İKİDE BİR 1/27 MAYIS

Takipçilerimiz artık biliyor, sevgili Mindmills   yeniayla birlikte peşpeşe blog yazıları yayınlıyor ve takipçileriyle takip ettiklerini de kendisiyle birlikte yazı yayınlamaya davet ediyor. Bu davete koşa koşa icabet edenlerden biri benim malumunuz. İki yeniay dönemi her gün yazdık, bu kez blog sahiplerini zora sokmamak ve yeniayın İkizler burcunda olması adına iki günde bir yazı yayınlama kararı aldı, pek de güzel oldu, ben başlıyorum. Su çok güzel, siz de gelsenize 😂

Efendiiim, yeni serinin ilk yazısı Ankara çıkışlı. Bir önceki postta belirttiğim gibi Cuma günü şenlendirdik başkentimizi, bir kez tiyatroya gitmek dışında evden çıkmadım. Şimdilik balkondan yoğun trafiği, iyice uzayan akasya ağaçlarını, dün yağan yağmuru, yaz sıcağında bile kravatsız gelmeyen bürokrat tavırlı çiçekçiyi seyretmekle yetiniyorum. Yolculuk sırasında hırpalanıp ağrıyan ayak bileğimi buzlayarak, Nahit Sırrı Örik'in "Mehlika Hanım Ailesi"ni okuyarak, Prime Video'da "Mr&Mrs Smith" dizisinden 3 bölüm izleyerek, epeyce şeker patlatarak ve uzun oturarak geçirdim dünü, yorgunluğum bir nebze azaldı. Yegane domestik faaliyetim yemek yapmak oldu. Kocam Bey geldiğimiz gün eşyaları taşır taşımaz Ulus'a gidip çeri domates ve çilek fideleri aldı ve hepsini saksılara dikip balkona sıraladı. Umut'a pestisitli çilek yedirmemek muradımız, toplarken de keyiflenir en azından. Gelgelelim az evvel iki koca karga balkona pike yaptı, umarım Umut'tan önce kargalara yem olmaz çilekler 😕

Evvelki yaz karşımızdaki, uzun zamandır boş duran kız yurdunu yıkmışlardı günlerce tozu dumana katarak. Geçen yaz tek faaliyet arsanın önüne yerleştirilen "Komple Satılık ya da Kiralık Bina" levhaları oldu. Bu yıl ise geldiğimiz gün gece yarısına kadar bir kepçe ile arsa düzlendi. Şimdi de ölçü alan adamlar var ve yer delici bir makine faaliyete geçeceği zamanı bekliyor. Bu da hapı yuttuk demektir, yaz boyu gürültü ve toza muhatap olacağız, haydi hayırlısı. Antalya'da doymamışız gibi buraya da arkamızdan geldiler, betonlara gelesiceler 😡

Şimdi bir süreliğine izninizi rica edeceğim, kız kardeşle buluşup bazı işleri halledeceğiz. Yazının devamı akşama, görüşmek üzere hoşça kalın.

Vee geldim, 15 bin adım atmış, bir sürü yer görmüş olarak. İlk durağımız Soysal Pasajı oldu. Kız kardeş zemin kattaki bir tadilat terzisine pantolon paçası bıraktı, ben de yıllardır adım atmadığım Pasaj'ı kolaçan ettim. Oysa öğrencilik yıllarımızda neredeyse günaşırı uğradığımız bir mekandı. Şık ve kaliteli ürünlerin satıldığı mağazalarda dolaşır dururduk. O mağazaların neredeyse hiçbiri kalmamış ama onca sene sonra fark ettiğim bir şey oldu, sütunlardaki seramikler:

Pasaj'da işimiz bitince önce Cermodern'e yürüdük, Orada Frida Kahlo'nun hayatını konu alan "Kökler ve İzler" isimli digital sergiyi izledik. Bir miktar baş dönmesi yaratsa da güzel kotarılmıştı:

Özellikle Meksika'daki doğduğu şehirden görüntüler hayli sahici ve etkileyici idi, şehrin sokaklarında yürüdük adeta.

Cermodern'den Ankara Gar'ına geçtik. Bizler demiryolcu bir dedenin torunları olduğumuz için genlerimize işlemiş tren, ray ve istasyon sevdası taşırız. Ayrıca kız kardeşin bir etkinlik için oradaki binalar hakkında bir ön izleme yapması gerekiyordu. Gar binalarının çoğu birkaç yıl önce bir özel üniversiteye tahsis edildiği için evvelce yemyeşil bir bahçe içindeki kameriyelerde oturup yemek yiyip bir şeyler içtiğimiz mekana artık giriş yasak, sanırım lojman binaları da tahsis edilenlerin arasında. Bizim görmek istediğimiz mekan eski Gar Gazinosu idi. Pekçok ünlü sanatçının-Dario Moreno da bunlardan biri- sahne aldığı gazino binası artık bu işlevini yitirmiş, Demiryolları'na ait bir toplantı salonuna dönüşmüş. Ana Gar Binası'nın arka tarafındaki Gar Lokantası'nın yerine de bir zincir kahve dükkanı açılmış. Lokanta "Kule Lokantası" adıyla eski Gar Gazinosu'nun bulunduğu kuleli binaya taşınmış.

İşte şu bina, zemin kat eskiden Gar Gazinosu olan mekan, üst kat ise Kule Lokantası. Ayrıca yemyeşil bir bahçe içinde yer alıyor. Gelmişken lokantaya girip tadımlık ve denemelik bir şeyler yedik. Fiyatlar günümüze göre hesaplı olmasa da makul sayılır, mekan da şık ve ferah. 

Babam ayda bir Sıhhiye Tren İstasyonu'na gider ve raylar boyunca yürür, demiryolu lojmanlarında geçen çocukluğuna dönerdi bir nevi. Biz de babamızın izinden gidip bir süre yetecek kadar demiryolu havası aldık, mutlu olduk. 

"Pencerenin perdesini havalandıran rüzgar

Denizleri köpük köpük dalgalandıran rüzgar

Gir içeri usul usul, beni bu dertten kurtar"

Kulağımdan o buğulu ses hiç gitmeyecek. Grup Gündoğarken'den İlhan Şeşen'in seslendirdiği bu şarkının yer aldığı kaseti bir yaz boyunca dinlemiştik. Anılarımda o şarkı hep Kemer dönüşlerinin çam ormanlarıyla sarılı. Dilerim çam ormanlarının ferahlığıyla uyur, ömrümüze kattığı her nota için bin şükran...