gibi dolanıp dururmuş ortalıkta.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbw2TL6kuMKyGWrH9wK_9NmFvf-tBMDUrunsSYgVzZXT61F3uf9RchMbFKkrdqswPSJNB8T8XEVyElFlkye7n6Njv4G1ooaVMqHlniw-eSbRLe7r2PtzTCoyDnsnLwGE-H4cG8sRrp-UtPHVL1dnk0XfHJTSBA289WgtU40a1_7awTZp8rApCnWpUZOxLa/s745/AR%C4%B0ANNA%20GRANDE%20G.VALL%C4%B0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="518" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbw2TL6kuMKyGWrH9wK_9NmFvf-tBMDUrunsSYgVzZXT61F3uf9RchMbFKkrdqswPSJNB8T8XEVyElFlkye7n6Njv4G1ooaVMqHlniw-eSbRLe7r2PtzTCoyDnsnLwGE-H4cG8sRrp-UtPHVL1dnk0XfHJTSBA289WgtU40a1_7awTZp8rApCnWpUZOxLa/w444-h640/AR%C4%B0ANNA%20GRANDE%20G.VALL%C4%B0.jpg" width="444" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Arkamı dönmemle çığlık atmam bir oldu, devasa bir iguana. Hollywood ya burası, filmlerden birinde kullanılan dekordur diye sakinleşmeye çalıştım.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpQEYJvRee3eZszOGoexpl0qkGDouj8ZKJdLvnihof4uI1AtXAa3u1ZA8Hc9WWlCJi4X6y0HjLQ74OlxiBPy9kYA0JBKoB0Si4UGxFh6_yi9nbeFvdnNZwA3ztKv__Tx46hXUgFerEtHdhkfz2foDnMX_DQOwc69jKFh8W_3zbhntIbLtSGJ5uw4f2xhxv/s745/Cynthia-Erivo-Wore-Louis-Vuitton-To-The-2024-Oscars2-683x1024.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="518" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpQEYJvRee3eZszOGoexpl0qkGDouj8ZKJdLvnihof4uI1AtXAa3u1ZA8Hc9WWlCJi4X6y0HjLQ74OlxiBPy9kYA0JBKoB0Si4UGxFh6_yi9nbeFvdnNZwA3ztKv__Tx46hXUgFerEtHdhkfz2foDnMX_DQOwc69jKFh8W_3zbhntIbLtSGJ5uw4f2xhxv/w444-h640/Cynthia-Erivo-Wore-Louis-Vuitton-To-The-2024-Oscars2-683x1024.jpg" width="444" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Yüzünü döndü ki ne göreyim, Cynthia Erivo imiş. Kim giydirdi a bacım sana bu zalım şeyi:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj35iBh-rh_Sn5B_4GOuqO-cZQV1siEZ7gRuq9Q-42GCxVOfN9XjSp1Nbiq4cEGLCyU_pDiIt7gV3gtigqnIoqvnDny2C5XO7AIpCYX8tCH7coXVUoc9d73HVrptLDfHBS-ASEZXcYhKlyXzHGMqJArQZOpCgIS-v-NQjFEN-P6cl7KBaKI7Qk5Ir_KwZVm/s745/Cynthia-Erivo-Wore-Louis-Vuitton-To-The-2024-Oscars-683x1024.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="518" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj35iBh-rh_Sn5B_4GOuqO-cZQV1siEZ7gRuq9Q-42GCxVOfN9XjSp1Nbiq4cEGLCyU_pDiIt7gV3gtigqnIoqvnDny2C5XO7AIpCYX8tCH7coXVUoc9d73HVrptLDfHBS-ASEZXcYhKlyXzHGMqJArQZOpCgIS-v-NQjFEN-P6cl7KBaKI7Qk5Ir_KwZVm/w444-h640/Cynthia-Erivo-Wore-Louis-Vuitton-To-The-2024-Oscars-683x1024.jpg" width="444" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Tanıdıklardan kimler var diye bakınıyordum ki Billy Elish'e rastladım. Yavrum yine okuldan çıkıp soluk soluğa yetişmiş, çoraplarının hizası kaymış, onun bile farkında değil. Golden Globe'dan bu yana büyümüş olsa gerek, forması tam gelmiş bu defa üstüne, yalnız o saçları ya kestirelim, ya örelim, olmaz öyle, giyim yönetmeliğine aykırı (Öğretmen stayla 😂):</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiDJ5VTua_7BeDd9CDuxhaJmAtC_8zbD_C19OimN5sFcjHmYO31HfUf7mZeBs0ya2v9Qie8Q3LEieTDU66L6MhmM1jVk15p1mz0KGz0LHYS7P6mVVMHoGI98TuQPGfApRsmjFC2tblD0Qtu7GrcygONjrmJGzHP5xAlnAd7ZypugRZJsMNaloGEXndfpg6/s685/3668139_ec2e727cbc170810d0beb68ff05cd949_640x640.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="685" data-original-width="478" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiDJ5VTua_7BeDd9CDuxhaJmAtC_8zbD_C19OimN5sFcjHmYO31HfUf7mZeBs0ya2v9Qie8Q3LEieTDU66L6MhmM1jVk15p1mz0KGz0LHYS7P6mVVMHoGI98TuQPGfApRsmjFC2tblD0Qtu7GrcygONjrmJGzHP5xAlnAd7ZypugRZJsMNaloGEXndfpg6/w446-h640/3668139_ec2e727cbc170810d0beb68ff05cd949_640x640.jpg" width="446" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Epey ilerde gözüme devasa bir lavabo fırçası çarptı, ne alaka diye yanına yanaştım ki ne göreyim, canımın içi Carey Mulligan. Ah Bernie ah! Şu güzelim kadına ne çektirdin be, kapamadın ya Oscar'ı, bu da sana dert olsun Maestro:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHlLU-UB80JOZ1Mgb3BxttEIYyEGtIs8I5p4C8CtH0DNEHoWM8vKxdviWTA2ISF5IUOyR-lUGn9-Q-YF23srTycHupN6Cand5n9BjtXy6sRGhaVo2KlsxsV8tsp1zLDOGqwWTPKqY0DIBZo4zJYqIuVSqAa4VH-9kvHGMp9R1sWclaRZhyphenhyphenJ4TPav-1hMGO/s745/CAREY%20MULL%C4%B0GAN%20BALENC%C4%B0AGA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="518" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHlLU-UB80JOZ1Mgb3BxttEIYyEGtIs8I5p4C8CtH0DNEHoWM8vKxdviWTA2ISF5IUOyR-lUGn9-Q-YF23srTycHupN6Cand5n9BjtXy6sRGhaVo2KlsxsV8tsp1zLDOGqwWTPKqY0DIBZo4zJYqIuVSqAa4VH-9kvHGMp9R1sWclaRZhyphenhyphenJ4TPav-1hMGO/w444-h640/CAREY%20MULL%C4%B0GAN%20BALENC%C4%B0AGA.jpg" width="444" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div style="text-align: justify;">Kafamı bir çevirdim Sandra Hüller. Kadın iki filmle gelmiş Oscar'a, ikisindeki rolü de birbirinden fena, birinde kocayı öldürmekten yargılanıyor, ötekinde ölüm kamplarının komutanı Höss'ün karısını oynuyor. Nasıl etkilendiyse tövbe edip kostümüne bile melek kanatları taktırmış vicdanı rahatlasın diye. Gel gör ki hayın terzi kanatları sırta dikeceğine göğse dikmiş. Yanından geçerken dikkat, batabilir.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigCCvnvfc5wBwqEH6HbWsN_w6ccgcG5yP1oJ1RhooNxgsaJDNKpy3rXosBH5u99uKcwQ26M9Uhcd1NK-JNQ4b_YK73T2VF28KAVL5etDsH2QwkHebL79NZlZRpvGGuD0ukhJTLYFJpajI_5ZZAu4o9c98xaYS7_aKPe7QcbLsQ1lTAAKvdBiSEMFzg_Ps2/s745/sabdra%20%C5%9Fiparelli.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="519" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigCCvnvfc5wBwqEH6HbWsN_w6ccgcG5yP1oJ1RhooNxgsaJDNKpy3rXosBH5u99uKcwQ26M9Uhcd1NK-JNQ4b_YK73T2VF28KAVL5etDsH2QwkHebL79NZlZRpvGGuD0ukhJTLYFJpajI_5ZZAu4o9c98xaYS7_aKPe7QcbLsQ1lTAAKvdBiSEMFzg_Ps2/w446-h640/sabdra%20%C5%9Fiparelli.jpg" width="446" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Emily Blunt nasıl aceleyla hazırlandıysa iç çamaşırı giymediğini kapıdan çıkarken fark etmiş. O telaşla kocasının çekmecesine el atmış olsa gerek, elbiseyi çıkarmaya da vakti kalmamış, geçirivermiş slipi kostümünün üstüne.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEYJ0i9cAp0pSw2x_-XcCHSd3o5PtrfBJbAdexgIk7nOB6OGcgQj1_iSLLc7GNnDFW5L1wJ6-syuFt2UujibiZC1wkg7LVjRzOUr7O0ZeoDV8Ud97guDp8xSV-HPYQp1860bK2xiBS0azrKc4pvY8zbpUFVwHdiyoKuFX_BH0UTAVu-2g_8wJjjeC_NT6D/s745/EM%C4%B0LY%20BLUN.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="518" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEYJ0i9cAp0pSw2x_-XcCHSd3o5PtrfBJbAdexgIk7nOB6OGcgQj1_iSLLc7GNnDFW5L1wJ6-syuFt2UujibiZC1wkg7LVjRzOUr7O0ZeoDV8Ud97guDp8xSV-HPYQp1860bK2xiBS0azrKc4pvY8zbpUFVwHdiyoKuFX_BH0UTAVu-2g_8wJjjeC_NT6D/w444-h640/EM%C4%B0LY%20BLUN.jpg" width="444" /></a></div><div><br /></div>Gözümüzün bebişi Lilymiz Oscar'ı kucaklayamasa da gökteki yıldızları eteğine toplamayı başarmış. Ne de olsa dolunay kadını o. Kolyesini ve küpelerini sevmedim, fazla abartılı ve kitsch ama o kadar kusur kadı kızında da olur. Kırmızı halıda yürüdükçe öğrenecek.</div><div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikxivR92sKTTLTVrIQ9sfaoo2e4HnADHvQV3JBhaJSHfpvYdfGxs7ChZynMVbVBw_XI-6fm3yapiab_mQbU1NG-DSpJfrcCGAJVVl9FebPoFLhWEDwVjdod_jmjAM_I_aYwgYKQ_iClK2JhqgNEiBwoXVJg2to_FgD2-Z4j_6ccl_ne4MlZn-OEgbxfRQC/s745/L%C4%B0LY%20GUCC%C4%B0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="518" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikxivR92sKTTLTVrIQ9sfaoo2e4HnADHvQV3JBhaJSHfpvYdfGxs7ChZynMVbVBw_XI-6fm3yapiab_mQbU1NG-DSpJfrcCGAJVVl9FebPoFLhWEDwVjdod_jmjAM_I_aYwgYKQ_iClK2JhqgNEiBwoXVJg2to_FgD2-Z4j_6ccl_ne4MlZn-OEgbxfRQC/w444-h640/L%C4%B0LY%20GUCC%C4%B0.jpg" width="444" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Barbie ve yönetmeni kırmızı halı için balıkçı tezgahından giyinmiş gibiler. Biri uskumru, öteki lüfer. Lakin Barbie de Barbie yanisi:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHfEYHa5_PSs4Cz1pzNXNWtw24DH-yG4QN2SmJa3vKtGshIHqc1jk4wksAHJbu3p2x8_HXKVrst1H6AdUyPBi24eMKhaixp_X6oTh0Lo8HNKj9YcFyflZeIY4i8NI7JyIqJfwnXYxz7hTbRnMRwVdKaszCDpHxu6zy_eZeKZyOlyrAl0ydN1SoxecMJlgy/s745/margot-robbie%20GUCC%C4%B0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="518" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHfEYHa5_PSs4Cz1pzNXNWtw24DH-yG4QN2SmJa3vKtGshIHqc1jk4wksAHJbu3p2x8_HXKVrst1H6AdUyPBi24eMKhaixp_X6oTh0Lo8HNKj9YcFyflZeIY4i8NI7JyIqJfwnXYxz7hTbRnMRwVdKaszCDpHxu6zy_eZeKZyOlyrAl0ydN1SoxecMJlgy/w444-h640/margot-robbie%20GUCC%C4%B0.jpg" width="444" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKXPZivmYfsQUpImf8H5rMkN8Oqx9LT10NCjZUVjQe34xL9bwcwvZvQakH4QLt0Cf_q238-t8SnLoVhavBUI-4CNri-0QgdVZCroDf8wJPxERigVnnyts2vb1Z_RFocrkRZYPilXp5G6w3Ll0yZloy-AU8UjDcqkb4Xs6YQqeNEyQYbBpdizvtNqysyV02/s745/Greta-Gerwig-Wore-Gucci-To-The-2024-Oscars.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="518" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKXPZivmYfsQUpImf8H5rMkN8Oqx9LT10NCjZUVjQe34xL9bwcwvZvQakH4QLt0Cf_q238-t8SnLoVhavBUI-4CNri-0QgdVZCroDf8wJPxERigVnnyts2vb1Z_RFocrkRZYPilXp5G6w3Ll0yZloy-AU8UjDcqkb4Xs6YQqeNEyQYbBpdizvtNqysyV02/w444-h640/Greta-Gerwig-Wore-Gucci-To-The-2024-Oscars.jpeg" width="444" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Yavaş yavaş salon kapısına yürürken kırmızı halı gediklisi Charlize Theron çıktı karşıma. Her zaman törenin en asili, en şıkı odur, adeta tanrıça. Yine güzeldi ama sanki kıyafet biraz aceleye mi gelmişti acaba? Astarlık kumaştan dikilmiş, yaka ve kol dikişleri alelusül bastırılmış gibi geldi. Yine de zarfa değil mazrufa bakacaksın eskilerin deyimiyle:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ-nywZF6ACR5CCPax5YVfFkqFPPW7QRoxXclETdqYeTbxrqJlmEEBUKTeAgGvmx-1iSrBoCz5UpEaZNQDZ4T6D1MxGSh6bQB6LUw-YL2bCRidxjdbAk7Rz2qC6MiVHyHjCi5FpYQy0mYVwBlpY2IHCCEdU5y56-3P4ExhTuas9ZckAaUd785smPnRLKjR/s745/CHARLENE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="518" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ-nywZF6ACR5CCPax5YVfFkqFPPW7QRoxXclETdqYeTbxrqJlmEEBUKTeAgGvmx-1iSrBoCz5UpEaZNQDZ4T6D1MxGSh6bQB6LUw-YL2bCRidxjdbAk7Rz2qC6MiVHyHjCi5FpYQy0mYVwBlpY2IHCCEdU5y56-3P4ExhTuas9ZckAaUd785smPnRLKjR/w444-h640/CHARLENE.jpg" width="444" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Sonunda salona girip yerleştik. Yardımcı Kadın Oyuncu ve Kadın Oyuncu ödülleri açıklandı. Da'vine Joy Randholph favorimdi zaten ama diğerini Lilycik alıverse ne vardı. Neyse Emma'nın da hakkını yemeyim şimdi, muhteşem oynamıştı:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOemz4VsWnYv6gv5jNmI91UTSYhYY_DgQ_vTW0VkIhibF7fh2WmzKGef4YmgPOK6EBtZ3SiNRdcUcc5B8oF1NfKqcBMoTyif0iryYcjNd66uT8NjzMke2bHnoRYiN5vmjC57OgJIeAa-6ZrxeDur0QXwSNjKUDsVnccsbWUBZm7cvD9oIhByjx5Gks26eN/s724/GIXVntyWcAAIzz3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="724" data-original-width="672" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOemz4VsWnYv6gv5jNmI91UTSYhYY_DgQ_vTW0VkIhibF7fh2WmzKGef4YmgPOK6EBtZ3SiNRdcUcc5B8oF1NfKqcBMoTyif0iryYcjNd66uT8NjzMke2bHnoRYiN5vmjC57OgJIeAa-6ZrxeDur0QXwSNjKUDsVnccsbWUBZm7cvD9oIhByjx5Gks26eN/w594-h640/GIXVntyWcAAIzz3.jpg" width="594" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Da'vine Joy sanırım kolejdeyken ponpon kızmış ve atmayıp saklamış o ponponları. Kazanırsam koluma takarım, kazanamazsam da tezahürat yaparım diye yanında getirmiş 😂</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ben bu yılın kostüm Oscar'ını aşağıdaki elemana verdim. Satın aldığı görünmez kumaştan diktirdiği kostümünü giyip gelmiş adamcağız ama uyanık seyirciler "Aaa kral çıplak" diye bağırınca apar topar deli gömleği giydirip aldılar sahneden garibi.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTSDII5ze9H2gWculbVytgfQIImeE7yjBtzytcXjVfspCytZl-H6p4snCzKH59S2H7xUN3UUzM4b3UT0fgjzT5ReJPgZ5fU6zq4PTCk3cu4LHaX_O9zux1PaizjIr4Z9viKSaiIKiB07OtXsGR8dJvDsWsToaVI4Mjs16W8Y3ble5kOFyTBw6m-Za_Zbry/s745/john-cena-oscar-ciplak-reutersjpg-ia-sbfyzs0ctlxcnp-rypw.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="588" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTSDII5ze9H2gWculbVytgfQIImeE7yjBtzytcXjVfspCytZl-H6p4snCzKH59S2H7xUN3UUzM4b3UT0fgjzT5ReJPgZ5fU6zq4PTCk3cu4LHaX_O9zux1PaizjIr4Z9viKSaiIKiB07OtXsGR8dJvDsWsToaVI4Mjs16W8Y3ble5kOFyTBw6m-Za_Zbry/w506-h640/john-cena-oscar-ciplak-reutersjpg-ia-sbfyzs0ctlxcnp-rypw.jpg" width="506" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Tören tam bitmek üzereyken, ahali gitmeye hazırlanırken bir anons yapıldı ve sahneye çağrıldım. Bunca yıllık emeğimin karşılığı olarak aşağıdakini de bana takdim ettiler. Alkış efekti gelsin lütfen 👏👏👏</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsApvrMG3T7MpIpfPm_Yrn-9KfYeW-BfHT0-6dhXo4-8kcPFSC4UG37CwNmDn0rvtW4TiVwTv3zCjnOTW-uR9P5jfhEbyDgAmb3_qGisRShb4zTH-CBVpin3-M9m53JnuwPZJvf0kVErnGSU91u0-j7qhtlIeTbXqfjHjvSEkma4NJDtvNsnITxDvMadty/s342/images%20(2).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="342" data-original-width="147" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsApvrMG3T7MpIpfPm_Yrn-9KfYeW-BfHT0-6dhXo4-8kcPFSC4UG37CwNmDn0rvtW4TiVwTv3zCjnOTW-uR9P5jfhEbyDgAmb3_qGisRShb4zTH-CBVpin3-M9m53JnuwPZJvf0kVErnGSU91u0-j7qhtlIeTbXqfjHjvSEkma4NJDtvNsnITxDvMadty/s16000/images%20(2).jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><p style="text-align: justify;"><br /></p></div>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-15266719536805091202024-03-09T21:15:00.005+03:002024-03-09T21:15:26.167+03:00OSCAR ADAYLARIM / 9 MART<p style="text-align: justify;">Efenim malumunuz yarın büyük gün, ben şu an Hollywood'da, Dolby Tiyatrosuna nazır oteldeki suit dairemde yarınki tören için son hazırlıklarımı yapıyorum. Akademi'den kırmızı balmumlu mühürle gelen davetiyeye bu sene olumsuz cevap vermeye utandım. İnsanları pandemiydi, ameliyattı derken kaçtır refüze ediyorum, zor olacak ama bu sefer katılayım bari dedim. Kostüm olarak pembe renkli, Snoopy'li pijamamı hazırladım. Bordo terlik ve Snoopy'li bez çanta ile kombin yapacağım. Sizler için de kırmızı halıda gözümü dört açacağım 😁</p><p style="text-align: justify;">Gelelim Oscar tahminlerime, bu yıl aday filmlerin tamamını yalayıp yuttum, sağ olasın İzocam, pardon İnternet (tövbelerce, yaşım ortaya çıkacak İzocam Mizocam derken). Bazılarında sıkıntıdan bayılayazdım, bazılarını ise gerçekten beğendim:</p><p style="text-align: justify;"><b>-EN İYİ FİLM:</b></p><div style="text-align: justify;"><b>Ben:</b> Past Lives<br /><b>Akademi:</b> Oppenheimer </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">-<b>KADIN OYUNCU:</b></div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>Ben: </b>Lily Gladstone (Killers of Flower Moon)</div><div style="text-align: justify;"><b>Akademi:</b> Emma Stone (Poor Things) Sürpriz yapıp Lily de diyebilirler</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>-ERKEK OYUNCU:</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ben:</b> Paul Giamatti (The Holdovers)</div><div style="text-align: justify;"><b>Akademi:</b> Cillian Morphy (Oppenheimer)</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>-YARDIMCI KADIN:</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ben:</b> Da'vine Joy Randholph (The Holdovers)</div><div style="text-align: justify;"><b>Akademi:</b> Da'vine Joy</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>-YARDIMCI ERKEK:</b></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><b>Ben:</b> Mark Ruffalo (Poor Things)</div><div style="text-align: justify;"><b>Akademi:</b> Ryan Gosling (Barbie)</div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>-ULUSLARARASI FİLM</b></div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><b>Ben:</b> The Teachers Lounge ile Perfect Days arasında kararsızım</div><div style="text-align: justify;"><b>Akademi: </b>The Zone of Interest</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Yan dallara da Akademi karar versin, her şeyi devletten beklemeyin canım 😂</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXJVb3Ckvy0Zulpw3C32R1nrZqJZxO-jofzk2e-BGOgn4jsV23pbIMXnVOPYqJL7W_nQYLIgMOOf7CNT5hFLVoyGIZ9FRMgDPHyl1ZAPzsNG2skACg73HmY6IeCCIyInoLh8YMafc8XalwbdaW6dOWnOTMl4qCx3zKLOJIiKfOk0Y-SXGpIsxPwGBhZPYC/s516/1-PAST%20LIVES%20(%C4%B0NTERNET)-horz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="266" data-original-width="516" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXJVb3Ckvy0Zulpw3C32R1nrZqJZxO-jofzk2e-BGOgn4jsV23pbIMXnVOPYqJL7W_nQYLIgMOOf7CNT5hFLVoyGIZ9FRMgDPHyl1ZAPzsNG2skACg73HmY6IeCCIyInoLh8YMafc8XalwbdaW6dOWnOTMl4qCx3zKLOJIiKfOk0Y-SXGpIsxPwGBhZPYC/s16000/1-PAST%20LIVES%20(%C4%B0NTERNET)-horz.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaEnFKwvte4FPiafeT-DqlN0o8ByWqzR315uLN0YY6qDZz9U7VOR6H7Qq0RAyVgFLxxn2bz9v6X6VSekvNFHf5Op-uVzmxmKaNFMrWA5802kRCtgLe3cpUXbg_GFag5KZVPShMOO8QEAzpDdvmsL_gqeJVVdKyiwXfvYn4bZ2nkV3mo53yv9pIta_CLv2-/s549/images-horz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="196" data-original-width="549" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaEnFKwvte4FPiafeT-DqlN0o8ByWqzR315uLN0YY6qDZz9U7VOR6H7Qq0RAyVgFLxxn2bz9v6X6VSekvNFHf5Op-uVzmxmKaNFMrWA5802kRCtgLe3cpUXbg_GFag5KZVPShMOO8QEAzpDdvmsL_gqeJVVdKyiwXfvYn4bZ2nkV3mo53yv9pIta_CLv2-/s16000/images-horz.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Tören sonrası görüşmek üzere sevgili sinemaseverler...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-41533452518439356012024-03-08T13:35:00.001+03:002024-03-08T13:41:56.553+03:00KEVGİR MESELESİ / 8 MART<p style="text-align: justify;">Bulutlu bir havaya uyandım. Zaten kevgir gibi delik deşik bir uyku uyumuştum. Bak şimdi kevgir nereden aklıma geldi, öyle uzun zamandır kullanmadım ki bu kelimeyi, epeydir yerini süzgece bırakmıştı. Sanırım eskinin o ağır, bakır mutfak eşyaları yerlerini hafif plastiklere verince sözcükler de yer değiştirdi. Annemin vardı bakır bir kevgiri; epey büyük, ortasındaki delikler çiçek motifi gibi düzenlenmiş, kenarında gerektiğinde asmak için bir halkası olan. Çeliklerin rahatlığı mutfaklara girince kalay derdi olan tüm bakırları babamın itirazlarına rağmen kömürlüğe yollamıştı annem. Sonra bakırlar bir gece kömürlük kapısı kırılıp çalınmış, bu defa da ardından yas tutmuştu, kevgir de dahildi o çalınanlara elbette. Kevgir dışında kendilerine has isimleri olan başka bakırlar da vardı, mesela anneannemin "kuşane" dediği "kuşhane". Fazla yüksek olmayan, iki kenarında oymalı iki kulpu olan, bir nevi karnıyarık tenceresi. Çok eskilerden bir de kapak kalmış aklımda, tutma yeri kuş şeklindeydi, belki de ismi oradan geliyordu. Sonra "kirtikli sahan". Çukur tabak formunda, kenarları dilimli ve dilimlerin üstünde süsler olan. Birkaç tane mevcuttu, sonra yok oldular kömürlüğün karanlığında :) Bir tanesini bir-iki yıl evvel annemin mutfak dolaplarının derinliklerinde bulunca eski bir dosta rastlamış gibi sevinmiştim. En çok teşrik-i mesaide bulunduğum ise küçük bir bakır tastı, aile arasında "Funda'nın çorba tası" olarak anılırdı. Annem yaz tatillerinde her sabah babamı işe yollar, sonra ayakkabılarını giyip bana "Kahvaltı bulaşıklarını yıka, kardeşinin çorbasını pişir" talimatını vererek apartmandaki milyon tane komşudan birine kahveye giderdi. Bu her gün sırayla tekrarlanan bir gelenekti adeta komünal yaşanan sitemizde. Haliyle söylenerek çay bardaklarını yıkar, ardından domates rendeleyip henüz bebek yaşlardaki kardeşimin şehriye çorbasını pişirirdim, başkasını yemezdi çünkü. Yaa, "Kuvvetli Bir Alkış" o zamanlar çekilse annemle kıyak bir diyaloga girebilirdim sanırım 😂 Sonuçta bu hatıra değeri yüksek olan tas da mevcut değil, kömürlük hapsinden kurtulamamış belli ki.</p><p style="text-align: justify;">4 bloklu sitemizin kocaman bir bahçesi vardı, yetmezmiş gibi arka cephesi de Atatürk Orman Çiftliği'ne kadar uzanan bakir bir kırlık alandı. Mutfak eşyalarının çoğunun bakır olduğu o yıllarda kalaycılar gelir, ya sitenin bahçesine ya da arkadaki kırlara yerleşir, sabahtan akşama kap kalaylarlardı. Biz çocuklara da eğlence çıkar, o gün oyunları unutur, tiyatro izler gibi kalaycıları seyrederdik nişadır kokuları arasında.</p><p style="text-align: justify;">O siteden taşınıp şimdilerde yazları gittiğimiz eve taşındığımızda bakır kaplar hala kullanımdaydı. Babam bir gün eve ellerinde paketlerle geldi. "Ne bunlar?" dedik, "Bakırları kalaylayacağım, kalay malzemesi" dedi. "Nerede?" dedik, ana cadde üstünde, bahçesiz bir apartmanda oturuyorduk. "Mutfakta" dediği an annemde sigorta attı. Ciddi bir kavga koptu ama babamı caydıramadık. annem kepenklerini indirdi ve olay sona erip kalaycılık macerası unutulana kadar mahkeme duvarı moduna geçti. Babam bizim "Sen kalaycı mısın?" şeklindeki caydırma çabalarımıza Demirel'i de aşan bir demagoglukla "Babanızın kalaycı olmasından utanıyor musunuz?" cevabını verdi. Çaresiz mutfağı babama ve kalay malzemelerine terk ettik.</p><p style="text-align: justify;">2 saatlik nişadır koklamalı ve dumanlı seansın sonunda babam eli yüzü kapkara, üstü başı kir içinde yanımıza geldi. "Anladım ki" dedi, "şu dünyada beceremeyeceğim yegane iş kalaycılıkmış". Mutfağa girdiğimizde saçımızı başımızı yolacaktık. Her santimetre kare nişadır tozuyla simsiyah, bakır kaplar ise alaca bulaca bir şekilde tezgah üstünde sıralıydı. Babamın kalaycılık hevesi ossaat sönmüştü ama bizim mutfağı temizlememiz üç gün sürmüştü 😂</p><p style="text-align: justify;">Bir kevgir sözcüğü beni nerelere götürdü. Buraya kadar gelebildiyseniz sabrınıza teşekkür eder, tüm kadın takipçilerimin Dünya Emekçi Kadınlar Günü'nü kutlarım. En güzel günler henüz yaşanmamış olanlardır diyor ve buralarda mimoza olmadığı için bu karanfilleri her yaştaki kadın dostlarım için paylaşıyorum...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsXeC7rjiShO4qFZyTnZcC6gylTYt1hUcu3kLUjGQzPBMZbmXliR4AGeZMMYa4xA-78D_VbsTPDPMyQPJifIet7BgTbUb7pgXWPNX7LSubgh1Pp9yLnoI-nGNClO-obn3BwYOkXFf8gg3dkHYQTZOsd4wI1MI4Gkqj_sFyw7p_aJ710w55A7hcLEg9JU3d/s951/e2aa7aab-0c28-4a6d-80c4-d9b8b300e9fc.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="911" data-original-width="951" height="614" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsXeC7rjiShO4qFZyTnZcC6gylTYt1hUcu3kLUjGQzPBMZbmXliR4AGeZMMYa4xA-78D_VbsTPDPMyQPJifIet7BgTbUb7pgXWPNX7LSubgh1Pp9yLnoI-nGNClO-obn3BwYOkXFf8gg3dkHYQTZOsd4wI1MI4Gkqj_sFyw7p_aJ710w55A7hcLEg9JU3d/w640-h614/e2aa7aab-0c28-4a6d-80c4-d9b8b300e9fc.jpg" width="640" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;"><br /></p>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-70717047168899735372024-03-05T12:38:00.004+03:002024-03-05T12:38:46.319+03:00MART GÜNLERİ / 5 MART<p style="text-align: justify;">Sabah biraz keyifsiz kalktım, umarım hasta olmam. Balkona çıktığımda ilk gördüğüm şey merkez ilçemizin şu andaki başkanı ve aynı zamanda seçimdeki adayının tüm mahalleye gülücük saçan kocaman suratı oldu. Önce bir afalladım, Kızılcık Şerbo'nun Pembo'su gibi bir "La havle ve la kuvvet" çektim, sonra fark ettim aile boyu bir afişe baktığımı. Seçim bürosunun olduğu apartmana boylu boyunca asmışlar. Ben sokaklardaki her partiden en havalı pozlarını vermiş adaylara tahammül edemezken penceremden bayrak gibi sallansa ne tepki verirdim bilemedim. Bir de muhtar adayımız var, eski Yeşilçam filmlerindeki kavgacı figüranlara benziyor. Bezden bir posterini köşemizdeki apartmanın 1. kat balkon demirine bağlamışlar, önünden her geçişte adam balkonda oturmuş mangal yapıyor sanıyorum. Her yerde boy boy muhtar afişi var ama birini bile hayatımda görmedim. Madem adaysın bir uğra, kendini tanıt, mah cemalini görelim, öyle fotoşoplu afişle olmaz, az bilgi ver, kimsin, necisin, ne iş yaparsın, bir intiba uyansın üstümüzde. Bugüne kadar tek bir kadın çaldı kapımızı, güler yüzle tanıttı kendini, broşürünü bıraktı, ayak üstü sohbet ettik gitti. Eh benim kalbimi de, oyumu da çaldı, bıyıklılara oy yok, Kadınlar Günü de yaklaşıyor zaten işte sana kadın dayanışması 😃</p><p style="text-align: justify;">Dün çoğunluğun beğenmediği "Kuvvetli Bir Alkış" dizisini izleyip bitirdim. Zaten her biri 20 dakika ancak süren 6 bölümlük bir şey, aşırı absürd oluşu nedeniyle çoğunluğun sevmeyeceği malumdu, ben de "Leyla ile Mecnun"u ve Onur Ünlü filmlerini (birkaçı dışında) pek sevmem mesela. Lakin bunu sevdim, tabii ki bazı sahnelerde, özellikle dizide temsil ettiği yaştan çok büyük duran oğulun bölümlerinde sıkılmadım diyemem ama yer yer çok güldüm ve zekice kurgulanmış metaforik sahnelere, göndermelere bayıldım. Notum 3 ama en yüksek puanım Aslıhan Gürbüz'ün oyununa. O finale yakın, portakal oğlan yılanıyla havada oturup dilenirken tasına para atan adama "Oğlum" deyişi vardı ya fena çarptı beni, ah analık!</p><p style="text-align: justify;">Pazar günü bahar "Ben geldiim!" diye bağırıyordu ama bu bahar kısmına ve Mart ayına pek güvenilmez, toparlanıp gidebileceği gibi yerleşip kalabilir de. Haydi dedik, madem gelmiş, bir hoş geldin diyelim. Uzun uzun yürüdük, Varyant'ın başında durup on yüz milyon bininci defa Konyaaltı sahilini ve açmaya başlamış badem çiçeklerini fotoğrafladık:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwvvk3n9gd36GhwnxmQ7-fYT2vGF4TcbybBsaQTA1KUWwT_x0Kc6s16IKYUQKCdsRNU8k9IfZlwTTmCe61Y4_YKgFW3LDOaARNVfSuRY9OFRPJz0_jEWgCmlOe2E7NCgWy4KNqAuBpCPBNKu6T35DTksAZS2RQSFFZ2grM1W96zbiH0Ppr7oL2ulXPKVN5/s1000/0727a1cf-4aaa-4cd7-9a6e-51fc661dd8a5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="757" data-original-width="1000" height="484" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwvvk3n9gd36GhwnxmQ7-fYT2vGF4TcbybBsaQTA1KUWwT_x0Kc6s16IKYUQKCdsRNU8k9IfZlwTTmCe61Y4_YKgFW3LDOaARNVfSuRY9OFRPJz0_jEWgCmlOe2E7NCgWy4KNqAuBpCPBNKu6T35DTksAZS2RQSFFZ2grM1W96zbiH0Ppr7oL2ulXPKVN5/w640-h484/0727a1cf-4aaa-4cd7-9a6e-51fc661dd8a5.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBhw6bZ1Ps_UMM3RyGqUQiNzgRD4Q0gJvF7TtHRVofV3ADuRgWduSX9j_8d5h43xc_L6sigIlD64flKkaZa_lI6BURgm5CsoNjFuDe19DHvgZKqLJNrW3fU7U3bxlvcagdKLOnixyOVX8WdIjRtESmbMOHLYC432iHDhTOQsW_KlWHYHYMsqmggX3LvIVl/s951/f4590cb5-46f0-4e86-813a-9f5e165551c3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="877" data-original-width="951" height="590" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBhw6bZ1Ps_UMM3RyGqUQiNzgRD4Q0gJvF7TtHRVofV3ADuRgWduSX9j_8d5h43xc_L6sigIlD64flKkaZa_lI6BURgm5CsoNjFuDe19DHvgZKqLJNrW3fU7U3bxlvcagdKLOnixyOVX8WdIjRtESmbMOHLYC432iHDhTOQsW_KlWHYHYMsqmggX3LvIVl/w640-h590/f4590cb5-46f0-4e86-813a-9f5e165551c3.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Hemşehrilerimiz daha leylek görmeden, Mart girer girmez marteniçkaları asmışlar dallara, biz kolumuza yeni geçirdik, bir durun arkadaşlar hele 😄</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Beachpark'a indik sonra, iğne atılsa yere düşmeyecek kadar kalabalıktı. Cafeler, restoranlar fiyatları arşa çıkarınca portatif iskemlesini, termosunu, piknik sepetini kapan gelmiş, çimlere yayılmış, hem deniz havası, hem konser alanından gelen nağmelerle felekten bir gün çalmaktaydılar. Biz de biraz oyalandık sonra asansörle falezlerin üstüne, parka çıktık.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZa6xhD5YqAHKH4mCCznYFpjEFkn0VHDZbpVmG0VsDEQQ6o9xmRXuEHXnSIUJXqMjxlv3k8EGh9GfJiLnYDRpKcNiciP3B16xkWTIm-gmp4Vq3H2q07Ct0Yyr3weAOSYoIkVDh-71jRsDrrG4MZRdikRMLuwClzREKn19i-THHS37H5ijnpsJkdlvX7VFW/s1051/34eeee41-0afe-42f6-9513-5a6263cc0e9d.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1051" height="484" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZa6xhD5YqAHKH4mCCznYFpjEFkn0VHDZbpVmG0VsDEQQ6o9xmRXuEHXnSIUJXqMjxlv3k8EGh9GfJiLnYDRpKcNiciP3B16xkWTIm-gmp4Vq3H2q07Ct0Yyr3weAOSYoIkVDh-71jRsDrrG4MZRdikRMLuwClzREKn19i-THHS37H5ijnpsJkdlvX7VFW/w640-h484/34eeee41-0afe-42f6-9513-5a6263cc0e9d.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Manzaraya biraz da öbür yönden bakalım.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Parktaki yürüyüş sonrası her zamanki gözlemeciye oturduk ama sahibi mi değişti, yapan kadınlar mı bilemedim eski tadı yoktu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Mideye yolladığımız hamurları biraz olsun eritmek için eve yürüyerek döndük. "Yargı" dizisi, Marias'ın "Beyaz Kalp"i derken uyku vakti geldi.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Bugün hava sulugözlü, şımarmayın, o marteniçkaları ağaçtan alıp kolunuza takın bakayım diyor. Kalın sağlıcakla...</div><p style="text-align: justify;"><br /></p>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-33198456186380841412024-03-02T14:16:00.001+03:002024-03-02T14:47:59.682+03:00ŞUBAT DÖKÜMÜ<p style="text-align: justify;">Şubat ayının son haftası Twitter'de "Mermer zemine düşen gözlüğü 9 saniyede bulabilir misiniz?" fotoğraf üstü sorusunun zırt pırt karşıma çıkması ile geçti. İlk seferde 9 olmasa da az zamlı olarak bulmuştum ama övünerek söylüyorum ki sonrakilerde saniye sektirmedim 😂 Hay mermer zemininize de, gözlüğünüze de. "Şaşı bak şaşır" zamanları ne güzelmiş, en azından her sefer başka bir görüntüye şaşırırdık. Sosyal medya iyice çığırından çıktı, millet paylaşım altı meydan savaşı veriyor. Geçen ünlü bir eski gazeteci kadının Instagram fotosunun altında takipçiler birbirine girdi. "İkinci ayak parmağı ne kadar uzun" dedi biri, öteki "Sana ne" diye çemkirdi. Bir diğeri "Benimki de uzun" diye daldı konuya, alta yanaşan "Şanslı olur, şanslı" dedi. Parmak bitti saça geçildi, kimi çamur attı, kimi müdafaa etti, kimi "çirkinsiniz" dedi, kimi bunu diyene sataştı. Hesap sahibinin umurunda olmayan şeyler için neredeyse saçsaça, başbaşa kavga edeceklerdi. Yahu her fırsatta m.k atmaya çalıştığınız birini niye takip ediyorsunuz, hesap onun, istediğini paylaşır, zorunuza gidiyorsa mecbur musunuz?</p><p style="text-align: justify;">Neyse dönelim gerçek hayata, güdük Şubat epeyce dolu geçti. Doğmalara doyamadığımız artçı doğum günü kutlamaları, arkadaş buluşmaları, park piknikleri, konser, bale, tiyatro izlemeleri, sergiler, evde izlenen filmler, okunan kitaplar, dinlenen kitaplar, dostlarla yemekler, kahveler, yağmurlar, fırtınalar, su baskınları derken bitmek bilmez Mart'a ulaştık. Bakalım kapıdan baktırıp kazma kürek yaktıracak mı, yoksa madem başladık bahar havasıyla devam edelim mi diyecek, yaşayıp göreceğiz.</p><p style="text-align: justify;">Malum Oscar töreni bu ay içinde, gedikli davetli olarak dersime çalışmam lazımdı, Ocak içinde başladığım aday filmleri Şubat'ta izleyip bitirdim. Umarım çalışmadığım yerden soru çıkmaz:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ0Z0rOVtpqiQWIOmQrNIkZQxfAgFogcA44ZM-fEA3xWHD48ZbFmZ2i11VnsABGTSC4yiKn6OT2d9YFAXqD0iWuuNM4DF1Igdgiy9I0SgbQLq993zPFMix_-_n0WshdF9mRlxKRbNkGYgKjTGywY-KBZifGR87CAWFe2KgncSVT-hXC0bwafNmTVbwMvPZ/s1000/1-DAS%20LEHRZIMMER%20(TORRENT)-tile.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="421" data-original-width="1000" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ0Z0rOVtpqiQWIOmQrNIkZQxfAgFogcA44ZM-fEA3xWHD48ZbFmZ2i11VnsABGTSC4yiKn6OT2d9YFAXqD0iWuuNM4DF1Igdgiy9I0SgbQLq993zPFMix_-_n0WshdF9mRlxKRbNkGYgKjTGywY-KBZifGR87CAWFe2KgncSVT-hXC0bwafNmTVbwMvPZ/w640-h270/1-DAS%20LEHRZIMMER%20(TORRENT)-tile.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFFvpPR3R8a3vyGZAgC5tyelC51ms3IvkWC_WAm1kLLoNRweurPKBE7VCRXT50-tMnbxaCTQnhIkFMXRFJNtqzogrIxqUUCC0Gz-xFieMSCJkcSJO51u3muVUVScH6WJ2dd4TsUwbeiT2aaTrQZzx9VAAdBnqMrMtGvHYUKMgjZiM5Uy3uVgLdZEyvCYcZ/s208/13-POOR%20THINGS%20(INTERNET).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="208" data-original-width="143" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFFvpPR3R8a3vyGZAgC5tyelC51ms3IvkWC_WAm1kLLoNRweurPKBE7VCRXT50-tMnbxaCTQnhIkFMXRFJNtqzogrIxqUUCC0Gz-xFieMSCJkcSJO51u3muVUVScH6WJ2dd4TsUwbeiT2aaTrQZzx9VAAdBnqMrMtGvHYUKMgjZiM5Uy3uVgLdZEyvCYcZ/s1600/13-POOR%20THINGS%20(INTERNET).jpg" width="143" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">İzlediğim 13 filmin 8 tanesi şu ya da bu şekilde Oscar adayı gördüğünüz gibi. Uluslararası daldaki 4 film içinde "Das Lehrzimmer" ile "Perfect Days" favorim. Lanthimos'un merakla beklediğim filmi "Poor Things"i izlemek de son güne kısmet oldu. Beğendim mi, evet, abuk mu, tabii ki, zaten adamın tarzı bu. Oyunculuklar ve görüntüler nefis ama bir "Köpek Dişi" değil tabii ki. Favorim hala "Past Lives". Akademinin favorisi "Oppenheimer"den ise çok sıkıldım. "Barbie"yı geçelim, "Rustin" de Oscar adayı olmak anlamında alakasız geldi. "The Zone Of Interest" asabımı fena bozdu, yanıbaşlarında yakılan Yahudilerin dumanları göğe savrulurken lüks villalarında sefa süren soğuk nevale sevimsiz Hess çiftinin ağızlarına terlikle vurmak istedim. Hazmı güç bir filmdi kısacası. Diğer fimlerden "Aşk, Ateş ve Anarşi Günleri" Sinematek ve Onat Kutlar belgeseli idi. "LCV" tek mekanda geçen, düğün öncesi gelin-damat ve sağdıç arasındaki hesaplaşmaları konu alan ve ters köşe yapan bir filmdi, sevdim. "Kar ve Ayı" için meraktaydım, izlediğime değdi. Bir orman yangını esnasında gelişen olayları konu alan "Afire" ise bir çok Oscar adayından daha iyiydi. İntihara meyilli bir genç, kardeşi ve annesinin ana rollerde olduğu depresif bir film olan "Safe Place" ise gerçek bir olaya dayanıyordu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnwfGXhB_dUqVTcBqXb7VzMG5URX3u8zgXVswJd5ac6Z7gvZRaBNmTpiEDGnseYcsZUJGpi0Cah7DskPNqD3J7YbBANcqw3bmx8p7C2D4z4gG4o-TnehvjY5c3vVd42a2Ly2WgyjEhFBCu08VlGyvfQFU6PPWKksUPrxjOHOOiW1hNlQPH0bPe0EH7knJn/s950/3-OBSESSION-%C5%9EUBAT%20(NETFLIX)-tile.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="430" data-original-width="950" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnwfGXhB_dUqVTcBqXb7VzMG5URX3u8zgXVswJd5ac6Z7gvZRaBNmTpiEDGnseYcsZUJGpi0Cah7DskPNqD3J7YbBANcqw3bmx8p7C2D4z4gG4o-TnehvjY5c3vVd42a2Ly2WgyjEhFBCu08VlGyvfQFU6PPWKksUPrxjOHOOiW1hNlQPH0bPe0EH7knJn/w640-h290/3-OBSESSION-%C5%9EUBAT%20(NETFLIX)-tile.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Bu ay ana akım medyada takip ettiğim üç dizi (Kızılcık Şerbeti, Yargı ve Bahar) dışında farklı platformlardan üç dizi daha izledim. "Obsession" "Yara" isimli kitaptan uyarlanmış hayli trajik bir mini diziydi. Prime'da izlediğim diğer ikisinden "Alice Hart'ın Kayıp Çiçekleri" anne babasını bir yangında kaybeden Alice'in babaannesinin aynı zamanda bir nevi sığınma evi görevi üstlenen çiçek çiftliğindeki büyüme sürecinde yaşadıklarını konu alıyordu, biraz sertti ama ben sevdim. Sigourney Weaver'in estetiksiz, doğal yaşlanmış hali de hoşuma gitti, hele ki "Expats"da Nicole Kidman'ın ölü donukluğundaki yüzünü görünce. Dizi görev gereği Hongkong'da yaşayan ve kayıp küçük oğullarının peşine düşen bir aileyi anlatıyordu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3eucsIMOKKZf7vnk7AS25EW5MtQrXkInw-P_RGd52nzz5mTe9y62t7FDM1UTeKsPacLWIr0FOe2DJoer2i9m2icSbkhulMoPvW7sI7j9oAjxQFQ8q-9Gg9MEWtCs3N0iofKwBekiZVulp-k1z4-o-dC7oObX4FeBXwHFPQLIuYHWEIIWYELwTLurlPCYl/s1562/1-GISELLE-ANTDOB%20(%C5%9EUBAT)-tile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="1562" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3eucsIMOKKZf7vnk7AS25EW5MtQrXkInw-P_RGd52nzz5mTe9y62t7FDM1UTeKsPacLWIr0FOe2DJoer2i9m2icSbkhulMoPvW7sI7j9oAjxQFQ8q-9Gg9MEWtCs3N0iofKwBekiZVulp-k1z4-o-dC7oObX4FeBXwHFPQLIuYHWEIIWYELwTLurlPCYl/w640-h266/1-GISELLE-ANTDOB%20(%C5%9EUBAT)-tile.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Ayın sanatsal etkinlikleri ise "Giselle" balesi, "Misafir" isimli tiyatro oyunu, kadın sanatçılardan oluşan "Venera Ensemble" isimli oda müziği topluluğunun konseri ve Devrim Erbil ile çocuklarının eserlerinin yer aldığı "Buluşma" isimli sergi oldu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Kitaplara gelirsek, masaüstü bilgisayarım halen arızalı, laptopun Q klavyesi beni çok zorluyor, o yüzden uzun uzun açıklama yazamayacağım, yorumlara cevabı da bu nedenle aksatıyorum, kusuruma bakmayınız.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJZQ2saypqG_N-Q2-JSYiutbcNQ0qL936oRgGyqyZ-bIGg0a12qo5QgBurVxBahBrrGtW2k4pFhHEesSPPV6wKLz7jPVhHcZUqWCbAh4nhgAA4bebPiufDCjSjeUszSc1MmEVT-nDnRpqyq-ru60ismWGqN42Rs2jJUx_9AW8Wyft2TJ-bgiSJKZ83MOC4/s1076/205879258-tile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1065" data-original-width="1076" height="396" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJZQ2saypqG_N-Q2-JSYiutbcNQ0qL936oRgGyqyZ-bIGg0a12qo5QgBurVxBahBrrGtW2k4pFhHEesSPPV6wKLz7jPVhHcZUqWCbAh4nhgAA4bebPiufDCjSjeUszSc1MmEVT-nDnRpqyq-ru60ismWGqN42Rs2jJUx_9AW8Wyft2TJ-bgiSJKZ83MOC4/w400-h396/205879258-tile.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKMsVK_BW4jsbzCFT2crG0fKLf11gG9X7c1AOugApMSuFeoFqmwGML_gZ8u5njEkuMp5MXDLpqEwlDMwoIib5hu88wNsKAIcEpqCDQP-cd0zSoU905GlUE8Zs7E3xM9k5gUkzDcqQYYK4iuEGrZ4yPW_jpUpcWAXxLokdtR8idzLVdIh6QHiG850lcbbDY/s400/208841010%20(1)-horz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="288" data-original-width="400" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKMsVK_BW4jsbzCFT2crG0fKLf11gG9X7c1AOugApMSuFeoFqmwGML_gZ8u5njEkuMp5MXDLpqEwlDMwoIib5hu88wNsKAIcEpqCDQP-cd0zSoU905GlUE8Zs7E3xM9k5gUkzDcqQYYK4iuEGrZ4yPW_jpUpcWAXxLokdtR8idzLVdIh6QHiG850lcbbDY/w320-h230/208841010%20(1)-horz.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Şubat ayında kırmızı kapaklı kitaplar konsepti yaptım, böylesi daha eğlenceli oluyor :) Biri dışında hepsi yeni yayındı zaten, kırmızılar bitince da alttaki ikisi dahil oldu okumalarıma. <b>"Almanca Dersi"</b> bu ayın en beğendiğim kitabı oldu, okuyunuz. <b>"Şilili Şair"</b> ardından geldi, onu da çok sevdim. <b>"Direnişin Melankolisi"</b> iyi edebiyattı ama bazıları bir sayfa süren uzun cümleleriyle biraz zorladı. "Mermer Yalıyar"ı okumasanız da olur.<b> "Sakin Adamın On Günü" </b>serinin dördüncü kitabı, ilk üçü kadar sevmesem de seriyi takip ediyorsanız bunu da okuyun derim. <b>"Beyhan Saran"</b>ın yaşam öyküsünü konu alan nehir söyleşi ise oyuncuyu sevenleri memnun edecek.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Kırmızı olmayan ilk kitap orijinal ismine ve yazarın çok sevdiğim ilk kitabına güvenerek aldığım <b>"Cennetteki İlk Günüm Bir Tık Daha İyi Olabilirdi" </b>benim için hayal kırıklığı oldu. <b>"Unutulmazlar"</b> ise Fabien Toulme'nin çizgileriyle her daim gideri olan bir grafik roman.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Dinlediklerime gelirsek:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyPh6ZelOaF4Dlagss6ymhdi0kixOvNb40_-FuiKJuwxKwieSMMjvjR2zXdyAVBOTYUsyM3bMQCPihfDfcS_PUFQgcrRasQsNXPAsxwYrmlDZIrjcTPsR2kab68dzXChk8Z9EfK3xsAUovI__wrOgi4OU8i0Qz89ZRp0BvSuiTo42rrLTe7a4ef_4tWkDm/s1322/tolga%20korkut-tile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1295" data-original-width="1322" height="391" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyPh6ZelOaF4Dlagss6ymhdi0kixOvNb40_-FuiKJuwxKwieSMMjvjR2zXdyAVBOTYUsyM3bMQCPihfDfcS_PUFQgcrRasQsNXPAsxwYrmlDZIrjcTPsR2kab68dzXChk8Z9EfK3xsAUovI__wrOgi4OU8i0Qz89ZRp0BvSuiTo42rrLTe7a4ef_4tWkDm/w400-h391/tolga%20korkut-tile.jpg" width="400" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Tolga Korkut'un seslendirdiği <b>"47 Numaralı Kamara"</b> ile Hikmet Hükümenoğlu külliyatını tamamladım ve diğer kitaplarına kıyasla zayıf buldum. Emre Melemez'in seslendirmesine güvenerek açtığım polisiye<b> "Karınca Karambolü"</b> de tat vermedi. <b>"Ara Nağme"</b> Fuat Sevimay'ın öykü kitabıydı, romanlarını tercih ederim. <b>"Papazın Kızı"</b>nı Deniz Yüce Başarır seslendirmişti, bu ay dinlediğim en iyi kitaptı. Fikret Adil kıymeti pek bilinmeyen ama bir devri çok iyi anlatan bir yazar, <b>"İntermezzo"</b>yu sevdim. Ve son olarak canım Tanpınar. <b>"Aydaki Kadın"</b> bitiremeden öldüğü son kitabı, konusundan ziyade betimlemeleri ve incelikli detaylarıyla kalbimi çaldı.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ve tüm bunların üstüne kahve iyi gider değil mi?</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI2IRMItiT2kFaps3Xs6QWvHftdL-Onrq1Jj3iVV3kyUNqFKmTwPstEbFNxv917U1NLA949-7TRkNLJHVwc5r-l2BmMsvQdwv9J5Qm79FASK1hYtQbmfv5lBL3QdFOWRFvx3yOHbjiehkiQKENcVDT3HFDDmW-Nf-awxw7SeSE8cstEtNICXcCmWM_FaZI/s825/0704137a-df40-497a-a793-ef244978dde5-tile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="620" data-original-width="825" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI2IRMItiT2kFaps3Xs6QWvHftdL-Onrq1Jj3iVV3kyUNqFKmTwPstEbFNxv917U1NLA949-7TRkNLJHVwc5r-l2BmMsvQdwv9J5Qm79FASK1hYtQbmfv5lBL3QdFOWRFvx3yOHbjiehkiQKENcVDT3HFDDmW-Nf-awxw7SeSE8cstEtNICXcCmWM_FaZI/w640-h480/0704137a-df40-497a-a793-ef244978dde5-tile.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Mart güzelliklerle gelsin...</div>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-21597841164920792992024-02-26T18:08:00.003+03:002024-02-26T18:08:27.226+03:00HAFTA SONU RAPORU / 26 ŞUBAT<p style="text-align: justify;">Dün hava o kadar güzeldi ki, bahar geldi sandık. Eli kulağında gerçi, tüm belirtiler onu gösteriyor. Madem öyle dedik, gidip parkta yürüyüş yapalım. Derken yürüyüşten pikniğe evrildik, çay demleyip termosa doldurdum, yol üstü bir fırından da simit aldık. Mangal yakacak halimiz yok ya. Parka giriş yaptık ve en sevdiğim, insan eli değmemiş bölüme serdik postu.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH1nY6a-o07S873JefESR0GvcqFMXx4GXkzTFzf5aKGx7O1JJQ_I7nFbz_U7e0oAgDy8x4sif7TYxfG5Kpyo_QPdIxH8sRxhEigxv5B_HsGiYiJrYOSLPttkHPDgY-FSg2nZVHM29FX103xi3V9_7UdaCKxwyGZaRDnxAfXACv-yPqRlTPER_cieq-9vYC/s745/be0e5940-ded0-48c7-b73c-011c34166342.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="576" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH1nY6a-o07S873JefESR0GvcqFMXx4GXkzTFzf5aKGx7O1JJQ_I7nFbz_U7e0oAgDy8x4sif7TYxfG5Kpyo_QPdIxH8sRxhEigxv5B_HsGiYiJrYOSLPttkHPDgY-FSg2nZVHM29FX103xi3V9_7UdaCKxwyGZaRDnxAfXACv-yPqRlTPER_cieq-9vYC/w494-h640/be0e5940-ded0-48c7-b73c-011c34166342.jpg" width="494" /></a></div><div><br /></div>Sütleğenler kaya diplerinde çiçeğe durmuştu:<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7bJAjNr7eLCIIM-S_CTfLYWZbP22RS2OHJRpzmU9CTf9JtwYaKOcC94eUS4FwEXJDXpx3Wcu7fL1MypYhGLlObKWj6NUjwc_sE_In_UpgTCkLMRHyH0a-wZ6CboAva1RaSBiXmPRvU3j_UsFy5XwZ9mfu_Hk4wyBnhUWT1YHmBRkYlolSPRbG8AY_fjWg/s745/fcdb979d-08ba-437c-8785-e0bd29fb3028.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="576" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7bJAjNr7eLCIIM-S_CTfLYWZbP22RS2OHJRpzmU9CTf9JtwYaKOcC94eUS4FwEXJDXpx3Wcu7fL1MypYhGLlObKWj6NUjwc_sE_In_UpgTCkLMRHyH0a-wZ6CboAva1RaSBiXmPRvU3j_UsFy5XwZ9mfu_Hk4wyBnhUWT1YHmBRkYlolSPRbG8AY_fjWg/w494-h640/fcdb979d-08ba-437c-8785-e0bd29fb3028.jpg" width="494" /></a></div><br /><div>Deniz havasını ciğerlerimize, çayla simidi midemize yolladık:</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-CbMPIeK0A3_aYyWMYdsfCqsRB_vIcrceeLMS_9aXYfqwP_5zZ7p1WUH0OG6hQ3sgLoh6HE7pnZz7U0a6AQ0BgVxcO5p3YTjtZ83Wztr2OcButQIOLkEIS6wDdmB7aae_rex7JiMAd7ADQ-cNOWm6X4xWK_XnrjlT_YNw0N_uGWyqoD1yKDCrDRby15Pu/s745/dbb848c6-3633-447a-b6d6-ba3ab8886255.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="576" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-CbMPIeK0A3_aYyWMYdsfCqsRB_vIcrceeLMS_9aXYfqwP_5zZ7p1WUH0OG6hQ3sgLoh6HE7pnZz7U0a6AQ0BgVxcO5p3YTjtZ83Wztr2OcButQIOLkEIS6wDdmB7aae_rex7JiMAd7ADQ-cNOWm6X4xWK_XnrjlT_YNw0N_uGWyqoD1yKDCrDRby15Pu/w494-h640/dbb848c6-3633-447a-b6d6-ba3ab8886255.jpg" width="494" /></a></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLSK-_NluYo3vvBMOBmunOJWXK8SlH4EajcA22bjSEVZwOHZU7JLu-6oU9iI-t0v1I_jfwV8-ZZiUkX7Kiw943CWuSbfFo7jXi2xpooyhyD0RN4RfP3-b4JJ6loK7oet9FFSSPPotoVGCka9nRrczP90mDIxGnL76cJgCDi3wPA9LvTLtW8GJnKy831saR/s1051/5d7f0ae4-636f-4758-a947-f4167c3289e3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="809" data-original-width="1051" height="492" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLSK-_NluYo3vvBMOBmunOJWXK8SlH4EajcA22bjSEVZwOHZU7JLu-6oU9iI-t0v1I_jfwV8-ZZiUkX7Kiw943CWuSbfFo7jXi2xpooyhyD0RN4RfP3-b4JJ6loK7oet9FFSSPPotoVGCka9nRrczP90mDIxGnL76cJgCDi3wPA9LvTLtW8GJnKy831saR/w640-h492/5d7f0ae4-636f-4758-a947-f4167c3289e3.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5hfn01j5Xf8FGhpo4QryJW7QDPOMF4zptJa_titIjIk_g8Dj7PsNeNw30vOvpI2vmeJUDjHoOsIylfLfyEjEcCEAPxzn30LWD7LQkXnTXbA-acLDxbywGQGmPLe3v8M1WYxm_ZuGSGBXIQ0Dh-BUPG1F2FPwj4IfMLbFj6ZPSvUD2rn2One2A8s9tYmEc/s751/22667917-b610-49ba-ac40-78866b71c680.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="570" data-original-width="751" height="486" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5hfn01j5Xf8FGhpo4QryJW7QDPOMF4zptJa_titIjIk_g8Dj7PsNeNw30vOvpI2vmeJUDjHoOsIylfLfyEjEcCEAPxzn30LWD7LQkXnTXbA-acLDxbywGQGmPLe3v8M1WYxm_ZuGSGBXIQ0Dh-BUPG1F2FPwj4IfMLbFj6ZPSvUD2rn2One2A8s9tYmEc/w640-h486/22667917-b610-49ba-ac40-78866b71c680.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Seyirden bıkmadığımız manzaralara doyunca eve döndük. "Yargı" dizisini izleyince yatmam gecikti. uykum kaçtı, delik deşik bir uykuyla sabahı buldum. Kalktığımda tatsız bir sürpriz bekliyordu beni. Dünkü havaya güvenip balkonda bıraktığım çamaşırlar sırılsıklamdı, yağmur da yağmaya devam ediyordu. Toplayıp makineye tıktım, bir fasıl daha yıkayıp salona açtığım kurutma teline serdim. Alelacele bir kahvaltı yapıp önceden randevu aldığım kuaförüme yollandım. Uzamaktan usanmayan saçlarım boyanırken yağmur devam ediyordu. İşim bitince evden çıkmışken kesim işini de halledeyim diye diğer kuaförüme gitmeye karar verdim. Lakin salon kalabalık, benim kuaför de yoktu, kısmet değilmiş diyerek ve bir miktar da üşüyerek eve döndüm. Bir kahve yapıp dün izlemeye niyet ettiğim filmi açtım : "Safe Place". Hırvat bir yönetmenin psikolojik ağırlıklı ilk filmi, ana rollerden birini de kendisi üstlenmişti. Sonlara doğru uyku bastırsa da azmedip bitirdim, konu ağır olsa da iyi filmdi.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Cumartesi günü Bilgesu Erenus'un yazdığı "Misafir" isimli oyunu Antalya Devlet Tiyatrosu yorumuyla bir nevi seyirlik oyun gibi izledik. Almanya'daki işçilerin yaşadıklarını anlatan oyunun sunumu da, oyunculukları da gayet iyiydi. Yarın akşam da Opera Sahnesi'nde bir konsere gideceğim. 4 yıl aradan sonra sanatsal faaliyetlere tekrar kavuştuğum için mutluyum. Üstelik bilet bulmak Ankara'da olduğu gibi zor değil, mis gibi ön sıralardan hop diye alıyorum biletleri. Şehrimizi seviyoruz ❤</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Bugünlük bu kadar, kalın sağlıcakla...</div>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-24369962862213846002024-02-19T10:59:00.004+03:002024-02-19T10:59:33.981+03:00SEVDA FERDAĞ, NERİMAN ABLA VE HAYAT / 19 ŞUBAT<p style="text-align: justify;">Sevda Ferdağ'ın öldüğünü Twitter'den (Hoş, artık oraya da "X" deniyor ya, bir türlü alışamadım) öğrendim. Hakkında yazılanları okuyup en parlak dönemlerinden seçilmiş fotoğraflara bakarak ne kadar uzun zamandır aklıma bile getirmediğimi fark ettim. Bir dönem, hatta dönemimiz yavaş yavaş kapanırken zamanında dört büyüklere takılıp bu güzel ve yetenekli kadınlara ettiğimiz haksızlık için adeta suçlandım. Yeni yetmeliğimizde Hülya Koçyiğit, Filiz Akın, Türkan Şoray, Fatma Girik peşinde koşar, yan rollerdeki, "vamp" olarak nitelendirilen (Ses dergisinin yalancısıydık) bu güzelim kadınlara burun kıvırırdık. Evlerimize henüz girmeyen, girdiğinde de uzun süre magazine yüz vermeyen TV'nin yokluğunda "Ses Mecmuası" sağlardı sevdiğimiz yıldızlarla bağlantımızı. O iri gözlü, kara saçlı, endamı yerinde oyuncuyu Tamer Yiğit'le olan ilişkisi başlayınca magazinel ilgi alanımıza almış, bir ortaokul öğrencisinin merakıyla takip eder olmuş, biz teneffüs saatlerindeki, annem ve komşularsa kabul günlerindeki dedikodulara konu etmiştik bir süre.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPQNjc2WsXteZfyGYIWHoEWLRARdNGJLjcV051T8xrVPdcW0n7F85Jcr-fhkKcO5ZA2sf8XFQWZGwPBLtahx5XWmkswIBLfwyhHf31aPhF6Wti5U_dqcPekDFQXQdS9i5kziE9zDdYDlzKzIE-nS_tsqPu95Z5L6l1408cA1A8DkpWME1JsX370IVqNuFA/s1280/sevda-ferdag-ypsm.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPQNjc2WsXteZfyGYIWHoEWLRARdNGJLjcV051T8xrVPdcW0n7F85Jcr-fhkKcO5ZA2sf8XFQWZGwPBLtahx5XWmkswIBLfwyhHf31aPhF6Wti5U_dqcPekDFQXQdS9i5kziE9zDdYDlzKzIE-nS_tsqPu95Z5L6l1408cA1A8DkpWME1JsX370IVqNuFA/s320/sevda-ferdag-ypsm.jpg" width="320" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Görsel: <a href="https://www.ekonomim.com/gundem/yesilcamin-unlu-oyuncularindan-sevda-ferdag-kimdir-hangi-dizi-ve-filmlerde-oynadi-s1-haberi-730330"><b>Buradan</b></a></p><p style="text-align: justify;">Babam bizi eve giren tek memur maaşıyla çalgılı gazinolara götürürdü sık sık. Mevsim yazsa açık havada Lunapark, Japon Bahçesi, Yazar Gazinosu gibi Gençlik Parkı içindeki mekanlara, kışsa Maltepe'deki Güneypark'a. Bazen de toplaşır yine Maltepe'deki Köşk Gazinosu'nun hıncahınç dolan Kadınlar Matinesi'ne giderdik eş dostla. Sevda Ferdağ'ı da şarkıcılık yaptığı dönemde Japon Bahçesi'nde izlemiştik. Keseyi yormayacak bir giriş ücreti ve masanıza getirttiğiniz semaverle en ünlü sanatçıları izleme lüksüne orta gelirli bir aile bile sahipti o yıllarda. Hangi şarkıları söyledi elbette hatırlamıyorum, gözümün önündeki hayalse "vardakosta" tabir edilen türden, güzel, heybetli ve hafif külhan bir görüntü. Programının sonuna doğru izleyenlerden "Tamer", "Tamer" tempolu alkış artınca sahneye Tamer Yiğit de gelmiş, elele tutuşup "Aman döne döne yar geliyor" türküsünü "Tamer'le Sevda geliyor" nakaratıyla söylemişlerdi. Sonrasında "Sıcak Saatler" dizisindeki olgunlaşınca daha da anlam kazanan yüzüyle anne rolünde görünene dek günlük telaşların arasında varlığını bile unutmuştum.</p><p style="text-align: justify;">Sevda Ferdağ'ın ölümü içimi yaktı; hem onun kişisel varlığı bağlamında, hem çocukluk ve ilk gençliğimizin giderek yalnızlaşması anlamında, hem de kendisine çok benzettiğim ve çok sevdiğim komşumuz Neriman Abla'yı sanki bir kez daha yitirmişim duygusuyla. Neriman Abla hep söz ettiğim Babil Kulesi benzeri sitemizin ortak balkonuna açılan köşe daireye taşındıklarında iki çocuklu bir ailenin annesiydi ve çok güzeldi, tıpkı Sevda Ferdağ'ın gençliğiydi. Mütevazı evini çekip çeviren, kendi dikişini diken, örgüsünü ören, ertesi yıl dünyaya gelecek olanla üç erkek çocuğunun peşinde koşturan bir kadın, apartman annelerimizin bir benzeri daha. Kocası uzun yol şoförüydü ve 3. oğlan henüz bebekken feci bir trafik kazasında can verecekti. Neriman Abla'nın dönüşümü de o zaman başlayacaktı. O kendi halinde kadının içinden bir Amazon çıkacak, hayatla didişe didişe onu mağlup edecekti. Kısa süre sonra girdiği memuriyetle 24 daireli apartmanımızın yegane çalışan kadını olacak, ona verdiğimiz annelik rolünden sıyrılıp babalarımızınkine benzer bir statüye geçecekti. Mert kadındı Neriman Abla, sözünü sakınmaz, tavrını koyar, ihtiyacı olan kimseden de desteğini esirgemezdi. O güzel endamın, süzülür gibi yürüyüşün altında çocuklarını ve kendi yaşamını koruyan demirden bir yumruk gizliydi. Komşuluk yaptığımız yıllarda yakınlığını ve gerekiyorsa yardımını hiç esirgemedi. Yaşının ilerlediği zamanlarda bile yüzünün o anlamlı güzelliği hiç kaybolmadı. O mahalleden taşındığımızda seyrek de olsa sürdü bağlantımız. İşlem yaptırmak için gittiği bankanın merdivenlerinde düşmek gibi akıl almaz bir sebeple öldüğünü duyduğumda çok yandım. Ne zaman aklıma gelse Dranas'ın dizeleriyle andım: "Ne güzel komşumuzdun sen Neriman Abla".</p><p style="text-align: justify;">Şimdi Sevda Ferdağ'ı uğurlarken Neriman Abla'yı bir daha uğurluyormuşuz gibi algılıyor beynim. Hem O'na, hem Sevda Ferdağ'a bir kez daha yanıyorum. Huzurla uyusunlar...</p>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-38713659999396882632024-02-17T09:09:00.004+03:002024-02-17T12:56:31.144+03:00SANATSAL ŞEYLER / 17 ŞUBAT<p style="text-align: justify;">Evime döneli bir ay, özüme döneli de iki gün oldu. Pazartesiyi salıya bağlayan gece başlayan dehşetengiz yağmur şehri perişan edip bizim de ödümüzü kopardıktan sonra dün yerini ılık ve güneşli bir havaya bıraktı. Yağış nedeniyle okullar tatil ve o akşam biletimiz olan bale iptal olunca Antalya'daki sanatsal faaliyetimi çarşamba günü başlatabildim. Opera Sahnesi'nde izlediğim son gösteri pandemi süreci başlamadan, tamtamına 4 yıl önceydi. Bugünlere şükür...</p><p style="text-align: justify;">İlk kez izlediğim bir bale idi "Giselle" ve şahaneydi, soluksuz izledik. Sahneyi dolduran Uzakdoğulu balerin ve baletlerin çokluğuna da şaştık. Giselle'i canlandıran müthiş balerinimiz ise aşağıda:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-A9J3HWQFUWQ_Y0twYdd8ZygvCUxokxjgOqmluSvt9NFtK8gD-Ogc03ozYKXLz_JO90BuR6yqG_hg_ctUi-DpcCfONH3svWqhjeVJUUXBSDQO-I4ZFcTHvlFp0ZmdhzmhKJI-17NaVduAOX2hY6eruJygWQ69TAmY9tjZf-1PxadMSQMAOf2ufyur404B/s1016/428150854_10159701877297665_3166605580372720864_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="1016" height="430" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-A9J3HWQFUWQ_Y0twYdd8ZygvCUxokxjgOqmluSvt9NFtK8gD-Ogc03ozYKXLz_JO90BuR6yqG_hg_ctUi-DpcCfONH3svWqhjeVJUUXBSDQO-I4ZFcTHvlFp0ZmdhzmhKJI-17NaVduAOX2hY6eruJygWQ69TAmY9tjZf-1PxadMSQMAOf2ufyur404B/w640-h430/428150854_10159701877297665_3166605580372720864_n.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;"><b>Görsel:<a href="https://www.facebook.com/photo/?fbid=10159701877352665&set=pcb.10161249016329198"> Buradan</a></b></p><p style="text-align: justify;">Bale ile özüme döndüm ya, eh devamı gelsin tabii ki. Oscar adayı filmlerden henüz linkini bulamadığım için izleyemediğim iki tane kaldı. Onları bulana kadar önce "Perfect Days"ı, sonra da bir yerli filmi, "Kar ve Ayı"yı seyrettim. "Perfect Days" bana inanılmaz bir huzur ve mutluluk verdi. Bulursanız kaçırmayın bu şahane filmi. "Kar ve Ayı"yı ise karlı bir kasabada geçen değişik konusu ile sevdim.</p><p style="text-align: justify;">Film bitince almam gereken bir-iki şey için Kalekapısı'na yürüdüm, gitmişken Antalya Kültür-Sanat binasına uğrayıp Devrim Erbil ve aile bireylerinin resimlerinin sergilendiği "Buluşma" sergisini gezdim.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB3p9bvB6DV6vXeAqWVAldNZRW9Td5s7D6T8KG12SdTaM5kw9gcrd222iRzF064wmWEPj5WAMIIfJdfzHoUvbpDMzfHP8LAUTDiUGLtnht-S6LEiu7OTZ8l8p884zF_Q3W9q-jiLBU_0TMtdQYnDBldvSxzKUJ_Bd1Xg76ASufkZjTzlsCbCK2D0EibLpe/s1000/f69259ab-42bc-48fb-89a2-47df05f0f157.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="773" data-original-width="1000" height="494" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB3p9bvB6DV6vXeAqWVAldNZRW9Td5s7D6T8KG12SdTaM5kw9gcrd222iRzF064wmWEPj5WAMIIfJdfzHoUvbpDMzfHP8LAUTDiUGLtnht-S6LEiu7OTZ8l8p884zF_Q3W9q-jiLBU_0TMtdQYnDBldvSxzKUJ_Bd1Xg76ASufkZjTzlsCbCK2D0EibLpe/w640-h494/f69259ab-42bc-48fb-89a2-47df05f0f157.jpg" width="640" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Devrim Erbil'in devasa boyutlu "Selimiye'de Namaz" isimli bu tablosuna bayıldım. Önünde en az 10 dakika dikildim. Büyüterek bakmanızı öneririm. Sanatçı camiyi adeta kubbesinden izleyerek çizmiş ama sanki şeffafmış gibi namaz kılanları caminin süslemeleriyle birlikte resimlemiş. Nasıl bir yetenektir bu?</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9uM6fnRjl9fCaQCZHOWG2qpH2MllD9HDThvclwPhdwddyI-Mft8cZ5xkU7_zEJAppkrCVTNAF-zli2lfjZfpyVLmn8PJO5rRDJbL0eHUZyJSHQc8fNt2omPpn5Rbb7nCSNRwUPLPFLWloK8St_6MIJE6tHFNH7AwHq3cYr_yhysnjcmMILAAs0yI8nhsi/s1273/r%C3%BCstempa%C5%9Fa%20camii.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="934" data-original-width="1273" height="470" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9uM6fnRjl9fCaQCZHOWG2qpH2MllD9HDThvclwPhdwddyI-Mft8cZ5xkU7_zEJAppkrCVTNAF-zli2lfjZfpyVLmn8PJO5rRDJbL0eHUZyJSHQc8fNt2omPpn5Rbb7nCSNRwUPLPFLWloK8St_6MIJE6tHFNH7AwHq3cYr_yhysnjcmMILAAs0yI8nhsi/w640-h470/r%C3%BCstempa%C5%9Fa%20camii.jpg" width="640" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Yine Devrim Erbil'den: "Rüstem Paşa Camii"</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidOBp5y2Oec6pvoDrfaXpuYhoV5yUh7EtrgCKMWPUt-1Y0sOQqQyfnF0RUdIBe8wB01pTvup1qPGQQ0bgwO0J7hQXNr938BxALWD-VRuqWspr-daOh594sIQSOGmM14AlxcoeWjKSoUwW_Ez72H4n7FQtO-qPNITetChgYUlkh2B4is8LvlmdH_uD1AhA-/s916/e1180bdb-5536-4e9a-bd78-760b7f38b5a8.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="916" data-original-width="835" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidOBp5y2Oec6pvoDrfaXpuYhoV5yUh7EtrgCKMWPUt-1Y0sOQqQyfnF0RUdIBe8wB01pTvup1qPGQQ0bgwO0J7hQXNr938BxALWD-VRuqWspr-daOh594sIQSOGmM14AlxcoeWjKSoUwW_Ez72H4n7FQtO-qPNITetChgYUlkh2B4is8LvlmdH_uD1AhA-/w584-h640/e1180bdb-5536-4e9a-bd78-760b7f38b5a8.jpg" width="584" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Sanatçının "Ayasofya" tablosu halıya aktarılmış.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwROv9i9yCuaAjFb0gvvgvSMTGIpghGx2nW46sF1Rqu5DQvqkrxXLUSIiodiQiRsHCMWtZj7CwDRrrNcgdp6aIqzmG31cZGtHVlJSOMhIT45aPov7zW2r7qVAnKmA4hZcQuViz4Ohl9eFos1-MQawPcySItlwnJ15lfxiLZx6ywXnwqZVkqbfZv6MaO14n/s1016/evrim%20erbil%20bodrum.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="665" data-original-width="1016" height="418" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwROv9i9yCuaAjFb0gvvgvSMTGIpghGx2nW46sF1Rqu5DQvqkrxXLUSIiodiQiRsHCMWtZj7CwDRrrNcgdp6aIqzmG31cZGtHVlJSOMhIT45aPov7zW2r7qVAnKmA4hZcQuViz4Ohl9eFos1-MQawPcySItlwnJ15lfxiLZx6ywXnwqZVkqbfZv6MaO14n/w640-h418/evrim%20erbil%20bodrum.jpg" width="640" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Aile bireylerinden Evrim Erbil'den "Bodrum". Alüminyum üzerine değişik bir teknikle baskı.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHpMnU0SXJqJqOfMVsk15CiCJGsjico9F7-9wd-4Icng1UJ7390CldmM-Ls50S_uBUMxSNaaQPEnFx0IiV5GwlY2LBE7OKJj4_EOVpXAsz1D2PMVyzEYpek0L2r26ZsjQmWD9qja5fIWaQ8bsKYjKveCACV1X_zLWDG9sy4JUHOTYhr_fcRasNdipGvIN5/s716/renk%20erbil%20tksik%20love.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="716" data-original-width="509" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHpMnU0SXJqJqOfMVsk15CiCJGsjico9F7-9wd-4Icng1UJ7390CldmM-Ls50S_uBUMxSNaaQPEnFx0IiV5GwlY2LBE7OKJj4_EOVpXAsz1D2PMVyzEYpek0L2r26ZsjQmWD9qja5fIWaQ8bsKYjKveCACV1X_zLWDG9sy4JUHOTYhr_fcRasNdipGvIN5/w454-h640/renk%20erbil%20tksik%20love.jpg" width="454" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Renk Erbil'den: "Toxic Love"</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJCWsJbM-R0vJvPMLPPemiGF_nyLJshqtRHcvsaMSFdmglTxeoM0duVgogVaSwuKXuAIi5rBm02a7KWFTcq0YaFgrmQ2Ng-mNpRcTYRuYzg9owoUs1rk4KCWs0IpQ2cjSisp50jKV0zDx8jTt_g91JG2DKf1dCK4Rk9GEm1QPIe9ZK5MwHCqA-7jpOERr6/s916/43799853-9766-4e5d-a008-197c800ae0be.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="863" data-original-width="916" height="602" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJCWsJbM-R0vJvPMLPPemiGF_nyLJshqtRHcvsaMSFdmglTxeoM0duVgogVaSwuKXuAIi5rBm02a7KWFTcq0YaFgrmQ2Ng-mNpRcTYRuYzg9owoUs1rk4KCWs0IpQ2cjSisp50jKV0zDx8jTt_g91JG2DKf1dCK4Rk9GEm1QPIe9ZK5MwHCqA-7jpOERr6/w640-h602/43799853-9766-4e5d-a008-197c800ae0be.jpg" width="640" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Ve Çiğdem Erbil'den...</p><p style="text-align: justify;">Üç kata yayılan sergiyi gezdikten sonra biraz dinlenip kahve içmek için terastaki cafeye çıktım. Görevli meydanda yoktu. İstediğim sütlü filtre kahveyi başka bir çalışan yapıp asıl görevliyi çağırdı. Kahvem boynu bükük beklerken görevli nihayet göründü. "Süt" dedim, "Ayy kalmamış, aşağıdan getireyim" dedi, yine gitti, kahvem biraz daha soğudu. Sonunda süt geldi ama fincana boşaltırken çantama, masaya ve fincanın etrafına döktü. Ortalık temizlenirken kahvem biraz daha soğudu. Sonunda ortam yatıştı ama kahve buz oldu. Tombul, yaşlı bir hanımdı görevli, canın sağ olsun deyip soğuk kahveyi içtim ve kalktım, serginin keyfiyle kendimi teselli ettim.</p><p style="text-align: justify;">Alışverişimi yapıp yine yürüyerek döndüm eve ama yol üstü Yivli Minare ve Yat Limanı'na bir selam göndermeden geçemedim:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEdljOkJV1P9mQ3LvwyguQbMq3d5GC0uDk77DF0YL7KiXFTo7wghHSKaHJb_OiqkjXvwI1_M15-VsKaeGR12YncTbjl4sRmuGanqS5uEbHOkQHpkXCjMGs5Qk7z_U1isdlTjiMSp_tyI0vI4l-liPwjJj5pVt2eUhkgjRUWoWA-S40cMP10X1uMn7JpbBx/s700/05036a35-f316-402f-bd26-701c8ea3ffb7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="529" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEdljOkJV1P9mQ3LvwyguQbMq3d5GC0uDk77DF0YL7KiXFTo7wghHSKaHJb_OiqkjXvwI1_M15-VsKaeGR12YncTbjl4sRmuGanqS5uEbHOkQHpkXCjMGs5Qk7z_U1isdlTjiMSp_tyI0vI4l-liPwjJj5pVt2eUhkgjRUWoWA-S40cMP10X1uMn7JpbBx/w484-h640/05036a35-f316-402f-bd26-701c8ea3ffb7.jpg" width="484" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtqO7H1hq0gvrlQKaQ9avQlB_SGkpjXLeBV42QMHib_pmR50SHfB_ZD1HfAVLd8nDWJW1t0wgcINW-_vSesT5e83UD79jP7vj2o77WHSTWp3A3MzcbHvrWjJ83QTydl-nY91aEfW0XDeiFqHNHnvci24GBikYmO8C6K_b8c0EPqOzcpr5-YLJgkUZFt3Qx/s1016/893292c5-698b-40f1-b9b9-67a0f03bb8be.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="705" data-original-width="1016" height="444" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtqO7H1hq0gvrlQKaQ9avQlB_SGkpjXLeBV42QMHib_pmR50SHfB_ZD1HfAVLd8nDWJW1t0wgcINW-_vSesT5e83UD79jP7vj2o77WHSTWp3A3MzcbHvrWjJ83QTydl-nY91aEfW0XDeiFqHNHnvci24GBikYmO8C6K_b8c0EPqOzcpr5-YLJgkUZFt3Qx/w640-h444/893292c5-698b-40f1-b9b9-67a0f03bb8be.jpg" width="640" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;"><br /></p>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-52120215772073403052024-02-13T08:53:00.041+03:002024-02-13T08:53:00.148+03:00KUMRULAR ÜZERİNE / 13 ŞUBAT<p style="text-align: justify;">Cuma günü Süpirik Efendi (ya da Hanımefendi) yuvayı terk edip balkon demiri ve pencere pervazını mesken tutmuştu.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX-L2yJtHS6T1CvY2Md0pjhDe7eHWUAz6pTbs41cc8gc5Qkdlnk88gOVrYrZgZ9aCQ3gU4rDa7qqI-RG7r2P5QIt1bByGzpjnlXoHeS-GACSMeJT-6OG7MKwfL0tpfj36ls07qUg1BtbpN5vd8eo2m-1HDMV3XS6Z7JDO0kKpFAgIv9vegCBMEbkoxFaCB/s558/eb1b0cba-acb2-45f2-a76c-9fd527eaad42.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="558" data-original-width="453" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX-L2yJtHS6T1CvY2Md0pjhDe7eHWUAz6pTbs41cc8gc5Qkdlnk88gOVrYrZgZ9aCQ3gU4rDa7qqI-RG7r2P5QIt1bByGzpjnlXoHeS-GACSMeJT-6OG7MKwfL0tpfj36ls07qUg1BtbpN5vd8eo2m-1HDMV3XS6Z7JDO0kKpFAgIv9vegCBMEbkoxFaCB/w325-h400/eb1b0cba-acb2-45f2-a76c-9fd527eaad42.jpg" width="325" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Biz aman düşmesin, aman üşümesin derdindeyken ertesi sabah bir baktık Süpirik yok, uçmuş. Veda bile etmemiş hayırsız. Henüz normal kumru boyutlarına ulaşmadığı için biraz endişelendik ama takip eden saatlerde anasının yanında görünce anladık ki hayata atılmış çocuğumuz. Anası demişken, yaptığım gözlemler sonucu "Kumrularda Analık Müessesesi" konulu bir tez yazacak duruma geldim. Kumriye hanımlar yumurtladıktan sonra 12-13 gün kuluçkaya yatıyor. Son derece ciddi ve vazifeşinas bir biçimde oturuyor iki-üç çöple yaptığı uyduruk yuvanın içinde. Bu arada olan üstüne konuşlanıp aynı zamanda alaturka hela olarak da kullandığı bizim eşyalara oluyor. Süpirik uçar uçmaz attık doğumhane görevi yapan sandalyeleri. Bunca sene gözlediğime göre arada Kumru Bey'e devrediyor kuluçka işini ve yem aramaya gidiyor. Geri döndüğünde "Guguuukguk", yani "Bey. ben geldim, sen kahveye gidebilirsin" diyor 😂 Yavru gagadan gagaya besleniyor ve müthiş ilginç bir görüntü çıkıyor ortaya. Süpirik fena halde iştahlı idi sanırım, utanmasa kadının midesine girecekti, öyle saldırıyordu. Bilmeyen biri kavga ya da dans ettiklerini sanabilirdi, öyle hareketli bir beslenme hali. Sonra ne oluyor, yavru biraz ele gelince anamız "İki şekerli, bir sade, hadi bana müsaade" deyip gurbanlar olduğu erinin yanına taşınıyor, sadece besleme yapmaya uğruyor. "Nasılsa iki enayi var gözkulak olan, ben keyfime bakayım" diyor sanırım 😃 Besleme işi sona erince de yavrunun hatıra defterine "Hayatın sarp ve dikenli yollarında başarılar dilerim" yazıp ilişiğini kesiyor analıkla. Geçen baktım alt katın balkon demirinde yan yana duruyorlar. Süpirik yandan yandan yanaşıyor, anasının zerre umuru değil, bir kanat darbesiyle "Çek git, kendi başının çaresine bak" diyor. Hayın ana 😂 Nerede bizim evlenme yaşına gelmiş çocuklarının ağzına "Uçak geliyor" diye lokma sokmaya çalışan hemcinslerimiz, nerede Kumriyeler 😂</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Gece berbat bir yağmur indi buraya. Şimşek parıltısı ve gök gürültüsünden uyuyamadım. Saniye sektirmeden ardarda gümbürdedi gökler ve yağmur yağmadı, yukarılardan kovalarla su boşaldı şehrin üzerine. Kim bilir kaç evi, serayı su bastı, kaç ağaç devrildi. Baktım uyuyamayacağım Şilili Şair'in kalan 40 sayfasını okuyup bitirdim gümbürtüler ve şakırtılar arasında. Sonra bir ara dalmışım, uyanınca evi teftişe çıktım. Salona girince zemindeki su birikintisini gördüm. "Eyvah" dedim, "pencereden su girdi". Baktım pencerelerde sıkıntı yok, halı da ıslak değil ama laminatların üstüne su göllenmiş. Ara, tara sebebini bulamadım. Bu durumda ya bizim salon zemininde artezyen var, ya da alt kattaki kıracı tavana hortum tutuyor 😂 Bu saçma olayın sebebini bulursam bilgi vereceğim. Şu anda yine coştu yağmurumuz, gidip sağı solu kontrol edeyim.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Güneş eksilmesin üstümüzden...</div>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-29503605444808650312024-02-07T16:26:00.007+03:002024-02-07T16:26:51.484+03:00OCAK OKUMALARI / 7 ŞUBAT<p style="text-align: justify;">6 Şubat'ın yıllarca bizi terk etmeyecek ağırlığını Beydağları'nın görkemiyle biraz biraz hafifletmek için sabah kendimi Falezler'e yönlendirdim. Bir doz dağ, bir doz deniz, bir doz yeşillikle az da olsa şifa buldum.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcOLpkCxI8rTjhRhOFA22SFXvumBFNuxiij4e6d4EjyT3RqF109mVkUmx2Jy3EiiQlh-yQMDapejO_du3lsWoRv4gOUTxaNIRhi11Fi4rZJeKahvhz_xjq8gNmveMRBU_Y_jAm3Qf_UKMwKZZL7hTMnsSU1GXN9vwkBo2GzlwrxJnZUvyaDTDXp7QcxKJC/s1051/646ffb92-b7e4-4858-84ed-4301c7c57444.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1051" height="484" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcOLpkCxI8rTjhRhOFA22SFXvumBFNuxiij4e6d4EjyT3RqF109mVkUmx2Jy3EiiQlh-yQMDapejO_du3lsWoRv4gOUTxaNIRhi11Fi4rZJeKahvhz_xjq8gNmveMRBU_Y_jAm3Qf_UKMwKZZL7hTMnsSU1GXN9vwkBo2GzlwrxJnZUvyaDTDXp7QcxKJC/w640-h484/646ffb92-b7e4-4858-84ed-4301c7c57444.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgihkKt93CmW2PsCBht_PW58mYmUFa6vtFxRUwO3yHWVKGv0poeWR5NA-ujWUTY0ssn-29WvtxL6iOgMT15RpWDH4AL0Y34570y7hHd9S67frE0xsLbU83RVc5mERY5Aw-wz8Ee9hvTEV6mPtCqrOUk7P-NruOw8bhBxp0nP6CauMMmLnO1AkQCZeV7ZlRq/s1051/f1adab22-69de-49ce-8c5b-2fa12f62d13e.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1051" height="484" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgihkKt93CmW2PsCBht_PW58mYmUFa6vtFxRUwO3yHWVKGv0poeWR5NA-ujWUTY0ssn-29WvtxL6iOgMT15RpWDH4AL0Y34570y7hHd9S67frE0xsLbU83RVc5mERY5Aw-wz8Ee9hvTEV6mPtCqrOUk7P-NruOw8bhBxp0nP6CauMMmLnO1AkQCZeV7ZlRq/w640-h484/f1adab22-69de-49ce-8c5b-2fa12f62d13e.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl3B8rIbaSZ9r59Ccik_mS6tQ7Ipcy1BfIHUYN47SNsUkVbIscIqhMbiPsHeQPB18HJrewBtxvLNYLQ11WHIifNjcBDXBQwo5Z7hWmfCnUNdostz2lMr-TtirzorShzelwZTqHgKZj5gjqzxW67bDqbqbWVrx5idYH9goFDUbCPEuDB68HCnv5iiwLBrlv/s745/dbc6a322-b9be-4369-83ee-84adf52cab08.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="556" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl3B8rIbaSZ9r59Ccik_mS6tQ7Ipcy1BfIHUYN47SNsUkVbIscIqhMbiPsHeQPB18HJrewBtxvLNYLQ11WHIifNjcBDXBQwo5Z7hWmfCnUNdostz2lMr-TtirzorShzelwZTqHgKZj5gjqzxW67bDqbqbWVrx5idYH9goFDUbCPEuDB68HCnv5iiwLBrlv/w478-h640/dbc6a322-b9be-4369-83ee-84adf52cab08.jpg" width="478" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Doğa olup bitenlere, acılara, sevinçlere, hırslara, kötülüklere aldırış etmeden hükmünü icra ediyor. İnsanoğlu başına ne getirirse kendi aymazlığından, iş bilmezliğinden, doymak bilmez hırsından getiriyor. Bizim yavru kumru Süpirik mesela, büyüdü, gübreli ininden çıkıp pencere pervazlarında, balkon demirlerinde temaşa ediyor alemi. Kanatları güçlenene kadar gözlemde:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE9TmG6-onmEwKwJDWLTwIsUi9FqgNIu9zS2v21TF6AWgT8uTvAddga7FFu2Sn7XD1Jwn5QQ9ic77cefqxBdoJmiLhuEWc6ezbCwqak9pHxlBl8k2l53cR0fhCydlfHjbgNUdpGsJMlQiozZEltlnMRsKGM9g8u4zWbABuFVDFOYkAXG7J6uCTtRcOIq2R/s745/c0c7e9b5-19e1-4f78-9d6c-9ea6a470571b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="576" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE9TmG6-onmEwKwJDWLTwIsUi9FqgNIu9zS2v21TF6AWgT8uTvAddga7FFu2Sn7XD1Jwn5QQ9ic77cefqxBdoJmiLhuEWc6ezbCwqak9pHxlBl8k2l53cR0fhCydlfHjbgNUdpGsJMlQiozZEltlnMRsKGM9g8u4zWbABuFVDFOYkAXG7J6uCTtRcOIq2R/w494-h640/c0c7e9b5-19e1-4f78-9d6c-9ea6a470571b.jpg" width="494" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Biz bütün insansı tasalarımızla "Üşür mü?", "Yuvadan düşer mi?", "Aç kalır mı?" diye dertlendik durduk. Kocam Bey her gün yuvaya ekmekler ufaladı, akşamları tepesini leğenle, çevresini kartonla kapattı. Ben geleneksel Türk annesi olarak neredeyse yelek örüp giydirecektim (Çocukken bir mor, kolsuz süveterim vardı, annem en sıcak yaz gününde bile onu sırtıma geçirmeden sokağa, oyuna salmazdı, genetik işte :) Lakin Süpirik ne ufaladığımız ekmeklere yüz verdi, ne üşütüp nevazil oldu, ne de yuvadan düştü. Annesi ne getirip ağzına tıktıysa onu yedi, büzüldüğü köşede efendi efendi uçacağı günü bekledi. Gördüğünüz gibi ergen oldu artık, yarın bir gün de yuvadan uçar. Biz de doğanın akışına müdahale edebileceğimizi sandığımızla kalırız.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Bu ay sekiz kitap okudum. Ayın ikinci yarısı çocukların taşınma, bizim şehir değiştirme telaşımızla geçip üstüne bir de kutlu doğum haftası eklenince daha fazlasına imkan olmadı.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxNYzmjBB8sNgApNGsE2m_Wzv-ifuSMcxF0frkedHcT5_NMaDNFale4cnJgW2imbCJ2CR_D2JWuwHwyX6kYrEOL2jdiiaeRNIBtGkUMvpLb3oqBQHTxgwgJQy-nm0Ni7ZMocwgUwJip42Brr3gcL7e_etoOSveiZeTE3e4-uBac1afJoX-s016mDciJOvC/s636/1-tile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="494" data-original-width="636" height="498" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxNYzmjBB8sNgApNGsE2m_Wzv-ifuSMcxF0frkedHcT5_NMaDNFale4cnJgW2imbCJ2CR_D2JWuwHwyX6kYrEOL2jdiiaeRNIBtGkUMvpLb3oqBQHTxgwgJQy-nm0Ni7ZMocwgUwJip42Brr3gcL7e_etoOSveiZeTE3e4-uBac1afJoX-s016mDciJOvC/w640-h498/1-tile.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">-Isabel Allende hayranlığımı blogumun takipçileri bilir, <b>"Violeta"</b>nın çıktığını duyar duymaz verdim siparişi ve ön planda Violeta ile kuşaklar süren, tadına doyulmaz bir aile öyküsü okudum. İyi edebiyat, adeta cana gelmiş kahramanlar ve nefis bir anlatı istiyorsanız mutlaka okuyun...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">-<b>"Eski Zaman Türküsü"</b> Cabir Özyıldız'ın gerçekten güzel öykülerini içeren bir kitap. Öykü okumaya pek sıcak bakmayan ben bile böyle diyorsam bir şans veriniz...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">-Fernando Pessoa'nın <b>"Bulmaca Meraklısı Quaresma"</b>sını polisiye merakımdan almıştım. Lakin kitap beni biraz sıktı, o yüzden polisiyeseverlere bile önermiyorum.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">-<b>"Baumgartner" </b>Paul Auster'in hasta yatağındayken yayınlanan son kitabı, dilerim gerçekten son kitabı olmaz. Çok sevdiği karısını saçma sapan bir kazada kaybeden, altmışlı yaşlarını süren öğretim üyesi Baumgartner'in yaşadıklarına odaklanıyor kitap. Yazarın kendi yaşamından da izler taşıdığını düşünüyorum. Okuyun derim, zaten incecik bir kitap ama çok yoğun.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">-Adını ilk kez duyduğum John Fosse 2023'de Nobel'i kapınca okumak şart oldu dedim ve<b> "Üçleme"</b>ye başladım. Lakin öyle tuhaf bir yazım tarzı, zamanda gel-gitler ve kim kimdir durumlarıyla karşılaştım ki elimden bırakmakla bırakmamak arasında ikircikler yaşadıysam da Alida ve Asle'nin öyküsünü dişimi sıkaraktan bitirdim. Sanırım ben biraz klasik bir okuyucuyum ya da Nobel jürisi cıvıttı. Ben önermiyorum, yine de siz bilirsiniz.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">-Richard Yates sevdiğim bir yazar,<b> "Özel Bir Yazgı"</b>yı da severek okudum. Sanatçı ruhlu ama hesapsız anne Alice ve 18'inde savaşa gitmek zorunda kalan oğul Robert'in romanı. Bir yanda savaş, bir yanda kadın sorunları var. Okuyun derim...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">-<b>"Bayan Caliban"</b> gerçeküstü olduğu kadar psikolojik yönü de ağır basan bir roman. 2 çocğunun ölümünden sonra evliliği de sarsıntı geçiren, yalnızlık çeken Bayan Caliban'ın hayatına bir şekilde başka dünyadan gelen bir yaratık girer. Sayılı mutlu günlerin ardından düş kırıklıkları başlayacaktır. Okunası...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">-Ve son kitap, <b>"Küçük Tilkili Kadın"</b>. Paris'te bir çatı katında yaşayan, yoksul, kimi zaman çöpleri karıştıran yaşlı bir kadının öyküsü. Pek sevemedim deyip bitireyim...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Gelelim dinlediklerime:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCTrI99b2hlpLh3ZkdKGXsM6YYCe8ILSGcZI_U9_One8Ldtkx53BU2rWkHSYDkDo86EuEpS-V72sOz3fi0BBEipxdTQG4Rh56wud3TpN2qOxnAzAY6BHPrzVoEig_SpvIby82AQoa7pOcoZGUMSubCdcgyEJRpBc_D-zxBFsuHJ8EZ2WtFVwAUpjUu-37V/s1026/1tanp%C4%B1nar-tolga%20korkut-horz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="190" data-original-width="1026" height="119" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCTrI99b2hlpLh3ZkdKGXsM6YYCe8ILSGcZI_U9_One8Ldtkx53BU2rWkHSYDkDo86EuEpS-V72sOz3fi0BBEipxdTQG4Rh56wud3TpN2qOxnAzAY6BHPrzVoEig_SpvIby82AQoa7pOcoZGUMSubCdcgyEJRpBc_D-zxBFsuHJ8EZ2WtFVwAUpjUu-37V/w640-h119/1tanp%C4%B1nar-tolga%20korkut-horz.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">-Storytel'e üye olduğumdan beri Tanpınar dinlemelere doyamıyorum. O kadar güzel seslendiriliyor ki (Tolga Korkut) okuduğum bazı kitaplarını ikinci defa dinledim ve daha çok beğendim. <b>"Sahnenin Dışındakiler"</b>in konusu Milli Mücadele yıllarında geçiyor. Çevresindeki değişik yapıda insanların sahteliğinden bunalan ve mücadelenin içinde yer almak isteyen bir genci ilmek ilmek işlemi Tanpınar. Bütün eserleri gibi şahane...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">-Hikmet Hükümenoğlu ak ayında iki kitabıyla dahil oldu dinleme listeme. Üçüncüyü de Şubat ayının ilk kitabı olarak dinlemedeyım. İlki <b>"Küçük Yalanlar Kitabı</b>". Faruk, Cemil ve Rezan'ın öyküsü, Sofya'yı da unutmayalım tabii ki. Cemil Büyükdöğerli, Ünal Yeter ve Berrak Kuş'un seslendirdiği kitap az bulunan bir lale soğanının peşinde karmaşık ilişkiler yumağı şeklinde ilerliyor. Yazarın en iyi kitabı diyemiyorum ama üç farklı seslendirme ile dinlemesi keyifli idi.</div><div style="text-align: justify;">Diğer kitap <b>"Kar Kuyusu"</b>, Başak Meşe seslendirmiş. Beyoğlu'nda bir arka sokakta takı dükkanı açan Nur'un garip bir kadın olan üst kat komşusu ve oğlu ile yaşadığı ilginç olaylar. Oldukça gerilimli, merak duygusunu eksiltmeyen bir kitap.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">-<b>"Bir Katilin Güncesi"</b> bu ay dinlediğim yegane yabancı kitap. Erdem Akakçe Alzheimerli katile adeta can katmış. Dinleyiniz...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">-Nermin Yıldırım'ın <b>"Rüyalar Anlatılmaz"</b>ını her zamanki gibi Deniz Yüce Başarır başarıyla seslendirmiş. Aniden ortadan kaybolan kocası Eyüp'ün izini sürmek için Barselona'dan İstanbul'a gelen Pilar kocasının rüyalarını anlattığı kitabı okuyarak bir aile sırrını ortaya çıkaracaktır. Yazarı sevenlere tavsiye...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">-Atilla Atalay'ın <b>"Menekşe İstasyonu"</b> eğlenceli ama Sıdıka dizisinin esinlenildiği kitap olduğu için geçmişte kalmış oldu, o eski tadı vermedi haliyle...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">-Ayın son dinlemesi adını ilk kez duyduğum Ceren Ceran'ın <b>"İstanbul'un Bodrum Katları"</b> oldu. Fatih Özkul'un seslendirdiği kitap büyük umutlarla ve hayallerle İstanbul'a gelen ve ne yapsa bodrum katlardan kurtulamayan Ömer'in yaşadığı hayal kırıklıklarını çok güzel anlatan bir kitap olmuş. Dinleyiniz...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Yeni kitaplarda buluşmak üzere...</div>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-66251116840443574222024-02-04T16:07:00.002+03:002024-02-04T16:07:23.099+03:00OCAK AYI DÖKÜMÜ / 4 ŞUBAT<p style="text-align: justify;">Yılın ilk ayını yedik bile. Benim için oldukça yoğun, koşuşturmalı, yorucu, telaşlı, mekan ve iklim değiştirmeli, buluşmalı-görüşmeli, kutlamalara doyulmayan bir ay oldu. Bunca şeye isyan eden beli ve omurgayı da sayarsak bünyeyi de biraz zorladık haliyle. Eh, Fadime'nin hatırlamadığı yaşlara ulaşınca bu tür sıkıntılar vaka-yı adiyeden sayılıyor, bunları geçelim güzel şeylere odaklanalım.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidc8FjkJnPQQ8pfJAJw60NFtusG7gfLAvUjtS0-k2cozzZ7mXCCIaknVhWBUzP6QPzHYuGZMkaMToJFbNv_8TZ4VPUddVWQ3bB-t14lFL17mihOg3CLNsHAldATg3WsdbLSk_14CxwNtBWn6xn33dk6Hq9Wg4lP3Sp8Zc5wiMGO5nIbXhb5PYGUV__Fsju/s564/1-tile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="383" data-original-width="564" height="434" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidc8FjkJnPQQ8pfJAJw60NFtusG7gfLAvUjtS0-k2cozzZ7mXCCIaknVhWBUzP6QPzHYuGZMkaMToJFbNv_8TZ4VPUddVWQ3bB-t14lFL17mihOg3CLNsHAldATg3WsdbLSk_14CxwNtBWn6xn33dk6Hq9Wg4lP3Sp8Zc5wiMGO5nIbXhb5PYGUV__Fsju/w640-h434/1-tile.jpg" width="640" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Ayın ilk yarısı Ankara'da idim malumunuz. Oradaki dostlarla, lise arkadaşlarımla ve kız kardeşle buluşmalar, Kale civarına bir veda ziyareti, çocukların taşınması ve yerleşmesine yardım derken Antalya'ya dönüş günü geldi çattı. Bol bulutlu bir yolculukla güneşli şehrimize ve özlediğim evime ulaştık. Beni bekleyen "Süpirik"i biliyorsunuz. Kendisi epey büyüdü, bir hafta içinde uçururuz diye düşünüyorum. Bilgisayarımsa hala bozuk, laptopta tuş aramaya devam. </p><p style="text-align: justify;">Biraz dinlenip kendime geldiğimde kutlu doğum haftam da başlamıştı. Sağ olsunlar dostlar, arkadaşlar, kuzenler, yiğenler beni bol bol şımarttılar, kutladık da kutladık, mum üflemelere doyamadım. Katkısı olan, kutlayan herkese bir kez daha teşekkür ediyorum.</p><p style="text-align: justify;">Tüm bu koşturmalar nedeniyle arzu ettiğim kadar okuyamadım. Okuduklarımı ve Storytel'den dinlediklerimi bir dahaki postta aktaracağım. Kitap sayım eksik kaldı ama Oscar adayları belli olunca izlediğim film sayısı arttı.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV4NuGZ6B5GvCjzhRMl6_bfwk7_bDJ0SIMHCKJEDaSQAuA8x8KN0IXbaUQKnbFBGr0QcaFNbpTmo5eM6-IO7QCGBsIoASqevmnAsAwB7D1g9PtNOMv3mrzCQ3XqDSB-jYa4ydDi8s1tg88VDgzHpnonSM5iEYBqR3uaaYRn19kIo8YJ6x5KLZrD2HZrA0a/s700/1-PAST%20LIVES%20(%C4%B0NTERNET)-tile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="657" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV4NuGZ6B5GvCjzhRMl6_bfwk7_bDJ0SIMHCKJEDaSQAuA8x8KN0IXbaUQKnbFBGr0QcaFNbpTmo5eM6-IO7QCGBsIoASqevmnAsAwB7D1g9PtNOMv3mrzCQ3XqDSB-jYa4ydDi8s1tg88VDgzHpnonSM5iEYBqR3uaaYRn19kIo8YJ6x5KLZrD2HZrA0a/w600-h640/1-PAST%20LIVES%20(%C4%B0NTERNET)-tile.jpg" width="600" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">11 film izlemişim bu ay, bunlardan 8'i çeşitli dallarda Osc<span style="text-align: left;">ar adayı, fırsat ve link buldukça diğerlerini de izlemeye çalışıyorum. Kolajını yaptığım filmler içinde "Past Lives" favorim. Erkek Oyuncu dalında şimdilik "The Holdovers"in başrolündeki Paul Giamatti diyorum. Uluslararası film dalında henüz iki film izledim ama gönlüm "Öğretmenler Odası"ndan yana. Onca övülen "Maestro"yu çok yavan buldum, "Nyad"ı da doğal yaşlanmış Annette Bening ve Jodie Foster hatrına izledim. "American Fiction" da gayet sıradandı. Diğerlerini ise sevdim.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;">Bu ay böyle geçti, bitirirken ferah kahveleri olsun mu?</span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUrX9BxTpNpLZg898Ij44SaXJXp9qeqzmW1mwnu56TgKmrHZ2fFQ4K8ijeOUFTnGQ8rH1nX70mfyggNabmaFVcpbCw52qLFobCtSl2iUpEDaWB2sBFsiHq4H-F7gFxpZo4Fx8WPK-OYQuxfSjRH6_rGBWO1EEpW1LDWlz9Mkz4lD6YrfkxSVqHLOPhRRdJ/s564/fad1e5ac-350b-411b-8d06-81104c500690-tile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="564" data-original-width="564" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUrX9BxTpNpLZg898Ij44SaXJXp9qeqzmW1mwnu56TgKmrHZ2fFQ4K8ijeOUFTnGQ8rH1nX70mfyggNabmaFVcpbCw52qLFobCtSl2iUpEDaWB2sBFsiHq4H-F7gFxpZo4Fx8WPK-OYQuxfSjRH6_rGBWO1EEpW1LDWlz9Mkz4lD6YrfkxSVqHLOPhRRdJ/w640-h640/fad1e5ac-350b-411b-8d06-81104c500690-tile.jpg" width="640" /></a></div><br /><span style="text-align: left;"><br /></span><p></p>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-59408707807438641982024-02-01T14:36:00.009+03:002024-02-01T14:40:38.966+03:00YAŞ ALMAK MI, YAŞLANMAK MI? / 1 ŞUBAT<p style="text-align: justify;">Dün bir yaş daha büyüdüm. Bu marifetimin Ortadoğu ve Balkanlar'da, ilave olarak yavru vatan Kıbrıs'ta kutlanması arzusundaydım ama piyasa malum, mesarif olmasın diye ülke, hatta narenciye diyarı Antalya şehrimizin sınırları içinden selamlarla kısıtlı tutmayı uygun buldum. Gelgelelim yaş kemale ermekten kemalettine tırmanmaya isteğim dışında azmettiği için "Ne kadar kutlasan yanına kâr kalır Leylak bacım" diyerekten provalı, prömiyerli, müzikal arka planlı üç-beş kutlama yakışır diyerek kolları sıvadım. Pek de güzel oldu. Şu pastamın kirpisel şirinliğine bakındı hele, bu yaşa da böyle pasta yaraşır elbet:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCAi_FNWj-cAmZ5j8WGNfVG5QhCSPHjdrY5X5dJSq_hP54tYQ6cplfsBOHzBipMgLKUwWhbHhzKTuWiywUlA0eqTMUdylFDqZtXg43aEXtPdhRHUnpMrjU3NM-6K7-nFSH3dCf-fpMM6BrAEFpOqEiP15s7nE5Hp352KR8pYW9-35g1j6S0WXWRRTimAvW/s708/84ef3c90-5532-4f98-8992-01c1e0b8c2a7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="708" data-original-width="494" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCAi_FNWj-cAmZ5j8WGNfVG5QhCSPHjdrY5X5dJSq_hP54tYQ6cplfsBOHzBipMgLKUwWhbHhzKTuWiywUlA0eqTMUdylFDqZtXg43aEXtPdhRHUnpMrjU3NM-6K7-nFSH3dCf-fpMM6BrAEFpOqEiP15s7nE5Hp352KR8pYW9-35g1j6S0WXWRRTimAvW/w446-h640/84ef3c90-5532-4f98-8992-01c1e0b8c2a7.jpg" width="446" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Daha bir takım bislerle tekrar sahne almam da mümkün, bir Leylak kolay büyümüyor haliyle 😂 Günlerdir yorgunluk ve bel ağrısıyla eve tıkılmamın acısını da çıkarmam gerekir ki sağ olsun eş dost bu konuda desteklerini esirgemiyorlar. Hem Antalya da beni özlemiştir, hasret gidermek lazım. Beni düşünen arkadaşlar bin yaşasın. Şu hediye fincanda yazan yazının inceliğine bakın, gel de egon tavan yapmasın 😂</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBC3z9NFj4PSKVe2EjF_yzr5gg1oAuFXFczO_8ChKlgoTol1WoTFnV445EQJMy3yJSDzZ6P5pCxuRnmNCY9I6ZSv5O9PUTpoCXM3aGZGvOQ3quhevumkRRujbqNBlHxtuzcKuswegYKyHCCqZXvDxF2m8qU_L0TxrehYiy1yBGhUFB0e-8qILoaK8o-aA5/s708/03128a81-c7b6-4e5e-908d-0e1a34fa4a5d.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="708" data-original-width="533" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBC3z9NFj4PSKVe2EjF_yzr5gg1oAuFXFczO_8ChKlgoTol1WoTFnV445EQJMy3yJSDzZ6P5pCxuRnmNCY9I6ZSv5O9PUTpoCXM3aGZGvOQ3quhevumkRRujbqNBlHxtuzcKuswegYKyHCCqZXvDxF2m8qU_L0TxrehYiy1yBGhUFB0e-8qILoaK8o-aA5/w482-h640/03128a81-c7b6-4e5e-908d-0e1a34fa4a5d.jpg" width="482" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Şaka bir yana, yeni yaşımdan ve bundan sonra gelmesi ihtimal dahili olan yaşlarımdan tek isteğim sağlık, geri kalan her şey bende biter. Yeni yaşımı kutlayan tüm dostlara bin şükran, iyi ki hayatımdasınız ❤</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX2Lhs7wUX34sJ8WCYegS0eDNCLbZ98v_5fgehFhrFlOIYCGD-B_K46tMB9LwpOUoPyvx45sN9GnUwrS5Uqmeq65nKsaKy8Dhzvr0rLkSE1cnuVTA8qaCmlK8w5jJNvRoULUmgWiBbfSBRmzAP-DYDj4B-jNPxA-QhIciYi-4lfT5LxzZfQJIU0UkDYOXm/s696/d38c02b7-4031-4026-9e1d-5b176954ba7d.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="696" data-original-width="528" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX2Lhs7wUX34sJ8WCYegS0eDNCLbZ98v_5fgehFhrFlOIYCGD-B_K46tMB9LwpOUoPyvx45sN9GnUwrS5Uqmeq65nKsaKy8Dhzvr0rLkSE1cnuVTA8qaCmlK8w5jJNvRoULUmgWiBbfSBRmzAP-DYDj4B-jNPxA-QhIciYi-4lfT5LxzZfQJIU0UkDYOXm/w486-h640/d38c02b7-4031-4026-9e1d-5b176954ba7d.jpg" width="486" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Son olarak:</div><div style="text-align: justify;"><br />Fadime'ye sormuşlar: <br />"Kaç yaşındasın?"<br />"Her sene değişen şeyi niye aklımda tutayim da!" demiş 😂</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-58518505325277810692024-01-29T15:28:00.005+03:002024-01-29T15:28:34.320+03:00DENİZ VE MEHTAP SORDULAR BENİ, NEREDEYİM :) / 29 OCAK<p style="text-align: justify;">Saç boyatmak için hiç uygun bir gün seçmediğimi apartman kapısından çıkar çıkmaz yüzüme çarpan rüzgarla fark ettim. Antalya'nın poyrazı pek yamandır, kısa süre saltanat sürer ama tadını da çıkarır. Kuzeye bakan evler o nedenle pek tercih sebebi değildir buralarda, kışın dondurur, yazın kavurur. Randevuyu almıştım bir kere, ortam kalabalıklaşmadan halledeyim işimi diye kuaförün yolunu tuttum. Kuaförümü meslek lisesi kuaförlük bölümünde staj yaptığı zamanlardan tanırım, liseyi bitirince evin yakınında dükkan açtı, o zamandan beri müşterisiyim. Artık liseye giden çocuğu var, o kadar eski yani. Neşeli, güler yüzlü, sıcak kanlıdır, iyi anlaşırız. Doğum günlerimde sürpriz pastalar üflettiği de vakidir. O yüzden boş salonda boya işlemi ve bekleme süresince sohbet ettik, hatta bir zamanlar birlikte çalıştığı ikizini de canlı bağlantıyla arayıp sohbete dahil ettik. İnsan başka bir şehirde uzun süre kalınca en çok ahbap olduğu, tanıyıp bildiği esnafları arıyor.</p><p style="text-align: justify;">Kuaförde işim bitince ben Ankara'da iken şubeye bırakılan kartımı almak için bankaya yollandım, yeni yıkanmış ve hala hafiften nemli saçlarla çok akıllıca bir iş değildi ama niyetim banka sonrası denizle ve Bey Dağları ile özlem gidermekti. Geldim geleli bir baş sağlığı ziyareti dışında evden çıkmamıştım zira. Antalya'da olmadığım yaklaşık 8 aylık süreçte şehir biraz daha betona kesmiş. En yükseği beş kat olan apartmanlar birer birer yıkılıp yerlerine çatı katı ile birlikte dokuz katlı binalar dikiliyor, her biri birbirinden sevimsiz. Daracık sokaklarımızın iki yanında çakma Manhattan. Öyle de havalılar ki rezidans, konak, site olarak payelendirilip yabancı isimlerle köpürtülüyorlar. 2 metreyi bulmayan beton dökülü bahçeleri koca duvarlarla çevrilip kemerli devasa bir kapıyla bir metrelik kaldırıma açılıyor. Hepsi de aynı elden çıkmışcasına bir örnek, gri ve sevimsiz. Bir gün bizim binaya da sıra gelirse diye ödüm kopuyor.</p><p style="text-align: justify;">Ben görmeyeli iyice betona kesip bahçeleri ve ağaçları yok edilmiş sokakta söylenerek yürürken eski apartmanlardan birirnin bahçesinde şunları görüp sevindim:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOAy210r4IXFjiKrr7lGbIQs-saEOiNMaofOQnTu7rtffv_isppMe-nKeY4zqIdVUd3hFQjJQX5YGueYNLlr1hzYF5wgPCR9w58VqhX8qzLm8PJb5HGnawqFaoggsTMpIf1oqeBW-GFtWMQqzfF8h1Z_smAP9IMbKQLkO-IRX-UbkvqsCS0g3Ms-7AdzYu/s1020/f445788d-3a8d-4981-b2c8-d73665d25fe6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="770" data-original-width="1020" height="484" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOAy210r4IXFjiKrr7lGbIQs-saEOiNMaofOQnTu7rtffv_isppMe-nKeY4zqIdVUd3hFQjJQX5YGueYNLlr1hzYF5wgPCR9w58VqhX8qzLm8PJb5HGnawqFaoggsTMpIf1oqeBW-GFtWMQqzfF8h1Z_smAP9IMbKQLkO-IRX-UbkvqsCS0g3Ms-7AdzYu/w640-h484/f445788d-3a8d-4981-b2c8-d73665d25fe6.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;">Portakallar, limonlar ve incirin dalına ip gibi sıralanmış kumrular, yakından görelim:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxDTBPFBcxYMkypfuA6W5nNoCEJKkEkCxMqc2NruKDzJimQKfMsM5KdP287P-lAkVT-djLbanOBKMCkSVQ7pGwIOyx3Pr7foty_bTptTrGlvlMh2ZzzfYLu9SNiQjuvoqGgv4WZwKrDTQsBSUu7bOHVX2vi3CjqNWO0cixGULSdi85PLOjy90R_mZLScdg/s1020/5ab646a0-b67b-47c2-93fe-c4e7a129a7fb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="728" data-original-width="1020" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxDTBPFBcxYMkypfuA6W5nNoCEJKkEkCxMqc2NruKDzJimQKfMsM5KdP287P-lAkVT-djLbanOBKMCkSVQ7pGwIOyx3Pr7foty_bTptTrGlvlMh2ZzzfYLu9SNiQjuvoqGgv4WZwKrDTQsBSUu7bOHVX2vi3CjqNWO0cixGULSdi85PLOjy90R_mZLScdg/w640-h456/5ab646a0-b67b-47c2-93fe-c4e7a129a7fb.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: justify;">İtiraf edeyim kendim değilse de başım üşüdü, bankanın sıcak havasına dalıp ısındım biraz. Gayet kibar genç bir görevli işlem yaptı ama heyhat kartım 45 günlük teslimat süresini aştığım için imha edilmişti. Kös kös çıktım bankadan, karşıya geçip Akdeniz'e kavuşunca keyfim yerine geldi:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMdq8QiT3fNFEpIVhJe6Am1ROzI3VdxL2oQOfXdclaHoYhmXDYeH_ZhhZYhyphenhyphenR8CmSZhmxncKWGDEJvVb9CYHLZzGFEeZA-dzwC1JIO0HP2jomYd-sgN2i-tr-R3e11fBcEITmZtbo0SYGgiZmPY8uWeuLkbxSMr8aHm9olHaVUYNhAeGiT8QkB7sD27lag/s1020/7915df3f-a5cd-40fe-9054-3abb9d08af6f.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="493" data-original-width="1020" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMdq8QiT3fNFEpIVhJe6Am1ROzI3VdxL2oQOfXdclaHoYhmXDYeH_ZhhZYhyphenhyphenR8CmSZhmxncKWGDEJvVb9CYHLZzGFEeZA-dzwC1JIO0HP2jomYd-sgN2i-tr-R3e11fBcEITmZtbo0SYGgiZmPY8uWeuLkbxSMr8aHm9olHaVUYNhAeGiT8QkB7sD27lag/w640-h310/7915df3f-a5cd-40fe-9054-3abb9d08af6f.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihGrauH37iBi84U_dwrziPWUD1RRtLCeO2_77xRLvk6pVhwiOU1cZMeAbCJ6sc8HIyMzsIHazx6LO1xtTdu9NpYMB-lg6_o5SOhyj7JHozixTbGf8AIKskv6BqEPlmiSTB7nwT9MzA3NZ0WUWaWiSOLmJsmf-xtL1T6e8A9Q9U5GjMSr8JuKOzWSndCvoK/s1020/bbdfb7a8-9443-461f-baf9-6f971c6d6371.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="715" data-original-width="1020" height="448" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihGrauH37iBi84U_dwrziPWUD1RRtLCeO2_77xRLvk6pVhwiOU1cZMeAbCJ6sc8HIyMzsIHazx6LO1xtTdu9NpYMB-lg6_o5SOhyj7JHozixTbGf8AIKskv6BqEPlmiSTB7nwT9MzA3NZ0WUWaWiSOLmJsmf-xtL1T6e8A9Q9U5GjMSr8JuKOzWSndCvoK/w640-h448/bbdfb7a8-9443-461f-baf9-6f971c6d6371.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmqCI46uPJTF8MncrFTOekpNs7DqVW3H5u1Q35LOCt6U6hAfvcTqn76nGEOecKUgjgbJKQmIwJTJH1DydYuv-uQdyem7o3eZ8e7H3drAp4HpmMYRXiFBF2xDIRYGhxU98VrOqfyMk__CmIg5PEloUa-_Dj2idOI2aA5Hu-dkc_ZFEHCmy6DwOW5mn_NdsZ/s1020/07b84563-eb8f-4215-b85c-7dee24e46561.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="770" data-original-width="1020" height="484" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmqCI46uPJTF8MncrFTOekpNs7DqVW3H5u1Q35LOCt6U6hAfvcTqn76nGEOecKUgjgbJKQmIwJTJH1DydYuv-uQdyem7o3eZ8e7H3drAp4HpmMYRXiFBF2xDIRYGhxU98VrOqfyMk__CmIg5PEloUa-_Dj2idOI2aA5Hu-dkc_ZFEHCmy6DwOW5mn_NdsZ/w640-h484/07b84563-eb8f-4215-b85c-7dee24e46561.jpg" width="640" /></a></div><br /><div>Poyrazın etkisiyle keskinleşen manzarasıyla ne kadar özlediğimi fark ettim denizi ve dağları. Beyimin Dağları'na kar düşmüş, ayazı şehre inmiş.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">O ayazı epeyce yediğimi fark edince rotayı eve çevirdim. Yol üstündeki çiçekçiden geleneksel sıklamenimi ve bir demet sarı kasımpatını kapıp eve koşturdum. Hom da hom, svit hom 😂㋎</div>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-20404577923901748752024-01-20T21:11:00.005+03:002024-01-20T21:13:17.839+03:00DÖNÜŞ / 20 OCAK<div style="text-align: justify;">4 aylığına sıcaklardan kaçmak için gittiğimiz Ankara'da neredeyse 8 ay kalıverdik bu kez. Mücbir sebepler vardı, ayrıca kız kardeşle, çocuklarla olmak güzeldi. Gezdik, tozduk, hoş zamanlar yaşadık, güzel buluşmalar yaptık ama insan evini özlüyor dostlar. Kaldı ki bulunduğumuz ev ilk gençliğimin geçtiği, bağımın hiç kopmadığı aile evimiz, uzun zamandır da bizden başka yaşayan yok. Buna rağmen sık sık "Home sweet home" diyerek Antalya özlemimi dile getirdiğimi belirteyim.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Burada uzun kalmamıza sebep olan işleri tamamlayınca dönüş vaktidir dedik, biraz daha kalsaydım evi unutacaktım zaten 😊 Yola çıkma niyetiyle üç gün boyunca 8 aydır dip köşe yayıldığım evde toparlanma faaliyetine girişmiştim. Gel gör ki belim su koyuverdi. Tüm hazırlıkları keskin bir bel ağrısı eşliğinde kıvranarak yaptım. Halen de geçmiş değil. Dün sabah 6'da yola düştüğümüzde hava zifiri karanlıktı. Sivrihisar-Bayat arasındaki bitmez tükenmez asfaltın yarısında ancak aydınlandı.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg28ZwGenilQS8oKwiUGH7wwxQJVW2mYS5Ci-tiqqt1dVV4yCkf6CrEZLeiDwucszC30MXY_WoxH-tE1RPMYLN8LtGYf780zmhE-ml4F1jj1cMEUQ_nxiA2qm8wt1BGHxgqr67dJPtNe-PHXqt5iZ7A6TJ_EcD2S1IouSBoVRAzg4KpT4DG4wfE-2SuZBQk/s1008/1e35abd4-3327-45c6-bdf7-c9e086425345.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="727" data-original-width="1008" height="462" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg28ZwGenilQS8oKwiUGH7wwxQJVW2mYS5Ci-tiqqt1dVV4yCkf6CrEZLeiDwucszC30MXY_WoxH-tE1RPMYLN8LtGYf780zmhE-ml4F1jj1cMEUQ_nxiA2qm8wt1BGHxgqr67dJPtNe-PHXqt5iZ7A6TJ_EcD2S1IouSBoVRAzg4KpT4DG4wfE-2SuZBQk/w640-h462/1e35abd4-3327-45c6-bdf7-c9e086425345.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Uzun zamandır Ankara-Antalya arasını hep yaz günleri kat ettiğimizden bize masmavi, hatta çok sıcak günlerde beyaza yakın bir gökyüzü eşlik ederdi. Lakin bu sefer görkemli bir bulut şöleni yaşadık. Ufuk açık olunca insanın içini bir sonsuzluk duygusu sarıyor, evrende bir nokta olduğunu hissediyorsun.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKXip0F1QnQk0JgxbRdBW0hYYnhBQOawFR3A7YuGYip0IFG1V3uH1k3o3jQLN84fOQhxb1rqOt8jS6AuHk_LSWPYrCRwqa06lF-HpozfZddhOvfcjwWxmtJQHNvnz3s6j260ar4cpqzUvKPxP9bN7PTUmspOZrZ53ivo9iAWpUwCWJeC0PgDtok9PJGv1v/s1008/bc931f2d-fb34-4704-92d7-2533509f7be0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="758" data-original-width="1008" height="482" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKXip0F1QnQk0JgxbRdBW0hYYnhBQOawFR3A7YuGYip0IFG1V3uH1k3o3jQLN84fOQhxb1rqOt8jS6AuHk_LSWPYrCRwqa06lF-HpozfZddhOvfcjwWxmtJQHNvnz3s6j260ar4cpqzUvKPxP9bN7PTUmspOZrZ53ivo9iAWpUwCWJeC0PgDtok9PJGv1v/w640-h482/bc931f2d-fb34-4704-92d7-2533509f7be0.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Sandıklı dolayları böyleydi, korku filmi gibi adeta. Yağmur yoktu ama gri bulutlar tepemizde asılıp kalmış, renkler adeta silinmişti.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOIr_pKgPouaRv_n6-SuiFEegq1a5eZ7R4Dl0chKfNiioaZ4BhY1NMgY2ciX1R513Cbyxxt2xsGJvUqclpubLlTGjutEwWJj6tSUD50dfFCcq82vEGAkJ9MfEP0dBde4WPndQhmEMcNdc8BTZY2fxS9_ICpNYGoA2NT6f39r-v54-lhSAAn3hqNYaR0Nkc/s708/ad9b554a-8593-44d1-944c-0eee354cc1a1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="708" data-original-width="541" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOIr_pKgPouaRv_n6-SuiFEegq1a5eZ7R4Dl0chKfNiioaZ4BhY1NMgY2ciX1R513Cbyxxt2xsGJvUqclpubLlTGjutEwWJj6tSUD50dfFCcq82vEGAkJ9MfEP0dBde4WPndQhmEMcNdc8BTZY2fxS9_ICpNYGoA2NT6f39r-v54-lhSAAn3hqNYaR0Nkc/w490-h640/ad9b554a-8593-44d1-944c-0eee354cc1a1.jpg" width="490" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Sandıklı'yı geride bırakırken gökyüzü mavileşmiş, yol kenarındaki makine parkı da ortama renk katmıştı.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3njJ20e2qSfx3Ylxkwa8tR-M5Mc3Xi9f28E820qFrwF7MXYl2pkSjyvbILsE56JvU26GvIbEKos3ws1jo24RuOuT1ezHP22LQBBDwmgF6HYR5sVRGQpOuVi_Gf-ZjbIi5eIUGUto41fbkQIdMtOHqHtERGr4ta4YiDMMtCkjBZF5haMFeeVdr1eGW8HZt/s1008/6cecdbf3-95ec-414c-bd97-da248488e063.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="743" data-original-width="1008" height="472" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3njJ20e2qSfx3Ylxkwa8tR-M5Mc3Xi9f28E820qFrwF7MXYl2pkSjyvbILsE56JvU26GvIbEKos3ws1jo24RuOuT1ezHP22LQBBDwmgF6HYR5sVRGQpOuVi_Gf-ZjbIi5eIUGUto41fbkQIdMtOHqHtERGr4ta4YiDMMtCkjBZF5haMFeeVdr1eGW8HZt/w640-h472/6cecdbf3-95ec-414c-bd97-da248488e063.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Bahar ve yaz aylarında yol kenarlarını yeşile boğan kavaklar yapraklarını salınca ot süpürgelere dönmüşler. Kendimi "Ah kavaklar kavaklar/Bedenim üşür, belim sızlar" diye mırıldanırken yakaladım. Metin Altıok'un affına sığınırım, onca saat oturunca belim bir kat daha fazla ağrıyordu haliyle.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiue5VbRjs61M-w72_6LZa426ZxiDsmLkXSVZw1TTyBYCvcQKYmz0rhQQvfsHghdDAoWJLaQaBhWdoysr7lAGfrvaHkzo8XUEKhW83uDeB3PJ7B4YzsXma0_by-KAdhgL5qTLkOWn8osAkLaDWyh5Fca01eGw935dot6NyjeQTVeBb0BTl2fzCO0016kZ8u/s708/cc2c53a5-2863-49a6-bf95-c8ca7491ba6c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="708" data-original-width="561" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiue5VbRjs61M-w72_6LZa426ZxiDsmLkXSVZw1TTyBYCvcQKYmz0rhQQvfsHghdDAoWJLaQaBhWdoysr7lAGfrvaHkzo8XUEKhW83uDeB3PJ7B4YzsXma0_by-KAdhgL5qTLkOWn8osAkLaDWyh5Fca01eGw935dot6NyjeQTVeBb0BTl2fzCO0016kZ8u/w508-h640/cc2c53a5-2863-49a6-bf95-c8ca7491ba6c.jpg" width="508" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Sandıklı'dan sonra başlayıp Keçiborlu'ya kadar devam eden rüzgar türbinleri dağlara çiçek açtırmış gibi görünse de yakından pek korkutucular.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_-UifFI0RpCZHOUHYBvPOPeVXfnVjTSo6i1J5fPeYvPeX5TFW5R4VsJW_fpN-x1PUfZK2acNkSq70HgVsCnkgCbk9P4u3UGECBsZ6ICU_uUHLP_n9e-VG3UkP4fbhP4XqEFHU4i06VsKAlG-JrfikOcJ9C8bozm0JTqx8F1x1a6Pk-5-bPn1uHQ9cLlFa/s1008/596c6d0c-34c5-42d2-b910-29bbc068b6b1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="758" data-original-width="1008" height="482" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_-UifFI0RpCZHOUHYBvPOPeVXfnVjTSo6i1J5fPeYvPeX5TFW5R4VsJW_fpN-x1PUfZK2acNkSq70HgVsCnkgCbk9P4u3UGECBsZ6ICU_uUHLP_n9e-VG3UkP4fbhP4XqEFHU4i06VsKAlG-JrfikOcJ9C8bozm0JTqx8F1x1a6Pk-5-bPn1uHQ9cLlFa/w640-h482/596c6d0c-34c5-42d2-b910-29bbc068b6b1.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqxgu8QCFBrGlgElWIiJUVVZfRr29_4B17Lw7rRiRhlvovEcF0rwObzIQPBibVRd4_VTopPkXvBxavBXlDt-fil7Z0cj8W8jv4n6Yzn5VZJxlXNIbF3OSF0ojsLwiHLbp3-eB6DYKNPFGC1tg6dZ1dhfdmpfDalHqL2UKSI2erBzDyNS2IG_-yya9RDMgt/s1008/596c6d0c-34c5-42d2-b910-29bbc068b6b1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPoxRrU9_JWUQVgwjhyphenhyphenjcKa0MRJ-2pQ3m6J6q0z9_Vq3p7ZC99DqpfQGAYh0Eg4svlzdghjNKAItCMh-ARLtGxfqrJxWpkoVpb3TIt0Im2BY9ysPUxcdjBmnK8TQLrFwIksLm04JaOGMZ1bmgg4bGcxgIUcTDywa0G9N9MtUqraVLFnDx__3HZ58E7D38P/s1008/663ceba7-4348-485f-8cb9-4434f1353401.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="761" data-original-width="1008" height="484" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPoxRrU9_JWUQVgwjhyphenhyphenjcKa0MRJ-2pQ3m6J6q0z9_Vq3p7ZC99DqpfQGAYh0Eg4svlzdghjNKAItCMh-ARLtGxfqrJxWpkoVpb3TIt0Im2BY9ysPUxcdjBmnK8TQLrFwIksLm04JaOGMZ1bmgg4bGcxgIUcTDywa0G9N9MtUqraVLFnDx__3HZ58E7D38P/w640-h484/663ceba7-4348-485f-8cb9-4434f1353401.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGZkFMFtRySKgBMPyzb4TgUSlVTYu-1aPexf9hCnt-UHFJ5btWsTmz0OUuOLOqYi4l4UAQ19zMD7_HV3yBnbUa7LFNmCmpMBMwvEY3s56JlU9E6v5MHAudCU8whJ2nScSlAuy2uS2PIz7lH4Q37ZP5Ribrhaozbnt_6dGPWD_KMtfAv7-QJhaOPKpJDKz3/s1008/0c57f72d-e1ff-4aa8-806c-21177cc4c5dc.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="756" data-original-width="1008" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGZkFMFtRySKgBMPyzb4TgUSlVTYu-1aPexf9hCnt-UHFJ5btWsTmz0OUuOLOqYi4l4UAQ19zMD7_HV3yBnbUa7LFNmCmpMBMwvEY3s56JlU9E6v5MHAudCU8whJ2nScSlAuy2uS2PIz7lH4Q37ZP5Ribrhaozbnt_6dGPWD_KMtfAv7-QJhaOPKpJDKz3/w640-h480/0c57f72d-e1ff-4aa8-806c-21177cc4c5dc.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Yol hep böyle bulut oyunlarıyla bir açık, bir kapalı sürdü gitti Burdur'a kadar. Burdur girişinde bizi "Teke Zortlatması" oynayan keçi heykeli karşıladı, lakin göl kuruyup öyle uzaklara kaçmıştı ki ancak mavi bir çizgi halinde görebildik.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Ve sonunda Akdeniz iklimine kavuştuk.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNb32tIhfZJxqabdiHpyh1aE7ctpB1dvCbIPtKUDIHMTx8Es30nrL6awNttXWRtofiXMECtLdl75qeOWQYkxR_DPc3tO6LbQSKlvcajrFah9yYUkzHkrgrcI5BferBdz_inPrZN2_rSw2hvTkqZfp3DOAy98A0lwjPpDMf8Y9Ajc6r840_9OQ2F8lGcO2q/s1008/0488a5d8-0173-428c-8bf9-29521c1f3d02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="735" data-original-width="1008" height="466" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNb32tIhfZJxqabdiHpyh1aE7ctpB1dvCbIPtKUDIHMTx8Es30nrL6awNttXWRtofiXMECtLdl75qeOWQYkxR_DPc3tO6LbQSKlvcajrFah9yYUkzHkrgrcI5BferBdz_inPrZN2_rSw2hvTkqZfp3DOAy98A0lwjPpDMf8Y9Ajc6r840_9OQ2F8lGcO2q/w640-h466/0488a5d8-0173-428c-8bf9-29521c1f3d02.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Evde bizi iki sürpriz bekliyordu, açılmamakta direnen durduk yerde arıza yapmış masaüstü bilgisayarı ve balkondaki sandalyeye yumurtlayıp bir de yavru çıkarmış Kumru Hanım 😊</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwDz3tehw9DF_jRA9bInpZFRpfVpHyX81BlY4g7Pse80LPo8OgB-F1RG_sIT0F_gSksw2U2J6ec2yKN1fbBGxLKTSqKn-gn1JPPuYBfFNyzloSBGrExfvJW4NPTI1i93VWyFxmhEPmNccVJOSvsgbtT2gpyWWFVuIssZ4BdwxIMeoRuFFOXI8nPv3CcLPo/s908/640f0a44-6f1b-4dba-b900-1aaf213a9d3a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="805" data-original-width="908" height="355" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwDz3tehw9DF_jRA9bInpZFRpfVpHyX81BlY4g7Pse80LPo8OgB-F1RG_sIT0F_gSksw2U2J6ec2yKN1fbBGxLKTSqKn-gn1JPPuYBfFNyzloSBGrExfvJW4NPTI1i93VWyFxmhEPmNccVJOSvsgbtT2gpyWWFVuIssZ4BdwxIMeoRuFFOXI8nPv3CcLPo/w400-h355/640f0a44-6f1b-4dba-b900-1aaf213a9d3a.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Gübrenin kusuruna bakmayın, ben yapmadım sonuçta. Yavrunun adı "Süpirik" oldu, umarım ne kendi, ne biz bitleniriz, yaşamadığımız durum değil ve sağ salim uçururuz. Bilgisayara gelince, çok şey denedik ama açılmadı. Laptopa mecbur oldum. F klavyeyle 10 parmak yazan bir dinozor olduğum için Q klavye çok zorluyor. Şu yazıyı yazana kadar samanlıkta iğne arar gibi klavyede harf aradım. Hoş o da olmasa ne yapardım bilmem.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Belimi ağrıta ağrıta ev topluyorum, henüz evden çıkamadım. Beli ve evi halledersem ilk iş en sevdiğim cafeye gidip denize karşı kahve içeceğim. Şimdilik kalın sağlıcakla, hoş geldim ben 😊</div><br />Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-33165792295581137092024-01-16T12:17:00.003+03:002024-01-16T12:37:54.936+03:00KALE'YE VEDA TURU / 15 OCAK<p style="text-align: justify;">Ankara soğudu, pis bir yağmur var dışarıda, oysa dün hafiften ayaz olsa da insanı dirilten güneşli bir güne uyanmıştık. Kız kardeşle bunu fırsat bilip Antalya'ya giderayak Kale'ye doğru yola düştük. Niyetimiz duyduğumuz fakat görmediğimiz Türk-Rus Dostluk Müzesi'ni ziyaret etmekti. Pazartesi günleri müzelerin kapalı olduğunu bildiğimizden Google'a bakmış, açık olduğunu onaylatmıştık. Lakin kapıda koca bir zincir ve asma kilit vardı, Google Ağa bizimle eyleniiymiş meğerse. Kös kös döndük, vuslat yaz günlerine dedik ve gelmişken Kale sokaklarını dolaşmaya başladık.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidZloB2p2VRiEZRiQSOn-XXAACo6Pvgd63HcAwODzfXDNyjCIPpanBg8qOWET0nFycb3zDuy2C5wSJiWX5qZtepMahW9pL23UITuh1SaI2YynNcqPf7LCK3pVBtb4yVP5E-4k4U_EaaZ1UQcrgBDBmD1o7jXtfHiKJsBBNt4dOdSdVPwcPqwnfCNIpvOxZ/s977/99ae8d5b-2ab1-4804-b368-e62073dd4894.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="977" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidZloB2p2VRiEZRiQSOn-XXAACo6Pvgd63HcAwODzfXDNyjCIPpanBg8qOWET0nFycb3zDuy2C5wSJiWX5qZtepMahW9pL23UITuh1SaI2YynNcqPf7LCK3pVBtb4yVP5E-4k4U_EaaZ1UQcrgBDBmD1o7jXtfHiKJsBBNt4dOdSdVPwcPqwnfCNIpvOxZ/w590-h640/99ae8d5b-2ab1-4804-b368-e62073dd4894.jpg" width="590" /></a></div><p style="text-align: center;">Sözkonusu mekan, az ilerde bir merkezi daha var, orası da kapalıydı</p><p style="text-align: justify;">Müzeye gelmek için Koyunpazarı yokuşunu tırmanmaktansa Atpazarı tarafından yürümüştük. Arslanhane Camii'ne girelim diye düşündük, gelgelelim onun da kapısında koca bir zincir vardı. Camiyi ziyaret edemesek de o sokağın renkli ve sanat dolu dükkanlarını seyretmeyi her zaman sevmişimdir.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3eAXSR8VT2Xr_Ya1luIi66u6mgLyWWxjzZqVfWazfZiZeo-2w2aALuYrKCwhgh9MXW02bb2SV-6H4Mu4LNiMfed4YwPzQBwCqMJCOoOj5Ap0EGtMgJTpdYki54b2iQDLR8TK6BA-Ou_HJ6ITnQWXXyYA5hVDJNsaK676zndKIE019cBajq8cLCSUCM6MD/s997/47a7b725-395a-49e4-a04b-8234294fe4ea.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="997" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3eAXSR8VT2Xr_Ya1luIi66u6mgLyWWxjzZqVfWazfZiZeo-2w2aALuYrKCwhgh9MXW02bb2SV-6H4Mu4LNiMfed4YwPzQBwCqMJCOoOj5Ap0EGtMgJTpdYki54b2iQDLR8TK6BA-Ou_HJ6ITnQWXXyYA5hVDJNsaK676zndKIE019cBajq8cLCSUCM6MD/w578-h640/47a7b725-395a-49e4-a04b-8234294fe4ea.jpg" width="578" /></a></div><p style="text-align: center;">Bir atölyede gördüğüm hayat ağacı motifli şu kapıya bayıldım mesela</p><p style="text-align: justify;">Sokaklarda yaz günlerinin canlı kalabalığı yoktu, çoğu dükkan kapalıydı, açık olanlarda ise esnaflar "İşimdeyim-gücümdeyim" havasındaydı.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC04nlqWEhmvi_gWP3yIXl9r5DinSGuHGBB_-bxf1d-NXP1b2lIszAB2jyiZT172IGHjDn79hMgnqfIQkFeOKAut2AEhN3IYZdR5S50A22slt5WLlJetDktbx6RJDi99feMuFLUORx6uXOcghG9ymK4jMeofLG1ms_x4ZVedOaVoqhM8sPjRdZElSU-J4k/s580/b7cd66b9-b1bb-4da7-8632-121461b79b9f.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="413" data-original-width="580" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC04nlqWEhmvi_gWP3yIXl9r5DinSGuHGBB_-bxf1d-NXP1b2lIszAB2jyiZT172IGHjDn79hMgnqfIQkFeOKAut2AEhN3IYZdR5S50A22slt5WLlJetDktbx6RJDi99feMuFLUORx6uXOcghG9ymK4jMeofLG1ms_x4ZVedOaVoqhM8sPjRdZElSU-J4k/w640-h456/b7cd66b9-b1bb-4da7-8632-121461b79b9f.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidfQ_i5aGrKnuyRUd4QrN52Kqk556A_pLqkQlJdfuMOSj-6MANVgapUyHtv-U6_JkWv6YWTvwjf5D8R2xN4GKrvFN3GZ-fsHj2MDeFa3efC1xq51NSJkVJQnkVzIk7sUxc1FmI7v9kSACt5HAFNrTPzJJn5x_0vuooPQP86M2RFYXs5qfvXxQwYrT2e4yh/s1000/16b40e3b-7448-493b-a956-1ac3296264f4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="681" data-original-width="1000" height="436" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidfQ_i5aGrKnuyRUd4QrN52Kqk556A_pLqkQlJdfuMOSj-6MANVgapUyHtv-U6_JkWv6YWTvwjf5D8R2xN4GKrvFN3GZ-fsHj2MDeFa3efC1xq51NSJkVJQnkVzIk7sUxc1FmI7v9kSACt5HAFNrTPzJJn5x_0vuooPQP86M2RFYXs5qfvXxQwYrT2e4yh/w640-h436/16b40e3b-7448-493b-a956-1ac3296264f4.jpg" width="640" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Önünden her geçenin fotoğrafladığı çayevi yine rengarenkti. Cemil elinde bira bardağı Yoldan geçenleri Sevim'e bildirmeye devam ediyordu. </p><p style="text-align: justify;">Kale kapısında öfkesi kulaklarından alevler halinde çıkan iri yapılı, gençten bir kız karşısında ezilip büzülen, öğrenci olduklarını düşündüğüm 3-4 kıza çılgınlar gibi bağırıp azarlıyor, ötekiler de sus-pus olmuş dinliyordu. Ne olup bittiğin anlamadık, araya birileri karışmıştı zaten yatıştırmak için, girdik Kale kapısından içeri ve ilk hayal kırıklığını yaşadık. Müze kapalıydı yukarıda yazdığım gibi. Yorulmuştuk kahve içecek bir yer aradık ama anladık ki Kale'de hayat pazartesi günleri duruyor. Sadece Müze değil neredeyse tüm cafeler ve dükkanlar da kapalıydı. And Cafe'de soluklanırız diye düşünmüştük meğer o karşısındaki esnafın deyimiyle ezelden beri pazartesi günleri kapalıymış. Kaderimize küsüp ikinci hayal kırıklığımızla vurduk kendimizi Kale'nin dar sokaklarına. Yazın bir-iki kez gelmiş ama çok içerilere girmemiştik. Bu kadar değiştiğinden haberimiz yoktu. Restorasyon denilen bir örnek illet buraya da yayılmıştı. Cetvelle çizilmiş gibi duran hatları kahverengi ahşapla belirlenen bembeyaz evler. Fotoğrafı bilmeden baksanız Hamamönü, Ulucanlar, Hacı Bayram ya da Kale ayırt edemezsiniz. Hepsi birbirinin aynı, tamam temizlenip düzenlenmiş ama ruhu kaçmış.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbFm725o5q9eo4gZpDUC_PIVf3sePHXicPaT7MTMmsy0mkgRTVhIgpplPjEwalV8Gbt9-2iLz47sL1GJcs9iqwGE8-eBHL-LiBgyfD29UnkjxriMMdkx0rVjcHuIpzyQ-u4I3J8OmGrX0DkBMQbBA4p39g7xPitL2NxxWepiUcC4tlD0YTdz6pb9VgWAGT/s1600/d7d0984b-d16c-4a74-8adb-0ca823c1d574.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbFm725o5q9eo4gZpDUC_PIVf3sePHXicPaT7MTMmsy0mkgRTVhIgpplPjEwalV8Gbt9-2iLz47sL1GJcs9iqwGE8-eBHL-LiBgyfD29UnkjxriMMdkx0rVjcHuIpzyQ-u4I3J8OmGrX0DkBMQbBA4p39g7xPitL2NxxWepiUcC4tlD0YTdz6pb9VgWAGT/w640-h480/d7d0984b-d16c-4a74-8adb-0ca823c1d574.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMy3CXb4xM8V-h2mY2WQaLRLtQ5eSYys02jMvPl94qcr3oQvtgYWGbtnPtjO17ZBKxw_dLJS_laXttqwDWnGesyf2PPpwxe2fYMQN5TIipjKOZJxozJxup4HBfoX2_uR3s0730orQ8bvWRAPtIvq-olFXwGeo0WFAEFJGBfGClj0NcoIWITKfGzuB1nev7/s933/198f2bdf-162c-4975-bfdd-2521fe91cbd1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="933" data-original-width="700" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMy3CXb4xM8V-h2mY2WQaLRLtQ5eSYys02jMvPl94qcr3oQvtgYWGbtnPtjO17ZBKxw_dLJS_laXttqwDWnGesyf2PPpwxe2fYMQN5TIipjKOZJxozJxup4HBfoX2_uR3s0730orQ8bvWRAPtIvq-olFXwGeo0WFAEFJGBfGClj0NcoIWITKfGzuB1nev7/w480-h640/198f2bdf-162c-4975-bfdd-2521fe91cbd1.jpg" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFHLNi4XdKEkAVyyWEIcWSyfGNoYJ8o1HK6PgVN217Pgoza1qxiG2cRXFEU3HP1avIsv5jHa1BgQM-9ZRNgZPVUvEfrPj28OeO1MhNUvB6cHiXL1h1pHEJBs3KBmWBM9bqTGefZRS-k_40Bbxj6Qcd6PZIoMbDklblY7FCQw10bljtbxASeYHkSYqMKVER/s933/dfa24c2c-70a1-4aa0-837d-d8d6aa21c63f.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="933" data-original-width="700" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFHLNi4XdKEkAVyyWEIcWSyfGNoYJ8o1HK6PgVN217Pgoza1qxiG2cRXFEU3HP1avIsv5jHa1BgQM-9ZRNgZPVUvEfrPj28OeO1MhNUvB6cHiXL1h1pHEJBs3KBmWBM9bqTGefZRS-k_40Bbxj6Qcd6PZIoMbDklblY7FCQw10bljtbxASeYHkSYqMKVER/w480-h640/dfa24c2c-70a1-4aa0-837d-d8d6aa21c63f.jpg" width="480" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRa5Z4-1Zc9JFZVslCaoUFmMW6LaLx_ZeC2bdO05W-s48S5DVKt6coQ8g67pMUJGWfog53qfOhxvL2vXUDuyRqGCA-OtPc-JeQPKQUzPJfYLVlFTcORVjZ6vp4cFQmptFox5ExX4LlactghAydOXeQcN8U6s21nF53ftNFgDO37PIln3_UiGiXWJyhBUV0/s933/e1fc1d0e-e49b-4971-9556-849e9ddf8d35.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="933" data-original-width="700" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRa5Z4-1Zc9JFZVslCaoUFmMW6LaLx_ZeC2bdO05W-s48S5DVKt6coQ8g67pMUJGWfog53qfOhxvL2vXUDuyRqGCA-OtPc-JeQPKQUzPJfYLVlFTcORVjZ6vp4cFQmptFox5ExX4LlactghAydOXeQcN8U6s21nF53ftNFgDO37PIln3_UiGiXWJyhBUV0/w480-h640/e1fc1d0e-e49b-4971-9556-849e9ddf8d35.jpg" width="480" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Bakımlı olmaları sayesinde özgünlüğünü koruyan Kınacı Konağı, And Cafe gibi birkaç yapı ile henüz restorasyon sırası gelmemiş, sahipleri bulunamamış ya da yıkılmayı bekleyen birkaç bina o beyazlığın arasında ayrık otu gibi duruyorlardı. </p><p style="text-align: justify;">Çocukluğumda anneannemin bir akrabası Kaleiçi'ndeki ahşap evlerden birinde otururdu. Sık sık ziyarete gelirdik, benimle yaşıt çocukları olduğundan severdim bu gelişleri, hem de yaşadığım yerden farklı olduğu için ilginç gelirdi. Girişteki bir odaya doldurulmuş yüzlerce kanaryanın şakımaları arasında (ev sahibinin özel ilgi alanıydı kanaryalar) gıcırdayan merdivenlerden çıkar, bizi neşeyle karşılayan ev ahalisinin gösterdiği yerlere yerleşirdik. Her gelişimde o evi bulmaya çalışırım ama ya yıkıldı ya da restore edilip görünümü değiştiği için başaramadım, hele şimdilerde tanımanın imkanı yok. </p><p style="text-align: justify;">Biz sokaklarda dolaşırken Sultan Alaaddin Camii'nin temizliğini belediyeden gelen ekipler yapıyordu, önce duvarındaki lülesi çoktan yok olmuş ama uzun yıllara dayanmış maşrapasının hala zincirle bağlı olduğu halkadan sarktığı çeşmeyi gördük:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJPR2t0wZC5h-8kqfF3KkvmR9LJMJIWtT6oOvn6MFwywFvDEmq55sViPFoG5thjSKS3cj43VedkoloR1Ovc8wdA7OMCaNT24ukDcbrJSfNMpJ2om1Ni8t2WqLmTUoyrEqBYmOuPZ5ktbDz8QJHFHgC7cBK3WwZBvYaqoM6FMltvI8ta0ASpxWKXrHavEen/s875/5587f33a-58a7-404d-a0f9-896370a81729.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="875" data-original-width="700" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJPR2t0wZC5h-8kqfF3KkvmR9LJMJIWtT6oOvn6MFwywFvDEmq55sViPFoG5thjSKS3cj43VedkoloR1Ovc8wdA7OMCaNT24ukDcbrJSfNMpJ2om1Ni8t2WqLmTUoyrEqBYmOuPZ5ktbDz8QJHFHgC7cBK3WwZBvYaqoM6FMltvI8ta0ASpxWKXrHavEen/w512-h640/5587f33a-58a7-404d-a0f9-896370a81729.jpg" width="512" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Sonra da içeri girdik, avlu kedi kaynıyordu ve Bizans ve Roma döneminden kalma sütun başlıkları her yerdeydi. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhLKS8hoVY_hRGYsu7tcun4OZm0XBZKsOmjghSJdlngQf_XlrcdbCF0kWxSd0BwTIarS8NWrkuSc-YsGhRdyATbeiMta4ubWhXNkAh2sEpszME8fgYkKgCHetpPxz58FdQcCgp07BOEOQY_b-mQykpN-vaaEufEj2lGKU-EbSGFAXWgofvDmWUDW6gN6i-/s863/8c1533c7-e410-46cd-97fb-c0e0e667dfa5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="863" data-original-width="700" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhLKS8hoVY_hRGYsu7tcun4OZm0XBZKsOmjghSJdlngQf_XlrcdbCF0kWxSd0BwTIarS8NWrkuSc-YsGhRdyATbeiMta4ubWhXNkAh2sEpszME8fgYkKgCHetpPxz58FdQcCgp07BOEOQY_b-mQykpN-vaaEufEj2lGKU-EbSGFAXWgofvDmWUDW6gN6i-/w520-h640/8c1533c7-e410-46cd-97fb-c0e0e667dfa5.jpg" width="520" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3cDHNsc3XHZ_ufeRVIfv5C9NRdA7T_LbQ6tnhwPaMftA471xlf2tNHOjtrSBEwVjDUNjgbUf5kKdJUhG_VydALNps2ek3PSJaPAcjTK7hJzsz0CFWBxngH1wxldT5MhKWay28RFYyVZglXUIr7y3P0OftFXMmkd_kg4eBllmz3pMqBl7u9Lc6gw4zegej/s1000/d3cadd51-bc0b-4fc7-b315-f46ee31d2ffa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="783" data-original-width="1000" height="502" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3cDHNsc3XHZ_ufeRVIfv5C9NRdA7T_LbQ6tnhwPaMftA471xlf2tNHOjtrSBEwVjDUNjgbUf5kKdJUhG_VydALNps2ek3PSJaPAcjTK7hJzsz0CFWBxngH1wxldT5MhKWay28RFYyVZglXUIr7y3P0OftFXMmkd_kg4eBllmz3pMqBl7u9Lc6gw4zegej/w640-h502/d3cadd51-bc0b-4fc7-b315-f46ee31d2ffa.jpg" width="640" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Zaten iç kalenin duvarları eklektik bir görüntü veriyor, nereden taş, mermer, sütun başlığı, heykel, kitabe ne buldularsa örmüşler duvarları. Galatlar'dan başlayıp Romalılar'dan Bizans'a, oradan Selçuklular'a kadar el değiştiren ve sürekli yıkılıp tamir gören Kale'de böyle bir yapı şaşırtıcı olmasa gerek. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWhFrkLZe1VtsrDR1YlBE4TQSLvu5mawnmWxiAJDL3fefF2C9_hAJXvsyhaFVHJ0IXfUwXg5DvZ5ZSXvE5AuyoWaovW8dfVsz1bBtHjdRyR1IleOiOmIUAw3j-gvxeNdRU7kM07nTebDwg3PWxIRqx9W_QogtdyIuxgfDr-FSrXqVtMMvroR1ECPz0wY6Z/s1000/fb7a373d-5b5b-402b-9bd4-1b97b2a26cd5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="750" data-original-width="1000" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWhFrkLZe1VtsrDR1YlBE4TQSLvu5mawnmWxiAJDL3fefF2C9_hAJXvsyhaFVHJ0IXfUwXg5DvZ5ZSXvE5AuyoWaovW8dfVsz1bBtHjdRyR1IleOiOmIUAw3j-gvxeNdRU7kM07nTebDwg3PWxIRqx9W_QogtdyIuxgfDr-FSrXqVtMMvroR1ECPz0wY6Z/w640-h480/fb7a373d-5b5b-402b-9bd4-1b97b2a26cd5.jpg" width="640" /></a></div><p style="text-align: center;">Orta sıradaki yan yatmış dört mermer heykel dikkatinizi çekmiştir sanırım. </p><p style="text-align: justify;">Bir fincan kahve bile içemeden çıktık sayım günü ıssızlığı yaşayan Kale sokaklarından ve Ulus'a yürüdük. Aç karnımızı PTT Pul Müzesi'nin kafeteryasında doyurduk. Herkes yemek yiyebiliyor burada ve kamu personeli iseniz indirimli ödeme yapıyorsunuz. Yemekleri gayet güzel, fiyatları da hesaplı, denemediyseniz tavsiye ederim. </p><p style="text-align: justify;">Yorulduk ama değdi, Ankara'dan ayrılmadan Kale ile vedalaşmasam içime sinmeyecekti. Yazın görüşmek dileğiyle ulaştık eve, artık Antalya yolu göründü, toparlanma vaktidir...</p><p style="text-align: justify;"><br /></p>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-7866204673195987322024-01-08T20:48:00.004+03:002024-01-08T20:51:03.203+03:00BİRAZ ORDAN, BİRAZ BURDAN, BİRAZ ALTIN KÜRE'DEN / 8 OCAK<p>2024'ün ikinci haftasına girdik bile, şunun şurasında yılın bitmesine ne kaldı ki, 50 haftacık 😀</p><p style="text-align: justify;">Geçen hafta çocukların taşınma işi nedeniyle hareketliydi. Koşturduk bir miktar, ufukta Antalya yolları ufaktan görünmeye başladı, home sweet home, kavuşmaya az kaldı diyelim.</p><p style="text-align: justify;">Yeni yıl okumalarına en sevdiğim yazarın kitabıyla başladım; "Violeta/Isabel Allende". Tam dişime göreydi, 400 sayfa su gibi aktı, Violeta'nın 100 yıllık yaşamına Isabel Allende'nin kurgusuyla şahitlik etmek pek güzeldi. Devamı da böyle güzel gelir umarım.</p><p style="text-align: justify;">Yeni yılın ilk filmi ise "Past Lives" oldu, onu da çok severek izledim. Oscar adayları yakında açıklanır, film izleme maratonum da başlar. Yılın ilk dizisi ise "Bir Kimya Meselesi" kitabından uyarlanan aynı adlı dizi oldu. Kitaba sadık kalan hoş bir dizi olmuş. </p><p style="text-align: justify;">Bugün kız kardeşle buluştuk ve "Ka Atölye"de açıldığını duyduğumuz "Ankara, Çeperler Boyunca" isimli sergiyi görmeye gittik. İşin içinde Ankara olunca hiç üşenmeyiz, yağmur, çamur demedik ama kocaman bir hayal kırıklığıyla karşılaştık. 8-10 açıklamasız fotoğraf, bir harita ve orada incelenmesi gereken broşürlerden ibaretti sergi. "Biz ne gördük?" diye birbirimize sorarak ayrıldık, bu sonuçsuz çabayı kahve paklar hesabıyla da girdiğimiz cafede filtreleri yuvarlayıp kendimize geldik 😃</p><p style="text-align: justify;">"Altın Küre" ödülleri açıklanmış, sonuçları görmüşsünüzdür. Beni kostümler ilgilendiriyor, şöyle bir gezindim, "Oscar" törenine hazırlık olsun diye birkaçını paylaşayım istedim:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGKUjPAMK2SxnFSkVhMFcjhv3FumIJ3PzLQ0H8slSYopRQWsparfrZrLjnMhG9hRA2GTwu3EE2FtEC9OePuyxPyQshHWTMpiQ7RCatHnOVHBLor51mEjuPPcJ5maCTMGgNlECh10wr0gLnSUVdYbvxti6fNCqicXmeKiYWLsoXd4kSsUzkRzsQ5Ty0jaXQ/s600/billie%20ellish.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGKUjPAMK2SxnFSkVhMFcjhv3FumIJ3PzLQ0H8slSYopRQWsparfrZrLjnMhG9hRA2GTwu3EE2FtEC9OePuyxPyQshHWTMpiQ7RCatHnOVHBLor51mEjuPPcJ5maCTMGgNlECh10wr0gLnSUVdYbvxti6fNCqicXmeKiYWLsoXd4kSsUzkRzsQ5Ty0jaXQ/s16000/billie%20ellish.jpeg" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Billie Ellish, canım benim, çantasını arkadaşına emanet edip okul dönüşü uğrayıvermiş törene formasıyla. Öyle de görev bilinci var, dersim çok, ödev yapmam lazım diye kaytarmamış. Sanırım annesi bizim buralardan, büyüyünce de giyer diye 3 beden büyük almış kıyafetini. Maşallah çocuğuma, dilerim formasının üstüne tam geldiği, mezun olduğu günleri de görürüz.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPd1mLmLUk39qabQ-t0Vo2kl3G6OSEvBP7Na1fzP-PXtNj8OVBbu_CKSxjwqnya6vlMgkdjAcq-uFK3SQa6sWlvM8DVl5djapCtbhOjX0k0NdMubY6iZFR4MaJDNxywsJJ5WoWzi7NzLPfPciDyoLLmsOr5x58bYDT83Ktpz4XHdlz0XWnWToNklcmhbSL/s900/janelle%20james.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="427" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPd1mLmLUk39qabQ-t0Vo2kl3G6OSEvBP7Na1fzP-PXtNj8OVBbu_CKSxjwqnya6vlMgkdjAcq-uFK3SQa6sWlvM8DVl5djapCtbhOjX0k0NdMubY6iZFR4MaJDNxywsJJ5WoWzi7NzLPfPciDyoLLmsOr5x58bYDT83Ktpz4XHdlz0XWnWToNklcmhbSL/w640-h427/janelle%20james.jpg" width="640" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Janelle James heyecandan kostümüyle yatmış, sabah alarmı çalmayınca da uyku sersemi yorganını kaptığı gibi tutmuş ödül töreninin yapılacağı salonun yolunu. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyuWuP_pvatovP0T1G0JCd80UuHiEQPeVF49BzBRoGJUee-xEA9ff-Rr-zncdCbY73YiCzQC7NRXploZ46PjJ34ZNQXAFkE2WXYUE8rNl-TD5W0D2T9cVTM80LVqDcbuakewGi6J4pFGEsbfWxKaPlRqF4-N3KCDTfVmlGJAv3BvMVDzhWbJcI7B1Q8fO7/s640/rosamund%20pike.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="427" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyuWuP_pvatovP0T1G0JCd80UuHiEQPeVF49BzBRoGJUee-xEA9ff-Rr-zncdCbY73YiCzQC7NRXploZ46PjJ34ZNQXAFkE2WXYUE8rNl-TD5W0D2T9cVTM80LVqDcbuakewGi6J4pFGEsbfWxKaPlRqF4-N3KCDTfVmlGJAv3BvMVDzhWbJcI7B1Q8fO7/s16000/rosamund%20pike.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Rosamund Pike önümüzde Oscar var, iki kere mesarif olmasın diye gelinliğini siyaha boyatıp giymiş Golden Globe için, kafasına da dantelli bir elma geçirip gelmiş.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ4rKL1QdgHZlkaA3cUbPdzLKkPYKx8nBGO8dLa8rB9SFUiW7gh5V9dD8vQAvzhnlkpcN2HAy_j143eyqPrgowPqjYYikajjlBCzfShyphenhyphenXBQgQVKi9ucZhFHCkIm2B3EnEsYVzCFzqa5dJJYFnWHuUqZZ_WoP42N3nJTuL440aBZBFZfD_Zbv-vlEykWL7j/s587/merylstreep.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="587" data-original-width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ4rKL1QdgHZlkaA3cUbPdzLKkPYKx8nBGO8dLa8rB9SFUiW7gh5V9dD8vQAvzhnlkpcN2HAy_j143eyqPrgowPqjYYikajjlBCzfShyphenhyphenXBQgQVKi9ucZhFHCkIm2B3EnEsYVzCFzqa5dJJYFnWHuUqZZ_WoP42N3nJTuL440aBZBFZfD_Zbv-vlEykWL7j/s16000/merylstreep.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Kraliçemiz, bidenemiz Meryl bu kravat yaka gömleği pek sevdi sanırım, her törene sandıktan çıkarıp giyiyor. Kendisini pek severiz ama bu parlak siyah takım ve gözündeki kara gözlükle mafyacılığa soyunmuş-pardon giyinmiş-gibi duruyor. Eline de çanta niyetine iki Betamax video kaset almış sanki. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfgPEicqoxuamLJyEzzIPzQtC4asL0dCMfyZ9GjGsVo4Nu8kbg5pS0t9D2Jc7-3GB6drjmoXN6SjYMmdl0XoQ1F2Y0a4YJc0AB0Wr5TZTV5scZWcpkV3PTR8tKJs9aK66cf3c6ZKis17NcHqvOf9yJK-4fMpfMZTjD1OmyVPcwBvszQTSVIQY0H5myOX_q/s640/brie%20larson.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="427" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfgPEicqoxuamLJyEzzIPzQtC4asL0dCMfyZ9GjGsVo4Nu8kbg5pS0t9D2Jc7-3GB6drjmoXN6SjYMmdl0XoQ1F2Y0a4YJc0AB0Wr5TZTV5scZWcpkV3PTR8tKJs9aK66cf3c6ZKis17NcHqvOf9yJK-4fMpfMZTjD1OmyVPcwBvszQTSVIQY0H5myOX_q/s16000/brie%20larson.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Brie Larson oynadığı "Bir Kimya Meselesi" dizisindeki yemek programından çok etkilenmiş olacak ki kostümüne model olarak ters çevrilmiş bir huniyi seçmiş. Brie'ciğim biz o huniyi kafamıza giyeli epey oldu, sen üstüne geçirmişsin çok mu?</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrETVqwMCvpp0GKJNMdGar4RetspM9DIuY1sPY4XnD_3UI2tbQ2Yq-6ieRgLtyOgoHidkXuq3c9FQ72_z7tbSzAl4GY371uqRaKrGH6hIzo3KT82DyaoK65hw_qyL8xq7hOmWuBsvUSiFmF_DnbqSkvA1geqOyTe2mBxP8tR9azffqI2ndvnOwJKQZr4Ko/s600/natasha%20lyonne.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrETVqwMCvpp0GKJNMdGar4RetspM9DIuY1sPY4XnD_3UI2tbQ2Yq-6ieRgLtyOgoHidkXuq3c9FQ72_z7tbSzAl4GY371uqRaKrGH6hIzo3KT82DyaoK65hw_qyL8xq7hOmWuBsvUSiFmF_DnbqSkvA1geqOyTe2mBxP8tR9azffqI2ndvnOwJKQZr4Ko/s16000/natasha%20lyonne.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Sizce Natasha Lyonne'yi biri omuzlarından tavana mı asmış dostlar?</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiCkf3fVCib8wZezMPkWVwhNfeGds7DjiGxk2-cSKSxTKQ1Rm3nOqUiQxcu7ienKU82ybZXjaKkGm-5uKXBLG6QZQNuDYVU9oLcushvrvuq209fQehTJ6brwpfO8A1EnJ3ErJkUMBKAxsF9gXSI0RHhFH7XfZ-ACBO-bhTSybMwouId7ZkHMN9AQ0wqZ4I/s640/dua%20lipa.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="427" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiCkf3fVCib8wZezMPkWVwhNfeGds7DjiGxk2-cSKSxTKQ1Rm3nOqUiQxcu7ienKU82ybZXjaKkGm-5uKXBLG6QZQNuDYVU9oLcushvrvuq209fQehTJ6brwpfO8A1EnJ3ErJkUMBKAxsF9gXSI0RHhFH7XfZ-ACBO-bhTSybMwouId7ZkHMN9AQ0wqZ4I/s16000/dua%20lipa.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Ben bu Dua Lipa'ya pek üzüldüm sevgili takipçilerim, sanırım hastalıktan yeni kalkmış garibim. Baksanıza kaburgalarının ve leğen kemiklerinin röntgenini üstünde unutmuş. Maşallah omurgası düzgün ama, fıtık falan görünmüyor.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Haydi bakalım, devamı Oscar törenine olsun...</div><p style="text-align: justify;"><br /></p>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-38606154931777683152024-01-02T20:01:00.003+03:002024-01-02T20:01:44.113+03:00ARALIK OKUMALARI / 2 OCAK<p style="text-align: justify;">2024'e sakarlıkla başladım. Daha yılbaşı günü paketleme yaparken Umut'a aldığım fındıkkıran biblolarından birini kırdım. Aynı akşam da tenceremin cam kapağı tezgahtan atlamak suretiyle çalışma hayatına son verdi. Yılın ilk günü bulaşık makinesinden çıkanları yerine yerleştirirken tezgaha koyduğum rakı bardaklarından birine elim çarptı, o da tencere kapağının arkasından gitti, gözümü vardı kapakta nedir, yokluğuna dayanamadı. Eh, Tanrı hakkı üçtür, herhalde tamamlanmıştır derken aynı akşam rakı bardağının ikincisini de yolladım ilkinin yanına. İçmeyin kardeşim, evren mesaj yolluyor işte. Öğleden sonra yemek yapmak için mutfağa girdim, arabaşı çorbası bilenleriniz vardır, Kocam Bey çok sever. Yılbaşı hindisinden kalanları çorbaya çevirmekti niyetim. Çorbayı yaptım, onun bir de hamuru vardır, ben hiç sevmem ama ilgilisi illa hamurlusunu tercih eder. Bir nevi undan yapılan şekersiz muhallebi gibi bir şey, kaynattım, soğuması için Borcam'a döktüm, tencereyi de kurumadan yıkayım diye eviyeye koyup musluğu açtım. Tencereye elimi daldırmamla "Yandım anam!" diye zıplamam bir oldu. Meğer dibinde kalan kıvamlı şey hala sıcakmış. Üç parmağımı birden yaktım. Neyse ki önce soğuk su, ardından buz ve her derde deva kantaron yağı yetişti imdada su toplamadan hallettim, hafif acı var ama olacak o kadar daa bu sakarlıkla benim halim ne olacak?</p><p style="text-align: justify;">Sakarlık bir kenarda duradursun gelelim kitaplara, bu ay rekor seviyede okudum. Yıllık Goodreads çelıncıma ulaştığım gibi aştım bile. O yüzden kendimi huzurunuzda tebrik ediyorum 😂</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ3zP0vWR-MfaEtBbhtoyg_v8aCZZ9e3MZpBKB0ZmILarRKnD7H8-TrklU-3wGm9BsX9-Vld7p7CuNcsabfQButGEit2R_SHi6vyX-pjtzuw75Swi9C7wWR8d3IwkrJFpTrXGefbaCdcUQtAbD2iFdW-QAiv5MNaYn-uLg5MH3TytJsVS_-zAlhUj9yc9m/s1609/1-tile.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1609" data-original-width="1030" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ3zP0vWR-MfaEtBbhtoyg_v8aCZZ9e3MZpBKB0ZmILarRKnD7H8-TrklU-3wGm9BsX9-Vld7p7CuNcsabfQButGEit2R_SHi6vyX-pjtzuw75Swi9C7wWR8d3IwkrJFpTrXGefbaCdcUQtAbD2iFdW-QAiv5MNaYn-uLg5MH3TytJsVS_-zAlhUj9yc9m/w410-h640/1-tile.jpg" width="410" /></a></div><p style="text-align: justify;">16 adet kitapla Aralık ayını yollamışım kırpıp cüce Şubat'a ek yapsınlar diye eskiyen aylar deposuna. Bakalım neler okumuşum:</p><p style="text-align: justify;">-T. İş Bankası Kültür Yayınları'nın Çağdaş Dünya Edebiyatı serisinden çıkan <b>"Mucizeler"</b> üç kuşağı anlatan bir roman. Kızı Carmen'i ailesine bırakarak çalışmak için Madrid'e giden Maria, hakkında çok bilgi edinemediğimiz Carmen ve Carmen'in kızı Alicia'nın öykülerini okuyoruz sırayla. Kuşak hikayelerini severim ama edebi anlamda çok keyif aldığım bir kitap olmadı "Mucizeler".</p><p style="text-align: justify;">-<b>"Müze Bekçisi"</b> eğlenceli başlayıp hüzünlü biten kitaplardan, severek okudum. Ana-babasını bir zeplin kazasında kaybedip amcasıyla yaşayan sakin yaradılışlı DeFoe, yaşadığı şehrin müzesinde bekçi olan kural tanımaz amcasının gayretiyle aynı müzeye ikinci bekçi olarak girer ve bu süreçte Yahudi mezarlığında çalışan Imogen'le ilişkisini sürdürür. Derken müzede bir sergi açılır ve "Amsterdam'da bir Sokakta Yahudi Kadın" adlı tablonun Imogen'in ilgisini çekip adeta bir tutku haline gelmesiyle işler karışır. İkinci Dünya Savaşı'nın ayak izleri de duyulmaya başlamıştır. İlginç bir konu ve hoş bir anlatımdı, öneririm. </p><p style="text-align: justify;">-<b>"Hayaletlerim" </b>yukarıda bahsettiğim "Mucizeler" ile aynı seriden çıkmış bir kitap. Kuru bir anlatımı olan ve zor akan bir kitaptı. Anne-kız ilişkisi konu alınmış, kitabın kahramanı olan anne, kız ve hatta baba da en az kitabın anlatımı kadar sıkıcı, katı ve toksik tiplerdi. Sonlara doğru aralarındaki ilişki biraz yakınlaşmaya başlayınca kitap da biraz daha ilgi çekici hale geldi. Yine de tavsiyenizi benden almayım derim...</p><p style="text-align: justify;">-<b>"Rosalie Blum"</b>lar üç kitaplık tatlı mı tatlı çizimleri olan bir çizgi roman. Baskıcı ve hafif çatlak annesiyle altlı üstlü dairelerde yaşayan, babasından kalmış berberi idare eden, en yakın arkadaşı kuzeni olan, sıkıntıdan patlayan, yalnız ve bekar, 30 yaşlarındaki Vincent'in öyküsü. Bir gün yolda tesadüfen bir yerden tanıdık gelen Rosalie'ye rastlar ve onu takip etmeye başlar. Öyküden ziyade çizimlerle çok keyifle okunan bu seriyi eminim siz de seversiniz. </p><p style="text-align: justify;">-Fabien Toulme ne yazar, ne çizerse büyük bir zevkle okuyorum. <b>"Büyük Aşk"</b> da şaşırtmadı. Çok bilinen bir konuyu işlemesine-Büyüanne-torun sevgisi ve yılların ötesinde kalmış bir aşk-rağmen çizimlerin güzelliği kitabı ilgiyle okutuyor. Çizgi romansevengillerdenseniz bu kitabı da seveceksiniz. </p><p style="text-align: justify;">-Erendiz Atasü ilk yazdığı kitaptan beri takip ettiğim ve hemen hemen tüm külliyatını okudum diyebileceğim sevdiğim bir yazar. Son kitabı <b>"Herkes Sevdiğini Öldürür"</b>ü elim boş çıkmayayım diye Ankara Kitap Fuarı'ndan almıştım, esasen öykü okumaktan sıkılıyorum bu aralar ama yazarın kendi hayatından da izler taşıdığını düşündüğüm öykülerini ilgiyle okudum. Erendiz Atasü'yü seviyorsanız ya da ilk kez okuyacaksanız tavsiye ederim. </p><p style="text-align: justify;">-<b>"Sokço'da Kış"</b> kısacık ama çok klasik bir konusu olmamasına rağmen oldukça iyi bir kitap. Kuzey ve Güney Kore arasında küçük bir liman şehri olan, kışın soğuğundan dolayı fazla bir cazibe sunmayan Sokço'ya bir gün Normandiya'lı bir çizer gelir ve pansiyonda çalışan kızla aralarında bir yakınlaşma başlar. Kitapta ikisi arasında yaşananları, işin aslı yaşanamayanları okuyoruz. Sayfa sayısıyla içeriği arasında ters orantı olan, incelikli, dolu dolu bir kitap, ben çok severek okudum. </p><p style="text-align: justify;">-<b>"Hizmetçi"</b> bu ay okuduğum kitaplar arasında gereksiz bulup vakit kaybı olarak nitelendirdiğim bir kitap oldu. Regency Otel'de temizlikçi olan ve adeta bir robot titizliğiyle işini yapan Molly büyükannesinin ölümünden sonra yalnız kalmış ve kendini tamamen işine vermiş iyi niyetli bir genç kızdır. Bir gün temizlik yaptığı odalardan birinde zengin ve tanınmış bir adamın cesedini bulur ve işler arapsaçına döner. Polisiye havası verilse de o tadı bile alamadığım boş bir okuma oldu açıkçası. </p><p style="text-align: justify;">-Herkesin çok sevdiği Annie Ernaux ile benim yıldızım çok barışamadı nedense, "Seneler"i mesela okuyamadım bile. Bir-iki kitabını da ilgiyle okudum inkar edemem.<b> "Kızın Hikayesi"</b>ni de açıkçası ince olduğu için bir kez daha denemek amaçlı aldım. Tüm Ernaux kitapları gibi zor bir kitap, öyle su gibi okunmuyor. Yazar kendi hikayesini anlatmış 58 yazındaki kız ile şimdiki halinin karşılaştırmasını, gelgitlerini, yaşam deneyimlerini anlatmış. İncecik ama çetin bir kitap ve bu kez sevdim...</p><p style="text-align: justify;">-Zor bir kitap daha, insanı düşündüren ve bu nedenle yoran bir kitap <b>"Zaman Zaman Güneşli"</b>. Toksik erkekliğin canına okuduğu bir kadının yaşadıklarını okurken "Cehenneme kadar yolun var Kâhin" diye yüksek sesle söylendiğimin farkına vardığımda şaşırıyordum. Tavsiye etmeyeceğim çünkü herkesin rahatça okuyabileceği bir kitap değil ama iyi dokunmuş bir kitap olduğunu söylemeden de geçemeyeceğim. </p><p style="text-align: justify;">-<b>"Mreydi Çarşısı" </b>Iraklı bir yazardan okuduğum ilk kitap olabilir, geçmişte okudumsa da hatırlamıyorum. <span style="background-color: white; color: #1e1915; font-size: 16px; text-align: left;"><span style="font-family: inherit;">Edebi anlamda anlatım keyif vermedi ama konu değişikti. Körfez Savaşı sırasında Bağdat'ın kenar mahallelerinden birindeki bir çarşıda başlıyor kitap. Başlıyor ama devam etmiyor ilerleyen sayfalarda. Önceleri satışı yasak kitaplarla dolu bir deposu olan bir kütüphaneci, çalışmaları yasaklanmış heykeltraşlara heykeller yaptırarak Amerikan askerlerine tarihi eser diye satan bir mücevherci, bir kahveci ve tekerlekli sandalyeye mahkum, tesbih satan, çarşıyla aynı ismi taşıyan yoksul bir genç var. Aralarına uzun yıllar yurtdışında yaşayıp Amerikan askerlerine kılavuzluk yapmak amacıyla Bağdat'a dönmüş eski bir tiyatrocu olan Meysem karışıyor. Meysem ve tesbihçi genç dost oluyorlar, Meysem pişmanlık içinde, genci ve annesine korumasına alarak vicdan temizleme gayretinde. Araya eski sevgili de giriyor derken hepsi birlikte çok daha iyi bir kurguda birleşebilecekken kuru bir anlatım olmaktan ileriye gidemiyor...</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #1e1915; font-size: 16px; text-align: left;"><span style="font-family: inherit;">-Nermin Saybaşılı'nın kaleme aldığı <b>"Çam Pürleriyle Namrun"</b> bana dedemin ve büyük teyzelerimin bahçelerde geçen yaz tatillerimi anımsatan tatlı bir kitap. Yazar çocukluğunu geçirdiği Namrun yaylasında, anneanne ve babaanne evlerindeki yazlarını pandemi nedeniyle döndüğü yayla evinde kaleme aldığı bu kitapla anlatıyor. Fotoğraflarla da desteklenen kitabı ben çok sevdim. Bu tarz anılarınız varsa siz de seversiniz. </span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #1e1915; font-size: 16px; text-align: left;"><span style="font-family: inherit;">-<b>"Annemin Kasetleri"</b> yer yer tekinsiz, mistik bir kitap. Lanetlenmiş bir köyde yaşayan ikizler Bayram ve Seyran'ın öyküsü. "Tabaa" denilen doğaüstü bir gücün erkekleri ve çocukları lanetlediğine inanılan bu köyde ikizlerin anneleri Zere ilahi kasetleriyle yarattığı ritüellerle lanetin üstesinden gelmeye çalışmaktadır. Beni biraz ürküten bir kitap oldu ama edebi anlamda düşünürsek bir ilk kitap olarak gayet başarılı diyebilirim. </span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #1e1915; font-size: 16px; text-align: left;"><span style="font-family: inherit;">-Ve yıl biterken magazinel bir kitapla, <b>"Adana'da Piç Olmak"</b>la okumaları sonlandırdım. Sabancı ailesine mensup ama evlilik dışı bir ilişkiden doğduğu için aile tarafından dışlanan Sevgi Sabancı tarafından kaleme alınmış bir nevi iç dökme. Ne kadar doğrudur, ne kadar haklıdır bilinmez, okuyun siz karar verin.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #1e1915; font-size: 16px; text-align: left;"><span style="font-family: inherit;">Gelelim Storytel dinlemelerine:</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; text-align: left;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; color: #1e1915; font-size: 16px; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSLR4p8AkaMRZ_lnHX7jHCpTQ8tMJY_0kkN54fcuJc_FSoVJSA-JGJjFLm_j_Y2rgmZB3RGDpN8nzyIVPBi97wk0tH3aWK1BE-HaGwbLf4sNwdEd4PWFMqhUA_z9XtEf2rBIFbQdfkbd7cOz3Ec5vJDZsRtVb-DbyqAHaxl7RdnGdMepzO60lDAoe0cHKA/s1046/erdem%20akak%C3%A7e-tile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="359" data-original-width="1046" height="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSLR4p8AkaMRZ_lnHX7jHCpTQ8tMJY_0kkN54fcuJc_FSoVJSA-JGJjFLm_j_Y2rgmZB3RGDpN8nzyIVPBi97wk0tH3aWK1BE-HaGwbLf4sNwdEd4PWFMqhUA_z9XtEf2rBIFbQdfkbd7cOz3Ec5vJDZsRtVb-DbyqAHaxl7RdnGdMepzO60lDAoe0cHKA/w640-h220/erdem%20akak%C3%A7e-tile.jpg" width="640" /></a></div><br /><span><span style="color: #1e1915;"><span style="font-family: inherit;">-Storyel'e üye olduktan sonra Kemal Tahir dinlemelere doyamadım. Erdem Akakçe'nin olağanüstü seslendirdiği <b>"Bir </b></span><b>Mülkiyet</b><span style="font-family: inherit;"><b> Kalesi"</b> bugüne kadar dinlediğim Kemal Tahir kitaplarının en iyisiydi diyebilirim. Bir eve sahip olmanın önemini anlatan, yazarın kendi hayatından da izler </span></span><span style="color: #1e1915;">taşıyan</span><span style="color: #1e1915;"><span style="font-family: inherit;"> kitap diğerlerinde olduğu gibi bir nevi </span>gayri resmi<span style="font-family: inherit;"> tarih.</span></span></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; text-align: left;"><span><span style="color: #1e1915;"><span style="font-family: inherit;">-Hakan Bıçakçı'nın <b>"Apartman Boşluğu"</b> biraz absürd, biraz fantastik bir kitap. Kiraladığı evdeki bir delikten gelen seslerle besteler yapan bir gencin yaşamından pasajları Efe Özgün'ün sesinden dinliyoruz. Yazarın daha iyi kitaplarını okumuştum, bu biraz manasız geldi. </span></span></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; text-align: left;"><span><span style="color: #1e1915;"><span style="font-family: inherit;">-Cengiz Aytmatov'u çok severim, <b>"Yüz Yüze"</b> okumadığım kitaplarından biri olarak karşıma çıkınca dinlemeden edemedim. Evliliklerinin ilk günlerinde çıkan savaş sonucu askere giden Cumabay bir süre sonra askerden kaçar ve karısının da yardımıyla bir mağarada gizlenir. Açlığın köy halkını vurduğu zor zamanlarda giderek huyu değişen adamın yaptığı şey karısını zor durum düşürecektir. Hayat şartlarının ve savaşın insanı nerelere götürebileceğini anlatan kısa roman yine Erdem Akakçe'nin sesinden keyifle dinleniyor. </span></span></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; text-align: left;"><span><span style="color: #1e1915;"><span style="font-family: inherit;">-Elif Derviş'in<b> "Uyuşma"</b>sı fantastik bir öykü. Her şeyini, karısını ve oğlunu kaybeten Valhaf'ın sağalma sürecini Bihter Dinçel'in sesinden dinliyoruz. </span></span></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; text-align: left;"><span><span style="color: #1e1915;"><span style="font-family: inherit;">-Ve son olarak çok sevdiğim Memduh Şevket Esendal'ın<b> "Ayaşlı İle Kiracıları"</b> daha önce okuduğum, yine çook eskiden tefrika olarak dinlediğim bir kitaptı. Bülent Yıldıran'ın şahane seslendirmesiyle rastlayınca bir kez daha dinlemeden edemedim ve yine çok keyif aldım. </span></span></span></span></p><p style="text-align: justify;">Vee son olarak kahvelerimizi görelim:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLaqAwxWr5lNvQ18xfL2yEKXPodSFMZBHKlRfhyIK3CwoPQPR-ftpfSZzJ36ynLx5V6aPx69amec5Tif-6XZc0ShrThqRsuAv_uWAl0hd32o1ms9uf_FquvQ-tBwfcBykhsK9N37TKiKwCZyqcOvo3evn6jmXy3hX0oaz13O5jPQ-OgniV8iP5E_l_6j3L/s1078/kahve.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="621" data-original-width="1078" height="368" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLaqAwxWr5lNvQ18xfL2yEKXPodSFMZBHKlRfhyIK3CwoPQPR-ftpfSZzJ36ynLx5V6aPx69amec5Tif-6XZc0ShrThqRsuAv_uWAl0hd32o1ms9uf_FquvQ-tBwfcBykhsK9N37TKiKwCZyqcOvo3evn6jmXy3hX0oaz13O5jPQ-OgniV8iP5E_l_6j3L/w640-h368/kahve.jpg" width="640" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Bol kitaplı, bol kahveli, sağlıklı bir yıl dileğiyle sevgiler...</p>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-50364728507492599382024-01-01T17:17:00.006+03:002024-01-01T17:17:53.628+03:00YILIN İLK GÜNÜ / 1 OCAK 2024<p style="text-align: justify;">Gece 3'de (yanlış anlamayın sefahatten değil domestiklikten) yatıp sabah 7'de şiddetli baş ağrısıyla uyanınca kendi kendime eski bir türkü terennüm ettim efenim: "Ah küçük hanımım içmemeliydin, rakıyı da şaraba katmamalıydın". Z kuşağı bilmez bu türküyü, hatta X, V, Y kuşağı da bilmez. Ben bildiğimde de çocuktum zaten. Dinleyecek başka istasyon vardı da biz mi dinlemedik. Anneannemin Perfecta marka, babamın "Mısır makinesi" adını taktığı koca düğmeli, akordeon gövdeli, devasa radyosunda "Yurttan Sesler" korosunda çığırırlardı, bir de "Çömüdümüdümüdümü çömüdüm yar" vardı, devamı "Derdinden çürüdüm yar" diye gelirdi ama türküyü birkaç kez dinleyince derde gerek kalmazdı çürümek için. Bu garip türküler duyulmaz oldu olmasına ama benim hafızadaki kayıtlar kolay silinmiyor. İçki içmek gerekirse rakıyı tercihedengillerdenim. Lakin rakı da öyle durup dururken içilmiyor, şöyle güzel yemeklerle donanmış bir sofra ve muhabbete eşlik edecek dostlar lazım. Şarap değil ki bu kadehini parmaklarının arasında zarif bir kıvrımla tutup entelektüel sohbetler eşliğinde yuvarlayasın. Neyse işte yılbaşı nedeniyle dost olmasa da aile sofrası vardı, çoluk çombalak. Sofranın mimarı bendim elbette, sabahın köründen yemek vaktine kadar karınca gibi çalıştım evlatlarımı ve de gardaşımı doyurayım diye 😀Eh her daim böyle olmuyor, özel günlerin hakkını vermek lazım, verdik de. Lakin iki tek rakının üstüne 2 kadeh de şarap götürünce sabaha türkülü baş ağrısıyla uyanmak eşyanın tabiatına uygun. Baktım ortalık hâlâ karanlık, uyku da gitti, baş ağrısı bıçak misali oymakta, aç karnına ilaç da içilmez, anamı andım "Acı acıya, soğuk su sancıya" derdi. Ben de elime tableti alıp Candy Crush Saga'yı açtım, biraz şeker patlattım ki başım daha çok ağrısın. Sonra ortalık ağardı, gittim çay koydum, kahvaltı yapıp bir de ilaç yuvarlayınca güne devam edebilecek hale geldim. </p><p style="text-align: justify;">Dün eski yılbaşlarını ana ana kendimizi eğlemeye çalıştık, daha ziyade Umut eğledi bizi. Çocuk bu yıl kıvama geldi yılbaşı falan anlamak için, "Yeni yıl, yeni yıl" diye sevine sevine dolaştı, babaannesine çekmiş 😀TV'de dişe dokunur bir şey yoktu, biz Zeki Müren'lerin konuklarla dansettiği, Nesrin Topkapı'nın bastonuyla raksettiği, Ohran Gencabey'in arabesk çığırdığı zamanların çocuğuyuz, "Tek zülfünü göreydim, bahtım siyah olaydı" demiş ya şair, tek eski programlar gibisi olaydı da siyah-beyaz izleyeydik. Kısacası tadı yoktu, Yenimahalleli hemşehrim Bej Rengi ve Macun Bey'in programına katılan detone ünlüleri izledik biraz, sonra bari tombala oynayalım dedik. İnanır mısınız, "Nerede o eski tombalalar?" diyesim geldi. Sayılar uyduruk plastik, ah ah o ahşap sayılar ne güzeldi. Bu arada bugün Twitter'de okudum, adamın biri tombala sayısını yutmuş, yılbaşı gecesi ameliyata alıp akciğerinden çıkarmışlar. 7 numaraymış 😀 Kartlar dersen hamur gibi, bükülüp durur. Hem kokulu mandalina da yoktu ki kabuklarını koparıp karttaki sayıların üstüne kapatasın. Sayıları çeken kişi olarak 1. Çinko, 2. Çinko ve Tombala'yı da ben yapınca hane halkına ayıp olmasın diye oyunu bitirdim. </p><p style="text-align: justify;">Konuklarımı yolcu edince tabağı-çanağı toparlayıp bulaşık makinesine tıktım, masayı eski haline getirdim, evi düzenledim ve yatağa adeta yığıldım. Yani işin mi var arkadaş 7'de hortlayacak, uyu öğlene kadar değil mi, 4 saatte ne işin var da uyanırsın.</p><p style="text-align: justify;">Neyse dostlar bizim yılbaşı sergüzeşti böyle sonlandı. Bugün evin içinde o koltuktan bu kanepeye, o odadan bu odaya dolandım durdum. Tembel ve uyuşuk bir ilk gün oldu, "Viyana Filarmoni'nin Geleneksel Yeni Yıl Konseri" de yayınlanmayınca Avusturya olmadı İngiltere verelim dedim ve "The Crown" final sezonunun son iki bölümünü izleyip bitirdim. Ardından da yeni yılın ilk kitabı olarak Kraliçem Isabel Allende'nin son romanı "Violeta"ya başladım. Ah gençlikte böyle miydi, arkadaşlarla yeni yıla girer, gece yarılarına kadar oturur, ertesi gün de sahilde ya da orman içinde pikniklere giderdik. </p><p style="text-align: justify;">Yılın ilk yazısını bitirirken hepinize sağlıklı, acılardan azade, huzurlu bir sene diliyorum...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig1bwLnFug-TQ0NRiwYxfBroaUGlxl58KhyphenhyphenVQl7sRw3w_NU6gcZbd2bZ71dGNbi7YIG8z8zM7t2h4V0rwHv7Cu_k0IqHeXftZgW_yQiAe6r43FiXYG8xTP8TZ10_2FDzKqiGCxjF1PiMnA5WmW4y0Xmpy6N9h9vTpgrP0J3FRPDuiKJzgnbnfwb-JqE2aD/s974/d66a9627-3e62-48c8-bb6c-39f87c083a0c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="517" data-original-width="974" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig1bwLnFug-TQ0NRiwYxfBroaUGlxl58KhyphenhyphenVQl7sRw3w_NU6gcZbd2bZ71dGNbi7YIG8z8zM7t2h4V0rwHv7Cu_k0IqHeXftZgW_yQiAe6r43FiXYG8xTP8TZ10_2FDzKqiGCxjF1PiMnA5WmW4y0Xmpy6N9h9vTpgrP0J3FRPDuiKJzgnbnfwb-JqE2aD/w400-h213/d66a9627-3e62-48c8-bb6c-39f87c083a0c.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: center;">Noel Emmi bu yıl çorap getirmiş, malum ekonomik kriz var 😂</p>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-34208359087647182052023-12-29T18:16:00.003+03:002023-12-29T18:16:57.766+03:002023-"EN"LER / 29 ARALIK<p style="text-align: justify;">Her yılı bitirirken gelenekselleştirdiğim yazıyı yazayım dedim. Yeni yılı çocuk çombalak bizde karşılayacağımız için yarın ve öbür gün işim çok olacak, ödevimi bugünden yapayım. Aralık ayı raporunu da Ocak başında veririm artık. </p><p style="text-align: justify;">Yıl çok kötü başladı malumunuz, tam Pandemiyi biraz hafiflettik normal hayatımıza döneriz yavaştan derken depremle ülkece yıkıldık. Hâlâ bazen yaşadıklarımızın bir rüya olmasını umarak uyanıyorum uykularımdan. Ne yazık ki acı gerçek değişmiyor, tüm şehirlere yanarım da, 5 gün kalıp hemşehrilik duygusuyla döndüğüm Antakya için kalbim kanar. Sadece ülkemiz değil, dünya da acılarla sınandı 2023'de. Dileğim yeni gelecek yılın bizi bunca üzmemesi. </p><p style="text-align: justify;">Biraz da güzel şeylerden, sanattan, kitaplardan bahsedelim en iyisi mi, kendimizi ancak kendimiz sağaltabiliriz. Bu yılın kişisel anlamda enn güzel şeyi 3 yıllık pandemi kapanmasının üstüne kız kardeşle yaptığımız seyahatler oldu. Sırasıyla Sivas, Fındıklı, Arhavi, Hopa, Kemalpaşa, Batum, Rize, Eskişehir ve İstanbul bu yılki rotamız oldu. Pek güzel yerler gördük, dostlarla buluştuk, yeni insanlar tanıdık.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsQMG82BkaCkacRgIQS9z1_9qp3oLeqz86HiyRoAeqwcyQVJBDbmOw2WwAfhyZa76zJ0rAE45dt9tL6g3Jkm6D6CmuOKiK-nhPmlJBqppNNqDbUQn-O76HIuQSGdfu5rlMeihrEk6YQRI_0k1pgYbHgqQVZHGSxbdvldmN_L4AsOA4BH2ZPGNAZn9l9CuB/s900/17-tile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="799" data-original-width="900" height="355" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsQMG82BkaCkacRgIQS9z1_9qp3oLeqz86HiyRoAeqwcyQVJBDbmOw2WwAfhyZa76zJ0rAE45dt9tL6g3Jkm6D6CmuOKiK-nhPmlJBqppNNqDbUQn-O76HIuQSGdfu5rlMeihrEk6YQRI_0k1pgYbHgqQVZHGSxbdvldmN_L4AsOA4BH2ZPGNAZn9l9CuB/w400-h355/17-tile.jpg" width="400" /></a></div><p style="text-align: justify;">Sadece seyahatle kırmadık şeytanın bacağını, kapalı mekanlardaki etkinliklere de başladık. Üç yılın üstüne ilk kez sinema salonunda izlediğim film Nuri Bilge Ceylan'ın "Kuru Otlar Üstüne"si oldu. Ayrıca "Kurak Günler"le birlikte bu yıl izlediğim en iyi yerli filmdi diyebilirim. Elbette ki büyük çoğunluğunu internet aracılığı ile izlediğim toplam 95 filmin içinde en beğendiğim yabancı film ise İran yapımı "Leyla'nın Kardeşleri" oldu.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyF2zghnZg9LACO0YW0jjjak9ME-EAzBEik2_2JdtNNDjF64iDPkV3VrUSdjLR_2mI1d0Yi9YCabhJccSagVVtTUo4Qc5DItU8dKKn3V2ZzafaHy3cV8K0bd-S4V1VjcVsvZ5vIPERxq35B0kmnoni5n_J7xiQd0_Vq1T6sCAV3Eiz-fybbfjY_Cdw9Nl9/s657/3290439.jpg-c_310_420_x-f_jpg-q_x-xxyxx-tile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="446" data-original-width="657" height="271" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyF2zghnZg9LACO0YW0jjjak9ME-EAzBEik2_2JdtNNDjF64iDPkV3VrUSdjLR_2mI1d0Yi9YCabhJccSagVVtTUo4Qc5DItU8dKKn3V2ZzafaHy3cV8K0bd-S4V1VjcVsvZ5vIPERxq35B0kmnoni5n_J7xiQd0_Vq1T6sCAV3Eiz-fybbfjY_Cdw9Nl9/w400-h271/3290439.jpg-c_310_420_x-f_jpg-q_x-xxyxx-tile.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYxETSEocCFewRdyGkjO7esCTIltNjpwp3lr9Gsre3KOrQr6e99ZjNzipt7uOHDOX3QqIS13Abo0MNxGEekrkWHwnKlADGocx-t9-5gz9nCa3JuEw0yCZf9w8aR6RDzgbVINOqpZrGNIjD-R0YaHBIuzOpP4gN-VEUV6keUUrXhW5fNL7RyZGyj6MgHIAS/s2560/3-LEYLA'NIN%20KARDE%C5%9ELER%C4%B0%20(MUB%C4%B0).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2560" data-original-width="1728" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYxETSEocCFewRdyGkjO7esCTIltNjpwp3lr9Gsre3KOrQr6e99ZjNzipt7uOHDOX3QqIS13Abo0MNxGEekrkWHwnKlADGocx-t9-5gz9nCa3JuEw0yCZf9w8aR6RDzgbVINOqpZrGNIjD-R0YaHBIuzOpP4gN-VEUV6keUUrXhW5fNL7RyZGyj6MgHIAS/w270-h400/3-LEYLA'NIN%20KARDE%C5%9ELER%C4%B0%20(MUB%C4%B0).jpg" width="270" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Bu yıl izleyebildiğim 30 kadar (ki bunlardan sadece üçü ana akım aracılığı ile idi, Kızılcık Şerbeti, Yargı ve bir süre sonra bıraktığım Aile) dizinin hemen hemen hiçbirine bayılmadım. "The Crown"un son sezonu tatsızdı, keza "Kulüp" ve "Terzi"nin de. Yerlilerden 3 sezonluk "Ayak İşleri", yabancılardan da "Kadınlar Savaşta" nisbeten ilgimi çeken diziler oldu. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ6PjGOeeohFuQ0o2eVDmVCWfkVfRrY2nz84XbwMIm5KWVu0fjyokvwrx2w7ZeqLqNQNfTMcOfANkPtRYuQvKgGwATdLtavhtRdHQSI-nTUNB7qFt5IRtU0FQu1VmEWlu9uq1kdLMVW_25hyCW9hksGwdxcs0adt99fwfI-RQsWOeSVbqHSGSopXh8ythy/s721/13-AYAK%20%C4%B0%C5%9ELER%C4%B0%201.%20SEZON%20(GA%C4%B0N)-N%C4%B0SAN-tile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="539" data-original-width="721" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ6PjGOeeohFuQ0o2eVDmVCWfkVfRrY2nz84XbwMIm5KWVu0fjyokvwrx2w7ZeqLqNQNfTMcOfANkPtRYuQvKgGwATdLtavhtRdHQSI-nTUNB7qFt5IRtU0FQu1VmEWlu9uq1kdLMVW_25hyCW9hksGwdxcs0adt99fwfI-RQsWOeSVbqHSGSopXh8ythy/w400-h299/13-AYAK%20%C4%B0%C5%9ELER%C4%B0%201.%20SEZON%20(GA%C4%B0N)-N%C4%B0SAN-tile.jpg" width="400" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Yeterince tiyatro oyunu, konser, bale izleyemediğim için bir seçme yapamayacağım. Reha Özcan'ın tek kişilik oyunu "Bir Garip Orhan Veli" ile Demet Akbağ ve Salih Bademci'nin baş rollerini paylaştığı "Aydınlıkevler"i sayabilirim tiyatro oyunu olarak. Özellikle ilkini çok beğendim. Bir caz, bir yeni yıl konseri izledim, Karadeniz gezimizde "Ayşenur Kolivar" konserine denk gelmemiz de hoş bir sürpriz oldu. Ankara Devlet Opera ve Balesi'nin Modern Dans Topluluğu'nun 30. Yıl gösterisi güzeldi. Yarın Umut Bey için biletini aldığımız "Çocuklar İçin Fındıkkıran" ile toplamda iki bale izlemiş olacağım. </p><p style="text-align: justify;">Bu yıl sergilere de gidebildim. Gezdiğim 10 sergiden en güzeli İstanbul'da denk geldiğim Von Wolfe'nin "Odyssey" isimli sergisi oldu. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIVVuvUzWxnX1Oz4iVeEno_OoG-JrVprgdUJDCs9O-tnAoU6Kl_M67KH5lrPHYaRk6ZQ_9gCvTZ_B-X_HnAJCDJZwStFV1Sz1twXHvq5URMsx4gvWRB-LspszEl_Oso2IQyR3_pLyPaYl-mLhXlfsotYWlpxTNQZFZpoKD-fVprJnyV7WTjJMroxm0R1S0/s1000/82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="750" data-original-width="1000" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIVVuvUzWxnX1Oz4iVeEno_OoG-JrVprgdUJDCs9O-tnAoU6Kl_M67KH5lrPHYaRk6ZQ_9gCvTZ_B-X_HnAJCDJZwStFV1Sz1twXHvq5URMsx4gvWRB-LspszEl_Oso2IQyR3_pLyPaYl-mLhXlfsotYWlpxTNQZFZpoKD-fVprJnyV7WTjJMroxm0R1S0/w400-h300/82.jpg" width="400" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Gelelim kitaplara. Elimde okumakta olduğumu da-ki bitmek üzere-sayarsak toplamda 124 kitap okudum. Bazı kitaplar insanın aklına mıh gibi çakılır ve tadı damağınızda kalır. Bu yıl elbette güzel kitaplar okudum ama yukarıda yazdığım tadı veren bir kitap yakalayamadım. En beğendiklerim içinde Ian McEwan'ın "Dersler"ini, Nancy Huston'un "Ağır Ölüm"ünü ve yerliler içinde de Uğur Deveci'nin "Buzdan Top"unu söyleyebilirim. Elbette başka sevdiklerim de oldu ama bunun için Goodreads'a ya da her ay yazdığım kitap tanıtımlarıma bakabilirsiniz.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqlG7sIPIWaLqfJI4wC7RrS343T1d0sGY1HcfelxPOHcXGfnvR8Q0kg3oxOjvOJLVHi_-KFxs2rJPs7FbrjQ9FSooJqg_qJiIFHYP2LTvFTZOAuVmaYXeR7EGz2yJjVJc5rZ9IDS_5lMQ_Mnm8NL_TXHBoMIWPgHxarKaw-4W9Ozae9UWt1JXSl5vaUzWG/s837/144084546-tile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="648" data-original-width="837" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqlG7sIPIWaLqfJI4wC7RrS343T1d0sGY1HcfelxPOHcXGfnvR8Q0kg3oxOjvOJLVHi_-KFxs2rJPs7FbrjQ9FSooJqg_qJiIFHYP2LTvFTZOAuVmaYXeR7EGz2yJjVJc5rZ9IDS_5lMQ_Mnm8NL_TXHBoMIWPgHxarKaw-4W9Ozae9UWt1JXSl5vaUzWG/w400-h310/144084546-tile.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDdayLpdj9dxnYyervH2ZkCrjxt8nwwnSRiR3UbpwMetmRWQQ0N3IU5QiirHr8AiF3UKy1LB8cu6yCnyxrjZ1xy_kTU5CFoqWGSEVWDDeTf6rFXc-bwwGeaQq6w2llZ0TnMCFtr-Grhgt-jh8GDFEpi1H4PA1PKIYFaRvbgttQtcipBpJ4mD6JnyYl83Fm/s500/152118541.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="332" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDdayLpdj9dxnYyervH2ZkCrjxt8nwwnSRiR3UbpwMetmRWQQ0N3IU5QiirHr8AiF3UKy1LB8cu6yCnyxrjZ1xy_kTU5CFoqWGSEVWDDeTf6rFXc-bwwGeaQq6w2llZ0TnMCFtr-Grhgt-jh8GDFEpi1H4PA1PKIYFaRvbgttQtcipBpJ4mD6JnyYl83Fm/w265-h400/152118541.jpg" width="265" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Gelelim Storytel'de dinlediklerime. Bu yıl Storytel beni hiç yalnız bırakmadı, ev işlerime, yürüyüşlerime, yaptığım yemeklere, oynadığım oyunlara eşlik etti. Kendisinden ziyadesiyle memnunum. Tam 68 kitap dinlemişim. Bunların içerisinde ihmal ettiğim Kemal Tahir'in muhteşem romanları, Julian Barnes'in eserleri seslendirmelerinin de güzelliği ile bana muhteşem saatler yaşattılar. Storytel ile dostluğumuz gelecek yıl da devam edecek.</p><p style="text-align: justify;">Bu yılın en güzel olayları arasında blog dostlarımla buluşup çok güzel saatler geçirmemi sayabilirim. Sevgili Mi Vitamini ile hem Ankara'da, hem İstanbul'da, Ekmekçi Kız ve Zelda Capulet ile Eskişehir ve İstanbul'da, Neslihan Özgür ile Ankara'da, Kuyruksuz Kedi ile Hopa'da, Qunegond ile Ankara ve İstanbul'da, Banu ve Mavianne ile Ankara'da ve sevgili yazarım Ayşe Başak Kaban ile Ankara'da beni çok mutlu eden zamanlar geçirdim. Kankam Bilge'nin Annesi ise her daim yamacımdaydı. </p><p style="text-align: justify;">Kız kardeşle Ankara içinde, eski sokakları keşfetik, nostaljik zamanlar geçirdik, bol bol buluşup çaylar kahveler içtik, çocuklar ve Umut'la geçen zamanları da sayarsam Ankara'da bu kadar uzun süre kalmama değdi diyebilirim. Mart ve Kasım ayındaki sağlık sorunlarını saymazsak 2023 çok hasta etmedi ama hem ülke, hem dünya çapında epey üzüntü yaşattı. Umarım artık güzel yüzünü gösterir yeni gelecek yıl bize. </p><p style="text-align: justify;">Bitirirken hayatınızdaki en'lerin güzellerini yaşayın diyor, sağlıkla ve huzurla geçecek bir yıl, ülkeye ve dünyaya barış, huzur ve akıl-fikir diliyorum...</p><p style="text-align: justify;">Not: Çok uzun oldu dostlar, dönüp okuyamayacağım. Sürç-ü lisan ettiysem affola...</p>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-37114988318607248602023-12-28T16:47:00.003+03:002023-12-28T16:47:26.106+03:00BUGÜNLERDE / 28 ARALIK<p style="text-align: justify;">Son yazımı yazalı 9 gün geçmiş, o da zaten eski bir yazımı kopyaladığım kısacık bir postmuş. Epey hareketli günler yaşamaktayım, bazen domestikliğin dibine vuruyor, bazen tatlişko bir babaanneçiko oluyor, bazen kitapları tesbih tanesi gibi ardarda diziyor, bazen kendimi sanata vuruyor, arada bir de eş-dostla, kardeşle buluşuyorum. Dün de içimde Kasım ayından beri gelişen hastane, doktor aşkımı bir nebze küllemek için bacağımı deşen cerrahı görmeye gittim. Dikişin biri iyi tutmamış sanırım, tam orta noktada minik bir yer kapanamadı bir türlü, korka korka gittim ne diyecek diye, adam umursamadı bile, pansuman yapıp, "Kapanır merak etme, aktardan kantaron yağı alıp sür" dedi. Tıbbın da kocakarı ilaçlarına ihtiyacı var demek ki. Eh, cerrahtan iyi bilecek değilim ya, pehlivan gibi yağlıyorum dikiş yerini dünden bu yana 😃</p><p style="text-align: justify;">Geçen hafta sonu kendimi aynı günde iki konserle ödüllendirdim. İlki Cermodern'de, çok sempatik genç bir grubun yeni yıl şarkıları seslendirdiği caz dinletisiydi. Eşlikçim de her daim kankam Bilge'nin annesi idi, pek keyifle izledik. Biter bitmez eve koşturup yemek hazırlıklarını tamamladım ve bu kez çocuklarla CSO'daki yeni yıl konserine gittik. CSO'ya çeşitli sebeplerle gittim bu sene ama genellikle Mavi Salon'daki izlencelere denk gelmiştim, bu kez Büyük Salon'da idi konser ve içeri girince ağzım açık kaldı. Bu kadar büyük olacağını hiç düşünmemiştim. Salonun devasalığının yanısıra müziğe onca merakıma karşın solist olarak sahne alan Barbaros Büyükakkan'ı da bugüne kadar hiç duymamış olmaktan utandım. Tom Jones'unkini andıran ses rengiyle pek güzel Klasik Batı Müziği, Türk Müziği ve Pop Müzik şarkıları söyledi. Pek sevdiğim "Delilah"ı seslendirdiğini de söylemeden geçemeyeceğim, o koca salon tıklım tıklım doluydu ve pek de güzel eşlik edildi. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjja3Uge72IL43tR4_zQkgqYN5-Tf2iNmyLDAqPGppYbUIYJ5P1uVgxLcmKHpQb8voqEQZcS2x87WRKnkPyQ5LloC0-Zpfrz1iI8Db3hQ3NeHqglAPgxJ5smL6TLFJl4s9ecrWE3-hD1TuNZ0WKh2m0Dg9SQNSccJmTytGPM_Jg29Vvi5MTs-r0i2a4LWAx/s1191/52a16370-d4b5-4386-b35d-5f8f1589a877.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="834" data-original-width="1191" height="448" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjja3Uge72IL43tR4_zQkgqYN5-Tf2iNmyLDAqPGppYbUIYJ5P1uVgxLcmKHpQb8voqEQZcS2x87WRKnkPyQ5LloC0-Zpfrz1iI8Db3hQ3NeHqglAPgxJ5smL6TLFJl4s9ecrWE3-hD1TuNZ0WKh2m0Dg9SQNSccJmTytGPM_Jg29Vvi5MTs-r0i2a4LWAx/w640-h448/52a16370-d4b5-4386-b35d-5f8f1589a877.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7ik8fzDz_uBUzFCv-QqJZmWwPdKkSpb13kbjy7YwRFhZwci6pQzc8sS0E6xH69ynU9gAMkq5S_0YI9XIzGcwo6zPzTvZ31jCO_4Xn7eDev37XSZs3xuxQM4wHLNapo9a9ez2r-p54PlK_xiEpUqBTZP7hfPNZlvwdGUpg4nov5ypht9hC0mB4A7gHmCjS/s1000/b7cecd79-f420-4d3f-a372-2d5ebdc76de1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="750" data-original-width="1000" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7ik8fzDz_uBUzFCv-QqJZmWwPdKkSpb13kbjy7YwRFhZwci6pQzc8sS0E6xH69ynU9gAMkq5S_0YI9XIzGcwo6zPzTvZ31jCO_4Xn7eDev37XSZs3xuxQM4wHLNapo9a9ez2r-p54PlK_xiEpUqBTZP7hfPNZlvwdGUpg4nov5ypht9hC0mB4A7gHmCjS/w640-h480/b7cecd79-f420-4d3f-a372-2d5ebdc76de1.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoPCbKL_EqUE3-eNBS76aVAAxCVMnaBBQmJOuOD1WQHc5VQI9XB_Hip0FZQnEXN3VkcNVRe_vfvnWEPP-Ie7BX8X1GspfwA9R4vjms3Jc7F85V_g0MvOo_3DrAJ6LEzYqNvkngWcPOKZA76FAAQcy3WjgoiKcEaS_KqxHoxh_y_lwO5WoIZ8ETdBK7hLaS/s1000/a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="750" data-original-width="1000" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoPCbKL_EqUE3-eNBS76aVAAxCVMnaBBQmJOuOD1WQHc5VQI9XB_Hip0FZQnEXN3VkcNVRe_vfvnWEPP-Ie7BX8X1GspfwA9R4vjms3Jc7F85V_g0MvOo_3DrAJ6LEzYqNvkngWcPOKZA76FAAQcy3WjgoiKcEaS_KqxHoxh_y_lwO5WoIZ8ETdBK7hLaS/w640-h480/a.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Bilgisayar başında film, tiyatro oyunu seyretmeye çalıştığımız evlere kapalı pandemi günlerinden sonra-hâlâ Covid'den başımızı alamasak da-birtakım sanatsal faaliyetleri yerinde izlemenin keyfi bambaşka. Şeytanın bacağını kırdık bir şekilde, devamı Antalya'da gelir umarım. Bu yılı Cumartesi günü Umut Bey'le birlikte izleyeceğimiz çocuklar için "Fındıkkıran" balesi ile kapatacağım. "Fındıkkıran"ı muhtemelen 6. izleyişim olacak ama her seferinde keyiften dört köşe oluyorum. Bir de çocuk gözüyle görelim bakalım 😊</div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Ankara sanırım bana jest yapmak için güneşli günler sunuyor, dün paltomun içinde yaz günü imiş gibi sırılsıklam terledim. Gerçi geçen haftaki yağmurda ağaçlardaki tüm yapraklar birdenbire yerlere savrulup kuru dallar bıraktılar seyrimize ama Aralık sonuna geldiğimiz halde henüz sıkı bir Ankara ayazı görmedik. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Yaklaşan yılbaşının hatırı kalmasın diye nispeten ucuz satan bir yerden ikinci kokina demetini de aldım, tarçınlı, zencefilli kurabiyeler pişirip Umut Bey'e sundum. Ufak tefek hediyeler hazırlayıp bazı hediyeler kabul ettim (en güzeli bu oluyor zaten), ayrıca kendime de hediye aldım, hiç sektirmem. Yılbaşında ve doğum günümde şahsıma hediye almak en birinci vazifemdir, caanım kendim 😃</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzWLyx4AJBtz-QWOsi5X9mfvKACQhL6PsEOGIN20oHwDDa5NfMFR4hdjCW2xCdrTChwJsLUocff0SOnBwS0i77K32V6yqZgDuKv9YXXoFWGT4d0o7tp-f_Fgo1LuUHu3_9VogdcutTG7ozpwPAjHoGFQMHeRneYM_Q6J2DWYfMOsQPJMZAzd3EIivvQFck/s933/7ecc739f-9c13-4209-8d70-53cfd68f526a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="933" data-original-width="700" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzWLyx4AJBtz-QWOsi5X9mfvKACQhL6PsEOGIN20oHwDDa5NfMFR4hdjCW2xCdrTChwJsLUocff0SOnBwS0i77K32V6yqZgDuKv9YXXoFWGT4d0o7tp-f_Fgo1LuUHu3_9VogdcutTG7ozpwPAjHoGFQMHeRneYM_Q6J2DWYfMOsQPJMZAzd3EIivvQFck/w480-h640/7ecc739f-9c13-4209-8d70-53cfd68f526a.jpg" width="480" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Evet bende durumlar böyle, şimdilik bu kadar olsun. Yılbaşından önce bir ay dökümü, bir de yıl dökümü yazısı geleneğimi yerine getireceğim elbette. Şimdi gidip "Kuş Uçuşu" dizisinin ikinci sezonunu bitireyim. Kalın sağlıcakla...</div><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-76253809217426427732023-12-19T16:14:00.004+03:002023-12-19T16:16:40.701+03:00KOKİNA, FİYATLAR, FÜRUZAN / 19 ARALIK<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNYMDJ2T1Moxp0ayNBZ7A2Z4peKnvJ2h66zenS1hafVzmRqN29HvHhYlh_dlWsCQNTkFsm6OK8lcXep_qG3eVhxPdn48-ejO6x0FNiwjFyc1EoWdvNwXY9xWPAs1ySNcBXgHfCBkU5kosIMZQkodPMgBcLS_Nfi_kanRHBJ2y_CDZ7J1u8tRbG_PBWdIKS/s900/aed439c6-7332-4b10-aa8e-cd582f20c7a8.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="897" data-original-width="900" height="399" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNYMDJ2T1Moxp0ayNBZ7A2Z4peKnvJ2h66zenS1hafVzmRqN29HvHhYlh_dlWsCQNTkFsm6OK8lcXep_qG3eVhxPdn48-ejO6x0FNiwjFyc1EoWdvNwXY9xWPAs1ySNcBXgHfCBkU5kosIMZQkodPMgBcLS_Nfi_kanRHBJ2y_CDZ7J1u8tRbG_PBWdIKS/w400-h399/aed439c6-7332-4b10-aa8e-cd582f20c7a8.jpg" width="400" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Benim kokinalar bu yıl erken aldığım için şekilde görüldüğü gibi kokinalıktan çıkıp kokonaya dönmek üzere. Bugün çiçekçinin önünden geçerken baktım "Dizi dizi inciyim/Güzellikte birinciyim" dercesine dizilmişler, alayım bari bir demet daha dedim. Önündeki tezgaha nergis sıralamakta olan çiçekçiye "Kokina kaça?" diye seslendim. Benden tarafa bile bakmadan ağzının içinden "150" dedi. Ben "Nee?" deyince, bu sefer lütfedip kafayı bana çevirdi "125 olur" diye indirim yaptı. Madem 125 olur, niye 150 diyorsun. Direkt 125 de ki, 100 olmaz mı diyelim, di mi 😃 Zaten 100'e de almazdım, bendeki kokonaları Mirgos'tan 85'e almıştım. Vaz geçtim, çiçekçinin yanındaki manava girip kokina yerine muşmula aldım. Hiç olmazsa yerim, hem arada sadece renk farkı var, kırmızı olacakmış kahverengi olsun 😂</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: inherit;">Esasen kokinasız yılbaşı eksiktir benim için, eskisiyle eksiklik gidererek aşağıya yıllar önce bloga yazdığım bir kokina yazısı eklemek istiyorum, zira okuyunca kendim de sevdim. Nice kokinalı yeni yıllara...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: times;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><i><b>"Ben yılın bu zamanlarında vazoma
bu neşeli, kırmızı topçukları koymazsam eksik hissediyorum kendimi. Bendeki de
böyle bir yeni yıl ruhu. Büyüklerinden umudu keseli çok olduğu için kücük
mutluluklarla avutmaya çalışıyorum yorgun ruhumu. Artık çoğunuzun gözünde
benimle özdeşleşen yazar Füruzan'ın "Gecenin Öteki Yüzü" öyküsünü
okumuştum yıllar önce. Sonra tek kanallı TV döneminde TRT dizisini yapmıştı. Türkiye'ye
yeni dönen Haluk Bilginer ve o zamanlar botokssuz, mahzun yüzüyle Zuhal Olcay
oynamıştı ana rolleri. Zengin ve soylu bir ailenin sınıf farkı ve yoksulluk
yüzünden istemediği bir gençle evlenip dışlanan ve eşinin iş kazasında
ölümünden sonra küçük kızıyla yalnız, parasız ve desteksiz kalan kızını
başarıyla canlandırmıştı Zuhal Olcay. Yüzündeki o hüzünlü anlama çok yakışmıştı
oynadığı rol. Küçük kızıyla sığındığı eski bir apartmanın bir odasında hayatını
sürdürmeye çalışan, içine kapanmış bu gururlu ve görmüş geçirmiş genç kadını
saklandığı kabuktan aynı binanın bir başka odasında yaşayan iki kardeş
çıkaracaktır. Soğuk bir Doğu ilinden İstanbul'a gelip herşeye rağmen güler
yüzle sırtlanmışlardır büyük şehrin onları yoran yükünü. Kardeşlerden kız olanı
çekinerek çalar genç kadının kapısını ve küçük kızıyla birlikte yılbaşı
gecesini geçirmek için mütevazı odalarına davet eder. Önce tereddütle karşılar
bu daveti kadın, sonra gitmeye karar verir. Ve bir demet kokina alır hediye
olarak götürmek için. Gittikleri evin sobayla yayılan sıcaklığı, semaverdeki
çayın fıkırtısı, yağmaya başlayan kar, genç kızın ikram ettiği üzeri
çörekotuyla süslenmiş peynir, radyoda çalmaya başlayan tango ve genç erkekle
yapılan dans genç kadının yıllardır buz tutmuş kalbini yavaş yavaş eritmeye
başlayacaktır.</b></i></span></div><div style="text-align: justify;">
<p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: medium;"><b><span style="color: black;"><i>Tanrım, nasıl güzel bir öyküdür bu ve nasıl bir oya
gibi ince ince dokunmuştur kelimelerle. Belki o yüzdendir kokinaların ruhuma
saldığı mutluluk. Derim ki yeni bir yılı karşılamaya hazırlanırken-hele ki
eskisi berbat gündemiyle bizi perişan etmişken-biraz renk, biraz ışıltı ve
okunacak bir Füruzan öyküsüyle umut yükleyelim bünyeye.</i></span><span style="color: black;"><i>.."</i><o:p></o:p></span></b></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: times;"><span style="color: black; font-size: medium;"><i><b><br /></b></i></span></span></p><br /></div><p></p>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-47811524577792671002023-12-11T20:54:00.002+03:002023-12-11T20:54:09.271+03:00HAFTA BAŞI / 11 ARALIK<p style="text-align: justify;">Bugün kalan dikişlerimi de aldırdım sevgili takipçilerim. Taksit taksit bitti nihayet. Sanırsınız ki açık kalp ameliyatı oldum, ruhum daraldı yeminle. Cümle hastalık sıkıntı hepimiz için bu yılda kalsın, sağlıkla girelim 2024'e.</p><p style="text-align: justify;">2024 demişken, geçen yıl her zamanki iyimserliğimle 20 gün önceden yeni yıl kartlarımı almış, yazmış, zarflamış, evin köşesindeki PTT şubesine ellerimle teslim etmiştim. Ayıptır söylemesi-kart fiyatlarını dahil etmiyorum-yüklüce de bir pul parası ödemiştim. Benim çocukluğumda özellikle kart yollamak sudan ucuzdu. Bu yılki fiyatları zaten düşünemiyorum da keşke bir de yerine ulaşaydı. Yolladığım 30'a yakın karttan sadece bir tanesi, çok komik bir şekilde ertesi gün öğlen alıcısına (Ankara) kavuştu, geriye kalanlar kara delikte kayboldu. Bana yazılanlardan da tek bir tane bile girmedi posta kutuma. O nedenle bu yıl PTT'yi protesto ediyor ve kart göndermekten vaz geçiyorum. Lakin severim ben bu kartlaşma olayını, o yüzden şöyle bir yöntem planladım. Maillerimiz sağ olsun. Kendi çektiğim fotoğrafları, yılbaşı kutlaması notlarıyla, kartpostal niyetine arzu eden dostların mail adreslerine yollayacağım. Eğer benden bir "mailpostal" almak isterseniz yorum kısmına mail adresinizi yazınız, onaylamayacağım için burada görünmeyecek, sadece ben not alacağım. Haydi bakalım, nasıl olacak deneyelim bu yıl...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQnU2DpR3AuD-poikgCwLKEwGMnJPhlNEE-Aa2yGpbZuNFjzm7IRoS8coATq4Rz3nlymiisivBpDhDB8bCSEFPnDSryQvPM65WX_NkJK14T0M6Rknh1jxEDJNtMSQWBlwLLQG7-bbAme6ltUg4AAeXxwbp-om-9wEsTrowJQAOiNUNOUGS52HlIfGZKhid/s341/5d37509b62e2b27994b12125d0b41ed7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="341" data-original-width="241" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQnU2DpR3AuD-poikgCwLKEwGMnJPhlNEE-Aa2yGpbZuNFjzm7IRoS8coATq4Rz3nlymiisivBpDhDB8bCSEFPnDSryQvPM65WX_NkJK14T0M6Rknh1jxEDJNtMSQWBlwLLQG7-bbAme6ltUg4AAeXxwbp-om-9wEsTrowJQAOiNUNOUGS52HlIfGZKhid/w283-h400/5d37509b62e2b27994b12125d0b41ed7.jpg" width="283" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Şunu hatırlayan vardır sanırım, benim ilk gençliğimin en rağbet gören kartpostallarından biriydi.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div style="text-align: justify;">Hastane kapısı aşındırmak dışında iki film izledim MUBİ'de, bir Ürdün yapımı olan "İnşallah Erkek Olur" ve Fransız yapımı "Saint Omer". İkisi de gayet güzeldi. Storytel'de Hakan Bıçakçı'dan "Apartman Boşluğu"nu dinledim, biraz fantastikti ama sıkmadı. Şu an şahane bir seslendirme ile (Erdem Akakçe) Kemal Tahir'in "Bir Mülkiyet Kalesi"ni dinlemekteyim ve çok beğenmekteyim. Kendi hayatından izler taşımakta imiş. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ayrıca büyük bir iştahla kitap okumaktayım. Umut'un hoşuna gitsin diye minik bir ağaç süsledim ama ışığımız yok, en kısa zamanda temin edeceğim, Umut Efendi 4 yaşına girdi, kendisine biri minimal, diğeri biraz daha kalabalık iki adet doğum günü partisi yaptık. İlk kez bu yıl doğum günü olayına uyandı, neredeyse saat başı "Başka hediye yok mu?" diye sordu 😀 Çok yaşasın, güzel yaşasın tüm çocuklarla birlikte.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Bugünlük bu kadar, mailpostal için adreslerinizi bekliyorum, kalın sağlıcakla...</div><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p></div>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-30599255363946678522023-12-07T17:30:00.005+03:002023-12-11T20:54:25.308+03:00BİR GÜNÜN SONUNDA NERGİS / 7 ARALIK<p style="text-align: justify;">Hellö sevgili takipçilerim,</p><p style="text-align: justify;">Kasım ayı giderayak son çelmesini de takıp gitti. Kendisiyle bir dahaki Kasım'a kadar küsüm, umarım affettirir. Sol bacağımda, dizimin biraz altında çocukluğumdan beri benimle yaşayan minik bir çıkıntı vardı, ben desem ben değil, siğil desem siğil değil, üstü nasır tutmuş sivilce benzeri bir şey, çoğu zaman varlığını bile hatırlamazdım. İki yıl önce diz protezi ameliyatımdan bir süre sonra hallenmeye başladı. Önce biraz içeri çöktü, sonra sıkılıp tekrar dışarı çıktı, Afrika ülkelerinden oturma izni almış olsa gerek ki rengi karardı ve boy attı, serpildi. Önceleri pek aldırmadım, protezi kıskandı bu, ilgi çekmeye çalışıyor dedim, gözüme çarpmadıkça yok saydım, sonra hafiften takılmaya başladım, ara sıra "Derdin ne senin?" diye sorsam da cevap alamıyordum. Zaman geçtikçe evham yapmaya başladım ve en sonunda korkunun ecele faydası yok diyerek Bilge'nin Annesi'nin de teşvikiyle bir cerraha başvurdum, sağ olsun Sevdacım bana eşlik etti. Doktor baktı ve bingo! "Bunu çıkarıp patolojiye yollamamız lazım" dedi. Vay başıma gelenler, dünyada en korktuğum merci patolojidir dostlar. Şöyle de bir ruh halim vardır ki tırsarak gittiğim doktor seni pres makinesine koyup suyunu çıkaracağız dese an itibariyle en metin halime dönerim. Yeter ki elime patoloji raporu vermesinler. Lakin çare yok, "Ee, ne zaman çıkaracağız arkadaşı?" dedim, "Uygunsanız hemen" dedi. Uygunum, hem de nasıl uygunum, bir gün bekle desen işte o zaman şirazeden çıkarım, yeter ki akabinde ve detayında olsun. Önce gittik, ameliyathaneyi ayarlattık, sonra muhasebeye gidip paraları bayıldık. Sevda ile yaptığımız tüm şaklabanlıklara rağmen görevli bağyan bir kuruş inmedi. Derken hemşireler üşüştü başıma, oda açtılar, 2024 model yeni ameliyathane giysisi takdim ettiler. Kendisi şort, üst gömlek, bone ve bir çift de terlikten ibaretti, haliyle rengi de ameliyathane yeşili idi. Giysilerimi kuşandım, takılarımı Sevda'ya emanet ettim, gelişimle hazır oluşum arası yarım saat sürmeden kesilmek için beklemeye başladım. Derken hemşirenin biri kapıdan başını uzatıp "Hangi bölge?" diye sordu. Tam "Küçükesat" diyecektim ki Sevda benden önce davranıp "Bacak" dedi de rezil olmaktan kıl payı kurtuldum. Tabii bunun üzerine o kadar çok güldük ki bir başka hemşire gelip "Ay ne tatlısınız şen dullar" demez mi? Deli mi ne kadın, ayaküstü bizim kocaları postaladı öbür tarafa, ağzını hayıra aç yahu 😃</p><p style="text-align: justify;">Derken efendim tekerlekli sandalyeye taht misali yerleşip buz gibi ameliyathaneye alındım. Giysilerimle uyumlu masaya yatırıldım ve operasyon başladı. Esasen görmeyeyim diye semer koydular ama tepedeki ışığın aynalı çerçevesine tüm işlem yansıyordu. Haliyle bakmadım, mazoşist miyim ben? Sadece onlar dikiş atarken ben de bir göz attım, o kadar. Kolumda saat olmadığından bakamadım ama takriben yarım saat sonra işlem tamamdı, odaya çıkarıldım, doktoru beklemem söylendi. Lakin bekle bekle gelmez. Sonrasında haberi geldi, gidebilirmişim. Ben yine de emin olamadım odasına uğrayıp ağrı kesici ya da antibiyotik sordum, gerek yok dedi. Bir hafta sonra kontrola, on gün sonra dikiş aldırmaya gelmem söylendi, ayrıldık binadan. Sonra Sevdacımla hemen yakındaki restorana gidip kendimize operasyon sonrası ziyafeti çektik, afiyetimiz olsun. </p><p style="text-align: justify;">Bugün bir hafta doldu dostlar, ilk iki günkü ciddi ağrı dışında pek sıkıntı olmadı, altı adet dikişim vardı, bugün üçünü aldı doktor. Patoloji raporu da temiz çıktı. Aldım ama bakmadım, doğrudan doktora verdim. Dün bir twit okumuştum, "Doktor kan tahlili istedi, sonucuna Google'dan baktım, kendime kanser, anemi ve tüberküloz teşhisi koydum. Doktor baktı bir şeyin yok dedi" yazıyordu. O hesap neme lazım, ben teşhis koyacağıma doktor koysun. Zaten baksam da bir şey göremeyecekmişim, yazıcı sonucu basmamış 😃 Doktor kendi bilgisayarından baktı. Kalan dikişleri pazartesi aldıracağım. Böylece diz üstü lipom operasyonundan kalma 5 santimlik dikiş, dizde protez ameliyatından kalma 20 santimlik dikiş ve diz altındaki kaç santim olacağını şimdiden bilemeyeceğim dikişle zavallı sol bacağım örnek bezine dönmüş olacak. Örnek bezi bilir misiniz? İlkokulda Aile Bilgisi dersinde yapardık, Böyle beyaz bir kumaş parçası aldırırlardı bize. Önce köşe yapmayı öğretirler, sonra antika kenarlara. Boş kalan yerlerde teyel, bol teyel, düz dikiş, iğne ardı, muhtelif nakışlar ve yama yapma eğitimi verirlerdi. İşte o envai çeşit dikiş örneği olan kumaşı adı örnek bezi idi, fark yok pek anlayacağınız üzere. </p><p style="text-align: justify;">Evet, bugün iç rahatlatacak sonucu alınca rotayı ATO'daki "Ankara Kitap Fuarı"na kırdık. Çok kalabalıktı, ortalık öğrenci kaynıyordu, dakika başı anons geçilip okullar otobüslerine davet ediliyordu ve ne yazık ki başkente yakışacak kadar tanınmış yayınevi standı yoktu. Önce sahafları dolaştık, sonra birkaç bildik yayınevine bakındık. Gitmişken bazı kitaplar edindim elbet ama internetten şaşmamaya karar verdim.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCUSA8znMb4T08B7hPxZE3leBkk63lc6IKHIMzzko0y51fCwv5loqO97TrpdHdKZWdBgB7xF4B9R2wafYjF4shBShab3WmVhHW6cbDda9G3nTDDx2N8aULz1Q7s6TeEpbvTE8i5FzYD4NrHksZ0DSXpXuSdrdu800cjDwQf92nnF5liybO0v2rGAvQrOoQ/s1009/467a4004-853e-4a09-8e5a-ab77bdd620b9.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1009" data-original-width="700" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCUSA8znMb4T08B7hPxZE3leBkk63lc6IKHIMzzko0y51fCwv5loqO97TrpdHdKZWdBgB7xF4B9R2wafYjF4shBShab3WmVhHW6cbDda9G3nTDDx2N8aULz1Q7s6TeEpbvTE8i5FzYD4NrHksZ0DSXpXuSdrdu800cjDwQf92nnF5liybO0v2rGAvQrOoQ/w278-h400/467a4004-853e-4a09-8e5a-ab77bdd620b9.jpg" width="278" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg27ime-xDfRMIV6wNwfDrvTt3lPPI7yXRXRzVTd0Vp2RT5JH3D7OgWonKot0pSlzm46EGdZh1ZDWqOTePfxTzA6j-95z86JSRWCLS-VT9-C7xcWUrKK1xLTzU7yjs9ccbEYYiWgmg73hBoihC1GOndElN5xtzKi1ONWNzJnvmzDc_4gpN_jfmodx9VOQJ/s933/fcd616d5-b4b6-4bfe-b6c6-8c531ac7e5a9.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="933" data-original-width="700" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg27ime-xDfRMIV6wNwfDrvTt3lPPI7yXRXRzVTd0Vp2RT5JH3D7OgWonKot0pSlzm46EGdZh1ZDWqOTePfxTzA6j-95z86JSRWCLS-VT9-C7xcWUrKK1xLTzU7yjs9ccbEYYiWgmg73hBoihC1GOndElN5xtzKi1ONWNzJnvmzDc_4gpN_jfmodx9VOQJ/w300-h400/fcd616d5-b4b6-4bfe-b6c6-8c531ac7e5a9.jpg" width="300" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkpP6k-lKkQ7pQn7R7xSosHqbJ79tFfuf4XXO7LcJKiJLiMX8I9v-DJ3LVqaiUptSA7-GssHLPw7tFLsykCfu_bXGb2KsMWpKOcPIVVPY3nGyzW2hHrEwhl4u5ylThp4V1A7YMdSlXDHF39fDgY8jgKwBbwI3rGEh0aVzaWvttnaSioHvtXEsjcfggQFXX/s921/10288221-09a9-4f8c-8263-431263598dbb.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="921" data-original-width="900" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkpP6k-lKkQ7pQn7R7xSosHqbJ79tFfuf4XXO7LcJKiJLiMX8I9v-DJ3LVqaiUptSA7-GssHLPw7tFLsykCfu_bXGb2KsMWpKOcPIVVPY3nGyzW2hHrEwhl4u5ylThp4V1A7YMdSlXDHF39fDgY8jgKwBbwI3rGEh0aVzaWvttnaSioHvtXEsjcfggQFXX/w391-h400/10288221-09a9-4f8c-8263-431263598dbb.jpg" width="391" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Ve eve dönerken kendime günün anlam ve önemine binaen yılın ilk nergislerini aldım. Daha doğrusu bolca yaprak ve iki gelin teliyle soslanmış üç sap nergis aldım diyeyim. Olsun varsın nergis başlı başına mutluluktur...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8mIKzP79agurg-errE2ySdoiCBR5YNaVx9hCAUS7xEnpbYdWOIqapn14ROrQsqWoIhy-Wfi2q-iTi7nHtSlWS5WqFO-IQDsMaKMTbsgYgYduyRrLJIStamgr1wcyhRVrcyzwQYV39iuT79I68_IfP6XqJ4TP7Py92Bj04A5K0is4Sm0peN2qGWk4ZZq9x/s921/56e0410b-6efb-44fc-a076-3c570eb6429f.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="921" data-original-width="900" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8mIKzP79agurg-errE2ySdoiCBR5YNaVx9hCAUS7xEnpbYdWOIqapn14ROrQsqWoIhy-Wfi2q-iTi7nHtSlWS5WqFO-IQDsMaKMTbsgYgYduyRrLJIStamgr1wcyhRVrcyzwQYV39iuT79I68_IfP6XqJ4TP7Py92Bj04A5K0is4Sm0peN2qGWk4ZZq9x/w391-h400/56e0410b-6efb-44fc-a076-3c570eb6429f.jpg" width="391" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com38tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-73397557907306494072023-12-01T19:43:00.001+03:002023-12-01T19:43:05.490+03:00KASIM OKUMALARI / 1 ARALIK<p style="text-align: justify;">Neredeyse tamamı hastalıkla geçen Kasım ayı bu hastalıklar nedeniyle kitap sayısı bakımından verimli oldu. Hem dinledim, hem okudum, hemi de yazdım, pis hastalık senden bezdim 😃</p><p style="text-align: justify;">Sondan başlayalım, siz benim dün Şenlik Blog'da yayınlanan yazımı okudunuz mu bakiiim 😃 Okumadıysanız linki veriyorum, bence çok eğleneceksiniz.</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://senlik.org/2023/11/anneannemin-hic-gerceklesmeyen-uc-olumu/"><b><span style="color: #cc0000;">Burayı tıklayınız lütfen</span></b></a></p><p style="text-align: justify;">Gelelim okuduklarıma:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwWPjF7mNiO9DSXYbwlx_TRLHDv3fD8SVul2xaa4IIRjmZxwBoJMNCO59rOoJLc9PwQ4d9SEaJ_VDjLFNZ6YWiytNBSA4jitOHjRk4n3eFVdGdtaMD6UUNQ6ozr1I_kTUiPd1XrrJXtwMiy8FJlYJHM5U7deWHr1ny0jmyRW1CMx4dDPgca2i3uW2uqxij/s1060/1-tile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="473" data-original-width="1060" height="286" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwWPjF7mNiO9DSXYbwlx_TRLHDv3fD8SVul2xaa4IIRjmZxwBoJMNCO59rOoJLc9PwQ4d9SEaJ_VDjLFNZ6YWiytNBSA4jitOHjRk4n3eFVdGdtaMD6UUNQ6ozr1I_kTUiPd1XrrJXtwMiy8FJlYJHM5U7deWHr1ny0jmyRW1CMx4dDPgca2i3uW2uqxij/w640-h286/1-tile.jpg" width="640" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Evet, 14 kitapla son ayların rekorunu kırdım. </p><p style="text-align: justify;">-<b>"Ağaçlar" </b>bir polisiye idi, değişik türden bir polisiye. Missisipi eyaletinde, küçük bir kasabada bir seri cinayet baş gösterir. Her seferinde öldürülen bir beyazın yanında önceden ölmüş siyahi bir erkek ceset bulunur. İşin içine başka eyaletlerin emniyet görevlileri, hatta FBI karışır, olaylar böylece sürer gider. Ben severek okudum, zamanında ödüllere de aday gösterilmiş bir kitap, polisiye seviyorsanız okuyun derim. </p><p style="text-align: justify;">-Murathan Mungan'ın son kitabı <b>"995 km"</b> açıkçası okurken beni epey ürküttü. 90'ların Türkiye'sinde Diyarbakır'dan Alanya'ya uzanan 995 km'lik yol boyunca örülen karışık ağlar. Finali biraz aceleye gelmiş olsa da sıkı bir inceleme yapmış yazar. İlginç ve okunası...</p><p style="text-align: justify;">-<b>"Sicilya Aslanları"</b> kuşaklara yayılan bir aile hikayesi, tam sevdiğim türden. Sicilyalı baharat tüccarı Fiori ailesinin kuşaklara yayılan yükselişini anlatmış yazar Stefania Auci. Kitabın devamı gelecek. Eren Cendey'in güzel çevirisiyle severek okuduğum.</p><p style="text-align: justify;">-Bu ay epeyce polisiye okudum, hastalık esnasında en rahat okunacak tür polisiyedir sanırım. <b>"Karanlık</b> <b>Yüz"</b> bir kuzey polisiyesi. İsveç'te hayli soğuk bir gecede yaşlı bir çift öldürülür ve çiftin kadın olanının ölürken ağzından çıkan bir sözcüğün peşine düşerek katili bulmaya çalışır dedektifimiz Komiser Wallander. Ortalama diyelim...</p><p style="text-align: justify;">-<b>"Üç Kadın"</b> epeydir kitaplıkta okunmayı bekliyordu, kısmet Kasım ayına imiş. Robert Musil üç ayrı bölümde, üç ayrı kadına anlatmış. Çeviriden mi kaynaklı bilemedim ama okunması biraz tırtıklı geldi bana (bu benim akmayan okumalar için kullandığım deyim 😊).</p><p style="text-align: justify;">-Ve yine bir polisiye <b>"Buz Evi"</b>. Üç kadının ayrı bölümlerde birlikte yaşadığı bir malikanenin eskiden buz stoklamak amacıyla kullanılan deposunda çürümeye yüz tutmuş bir ceset bulunur. Kadınlar çevre halkı olarak dışlanmakta, evin asıl sahibi ise zamanında kocasını öldürmekle suçlanmaktadır. Cesedin bulunmasından sonra bu konu yeniden gündeme gelir ve olaylar birbirini izler. Devamını merak eden alıp okur 😃</p><p style="text-align: justify;">-Talin Azar'ın birkaç yıl önce "Kuklacı" isimli kitabını okumuştum. Şubat'taki Hatay depreminden sonra İskenderun'da, daha doğrusu Arsuz'da geçen bu kitap ilgimi çekti. Gerçek bir olaya dayanıyor <b>"Ev-İskenderun Sancağı 1934"</b>. Hatay'ın henüz Türk topraklarına katılmadan, kozmopolit bir halka ev sahipliği yaptığı yılları ve o yıllarda geçen ilginç bir aşk öyküsünü okumak iyi geldi. </p><p style="text-align: justify;">-Özlen Alpaslan'ın <b>"Mahalle"</b>si sevimli, aynı zamanda da önemli toplumsal olaylara parmak basan bir kitap. Her öykü bir yemek adı taşıyor. Kuzguncuk'ta bir cafe işleten Füruzan'ın ağzından okuyoruz öyküleri. Dükkanına gelen her arkadaşına bir yemek sunuyor ve o yemeğin tarifini verirken konuyu yakınlarda gerçekleşen ve ses getiren toplumsal bir olaya bağlıyor. İşin içinde bir de kayıp arkadaş var. Finali Yeşilçam filmi tadında olmasaydı daha etkili olacağını düşünmekteyim. </p><p style="text-align: justify;">-<b>"Anadolu'da Bir Devrimci Prenses"</b> gerçek bir insanı, Prenses Cristina Trivulzio Belgiojoso'yu anlatıyor. <span style="color: #1e1915;"><span style="background-color: white;"><span style="font-family: Proxima Nova, Montserrat, Arial, sans-serif;"> </span><span style="font-family: inherit;">1800'lü yıllarda ülkesi İtalya'dan kaçarak Osmanlı'ya yerleşen kadının yaşam öyküsünü yazmış Zeynep Oral ama tahminimin aksine çok sıkıldım okurken.</span></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #1e1915;"><span style="background-color: white;"><span style="font-family: inherit;">-Yine bir polisiye, yeni bir polisiye, daha dumanı üstünde. Algan Sezgintüredi'nin "Katil" serisini çok severek okumuştum, derken emekli bir komiser ile birleşerek, muhtemelen gerçek olaylardan da esinlenerek <b>"Kavgaz"</b>serisi başlattı. Komiser Mutlu Kavgaz'ın önce "Çantacı" macerasını okumuştuk, bu kez daha marjinal sularda dolaşan <b>"Pilot"</b> ile ikinci kitabına kavuştuk. En sevdiğim yerli polisiye yazarının bu kitabı da çok güzeldi, okuyun derim, hatta okumadıysanız ilkini de okuyun...</span></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #1e1915;"><span style="background-color: white;"><span style="font-family: inherit;">-<b>"Avare Adımlarla Eskişehir"</b>i bu yaz günübirlik Eskişehir gezimizde Adımlar Kitabevi'nden almıştım, konsepte çok uygun oldu. Kitabı okurken şehrin gide gele iyice öğrendiğim yerlerinde tekrar gezinirken, bilmediğim yerlerini de bir dahaki gidişim için listeledim. </span></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #1e1915;"><span style="background-color: white;"><span style="font-family: inherit;"><b>-"Bu Şehrin Mutfaklarında Bıçak Yok" </b>Suriyeli bir yazarın, Halid Halife'nin anlattığı bir aile hikayesi. Tipik bir Ortadoğu öyküsü, haliyle pek parlak bir hayat da değil. Sakat doğup erken ölen Suat'ın ardından dünyaya gelen ikinci oğulun ağzından okuyoruz terk edip giden babanın, iki arada bir derede annenin, çılgın kız kardeşin, gay dayının ve dayıyla birlikte müzik yapan küçük erkek kardeşin öykülerini. Hiçbiri iç açıcı değil haliyle, insanın ruhu daralsa da, çoğu toplumsal olaya uzaktan şahit olsak da Suriyeli bir yazarı okumak ufuk açıcı oldu</span></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #1e1915;"><span style="background-color: white;"><span style="font-family: inherit;">-<b>"Bir Avazda"</b>, Rita Ender'in farklı yaşlardan, farklı şehirlerden, farklı mesleklerden birçok kadının doğum öykülerini onlarla yaptığı söyleşilerle topladığı bir kitap. Herkesin hamilelik ve doğum hikayesi kendine özgü ama hepsinde de mutlaka bir ya da birkaç ortak nokta bulmak mümkün. </span></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #1e1915;"><span style="background-color: white;"><span style="font-family: inherit;">-<b>"Sepya"</b>nın Yitik Ülke Yayınları'ndan çıkan ilk baskısını çok beğenerek okumuştum. Hâl böyle olunca genişletilmiş yeni baskıyı da edindim ve onu da severek okudum. Yazar çeşitli yerlerden temin ettiği sahipsiz eski fotoğraflara öyküler uydurmuş ve çok hoş şeyler çıkmış ortaya. </span></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #1e1915;"><span style="background-color: white;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #1e1915;"><span style="background-color: white;"><span style="font-family: inherit;">Gelelim dinlediklerime:</span></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #1e1915;"><span style="background-color: white;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #1e1915;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwAA8E8aHRTIvxgwblO0-AU2VWvU0pESZMm4or_ipmBRSSNedO9-2xKtoaQNnj9QWS0m9O0qFBDHLD-2vs09Epo5uNdZAxIVnh8Z6zWA8BGW2j91SxySlvJPbGjyFvsm58dXEjSjnSXuW8lcfUBmVRG1nPU5mm56As2ImL8GHCahx26Fl7ovmwT8oNvf6g/s1102/murat%20%C3%B6zgen-tile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="180" data-original-width="1102" height="104" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwAA8E8aHRTIvxgwblO0-AU2VWvU0pESZMm4or_ipmBRSSNedO9-2xKtoaQNnj9QWS0m9O0qFBDHLD-2vs09Epo5uNdZAxIVnh8Z6zWA8BGW2j91SxySlvJPbGjyFvsm58dXEjSjnSXuW8lcfUBmVRG1nPU5mm56As2ImL8GHCahx26Fl7ovmwT8oNvf6g/w640-h104/murat%20%C3%B6zgen-tile.jpg" width="640" /></a></span></div><span style="color: #1e1915;"><br /><span style="font-family: inherit;">-Bu ayın yıldızı Julian Barnes oldu, Storytel'de seslendirilmiş ne kadar kitabı varsa dinledim. İşe <b>"Flaubert'in Papağanı"</b> ile başladım. Murat Özgen'in seslendirdiği kitap yazar Gustav Flaubert'in hayatını konu edinmişti, ona ait pek çok ilginç anekdot ve Madam Bovary'nin yazılışını etkileyen olaylar da kitapta yer almakta idi. Hayli uzun olmasına rağmen zevkle dinledim...</span></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #1e1915;"><span style="background-color: white;"><span style="font-family: inherit;">-"Flaubert'in Papağanı"nı dinleyince yıllar önce Yenimahalle İlçe Halk Kütüphanesi'nden alıp okuduğum ve o kadar erken yaşta muhtemelen çok da bir şey anlamadığım <b>"Madam Bovary"</b>yi dinlemek şart oldu. Bazı kitaplar belirli bir olgunluğa gelmeden okunmamalı diyorum ve Madam Bovary'nin de gerçekten bir başyapıt olduğunu düşünüyorum. Aysun Topar'ın seslendirmesi oldukça iyiydi. </span></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #1e1915;"><span style="background-color: white;"><span style="font-family: inherit;">-Bovary Hanım'ı ebedi istirahatgahına yerleştirdikten sonra tekrar Julian Barnes'e dönüp <b>"Bir Son</b> <b>Duygusu"</b>nu dinledim bu kez. Turan Günay'ın seslendirdiği, kahramanı Tony Webster, eski kız arkadaşı Veronica ve artık aralarında olmayan çocukluk arkadaşı Adrian Finn arasında geçen, anımsamalarla kurgulanmış bir öykü. Çok beğenerek dinlediğimi belirteyim. </span></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #1e1915;"><span style="background-color: white;"><span style="font-family: inherit;">-Barış Özgenç'in seslendirdiği <b>"On Buçuk Bölümde Dünya Tarihi"</b> Julian Barnes'in zekasının tipik bir örneği. Nuh Tufanı'ndan başlayıp tahta kurtlarını metafor alarak değişik bir tarih anlatısı kurgulamış okuyanlarına ve tabii ki biz dinleyenlerine. Hayranlıkla dinledim. Elbette ki Barnes'in kitapları öyle su gibi akan, kolay kitaplar değil ama her biri birer hazine.</span></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #1e1915;"><span style="background-color: white;"><span style="font-family: inherit;">-<b>"Metroland"</b> İngiliz taşrasında yaşayan iki genç arkadaşın, Toni ve Christopher'in büyüme sancılarının demiryolu metaforuyla sunan bir kitap. Barnes'in çoğu kitabı gibi felsefi metinlere yer veren bir dinleme id</span></span></span><span style="background-color: white; color: #1e1915; font-family: inherit;">i, yine Turan Günay'dan dinledim. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #1e1915; font-family: inherit;">-Ve son olarak bu ay dinlediğim son Julian Barnes kitabı olan <b>"Elizabeth Finch"</b>. Muhtemelen yazarın hayatından da izler taşıyan kitapta kahramanımız Neil katıldığı bir kursta Elizabeth Finch'in öğrencisi olur ve onunla hayat boyu arkadaşlığını devam ettirir. Öğretmen ölümünden sonra bazı evraklarını Neil'e vasiyet eder ve kahramanımız Finch'in yolunda ilerlemeyi sürdürür. Oldukça ağır bir kitaptı, daha ziyade felsefe ve tarih ağırlıklı bir dinleme oldu, Cemil Büyükdöğerli başarılı bir seslendirme yapmıştı. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #1e1915; font-family: inherit;">-Bu ay dinlediğim son kitap ise Sudanlı yazar Tayeb Salih'in <b>"Kuzeye Göç Mevsimi"</b> oldu. Emre Melemez'in seslendirdiği kitap yurdışında öğretim görüp kendi köyüne dönen anlatıcının köyde tanıştığı şair ve akademisyen Mustafa Said ile karısı Hasna'nın, gerçek anlamda ise yoksul ve tutucu Sudan'ın hikayesi. Finaliyle iç burkuyor...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #1e1915; font-family: inherit;">Yılın son ayında yeni kitaplarla buluşmak dileğiyle hoşçakalın...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #1e1915; font-family: inherit;"><b>Not: O kadar uzun yazdım ki okuyamayacağım, hatalar varsa hoşgörün...</b></span></p>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-5768268801003012133.post-28694968155121298662023-11-29T12:20:00.005+03:002023-11-29T12:22:32.918+03:00KASIM RAPORU / 29 KASIM<p style="text-align: justify;">Kasım ayını hiç sevmem. Kişiselleştirirsem bana bodrum katındaki tozlu ve loş bir odada, emekli olana kadar güneş yüzü görmeden çalışan, benzi soluk, asık suratlı, dirseklerine gelen beyaz kolluklar takmış, aksi mi aksi bir arşiv görevlisini çağrıştırır. Bu yıl anladım ki hislerimiz karşılıklı imiş, o da beni sevmiyormuş. Oysa her şey iyi başlamıştı. "Kuru Otlar Üzerine" ile bozduğum sinema orucumu Ankara Film Festivali kapsamında izlediğim şu dört film ile iyice boşlamıştım:</p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDOYIqJ2U4sMOoFdOgSPI8NDb8X-LWWkuPPFeO76Qri7XbZPLgiaTWy_muUeCw_BojCI3VEPqkxItd-eFi7KTt9aLsmd-PYoGdksOXDHrLnH_3cz0w1uBI_Ppmth2azVsl_9SPz70Y3mxphWTkYVQY4-mdBEIKpoEZGisuWs15yFvb2nhVRe4HSugDut3L/s974/1-KAYIP%20%C3%9CLKE-B%C3%9CY%C3%9CL%C3%9C%20FENER%20(AFF)-tile.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="974" data-original-width="748" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDOYIqJ2U4sMOoFdOgSPI8NDb8X-LWWkuPPFeO76Qri7XbZPLgiaTWy_muUeCw_BojCI3VEPqkxItd-eFi7KTt9aLsmd-PYoGdksOXDHrLnH_3cz0w1uBI_Ppmth2azVsl_9SPz70Y3mxphWTkYVQY4-mdBEIKpoEZGisuWs15yFvb2nhVRe4HSugDut3L/w308-h400/1-KAYIP%20%C3%9CLKE-B%C3%9CY%C3%9CL%C3%9C%20FENER%20(AFF)-tile.jpg" width="308" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Sonra hain Kasım devreye girdi, biletini aldığım 5. filme gitmek niyetiyle uyandığım sabah yataktan kalkamadım. Ertesi gün korku dağları bekler hesabıyla ağrı-sızı ve tüm idrak yollarım tıkanmış olarak geçirdiğim uykusuz, berbat bir geceden sonra soluğu aile hekiminde aldım. Aslında başka ailelerin hekimi, benimki Antalya'da kaldı, üvey hekimlerle idare ediyoruz. Tıpkı Ankara gibi iyi kalpli bir üvey ana idi üvey hekim, yatıştırdı beni, ilaçlar yazdı ve yolladı. Hapları yuttuk, kış çayları içtik, vitamin aldık, bir hafta sonra biraz toparlanmıştım. Daha önceki postlarda yazdığım gibi araya bir tiyatro ve bir bale bile sıkıştırdım. Haftanın sonunda ise Kasım "Nihoho, intikam soğuk yenen bir yemektir, sen beni sevmez misin?" diyerek ikinci kez yaptı yapacağını, tansiyonum fırladı. Bir süredir hafif bir beta-bloker kullanıyordum ve tansiyonumun yükseldiği de onca yılda taş çatlasa 2-3 seferi geçmezdi ki pek dişe dokunacak bir yükseklik olmaz, biraz dikkatle kısa sürede normale dönerdi. Böylesini ilk kez görüyordum. Gün boyu çeşitli çabalarla düşürmeye çalıştımsa da giderek yükselince soluğu acilde aldım. Eve yakın diye ilk gittiğim acil özel bir hastanenindi ve hayli yüklü bir ücret talep edilip üstüne bir de tetkiklerden ekstra para alınacağı söylenince rotayı üniversite hastanesine kırdık. Nispeten tenhaydı, hemen tansiyon, nabız ve satürasyon bakıldı, beklemem söylendi. Çok geçmeden çağrıldım, yüksek tansiyonda yapılması gereken "parmağımı takip et", "elimi sık", "ayağıma bas", "ışığı takip et" türü ilk muayenem sürerken yan tarafta bir vaveyla koptu. Herkes oraya koşturdu. Meğer acile gelenlerden biri vefat etmiş. Ortalık karıştı, insan böyle ortamlarda daha da fena oluyor. Bağıran, ağlayan, fenalaşanları görünce kendini unutuyorsun ama bu arada tansiyonun daha da yükseliyor. Ortam biraz yatışınca iki dil altı ve bir iğne ile bir süre daha bekletildim. Sonra tansiyonunuz düşme eğiliminde denilerek eve yollandım. Lakin hastanedeki hesap eve uymadı, tansiyon düşmediği gibi yükselmeye devam etti. Hastaneye, doktora gitmeyi hiç sevmeyen ben paşa paşa randevu alıp Kardiyoloji'nin yolunu tuttum. Dünya kadar tetkik, tahlil yapıldı, bir kısmının sonucunu anında öğrendim, diğerleri ertesi güne kaldı. Ertesi günkü dr görüşmesinde tetkiklerde endişe edecek önemli bir durum görülmedi. Yeni bir ilaç eklenmesine karar verildi ve bir hafta sonra görüşmek üzere vedalaştım doktorumla. Tansiyon 3. günde normale döndü ve fakat benim kafa normale dönmedi. Bir hafta boyunca gece-gündüz içmiş gibiydim. Şimdilerde biraz toparladım, tansiyon benden korktu. Dün son kontrole gidip doktordan yıldızlı pekiyi aldım, ardından da Ankara sokaklarında biraz dolaştım kaç gündür yüzünü göstermeyen güneşten yararlanıp. </div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsk_kPEmCuao9EAYZ2k0yaL6z4X6st7J-VahDIjAst3WVmvDgL1T1wPjAQe7botB5lVP9_PoYDjXJJQs2qorlu-bZGYGqVj7WZBfsmg5HkR83oN0B8mdQ0d5vq-ueHIWH3ObdWnK3kl4L76CoS7N6S3x-e37vFdwv97KycRkRX_MzPyQPln5-Wt49cnayi/s981/094cf5c9-63f9-4dd3-89e2-a86f2d64ed71.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="981" data-original-width="748" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsk_kPEmCuao9EAYZ2k0yaL6z4X6st7J-VahDIjAst3WVmvDgL1T1wPjAQe7botB5lVP9_PoYDjXJJQs2qorlu-bZGYGqVj7WZBfsmg5HkR83oN0B8mdQ0d5vq-ueHIWH3ObdWnK3kl4L76CoS7N6S3x-e37vFdwv97KycRkRX_MzPyQPln5-Wt49cnayi/w488-h640/094cf5c9-63f9-4dd3-89e2-a86f2d64ed71.jpg" width="488" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Ankara'nın en sevdiğim caddelerinden "Kumrular" ve Adnan Ötüken İl Halk Kütüphanesi. Kumrular'ın asırlık çınarları yapraklarını dökmekte. Arka planda yıkılmaktan kıl payı kurtulan Saraçoğlu Evleri'nin restorasyonu sürüyor. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiayRYRPahC1PF5rvZSyr_6TJU07TrFZpR9GGqnbyeVlYedri5EiQXGG2cMrL9lhu2paLmItmYyceolX0xTeeNgOWPfrBWNAI6-xmPsq8FYgIkkZyxeWSM2LAFejyCzWxQSFi2HY0JX4Rc2baAxlOw9Ezh8pp_XomWaaB5_wx0QBBJvhz4vWS2Gcz3v4lGl/s981/a64258af-3908-40d6-a7ec-b4f1879e43e5.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="981" data-original-width="748" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiayRYRPahC1PF5rvZSyr_6TJU07TrFZpR9GGqnbyeVlYedri5EiQXGG2cMrL9lhu2paLmItmYyceolX0xTeeNgOWPfrBWNAI6-xmPsq8FYgIkkZyxeWSM2LAFejyCzWxQSFi2HY0JX4Rc2baAxlOw9Ezh8pp_XomWaaB5_wx0QBBJvhz4vWS2Gcz3v4lGl/w488-h640/a64258af-3908-40d6-a7ec-b4f1879e43e5.jpg" width="488" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK4-jw6jruoYuGx3JUXUueB09nYm3VM6iD7XzXoLx14yxODum7RNVBPjaUrTT3HYhyphenhyphennY5ZKIcCIJ_HUKjcjgge46F-ob4vlzhkEpb9XFGf6RMsO7gRcXMxNCfv2U75j06W-EQUeIOl7Msd7KAyqzoh-eLgQliklXQxNW0B91vE4pQY4Sgt8exPUc65SHcq/s981/075f4b97-98cc-4747-8c51-c0bc5aa848fd.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="981" data-original-width="748" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK4-jw6jruoYuGx3JUXUueB09nYm3VM6iD7XzXoLx14yxODum7RNVBPjaUrTT3HYhyphenhyphennY5ZKIcCIJ_HUKjcjgge46F-ob4vlzhkEpb9XFGf6RMsO7gRcXMxNCfv2U75j06W-EQUeIOl7Msd7KAyqzoh-eLgQliklXQxNW0B91vE4pQY4Sgt8exPUc65SHcq/w488-h640/075f4b97-98cc-4747-8c51-c0bc5aa848fd.jpg" width="488" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Güvenpark'ın güvercinleri. Clemence Holzmeister'ce tasarlanıp Anton Hanak ve Josef Thorak tarafından gerçekleştirilen kabartmalar ve heykellerle pek içli dışlılar, tepelerine edecek kadar 😃</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Yürüyüşün ardından doktordan aldığım yıldızlı pekiyinin şerefine Bilge'nin Annesi ile buluşup uzun uzun sohbet ettik, sefamız olsun, şunu da şuraya bırakayım, zira en çok kendime kendim nazar değdiriyorum, bu aralar ihtiyacım var 🧿 </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Bütün hastalıklara rağmen Kasım sanatsal açıdan verimli bir ay oldu, hasta usta demeden eksik kalmadım. Son katılımım CSO Ada'daki "Bir Garip Orhan Veli" gösterimi oldu. Reha Özcan'ın müthiş oyunculuğu ile şahane iki saat geçirdik. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiICQQjIdmGlMqeSrXvEzDxZTd4vmWGjn-Jv8h9i12cRs103WSGIN_97fUeMHbWcOYnwa-Q1jP0M8sIcXs9AQpUZTFPc0FohZ5fa0jnit_6f95eozkfBFnIy7DIYfQKxoqy5N63FdjavwGPhUQmNylJM6Xa-_7bqbwawmO6AUwjTWqbAkJ-KNNCiesXlZX_/s962/ea87fb47-c3c4-4f7b-b323-f1ee3bdd1386.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="962" data-original-width="962" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiICQQjIdmGlMqeSrXvEzDxZTd4vmWGjn-Jv8h9i12cRs103WSGIN_97fUeMHbWcOYnwa-Q1jP0M8sIcXs9AQpUZTFPc0FohZ5fa0jnit_6f95eozkfBFnIy7DIYfQKxoqy5N63FdjavwGPhUQmNylJM6Xa-_7bqbwawmO6AUwjTWqbAkJ-KNNCiesXlZX_/w400-h400/ea87fb47-c3c4-4f7b-b323-f1ee3bdd1386.jpg" width="400" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Reha Özcan'ı Antalya Devlet Tiyatrosu'nun 1993'teki açılışından beri takip ederim. O yıllarda R. Özcan ve şimdi ünlü olan pek çok oyuncu tiyatromuzun kadrosunda idiler ve şahane oyunlarda rol alıp bize gerçek tiyatronun keyfini yaşatmışlardı. Son yıllarda kadro çok değişti, oyun seçimleri de fazla tat vermiyor ne yazık ki. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Sevimsiz Kasım'ın kıyaklarından biri de bir söyleşi için Ankara'ya gelen Ayşe Başak Kaban ile buluşturması oldu. Söyleşiye katılamasam da bir fincan kahvenin başında şahane bir sohbet gerçekleştirdik. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Gelelim kahvelere, virütik enfeksiyon-ki Covid olduğundan neredeyse eminim-ve tansiyon yüzünden haliyle pek cafe keyfi yapamadık, bunlar da gittiğimiz oyunlar öncesi ya da sonrasında içebildiklerimiz. Olsun bu da bir şeydir. Yılın en pırıltılı ayı gelmek üzere, hevesimizi Aralığa saklarken hepinize sağlıklı günler diliyorum, her şeyin başı o zira. Kitaplar bir dahaki postta yayına girecek...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbTmgMrO2cdIsFEqSoAh03RPRniHdr1VpyMh44lRr_yHAwHciJbedAajKD3l7GX6wGDyF_fab2ICf7rkfpTskhKIlYUe1ruRUXBHhD7_3LyCpd1a-5LohbWu_sFyGYvw1uhs16Gn255lHRz8s8rV5a7Cx46WrjmkVzMOQ9Yt1OQR-gCplpaw9uIkUxlSul/s1046/6466470d-321b-466b-ac69-a8f74f9d9bd3-tile.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="716" data-original-width="1046" height="274" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbTmgMrO2cdIsFEqSoAh03RPRniHdr1VpyMh44lRr_yHAwHciJbedAajKD3l7GX6wGDyF_fab2ICf7rkfpTskhKIlYUe1ruRUXBHhD7_3LyCpd1a-5LohbWu_sFyGYvw1uhs16Gn255lHRz8s8rV5a7Cx46WrjmkVzMOQ9Yt1OQR-gCplpaw9uIkUxlSul/w400-h274/6466470d-321b-466b-ac69-a8f74f9d9bd3-tile.jpg" width="400" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><p style="text-align: justify;"><br /></p>Leylak Dalıhttp://www.blogger.com/profile/16040404971795116558noreply@blogger.com13