HOŞ BULDUM / 26 MAYIS

Efendim, tahmin edeceğiniz üzere ferahlık olsun diye tebdil-i mekan yapıp Ankara'ya geldik. Öncesi de, sonrası da hayli yorucuydu, hâlâ dinlenebilmiş değilim. Yolculuk günü sabahın 4'ünde, saatin alarmına fırsat vermeden Kocam Bey tarafından uyandırıldım. Zaten toplamda 2 saat uyumuştum, mecburen kalktım. Son toparlanmaları yapıp yola çıktığımızda saat 5'ti. Sütçü beygiri modunda ara ara ayakta uyudum. Bucak civarında yol kenarında açmış gelincikleri görünce uykuya kış dedim. Arabadan inip birkaç poz fotoğraf çektim.

Günler süren yorgunluktan kaynaklı varis ağrılarım, uzun süre oturunca protezden kaynaklı diz ağrılarım ve ben eksik mi kalayım diyerek kendini gösteren huzursuz bacak sendromum elele tutuşup şişmiş ayaklarımın üstünde horon teptiler. Uzun zamandır yaptığım en tatsız yolculuk oldu desem yalan olmaz. Hava da inadına sıcaktı. Afyon'a yanaşırken son geçişimizde "Bir daha gelmeyelim buraya, kalite iyice düşmüş" dediğimiz için yine İkbal'de mola verdik. Adetimizdir, bir daha gelmeyelim dediğimiz yere mutlaka yine gideriz 😂 Arabadan inmeseydim mefta olacaktım, gözüm İkbal Mikbal görmedi. Çay içip birimiz tost, birimiz sigara böreği lüplettik, depoyu fulletip yola devam ettik. Geçtiğimiz en küçük ilçe bile betona kesmiş, yıllar sonra tarih kitapları bu içinde bulunduğumuz dönemi "Beton Devri" olarak adlandıracak sanırım.

Ankara'ya gelmeden yine adetimiz üzere Muhteşem Tesisleri'ne uğradık. Masalara gölge yapan güzelim salkım söğüdü üzerine kuşlar konup ortamı gübreliyor bahanesiyle kestiklerinden bu yana o tesise de gıcığım ama arka tarafında leylak ağaçları var onların hatırına itiraz etmiyorum. Lakin tek bir dal leylak kalmamış üzerlerinde, geçmiş zamanları, üzüntü ve muz kabuğu 😒 (Kim hatırlar bu sözcükleri?) Kocam Bey çaylanırken araba yıkandı, ben de satış mağazasını teftiş ettim, baktım fırından yeni çıkmış ekşi mayalı tam buğday ekmekler var, kendimize ve aile efradına kaptım birer adet. 

Başkentimize çirkin kapısından giriş yaptığımızda saat 13.00 idi. Yüklerimizi yukarı çıkardık. Niyetim hiçbir şey yapmadan bir süre yatmaktı ama içime sinmedi, mutfakta detaylı bir temizlik yapıp buzdolabını çalıştırdım. Odaları süpürüp ayak altını sildikten sonra da biraz dinlenmeyi hak ettim. Ertesi gün kız kardeş ve çocuklar geldi, hasret giderdik.

Ve gelir gelmez ağrıyan ayak bileğimi ciddiye almadan kendimi sanata verdim. Akün Sahnesi'nde İzmir Devlet Tiyatrosu'ndan bir ekibin "Anahtar" isimli oyununu izledim. Hem oyun, hem oyuncular oldukça iyiydi.

Oyunun başlamasını beklerken Akün anılarım canlandı. Malum önceleri sinema idi orası. Hatta açılışını "Hababam Sınıfı" ile yapmıştı. Kapının önünde sekiz çizen bir kuyrukta bekleyerek restore edilmiş "Rüzgar Gibi Geçti" filmini de orada izlemiştik. "Dersu Uzela", "Skandal", yenilerde çekilen "Society of The Snow"un ilk versiyonu "Hayatta Kalmak" ve adını hatırlayamadığım pek çok filmi izlediğim güzelim sinema. Son izlediğim film ise Jo rolünü Wynona Rider'ın oynadığı "Küçük Kadınlar" olmuştu. Akün'ün arka tarafında ise Çağdaş Sahne vardı, kimi zaman tiyatro, kimi zaman sinema salonu olarak kullanılırdı. Orada izlediğim filmlerden aklımda en net kalan film "Bedrana" idi. Şimdilerde "Şinasi Sahnesi" olarak Devlet Tiyatroları'na bağlandı o da. 

Tiyatro çıkışı eve yürüyerek döndüm ama yarı yolda sağanağa yakalandım, neyse ki bir çantacının vitrinine bakıyordum ve orada bekledim dinene kadar. Sonrasında güneş açtı ve ortalığı toprak kokusu sardı. 

Yeni başlayan haftanın güzel geçmesi dileğiyle kalın sağlıcakla...